Άνθρακες ο… θησαυρός: Δεκαετίες ή αιώνες πριν τα «αυθαίρετα»!

«Ρελάνς» απέναντι στους κατοίκους που αντιδρούν στην τσιμεντοποίηση του Ερημίτη, επιχείρησε να κάνει μέσω facebook ο εκπρόσωπος της NCH Capital Θ. Παγκράτης, ισχυριζόμενος σε ανάρτησή του ότι η εταιρία βρήκε εντός του οικοπέδου αυθαίρετη κατασκευή και αυθαίρετο τσιμεντένιο δρόμο που άγνωστοι τον έφτιαξαν πρόσφατα. Τους ισχυρισμούς αυτούς καταρρίπτει το μέλος του συλλόγου Ερημίτης Πλους, Γ. Τσιριμιάγγος που κάνει λόγο για κατασκευές πολλών δεκαετιών ή και αιώνων…

Ο εκπρόσωπος της NCH Capital Θεόδωρος Παγκράτης, σε ανάρτησή του την Παρασκευή 5/3, σε μία επιχείρηση απάντησης στους εκπροσώπους του Ερημίτη Πλους που είχαν καταγγείλλει την εταιρία για καταπάτηση και καταστροφή των δημοτικών μονοπατιών, υποστήριξε ότι άγνωστοι έχουν κατασκευάσει τσιμεντένιο δρόμο τους προηγούμενους μήνες που καταλήγει σε οικία: «Με Έκπληξη διαπιστώσαμε ότι ένας τσιμεντένιος δρόμος ο οποίος κατασκευάστηκε πρόσφατα (1-2 μήνες) βρίσκεται εντός του Οικοπέδου μας και μάλιστα στο μεγαλύτερο μέρος του εντός του Δασικού μέρους του Οικοπέδου μας.
Ο δρόμος αυτός περνάει κατά 80% περίπου μέσα από το Οικόπεδό μας και καταλήγει σε μια συγκεκριμένη οικία. Δεν γνωρίζουμε σε ποιον ανήκει η οικία το διερευνούμε». Μάλιστα, είχε προσθέσει ότι «δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν κατασκευές τρίτων σε ξένη ιδιοκτησία και ειδικότερα εντός του δάσους».
Πάντως, από τις φωτογραφίες που ο ίδιος ο κ. Παγκράτης είχε αναρτήσει, φαινόταν δια γυμνού οφθαλμού ότι ο τσιμεντένιος δρόμος ήταν σαφώς παλαιότερος των 1-2 μηνών όπως είχε ισχυριστεί, ενώ η επίμαχη «οικία» δεν είχε απεικονιστεί στο φωτογραφικό του υλικό.

Μύλος με συμβόλαιο από το… 1774

Η απάντηση ήρθε σήμερα από το μέλος του συλλόγου Ερημίτης Πλους, Γιάννη Τσιριγγάκη. Το ένα κτίσμα είναι ένας παλιός μύλος που χρονολογείται από το… 1774 και δεν είχε καταγραφεί στα επίσημα έγγραφα της πώλησης και εμφανίστηκε εγγράφως μόλις το 2015 μετά από αυτοψία της Αρχαιολογίας, που εντόπισε το συμβόλαιο κατασκευής του το 18ο αιώνα!
Όσο για το δρόμο, αυτός είχε κατασκευαστεί εδώ και αρκετές δεκαετίες σχεδόν στην περίμετρο της έκτασης του Ερημίτη με άδεια από την τότε Νομαρχία για να διευκολυνθεί η πρόσβαση στα γύρω καλλιεργήσιμα χτήματα. Μάλιστα, το τσιμέντο στρώθηκε πριν καν η ιδιωτική έκταση παραχωρηθεί στην Κτηματική Εταιρία του Δημοσίου και, δεκαετίες πριν η ΚΕΔ το «περάσει» στο ΤΑΙΠΕΔ προς ιδιωτικοποίηση!

Ιστορίες δεκαετιών, όχι μηνών

Στην ανάρτησή του ο κ. Τσιριμιάγγος αναφέρει: «Καινούρια κατασκευή τρίτων στον Ερημίτη!!! Πρόκειται για κτίσμα ύψους 5,68μ και εξωτερικής διαμέτρου 5,20μ. Εμφανίστηκε πρώτη φορά επίσημα σε έγγραφο – απάντηση της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κέρκυρας στο Γραφείο Δημάρχου Κέρκυρας με ημερομηνία 15-01-2015. Η αρμόδια υπηρεσία δεν είχε εκφράσει μέχρι τότε τις απόψεις της για τις σχετικές μελέτες του ακινήτου διότι ποτέ δεν είχαν υποβληθεί σε αυτήν. Επιπλέον ποτέ δεν είχε γίνει σχετική αυτοψία διότι η πρόσβαση δεν ήταν εφικτή ( λόγω Ναυτικού Οχυρού) Τελικώς η έρευνα έγινε από την τότε αρμόδια 21η ΕΒΑ και το πόρισμα στάλθηκε στο Δήμο Κέρκυρας . Είχε προηγηθεί επικοινωνία με την αρμόδια υπηρεσία όπου παραδώσαμε σχετική τεχνική έκθεση καθώς και το συμβόλαιο κατασκευής του Μύλου έτους 1774. Η απουσία του Μύλου από τις περιγραφές και τις μελέτες του ακινήτου έως τότε δεν σημαίνει πως δεν υπήρχε στην κορυφή του λόφου «Κούραμος» στη θέση « Καστελάκι της Γκουάρδιας. »
Ο δρόμος δεκάδων μέτρων και το σπίτι στο τέλος του που εμφανίστηκε πρόσφατα (sic) στο ίδιο ακίνητο έχει παρόμοια ιστορία . Ήμουν παιδί όταν γείτονες μου αποφάσισαν «να πάνε στη Χώρα να πάρουν την άδεια από τον κ. Βλάχο για να κάμουνε το στρατί δρόμο» διευκολύνοντας την πρόσβαση στις ιδιοκτησίες τους. Προφανώς η άδεια δόθηκε γιατί δεν είναι δυνατόν να δουλεύει η μπουλντόζα για μέρες χωρίς την συγκατάθεση του και στη συνέχεια η διέλευση των αυτοκίνητων να είναι ελεύθερη. Τα παραπάνω έγιναν πριν παραχωρήσει ο ίδιος το ακίνητο στην Κτηματική Εταιρία του Δημοσίου, που το παρέλαβε με το δρόμο και στη συνέχεια το παραχώρησε, με το δρόμο, στο ΤΑΙΠΕΔ που με τη σειρά του το παραχώρησε ,με τον δρόμο. Αυτονόητο είναι το γεγονός πως ο δρόμος δεν έχει ηλικία μηνών αλλά δεκαετιών. Τελικά η ιστορία του ταλαίπωρου ακινήτου είναι μια ιστορία που κάνεις δεν ξέρει τι πουλά και κάνεις δεν ξέρει τι αγοράζει».