Η ΕΛΜΕ για την απεργία πείνας και δίψας του Δ. Κουφοντίνα

Κείμενο της ΕΛΜΕ με αφορμή την απεργία πείνας και δίψας που πραγματοποιεί ο Δημήτρης Κουφοντίνας.

Αναλυτικά:
Σαράντα χρόνια μετά το θάνατο του τελευταίου απεργού πείνας σε ευρωπαϊκό έδαφος, είναι άμεσα επικείμενο το ενδεχόμενο, ο επόμενος τέτοιος θάνατος να λάβει χώρα στην Ελλάδα. Σε αυτό το πλαίσιο η ΕΛΜΕ Κέρκυρας είναι αντίθετη στη διακριτική μεταχείριση οποιουδήποτε κρατουμένου, η οποία κατά την άποψη πλήθους νομικών παραβιάζει ακόμη και τη σημερινή, ούτος ή άλλως προβληματική σωφρονιστική νομοθεσία. Επίσης, υπερασπίζεται τα δικαιώματα των κρατουμένων για αξιοπρεπείς συνθήκες κράτησης, προστασίας της υγείας, άδειες, δυνατότητα εργασίας, εκπαίδευσης κλπ.
Αυτά ισχύουν και για το Δ. Κουφοντίνα, του οποίου η ζωή κινδυνεύει άμεσα μετά από πολυήμερη απεργία πείνας και δίψας και απαιτούμε από την πολιτεία να λάβει όλα τα νόμιμα μέτρα για την προστασία της ζωής και της υγείας του.
Γι’ αυτό άλλωστε καταργήθηκε η θανατική ποινή. Γι’ αυτό το λόγο ο Σωφρονιστικός κώδικας, αναγνωρίζει την απεργία πείνας ως εκδήλωση της ελευθερίας του ατόμου, και όχι ως “εκβιασμό”. Απονέμει δικαιώματα στον κατάδικο απεργό πείνας και ρυθμίζει τα ζητήματα παροχής ιατρικής φροντίδας. Γι’ αυτό και σήμερα χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια σε αντιδραστικούς νόμους που νομοθέτησαν, διατήρησαν και διαρκώς εμπλουτίζουν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και η τωρινή. Που σκοπό δεν έχουν την προστασία, άλλα την επιτήρηση, την καταστολή και τον έλεγχο των πολιτών.
Ο Δ. Κουφοντίνας δικάστηκε και καταδικάστηκε και οι πράξεις του, έχουν κριθεί πολιτικά, ηθικά και νομικά, αμετάκλητα με την καταδίκη του.
Σήμερα όμως δεν κρίνεται αυτό, αλλά το δικαίωμα ενός κρατούμενου στη δίκαιη κι αξιοπρεπή μεταχείριση, το οποίο θυσιάζεται στο βωμό των επιλογών της κυβέρνησης που κάνει επίδειξη κρατικής πυγμής κι αναζητά άλλοθι καταστολής με τελικό αποδέκτη το λαό.