Δήλωση του βουλευτή Κέρκυρας και Αναπληρωτή Τομεάρχη Τουρισμού του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξανδρου Αυλωνίτηmε αφορμή τον καταστρεπτικό βομβαρδισμό της πόλης της Κέρκυρας, το βράδυ της 13ης προς τη 14η Σεπτεμβρίου του 1943.
H ΔΗΛΩΣΗ
«Η σημερινή επέτειος αποτελεί ορόσημο για τη νεότερη ιστορία της Κέρκυρας. 78 χρόνια πριν, ξημερώματα του Σταυρού, η Κέρκυρα απώλεσε την φυσιογνωμία της, η οποία κάηκε μέσα στις φλόγες των εμπρηστικών βομβών που έριξαν τα αεροσκάφη των Ναζί. Η βαρβαρότητα άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της στο «σώμα» της πόλης μας να θυμίζουν για πολλά χρόνια, έως και σήμερα, βλέπε Ανουντσιάτα και το έκτρωμα του Δημοτικού θεάτρου, το αποτρόπαιο πρόσωπο του πολέμου.
Εκείνο το βράδυ ήταν καταστρεπτικό για τη φυσιογνωμία, η αρχιτεκτονική και πολιτιστική, η εξαίσια ομορφιά μιας πολυπολιτισμικής σύνθεσης μέσω των αιώνων, που είχε αποτυπωθεί στα κτήρια και στο ανάγλυφο της πόλης μας.
Τα «τραύματα» των εμπρηστικών βομβών δεν έχουν επουλωθεί επαρκώς, λόγω λαθών όλων μας. Οι περιπτώσεις του Δημοτικού θεάτρου ή της Ανουντσιάτα είναι τέτοιες, στις οποίες δυστυχώς συνεχίστηκε η «βαρβαρότητα» της αισθητικής υποβάθμισης, όμως δεν χάθηκε ποτέ η ψυχή και η ομορφιά αυτής της πόλης. Θα πρέπει εμπράκτως, με περισσότερη αγάπη και φροντίδα, να βάλουμε ένα τέλος στην υποβάθμιση των πολιτιστικών οροσήμων της πόλης και του νησιού μας.
Με αφορμή αυτή την μαύρη επέτειο, ακόμα και σήμερα, είναι ανοιχτό το πεδίο των Γερμανικών αποζημιώσεων, καθώς επίσης και η προοπτική της ανακατασκευής του Δημοτικού θεάτρου ή ολιστική αναμόρφωση της εξωτερικής όψης του, με χαρακτηριστικά τα οποία να συνάδουν με την αρχιτεκτονική παράδοση της πόλης μας.
Θα επαναλάβω αυτό που προτείνω από την αρχή της κοινοβουλευτικής μου θητείας. Τις ώρες που η πόλη της Κέρκυρας κατακαιγόταν από τις εμπρηστικές βόμβες των Ναζί, υφίστατο μία επίσης δραματική θηριωδία, τα χωριά της περιοχής Βιάννου Ηρακλείου. Μιλούμε για τη δεύτερη μεγαλύτερη θηριωδία των Ναζί στη χώρα μας, μετά τα Καλάβρυτα, όπου και δολοφονήθηκαν περίπου 500 συμπατριώτες μας. Θα ήταν εξαιρετικής συμβολικής και εθνικής σημασίας πρωτοβουλία να κινηθεί η διαδικασία αδελφοποίησης του Δήμου Κ.Κέρκυρας με το Δήμο Βιάννου με στόχο να πραγματοποιούνται κοινές ετήσιες εκδηλώσεις μνήμης και τελικό σκοπό να συμπορευτούμε και οι δύο πόλεις στην απαίτηση- διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων».
Συνδέει τους δύο Δήμους μας και στην κυριολεξία από πολλές απόψεις αδελφικό αίμα δοσμένο στον αντιφασιστικό αγώνα, όπως άλλωστε μακραίωνοι είναι οι ιδιαίτεροι ιστορικοί δεσμοί ανάμεσα στην Κέρκυρα και την Κρήτη μας. Στο ολοκαύτωμα της Βιάννου από τους χιτλερικούς τις 14 Σεπτεμβρίου 1943 συμπεριλαμβανόταν, μεταξύ των αμέτρητων εκτελεσμένων αγωνιστών και πατριωτών, ο πενηντάχρονος τότε λαμπρός Κερκυραίος μουσουργός Στάθης Μάστορας, για τον οποίο, ας το επισημάνουμε, δεν έχει γίνει ακόμη κάποια εκδήλωση στη μνήμη του στην Κέρκυρα, ενώ η δημοτική χορωδία της Βιάννου φέρει το όνομά του. Σύμφωνα με τη γεννημένη στην Κρήτη αγωνίστρια παιδαγωγό Έλλη Αλεξίου, ο εκπαιδευτικός και μουσουργός Στάθης Μάστορας, που είχε διαπρέψει προπολεμικά στην Αθήνα με γνωστές οπερέτες, μεταξύ των οποίων και η πασίγνωστη «Ριρίκα», ήταν μέλος του ΕΑΜ. Ως εκπαιδευτικός είχε μετατεθεί κι εδίδασκε μαθηματικά στο Γυμνάσιο της Βιάννου. Είχε φοιτήσει σε πρώτη φάση στο Ωδείο της Κέρκυρας, στην ίδρυση του οποίου είχε πρωταγωνιστήσει ο κορνετίστας μουσικοδιδάσκαλος πατέρας του Μιχάλης Μάστορας. Το λιμπρέτο στην όπερα «Ριρίκα», που επαρουσιάστηκε ξανά το 2013 από την Εθνική Λυρική Σκηνή, είχε γράψει ένας Επτανήσιος φίλος του, ο μνηστευμένος τότε με δισεγγονή του φημισμένου Αυστριακού συνθέτη Φραντς Σούμπερτ Κυθήριος λιμπρετίστας και των «Απάχηδων των Αθηνών» Γιάννης Πρινέας. Λαϊκός αγωνιστής κι εκείνος, όπως ήταν ο διαρκώς τιμώμενος στην Κρήτη Στάθης Μάστορας.