Νικόλα, Αλέκο, Κώστα, Φάνη, Σίμο, Θοδωρή, διαλέγω τους πιο νέους, τους εικοσάρηδες που εκτελέστηκαν, θα μείνω λίγο εδώ, στη θέση της μάνας που δεν μπόρεσε να έρθει, να ψιθυρίσω λόγια αμήχανα, να καπνίσω ένα τσιγάρο κοντά σας. Κοντά στον σταυρό σας τον συμβολικό, αφού στην πραγματικότητα τα κόκκαλά σας μπερδεμένα βρέθηκαν, πεταμένα, μπλεγμένα σε ρίζες κι αγριόχορτα, σαν να ξεχάστηκε για σας η μακραίωνη ταφική παράδοση αυτού του τόπου και η ιερότητα του νεκρού.
Θα μείνω να βουρκώνω όχι από λύπη γιατί φύγατε τόσο νωρίς –αυτό ήταν επιλογή σας κατά κάποιον αξιοθαύμαστο τρόπο – μα από θυμό και θλίψη για τη λήθη που κοντεύει να σας σκεπάσει αθόρυβη και διαβρωτική σαν την πρωινή υγρασία του Οκτώβρη. Θα μείνω λίγο εδώ, να σας φανταστώ, να σας αναπλάσω χωρίς καν φωτογραφία στο μνήμα, ποια να ήταν άραγε η τελευταία σας σκέψη, πώς ξεγελάσατε τον τελευταίο φόβο, πώς ταΐσατε την τελευταία ελπίδα ότι χαρίζεστε για κάτι σημαντικό, για κάτι πολύ πιο πάνω από το μπόι σας.
Ύστερα θα προχωρήσω στον τοίχο της εκτέλεσης να ψηλαφίσω γι άλλη μια φορά τις τρύπες από τις σφαίρες που στέκουν εκεί αδιάφορες, σαν να μην αντιστοιχούν η καθεμιά σε έναν νεκρό, αποποιούμενες κάθε ευθύνη για τη βαρβαρότητα, ο ρόλος τους είναι μονάχα να θυμίζουν το ‘οὐδὲν ἀνθρώπου δεινότερον πέλει’ . Τα γαρύφαλλα πάνω τους θα μαραθούν σε μια μέρα. Όπως κι η μνήμη μας. Κι οι νεκροί θα ξαναησυχάσουν από την επετειακή εισβολή μας.
Κινητήριος δύναμη της δράσης, των πιστεύω τους και των ονείρων τους ήταν η λαχτάρα για την ίδια τη ζωή κυρία μου!
Νωρίς συνειδητοποίησαν την ταξική τους θέση, κυρία μου!
Νωρίς επέλεξαν με ποιον θα ταχθούν και ποιον θα αφήσουν, κυρία μου!
Νωρίς επέλεξαν τον δρόμο του αγώνα, κυρία μου!
Νωρίς επέλεξαν να ζήσουν σε μια πιο δίκαιη κοινωνία, κυρία μου!
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΠΙΛΟΓΗ Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥΣ!
Θολώσατε από τη συγκίνηση και δεν καταλάβατε τι γράψατε!
Η επιλογή της δικής τους εκτέλεσης ανήκει σε κείνους που θέλησαν να αφανίσουν την ελπίδα απ’ τη νέα γενιά.
Επιλογή δική μας είναι η προέκταση του νήματος του αγώνα όλων εκείνων των αγωνιστών, που έβαλαν πάνω από τη βόλεψη, τον ωχαδελφισμό, την παραίτηση και τη «συγκίνηση», το όνειρο για μια άλλη κοινωνία, μακριά από τη βαρβαρότητα.
Κι αυτή η βαρβαρότητα, κυρία μου, είναι το ίδιο άγρια σήμερα και με θολό πρόσωπο, ενίοτε και δακρυσμένο…………..
Β.Χ.Χ.
Αυτοί για τους οποίους βουρκώνετε – με τόσα κροκοδείλια δάκρυα- ήταν κομμουνιστές, που σκόπιμα και συνειδητά θέλετε να το αποσιωπήσετε.
Αυτοί για τους οποίους ” βουρκώνετε”, πάλευαν για ενάντια στο μοναρχοφασισμό, τους δοσίλογους που με το αστικό κράτος
τα είχαν πλακάκια με τους Γερμανο-Ιταλούς κατακτητές και στη συνέχεια με τον Αγγλο-Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Αυτοί για τους οποίους βουρκώνετε τόσο ψεύτικα, ήταν αλύγιστοι κομμουνιστές με καθάρια ταξική συνείδηση.
Αγωνίζονταν για έναν κόσμο χωρίς εκμεταλλευτές, για έναν κόσμο σοσιαλιστικό.
…Πως αλήθεια μπορείτε και βουρκώνετε για τους εκτελεσμένους κομμουνιστές στο Λαζαρέτο, και δε σας κυριεύει θλίψη
για τη “γη και το ύδωρ” που έδωσε το κόμμα σας ο ΣΥΡΙΖΑ, στους ιμπεριαλιστές Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκούς ?
Κρατήστε τα δάκρυά σας…
Να τα χύνετε αλλού… μακριά απ’ το Λαζαρέτο !
Αυτοί για τους οποίους βουρκώνετε – με τόσα κροκοδείλια δάκρυα- ήταν κομμουνιστές, που σκόπιμα και συνειδητά θέλετε να το αποσιωπήσετε.
Αυτοί για τους οποίους ” βουρκώνετε”, πάλευαν ενάντια στο μοναρχοφασισμό, τους δοσίλογους που με το αστικό κράτος
τα είχαν πλακάκια με τους Γερμανο-Ιταλούς κατακτητές και στη συνέχεια με τον Αγγλο-Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Αυτοί για τους οποίους βουρκώνετε τόσο ψεύτικα, ήταν αλύγιστοι κομμουνιστές με καθάρια ταξική συνείδηση.
Αγωνίζονταν για έναν κόσμο χωρίς εκμεταλλευτές, για έναν κόσμο σοσιαλιστικό.
…Πως αλήθεια μπορείτε και βουρκώνετε για τους εκτελεσμένους κομμουνιστές στο Λαζαρέτο, και δε σας κυριεύει θλίψη
για τη “γη και το ύδωρ” που έδωσε το κόμμα σας ο ΣΥΡΙΖΑ, στους ιμπεριαλιστές Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκούς ?
Κρατήστε τα δάκρυά σας…
Να τα χύνετε αλλού… μακριά απ’ το Λαζαρέτο !