Συμπληρώνονται σε δυο μέρες 200 χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης. 200 χρόνια από την σπίθα που οδήγησε στη δημιουργία του σύγχρονου Κράτους μας, στην ελευθερία μας και στην αυτοδιάθεση μας.
Όλα όμως τα τελευταία χρόνια, οπως και τις τελευταίες μέρες με αρκετές παρεμβάσεις, δυστυχώς, επιχειρείται από συγκεκριμένους κύκλους, ένας εθνομηδενισμός και μια ισοπέδωση αυτού του υπέροχου γεγονότος.
Σαν να θέλουν κάποιοι ανοίκεια να το μειώσουν. Να το μικρύνουν.
Όλοι, είτε στην τηλεόραση, είτε στο διαδίκτυο, είτε σε γραπτά, έχουμε δει, ακούσει και διαβάσει απόψεις όπως, το κρυφό Σχολείο δεν υπήρξε ποτέ, οι Ήρωες του ‘21 έκαναν ωμότητες και λαφυραγωγούσαν, οι Επτανήσιοι ήταν αδιάφοροι, ο Καποδιστριας ήταν τύραννος, πράκτορας των Ρώσων και δικτάτορας, η Εκκλησία ήταν απούσα, η Φιλική Εταιρεία αποτελείτο από ασήμαντους, η Επανάσταση δεν ήταν εθνική και αλλά.
Μόνο θλίψη προκαλούν αυτές οι απόψεις και θυμίζουν το άλλο αμίμητο. Το χαρακτηρισμό της σφαγής στην προκυμαία της Σμύρνης το 1922, ως συνοστισμο…
Και ναι, όλα αυτά τα γράφουν Έλληνες! Αρκετά πια με αυτόν τον εθνομηδενισμό. Τι θεωρούν μερικοί ότι εκφράζοντας αυτές τις αναθεωρητικές τους απόψεις, θα ξεριζώσουν από τις καρδιές και τα μυαλά μας τα πρόσωπα αυτά στα οποία χρωστάμε την ελευθερία μας; Τα πρόσωπα με τα οποία μεγαλώσαμε και στα οποία πιστέψαμε και που χωρίς αυτά σήμερα δεν θα είχαμε ούτε εμείς, αλλά ούτε και οι «αναθεωρητές» ούτε 1 τετραγωνικό μέτρο ελεύθερης γης για να έρχονται και να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους;
Μια τρέλα ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Μια χούφτα ριψοκίνδυνων, ανυπότακτων ανθρώπων, αποφάσισε να συγκρουστεί με θηρία και τα νίκησε, για να πετύχει την ελευθερία της.
Οι ήρωες του ‘21 ήταν και αυτοί άνθρωποι. Όχι μορφωμένοι οι περισσότεροι. Αλλά με φλόγα στη θέληση και την καρδιά τους. Με τα ελαττώματα τους βεβαίως. Αλλά με περγαμηνή τους ότι καμία άλλη γενιά Ελλήνων πριν από αυτούς δεν επιχείρησε το απίστευτο. Τον ολικό ξεσηκωμό. Αυτοί το επιχείρησαν και το πέτυχαν.
Μπορεί η Επανάσταση να βοηθήθηκε και από τυχαία γεγονότα. Η εκλογή του Φιλέλληνα Τζόρτζ Κανιγκ στην Πρωθυπουργία της Βρετανίας το 1827, η Ναυμαχία του Ναβαρίνου το ίδιο έτος. Αλλά δεν παύει κάποιοι να έχυσαν το αίμα τους για να υπάρχει σήμερα αυτή η πατρίδα. Και είναι άξιοι σεβασμού γι’ αυτό. Αν μη τι άλλο, τουλάχιστον από τους απογόνους και ομοεθνείς τους.
Ιδού πως όρισε ο μέγας Γέρων του Μοριά (2 φορές φυλακισθεις από Έλληνες και 1 φορά καταδικασθείς εις θάνατο από Έλληνες, ώσπου αφέθηκε με χάρη που του απένειμε ο Βασιλιάς Όθωνας μόλις ενηλικιώθηκε!) την Επανάσταση:
«Όταν αποφασίσαμε να κανομε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθηκαμε, ούτε πόσοι ειμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστουσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: Που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκαραβα βατσελα; Αλλά, ως μια βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας… (Λόγος στην Πνύκα το 1838).
Αυτή ήταν η επανάσταση.
Εμείς θα το κάναμε;
Ας κάνουμε λιγότερη κριτική και ας τους σεβαστούμε. Γιατί μας παρέδωσαν τα σημαντικότερα από τα αγαθά που έχουμε.
Την πατρίδα μας και τη λευτεριά μας.
Χρόνια πολλά και είθε η Χώρα μας να ζήσει πάντα ελεύθερη και ανεξάρτητη μέσα στους αιώνες.
1) το φιρμάνι του αφορισμού (!) της Επανάστασης (ο αφορισμός εκτός από την υπογραφή του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, φέρει την υπογραφή του μητροπολίτη Ιεροσολύμων, καθώς και, μεταξύ άλλων, των μητροπολιτών Καισαρείας, Νικομήδειας, Δέρκων, Ανδριανουπόλεως, Βιζύης, Σίφνου, Ηρακλείας, Νικαίας, Θεσσαλονίκης, Βέροιας, Διδυμοτείχου, Βάρνης, Φαναρίου, Ναυπάκτου, Χαλκηδόνος, Τυρνάβου…):
«… αμφότεροι (Υψηλάντης και Σούτσος) αλαζόνες και δοξομανείς, ή μάλλον ειπείν ματαιόφρονες εκήρυξαν του γένους την ελευθερίαν και με την φωνήν αυτήν εφείλκυσαν πολλούς των εκεί κακοήθεις και ανοήτους (…) έγινε γνωστή εις το πολυχρόνιον κράτος η ρίζα και η βάσις όλου αυτού του κακοήθους σχεδίου. Με τοιαύτας ραδιουργίας εσχημάτισαν την ολεθρίαν σκηνήν οι δύο ούτοι και τούτων συμπράκτορες φιλελεύθεροι, μάλλον δε μισελεύθεροι, και επεχείρησαν έργον μιαρόν, θεοσταγές και ασύνετον, θέλοντες να διακηρύξωσι την άνεσιν και ησυχίαν των ομογενών μας πιστών ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας (…) Αντί λοιπόν φιλελευθέρων εφάνησαν μισελεύθεροι, και αντί φιλογενών και φιλοθρήσκων εφάνησαν μισογενείς, μισόθρησκοι και αντίθετοι, διοργανίζοντες, φευ, οι ασυνείδητοι με τα απονενοημένα κινήματά των την αγανάκτησιν της ευμενούς κραταιάς βασιλείας (…)».
Και οι εκπρόσωποι του …Θεού και του Έθνους φτάνουν στο διά ταύτα και «παραγγέλλουν»:
«Διά τούτο (…) συμβουλεύομεν και παραινούμεν και εντελλόμεθα και παραγγέλλομεν πάσιν υμίν (…) να διακηρύξητε την απάτην των ειρημένων κακοποιών και κακόβουλων ανθρώπων και να τους αποδείξητε και να τους στηλιτεύσητε πανταχού (…) Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας ολεθρίους να τους μισήτε και να τους αποστρέφεστε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία και το γένος τούς έχει μεμισημένους, και επισωρεύει κατ’ αυτών τας παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς: ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της καθαράς και υγιαινούσης χριστιανικής ολομελείας. Ως παραβάται δε των θείων νόμων και κανονικών διατάξεων… αφορισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι και μετά θάνατον (…)».
2) Ρηγας Φεραίος : «Σ’ Ανατολή και Δύση και Νότον και Βοριά
για την πατρίδα όλοι να ‘χωμεν μία καρδιά
στην πίστη του καθένας ελεύθερος να ζει
στη δόξαν του πολέμου να τρέξωμεν μαζί
Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
αράπηδες και άσπροι, με μια κοινή ορμή,
για την Ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί
πως είμαστ’ αντρειωμένοι παντού να ξακουστεί.
Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί
Αράπηδες και άσπροι με μια κοινή ορμή
για την ελευθερία να ζώσουμε σπαθί
να σφάξουμε τους λύκους που το ζυγόν βαστούν
και Χριστιανούς και Τούρκους σκληρά
τους τυραννούν».
«Όταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του, είναι (το) πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του.
Αν ευρίσκωνται όμως εις τόπον, όπου είναι περισσότεροι τύραννοι, οι πλέον ανδρείοι πατριώται και φιλελεύθεροι πρέπει να πιάσουν τα περάσματα των δρόμων και τα ύψη των βουνών, εν όσω ν’ ανταμωθούν πολλοί, να πληθύνη ο αριθμός των, και τότε να αρχίσουν την επιδρομήν κατά των τυράννων
3) Όταν, ο Ρήγας και οι σύντροφοί του δολοφονήθηκαν, οι …άνθρωποι του Θεού και …προστάτες του Γένους, αγαλλίασαν! Όπως έγραφε ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων, ο Ρήγας και οι σύντροφοί του «εσκόπευον να κάμουν επανάστασιν κατά του κραταιωτάτου Σουλτάνου αλλ’ ο μεγαλοδύναμος Θεός τους επαίδευσε κατά τας πράξεις των με τον θάνατον όπου τους έπρεπε
4) Μακρυγιάννης : «Και παραδοθήκαμεν εις την τιμή εσάς των ομοθρήσκων μας Ρούσσων και Άγγλων και Γάλλων να μας σώσετε – κ’ εσείς οι φιλάνθρωποι της πρώτες χρονιές πιάνατε ένα αθώον παιδί, ένα αρφανό, οπού γύρευε η τυραγνία να του πάρη την ζωή του και την τιμή του και θρησκεία του και με την βοήθεια του Θεού εσώθη· και οι τρεις εσείς το κιντυνεύετε να το πάτε πάλε εις την δικαιοσύνη του τύραγνου·(…) Τι φαντάζεστε, ότι μας βοηθήσετε, ή μας μολύνετε και μας αφανίσετε; Ξίκι να γίνεταν από ‘μας ήταν καλύτερα και το καλό σας και το κακό σας! Ευγνωμονούμεν οι Ελληνες γενικώς τους φιλανθρώπους υποκόγους σας, έχομεν χάριτες εις αυτούς τους ευεργέτες μας -καμμιά χάρη ‘σ εσάς της ανεμοδούρες, της διαφταρμένες μηχανές δεν έχομεν! Οι τίμιοι άνθρωποι να μην σας ακούσουνε! Ούτε το καλό σας θέλουν να τους κάμετε. Ας σας ευγνωμονήσουνε εκείνοι οπού τους δώσετε τα δάνεια και τα ‘φκειασαν λούσια και πολυτέλειες κι’ άλλα τοιούτα. Εκεινών εκάμετε καλό με τα δάνειά σας, του Αρμασπέρη, του Κωλέτη, του Μαυροκορδάτου, του Μεταξά και συντροφιές τους (…) δεν θέλω σας ξέρη, ούτε να σας ακούσω! Από αυτά όλα η πατρίδα κλονίζεται, από της οδηγίες της πατρικές των Πρέσβεων και δικώ μας ξενολάτρων».
5) Τιμή και δόξα στην Επανάσταση του ’21. Τιμή και δόξα στους επαναστάτες, σε εκείνους που ανάμεσά τους δεν υπήρξε «κανένας φρόνιμος», όπως το λέει ο Κολοκοτρώνης.Τιμή και δόξα στον επαναστατημένο λαό που δεν αρνήθηκε το ευκταίο στο όνομα του «εφικτού
Δεν καταλαβα γιατι επαγγελματιες ιστορικοι (πρωτιστως αυτοι) πρεπει να κατηγορουνται για εθνομηδενισμο απο μη ιστορικους οπως ο νομικος Κοντος. Η ιστορια ειναι επιστημη. Σκοπος της ιστοριας δεν ειναι η καλλιεργεια εθνικου φρονηματος (αυτο λεγεται πολιτικη χρηση της ιστοριας), αλλα η αποκατασταση της πραγματικοτητας του παρελθοντος μεσω της κριτικης εξετασης πρωτογενων πηγων. Ποιος ειστε εσεις κ. Κοντε που θα μας μιλησετε για εθνομηδενισμο και αναθεωρητισμο οταν δεν ειστε εξοικοιωμενος με την ιστορικη ερευνα;
Μου έκανε εντύπωση η φράση (αλλά η αποκατάσταση της πραγματικότητας του παρελθόντος μέσω της κριτικής εξέτασης πρωτογενών πηγών). Όταν λέτε πρωτογενών πηγών, τι ακριβώς εννοείται; Πηγές που συμφωνούν ιδεολογικά με αυτά που πιστεύεται; Και κάτι τελευταίο. Από πότε ένας μη ιστορικός, δεν μπορεί να εκφέρει άποψη; Ή μπορούν να εκφέρουν ιστορική άποψη μόνο όσοι είναι ιδεολογικά ίδιοι με εσάς;
Η επιστημονικη ιστορια (και οχι η δημοσια ιστορια, αναζητηστε την διαφορα), στηριζεται σε πηγες (πρωτογενεις και δευτερογενεις, δευτερη ασκηση για το σπιτι). Οι πηγες δεν μιλουν απο μονες τους. Απαντουν σε ερωτηματα που τους βαζει ο ιστορικος και χρηζουν αξιολογησης (υπαρχουν μεθοδολογικα εργαλεια για την δουλεια αυτη). Το λαθος σας ειναι οτι αναφερεστε σε ιδεολογια. Ουδεμια σχεση εχει η επιστημονικη ιστορια με την ιδεολογια (η ιδεολογικη χρηση της ιστοριας ειναι αλλοιωση της ιστοριας). Οποιοσδηποτε μπορει να εκφερει αποψη για ενα ζητημα υπο την προυποθεση να μην εκστομιζει κατηγοριες (εθνομηδενιστες, αναθεωρητες, αποδομητες…) οπως ο αρθρογραφος. Επαναλαμβανω, η καλλιεργεια εθνικου φρονηματος δεν ειναι σκοπος της ιστοριας.
Απευθύνεσαι σε πορωμένους εθνομηδενιστές οπότε μην περιμένεις κατανόηση.