Η μάχη για την αρχηγία του Πα.σο.κ(ο)Κι.ναλ έχει ξεκινήσει από καιρό. Τώρα, και εν αναμονή της σύγκλισης της Κεντρικής Επιτροπής που θα καθορίσει το χρονοδιάγραμμα των διαδικασιών εκλογής αρχηγού, μπαίνει στην τελική της φάση, χωρίς, ωστόσο, να είναι γνωστοί όλοι όσοι προτίθενται να διεκδικήσουν το κομματικό αξίωμα, εκτός βέβαια των τριών υποψηφιοτήτων που έχουν ήδη αναγγελθεί. Δηλαδή, της βουλευτού και προέδρου του ΚΙ.ΝΑΛ, από το 2017, Φώφης Γενηματά, του βουλευτή Ανδρέα Λοβέρδου και του ευρωβουλευτή Νίκου Ανδρουλάκη.
Και οι τρεις, (πέραν των συντροφικών μαχαιρωμάτων που εξαπολύουν με κάθε ευκαιρία), μιλάνε για ενότητα, καλώντας παράλληλα όσους εγκατέλειψαν την άλλοτε Κραταιά Παράταξη να επιστρέψουν, με στόχο την αναγέννησή της και την αυτόνομη πορεία της ανάμεσα στις συμπληγάδες Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ… Δεν παραλείπουν, μάλιστα, να εξορμούν στην περιφέρεια, όχι από κοινού, αλλά ο καθένας ξεχωριστά, ξεχνώντας τα περί ενότητας, που μετ΄ επιτάσεως επικαλούνται. Στην περιφέρεια δε, έκαστος εκ των τριών έχει φροντίσει είτε να ελέγχει την πλειοψηφία των κατά τόπους κομματικών οργάνων, είτε να έχει δικούς του ανθρώπους εντός αυτών, ώστε να προπαγανδίζονται οι θέσεις και οι απόψεις του, ακόμα και επί των τοπικών προβλημάτων. Όμως, η τακτική αυτή εκθέτει την Παράταξη στα μάτια των τοπικών κοινωνιών και κυρίως όσων εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ και προσκαλούνται ΄΄η και προτίθενται, να επιστρέψουν, αφού πέραν του ότι την παρουσιάζει διαιρεμένη στο υψηλότερο επίπεδο, σε πολλές περιπτώσεις οι φερόμενοι σε τοπικό επίπεδο ως εκπρόσωποι και εκφραστές της, στην ουσία ενεργούν, περισσότερο για τα δικά τους ιδιοτελή πολιτικά -και όχι μόνο- συμφέροντα, και λιγότερο για την Παράταξη.
Ξεχνούν, φαίνεται, ότι πέραν όλων αυτών, για να επιστρέψει κάποιος, ΄΄η και για να ψηφίσει κάποιον για νέο αρχηγό, θα αξιολογήσει τη μέχρι σήμερα πορεία του εντός της Παράταξης, είτε με τη στενή της έννοια, είτε με την ευρεία, για να ξέρει και «τι τον περιμένει», από την επομένη της εκλογής του, ασχέτως αυτών που υπόσχεται ΄΄η του Προγράμματος που θα παρουσιάσει. Δηλαδή, όπως λέει ο λαός, «από που κι ως που, θέλει αρχηγία;» Ποιες είναι οι κατά καιρούς πολιτικές του θέσεις; Με ποιους έχει συνεργαστεί; Τι έχει ψηφήσει στη Βουλή; Τι πέτυχε κατά τη θητεία του σε θέσεις κυβερνητικής ευθύνης; Ποιοι είναι οι φερόμενοι ως υποστηρικτές του σε τοπικό, αλλά και σε κεντρικό επίπεδο; κ.ο.κ.
Τον Οκτώβρη του ΄93 ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέας Παπανδρέου, επέστρεψε θριαμβευτικά στην εξουσία κερδίζοντας τη Δεξιά Παράταξη, υπό την ηγεσία του πατρός Μητσοτάκη, την οποία θεωρούσε και αντιμετώπιζε πάντοτε ως ιστορικό αντίπαλο, με το αλησμόνητο σύνθημα «επί τέλους, τέλος»! Σήμερα, για τους τρεις υποψηφίους, ποιος είναι άραγε ο ιστορικός αντίπαλος σε ιδεολογικό και πρακτικό πολιτικό επίπεδο και με ποιο προγραμματικό λόγο, προοπτική και όραμα μπορεί να εξουδετερωθεί; Με ποια πολιτική αξιοπιστία και με ποιο πολιτικό κύρος κάθε υποψήφιος θα πείσει σήμερα την κομματική πλειοψηφία για να πάρει την αρχηγία και αύριο την κοινωνική, για να κατακτήσει την εξουσία; Αρκούν οι γενικόλογες τοποθετήσεις και οι αφορισμοί για να μπουν τα κοινωνικά και ιδεολογικά θεμέλια, που θα οδηγήσουν την Παράταξη σε θέση διεκδίκησης της εξουσίας;
Το «επί τέλους, τέλος» του Ανδρέα Παπανδρέου μπορεί κάποιος εκ των τριών να το αναφωνήσει κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά, ΄΄η θα αρκεστεί στη θέση των ίσων αποστάσεων από το διπολικό μοντέλο, παρακολουθώντας τις εξελίξεις που εκείνο θα καθορίζει, χωρίς καμία δυνατότητα επηρεασμού των σε όφελος της κοινωνίας και της χώρας; ΄΄Η μήπως θα στοιχηθεί, πίσω από τον ένα ΄΄η τον άλλο με πρόσχημα προγραμματικές συγκλίσεις, αρκούμενος στην εξασφάλιση κάποιων θέσεων εξουσίας κεντρικά και βολέματος στελεχών περιφερειακά, με τα γνωστά αποτελέσματα του παρελθόντος; Μία μίνι «πολιτική ακτινογραφία» των τριών μέχρι σήμερα διεκδικητών είναι, όχι μόνο απαραίτητη, αλλά και χρήσιμη για να αντιληφθεί κάθε ενδιαφερόμενος, και κυρίως οι νέοι, προς τα που θα οδηγηθεί η Παράταξη. Τι θα πρεσβεύει στα μείζονα και σύγχρονα, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά και πολιτισμικά προβλήματα και θέματα που αντιμετωπίζει η χώρα και ο ελληνικός λαός. Διότι είναι πολύ εύκολο να καταγγέλλεις πότε τη μία πλευρά του διπολισμού και πότε την άλλη, αλλά πολύ δύσκολο να καλύπτεις το δικό σου μνημονιακό παρελθόν και μάλιστα από θέσεις ευθύνης. Είναι εύκολο να κατακρίνεις την ανικανότητα και την έλλειψη σχεδίου για την αποφυγή των καταστροφικών πυρκαγιών, αλλά τεράστιο λάθος να μην αναφέρεσαι στη μπίζνα των ανεμογεννητριών, των γνωστών κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, στα καμένα. Είναι πανεύκολο να ξεπερνάς με αοριστολογίες το μείζον ζήτημα του ξεπουλήματος της Εγνατίας, των αεροδρομίων, των λιμανιών και κάθε στρατηγικής σημασίας δημόσιας υποδομής, χωρίς να ξεκαθαρίζεις τη θέση σου, αλλά πολύ δύσκολο να πείσεις την κοινωνία ότι βρίσκεσαι με την πλευρά της, και με την πλευρά του δημοσίου συμφέροντος. Εν ολίγοις, αν δεν παράγεις όραμα, αν δεν δημιουργείς προσδοκίες ανατροπής αυτού του αναπτυξιακού και παραγωγικού μοντέλου, που παράγει ένδεια και αβεβαιότητα για τους πολλούς και προκλητικά προνόμια για τους λίγους, συνδυαζόμενα με ασυδοσία και ατιμωρησία, δεν οδηγείς την Παράταξη πουθενά. Δεν πείθεις την κοινωνία και κυρίως τη νεολαία, που πληρώνει ακριβά και με το μέλλον της όλα όσα τα τελευταία χρόνια εφαρμόζονται στο οικονομικό πεδίο, στο πεδίο της εργασίας και της παιδείας, στα ζητήματα αξιοκρατίας, ισότητας, ισονομίας και διαφάνειας, κ.ο.κ.
Και οι τρείς, επί του παρόντος, υποψήφιοι, έχουν πολιτικό και κομματικό παρελθόν, με πεπραγμένα που δεν σβήνονται από βαρύγδουπες δηλώσεις, από Προγράμματα και εναλλακτικά προοδευτικά σχέδια, ούτε από νέα κοινωνικά Συμβόλαια για τη νέα Αλλαγή. Από τέτοια έχει χορτάσει ο κόσμος της κεντροαριστεράς, ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ των μεγάλων και ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων, ο δημοκρατικός κόσμος που εκφράζεται, ακόμα, από τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη και τον ιδρυτή της Παράταξης αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου.
Σήμερα, επ ευκαιρία της επετείου της 3ης του Σεπτέμβρη το ΠΑΣΟΚ(Ο)ΚΙΝΑΛ Κέρκυρας εξέδωσε Ανακοίνωση χωρίς ούτε μία αναφορά στον Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ το ίδιο παρατηρείται σε πλειάδα δηλώσεων και ανακοινώσεων κορυφαίων πολιτικών στελεχών της Παράταξης και διαφόρων κομματικών οργανώσεων. O tempora, o mores!
Πιστεύουν, άραγε, όλοι αυτοί, ότι είναι η ημερομηνία και η Διακήρυξη που άλλαξε τη χώρα και τη μοίρα του λαού; Κάτι τέτοιο, μόνο ως πρόσχημα ΄΄η ως υποκριτική άποψη μπορεί να σταθεί… Όλοι ξέρουν ότι είναι ο ηγέτης που άλλαξε την πορεία της χώρας! Είναι το όραμά του ηγέτη. Η θέληση και η αποφασιστικότητά του που συ στράτευσε άξιους συνεργάτες, ικανούς να υλοποιήσουν τεράστιες μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς. Οι Διακηρύξεις χωρίς τον ηγέτη να τις υλοποιήσει, μέσα από προγράμματα και εφαρμοσμένη πολιτική, μένουν κενά γράμματα.
Και, ναι λοιπόν. Τη μοίρα της χώρας την άλλαξε ο Ανδρέας Παπανδρέου!
Σπυρος Στεφανίδης στο Καλούδης: Στοιχείο ενίσχυσης του πλουραλισμού η ανακήρυξη των τριών συνδυασμών: “Ας προσέξουν οι ΣΩΣΤΟΙ,ΝΟΜΟΤΑΓΕΙΣ,ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ επαγγελματίες που θέλουν να παραμείνουν ΣΩΣΤΟΙ,ΝΟΜΟΤΑΓΕΙΣ και ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ πως θα ψηφίσουν στις επικείμενες εκλογές του Εμπορικού…” Νοέ 18, 08:19
