Μία «έγχρωμη φωτογραφία» από το Γ. Μαχειμάρη στον φωτογράφο της «ασπρόμαυρης Κέρκυρας» Μ. Κόκκαλη

Ο επικήδειος λόγος του δημάρχου Βόρειας Κέρκυρας για τον Μιχάλη Κόκκαλη, που έφυγε από τη ζωή.

Ο επικήδειος

Μία «έγχρωμη φωτογραφία» από το Δήμαρχο Βόρειας Κέρκυρας Γιώργο Μαχειμάρη στον φωτογράφο της «ασπρόμαυρης Κέρκυρας» Μιχάλη Κόκκαλη.

Ξεχωριστή συγκίνηση και θλίψη προκαλεί η απώλεια του φωτογράφου της Κέρκυρας, Μιχάλη Κόκκαλη. Του ανθρώπου που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή της Κέρκυρας. Που αγαπήθηκε από όλους ιδιαίτερα.
Ποιος δε θυμάται το γελαστό καλοσυνάτο άρχοντα του φωτογραφείου “ΑΦΟΙ ΚΟΚΚΑΛΗ” με την επαγγελματική ευσυνειδησία, το ήθος , την αγάπη του στην Εκκλησία, στον κόσμο και στην οικογένεια του , στην οδό Σπύρου Αρβανιτάκη δίπλα στη παλιά ΔΕΗ, στην πιο ζωντανή γειτονιά της πόλης .
Μια Θιναλιώτικη γειτονιά αφού κοντά ήταν το δισκάδικο του Κώστα Βλάχου από τις Λούτσες και το φροντιστήριο του Τάσου Δημητρά από τον Άγιο Παντελεήμονα.
Λες και η μοίρα ήξερε πως μια μέρα το Θινάλι θα ήταν σημείο αναφοράς της ζωής του αφού εκεί παντρεύτηκε η μοναχοκόρη του.

Ήταν ένας δίκαιος άνθρωπος ,ανεκτικός με όλους και τις αποφάσεις του τις χαρακτήριζε πάντα η σοφία και η τιμιότητα .
Πρότυπο οικογενειάρχη, με μια λαμπρή σύζυγο τη ΜΑΡΙΑ , με τρία υπέροχα παιδιά ,το Νίκο, το Παντελή και τη Σπυριδούλα, πέντε εγγόνια και ένα δισέγγονο .Αγαπημένος με τα αδέλφια του το Γιώργο, το Χρήστο, το Σπύρο, τη Φώνη και την Έλλη .
Παίρνοντας όσο το δυνατόν αποστάσεις από το εφήμερο και φθαρτό, επιβάλλεται να σταθούμε στο έργο που άφησε το δημιουργικό πνεύμα, η ενεργοποιός ψυχή, του καλλιτέχνη φωτογράφου με τα στρογγυλά γυαλάκια ,την καλή κουβέντα και τον χαμογελαστό χαιρετισμό στον περαστικό.

Από μικρό παιδί είχε μεράκι και αγάπη στην τέχνη της φωτογραφίας, που έγινε πάθος. Ασχολήθηκε με τη φωτογραφία επαγγελματικά από το 1950 διατηρώντας μαζί με τα αδέλφια του Γιώργο και Χρήστο επί δεκαετίες φωτογραφικό εργαστήριο.

Κατάφερε όμως να κρατήσει μέσα του πάντα διάπλατα ανοικτό το παράθυρο της προσωπικής και δημιουργικής έκφρασης.

Γνήσιος «ποιητής» της φωτογραφικής τέχνης, αφουγκράστηκε την ψυχή των απλών ανθρώπων, των ανθρώπων της διπλανής πόρτας και αποτύπωσε στιγμές της καθημερινής τους ζωής, δραστηριότητες, γεγονότα και τοπία.

Η φωτογραφική δουλειά του … Αποτύπωμα πολύτιμων πληροφοριών και παρακαταθήκη μνήμης του παρελθόντος -που έχει ξεθωριάσει στο πέρασμα του χρόνου και έχει καταπιεστεί και υποταχτεί από την εξέλιξη και την ανάπτυξη.
Μοναδική μαρτυρία για την ιστορία, το περιβάλλον και την κοινωνία του τόπου… Μοναδικό οδοιπορικό μνήμης και αγάπης με άχραντο ήθος και ασύλληπτη ευγένεια, για τη φύση και το σκληρό μόχθο της ζωής.
Μοναδικό πάντρεμα ιστορικών ντοκουμέντων και καλλιτεχνικής ευαισθησίας, που ζωντανεύει κι αποκρυπτογραφεί την Κέρκυρα, το αστικό και αγροτικό της τοπίο , τα οικοδομήματα , τη φύση , τους ανθρώπους της , τις δραστηριότητες, τις συνήθειες τους, την τοπική ενδυμασία…
Μια ολόκληρη ζωή ο Μιχάλης Κόκκαλης κάνει το φακό της φωτογραφικής του μηχανής προέκταση του ματιού του.
Κι αν είναι αναγκαίο και απαραίτητο να τονίσουμε την καλλιτεχνική του ευαισθησία άλλο τόσο είναι υποχρεωτικό να σταθούμε στις μνήμες που διασώζει και στην καθαρά ιστορική διάσταση του πλούσιου υλικού που έχει αποτυπώσει.

Γιατί πίσω από το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα υπάρχει πάντα το οξυδερκές βλέμμα του ανθρώπου που επιθυμεί να σταματήσει το χρόνο , να αιχμαλωτίσει τη στιγμή, ως παρακαταθήκη στις γενιές που δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν τις κατεστραμμένες γωνιές μετά τον πόλεμο ή δε χάρηκαν το άλλοτε χαρούμενο και άλλοτε μελαγχολικό πρόσωπο της πόλης και της υπαίθρου των προηγούμενων δεκαετιών.

Στην 50χρονη φωτογραφική του πορεία, έχει συγκεντρωμένες στο αρχείο του τις εικόνες μιας Κέρκυρας που πλέον δεν υπάρχει, συνθέτοντας έτσι την άλλη ιστορία της. Την Κέρκυρα του άσπρου –μαύρου. Την Κέρκυρα της ρομαντικής διάθεσης, της χαρούμενης κι ανέμελης παρέας, και της μελαγχολικής ατμόσφαιρας των ερημικών πλατειών, δρόμων και τοπίων.

Σημαντική παρακαταθήκη του τα λευκώματα όπου απλώνονται φωτογραφίες των περίχωρων της πόλης και της υπαίθρου του νησιού που σκιαγραφούν έντονα την οικονομική εξέλιξη και τις αλλαγές που αυτή επέφερε.

Είναι ευτύχημα και τιμή για την Κέρκυρα που μέρος αυτού του θησαυρού παρουσιάζεται στις εκδόσεις λευκωμάτων, βιβλίων, αφιερωμάτων.
Διατρέχοντας την αξιόλογη 50κονταετή πορεία της επαγγελματικής του καριέρας καταγράφουμε κάποιες από τις χρονιές σταθμούς, ξεκινώντας από το :
1956 και τη συμμετοχή και απονομή επαίνου στην 4η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Ακολουθούν:
1985: Απονομή Α’ Βραβείου στον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό Διαφανειών της Agfa με θέμα : “ΦΥΣΙΚΑ ΧΡΩΜΑΤΑ”
2002: Απονομή επαίνου από τον Δήμο Κερκυραίων για την πολύτιμη προσφορά του στον Κερκυραϊκό τουρισμό.
30 Ιουνίου – 13 Ιουλίου 2003: Προσωπική έκθεση ασπρόμαυρης κι έγχρωμης φωτογραφίας στην Δημοτική Πινακοθήκη της Κέρκυρας
με τίτλο: “ΑΝΑΔΡΟΜΗ.”
Το αρχείο του Μ.Κόκκαλη αριθμεί πάνω από 4000 έγχρωμες και ασπρόμαυρες φωτογραφίες και διαφάνειες πολλές εκ των οποίων κοσμούν τουριστικούς οδηγούς της Κέρκυρας από το 1970.
Το 2003 γίνεται παραχώρηση φωτογραφικού υλικού από το αρχείο στο βιβλίο της ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ : «Ζωοφόρος Ιονίων Νήσων» ,
Το 2005 για το βιβλίο: «Τα Κερκυραϊκά -Ιστορικά Ανάλεκτα » του Αντωνίου Ι. Αγιούς, Εκδόσεις Σταμούλη Α.Ε, ενώ φωτογραφικό υλικό φιλοξενείται και στις σελίδες του βιβλίου «ΣΙΝΙΑΔΑ» του Νίκου Γαρνέλη.
Παράλληλα έχουν εκδοθεί δύο λευκώματα τα οποία εξαντλήθηκαν τον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας τους.
1.«Κέρκυρα Μνήμες» :145 σελίδες που περιέχουν ασπρόμαυρες φωτογραφίας της πόλης και της υπαίθρου της Κέρκυρας από το 1950 – 2000.
2. «KEΡΚΥΡΑ ΤΟΤΕ & ΤΩΡΑ»: (1η έκδοση 2013). Το Λεύκωμα περιέχει φωτογραφίες της Κέρκυρας τραβηγμένες στο ίδιο ακριβώς σημείο με διαφορά μέχρι και 80 έτη τυπωμένες σε αντικριστές σελίδες.

Αξιοσέβαστε άρχοντα,
Η αύρα σου, η ανθρωπιά σου, το εύρος της ευαισθησίας σου και η αισιοδοξία σου δεν μπορούν να περιγραφούν.
Η ανάμνηση σου θα είναι πάντα θετική, στιβαρή , ζωογόνος όπως η αρχοντική και διακριτική παρουσία σου στη ζωή.
Με το έργο σου δημιούργησες μια τεράστια σε όγκο και ποιότητα οπτική παρακαταθήκη.

Ένα αρχείο τεράστιο, πολυδιάστατο, γεμάτο με άκρατο ρεαλισμό, αυθορμητισμό και ευαισθησία που προικοδότησες κτήμα εσαεί στις επόμενες γενιές ,η μνήμη θα είναι πάντα ζωντανή και διαρκής μέσα από το δημοσιευμένο αλλά και το συλλεκτικό –αρχειακό έργο σου.

Στην οικογένεια σου, στην αγαπημένη γυναίκα σου, ΜΑΡΙΑ , στα τρία υπέροχα παιδιά σου ,το Νίκο, το Παντελή και τη Σπυριδούλα, στα αδέλφια σου Γιώργο, Σπύρο, Φώνη , στα εγγόνια σου, στο δισέγγονο, στους συγγενείς , συνεργάτες και φίλους σου , εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια, μεταφέροντας και τα συναισθήματα σύσσωμου του Δημοτικού Συμβουλίου Βόρειας Κέρκυρας , των εργαζομένων, των δημοτών μας, ενώνοντας τα με εκείνα όλης της Κέρκυρας και όχι μόνο.

Μένω στα λόγια της κόρης σου της Σπυριδούλας….. «στα μάτια μου έχω εικόνα τον πατέρας μου να κοιτάζει αγέρωχα το τοπίο από το βουνό , κρατώντας τη φωτογραφική του μηχανή»…

…Περιμένουμε το βλέμμα σου στα χρώματα που ζωντανεύουν τον ουρανό με το ουράνιο τόξο ,γιατί σίγουρα από εκείνο το βουνό με τη συντροφιά των αγγέλλων θα μας στέλνεις τις εκπληκτικές φωτογραφίες σου. ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ