Μαχειμάρης: Καλή εορτή Παναγιάς με υγεία

Μήνυμα του Δημάρχου Βόρειας Κέρκυρας Γιώργου Μαχειμάρη για την εορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου.

Το μήνυμα

«15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ… Της Παναγίας».
Οι μέρες του μήνα που διανύουμε είναι τόσο κατανυκτικές και τόσο μυσταγωγικές ώστε δικαίως ο λαός μας τις έχει ονομάσει «το Πάσχα του καλοκαιριού» . Είναι αφιερωμένες στην Πλατυτέρα των Ουρανών και στον εορτασμό της Αγιοσύνης της, με τις παρακλήσεις, τη Κοίμηση της, τη νηστεία, τα Μεθεόρτια, τα Εννιάμερα και την κατάθεση της Αγίας Ζώνης.
Ο Δεκαπενταύγουστος είναι η κορυφαία Θεομητορική γιορτή, «κάνει την πατρίδα μας να ευωδιάζει πνευματικά» γιατί όπως λέει και ο Φώτης Κόντογλου, «η Παναγία είναι η μητέρα της Ορθοδοξίας. Από το πνευματικό της μύρο ευωδιάζει, όχι μονάχα η εκκλησία μας, αλλά και ολόκληρη η ζωή μας».

Ο ευλογημένος τόπος που ζούμε η Κέρκυρα, τα Ιόνια Νησιά μας, αλλά και όλη η Ελλάδα είναι από άκρη σε άκρη τόποι με διάσπαρτες πανέμορφες εκκλησίες και ιερές Μονές αφιερωμένες στη Μεγαλόχαρη.
Παντού μια Παναγιά παρηγορεί, εμψυχώνει και γαληνεύει όποιον της γυρεύει βοήθεια.
Και είναι αξιοθαύμαστος ο συναισθηματικός δεσμός που ανέπτυξε ο λαός μας με το Άγιο πρόσωπό της, δίνοντάς της πολλά «ποιητικά» Θεοτοκονύμια … όπως τα τοπικά μας… Σπηλαιώτισσα, Μανδρακίνα ,Βλαχερνών, Κουκαμιώτισσα, Κασσωπίτρα, Αντιβουνιώτισσα, Μεγαλομάτα, Μυρτιδιώτισσα, Κυρά των Αγγέλων, Κυρά των Δρόμων, Πλατυτέρα, Υψηλή Θεοτόκος, Σωτηριώτισσα, Αρκαδινή, της Παλαιοκαστρίτσας, Παντάνασσα, Κυραδικιά, Των Μαμάλων (λόφος Κογεβίνα), Των Μωραΐτικων, Των Κορακάδων…
Γιορτάζει, κάθε εκκλησιά της Παναγιάς στο Νησί μας, στους Παξούς, Οθωνούς, Ερείκουσα και Μαθράκι. Οδηγήτριες ή Ελεούσες… Απ άκρη σ άκρη , από Βορρά μέχρι Νότο, Παξούς και Διαπόντια. ( Μην ξεχνάμε κι εκείνες τις εκκλησιές της που χάθηκαν στο χρόνο.. Η «Κυροπούλα Πλατυτέρα , η «Κερά της Πλατυτέρας» , η Λιμνιώτισσα /ή «της θάλασσας» ή «του αιγιαλού», η Βλαχέραινα /ή «της Σπηλιάς» ή «του Κήπου», η Ευαγγελίστρια / «του Τουρλινού», η Οδηγήτρια / «… και Τεσσαράκοντα Μαρτύρων», η Κονδυλονησιώτισσα , η Νεραντζίχα, η Κασσωπίτρα ( όχι η ευδόκιμη γυναικεία Μονή στο Φιγαρέτο), η Ελεούσα και οι δύο καθολικές: η -με επιβίωση του κωδωνοστασίου- Annunziata (Ευαγγελισμού) και η Madonna del Rosario ).
Τούτη τη Μάνα, τη μια και μοναδική, γιορτάζουμε σήμερα με τη μεγαλύτερη κατάνυξη και λαμπρότητα. Δεν είναι μόνο η καταφυγή και η Αγία σκέπη, αλλά και η Υπέρμαχος Στρατηγός που εμπνέει σθένος , ελπίδα της εκπλήρωσης των προσδοκιών μας , ενότητα και ομοψυχία στις δύσκολες ώρες.
Το Δεκαπενταύγουστο της χαρμολύπης πιστοί με την ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη, προστρέχουν στα αμέτρητα προσκυνήματα όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Μεγαλόχαρης για να αποθέσουν τη δική τους ικεσία στη Χάρη Της.
Σε καμία εικόνα δεν έχουν χυθεί τόσα ατέλειωτα δάκρυα από μάτια θνητών, όσα μπροστά στην Αγία Εικόνα της . Κοντά μας ακόμη περισσότερο και από  Μάνα, στο πλευρό μας, στις αδυναμίες μας και  απαλύνοντας τον πόνο μας με την μητρική της στοργή, μας παρουσιάζει τα ουράνια εχέγγυα ότι με τη βοήθεια και τη δύναμη της, θα τα καταφέρουμε.
Στον παραμικρό φόβο, κίνδυνο, σε μια μεγάλη λαχτάρα, θεομηνία, συμφορά, τα ανθρώπινα χείλη την επικαλούνται αυθόρμητα σαν το προσφιλέστερο ιερό οικείο πρόσωπο σαν τη δική μας μάνα, για να μεσολαβήσει ν αποτρέψει τη φορά των γεγονότων …»Παναγία μου βόηθα»…

Υμνήθηκε από ποιητές, υμνωδούς και μελωδούς, και όχι τυχαία. Γιατί η Παναγία μας εξακολουθεί να είναι ζωντανή και να μεσιτεύει αδιαλείπτως στον Υιό της για μας.
Ανάμεσα τους…..
Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης στο ποίημά του η Φανερωμένη παρουσιάζει μια απελπισμένη μητέρα, που προσφεύγει στην εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης εκλιπαρώντας για την σωτηρία του παιδιού της.
• «Κυρά Φανερωμένη μου, παρηγοριά του κόσμου, βόηθα με την πανόρφανη! Τ’ άγιο σου χέρι δος μου για ν’ ανεβώ στο βράχο σου! Δεν ήλθες ψες το βράδυ ωσάν αχτίδ’ ανέλπιστη στο μαύρο μου τον Άδη, κι εσφόγγισες το δάκρυ μου και μούπες συ, Κυρά μου, να πάρω το παιδάκι μου στην έρημη αγκαλιά μου και να το φέρω να το ιδείς; Παρθένε, βοήθησέ με… Τα γόνατά μου εδείλιασαν… κατέβα, πρόφθασε με…».
Ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος στο Παγωμένο Φεγγάρι αναζητά την Παναγία:
• «… Το πέλαγος ασπρίζει κάτου από τ’ άσπρο φεγγάρι, ασπρίζει ζουμπούλι και γιασεμί. Κ’ είναι η ώρα η μέγιστη που τραγουδούν και στενάζουν οι εκκλησιές που τραγουδούν και στενάζουν τα ρημοκλήσια, που τραγουδεί και στενάζει η Μεγαλόχαρη, η Παναγιά του πελάγου, η Τηνιακή, η θαλασσόχαρη Παναγίτσα…».
Στο πολύπτυχο, εμβληματικό, χιλιοτραγουδισμένο ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ο Οδυσσέας Ελύτης δανείζεται κλασσικά μορφολογικά και φραστικά μοτίβα χαιρετισμών..
• «Χαίρε η που πατείς και τα σημάδια σβήνονται, Χαίρε η που ξυπνάς και τα θαύματα γίνονται
• Χαίρε του παραδείσου των βυθών η Αγρία, Χαίρε της ερημιάς των νησιών η Αγία
• Χαίρε η Ονειροτόκος ,Χαίρε η Πελαγινή, Χαίρε η Αγκυροφόρος και η Πενταστέρινη
• Χαίρε με τα λυτά μαλλιά η χρυσίζοντας τον άνεμο, Χαίρε με την ωραία λαλιά η δαμάζοντας το δαίμονα, Χαίρε η ακριβοσπάθιστη και σεμνή…».

Με πίστη και βαθιά κατάνυξη, στέλνουμε το δικό μας μήνυμα αγάπης, συμπαράστασης και αλληλεγγύης σε όλους τους συνανθρώπους μας που επλήγησαν από τις καταστροφικές πυρκαγιές καθώς και σε όλους εκείνους που δοκιμάζονται καθημερινά από τις δύσκολες και πρωτόγνωρες στιγμές που διανύουμε ως χώρα εξαιτίας της πανδημίας και των επιπτώσεών της.
Ας ανοίξουμε την πόρτα της καρδιάς μας και ας προσευχηθούμε στην Παναγιά που έχουμε κλεισμένη σα «σε ξωκλήσι αλαργινό», για να δίνει υγεία, ελπίδα, δύναμη και αντοχή στην ψυχή όλων μας, για να ανταπεξέλθουμε στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε..

Χρόνια Πολλά στις εορτάζουσες, στους εορτάζοντες καθώς και σε όλον τον κόσμο με υγεία και δύναμη.

ΚΑΛΗ ΕΟΡΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ .