Η αυταρέσκεια στην πολιτική, δημιουργεί εκστατικές και ειδυλλιακές εικονικές πραγματικότητες, οι οποίες από τη φύση τους, είναι καταδικασμένες να καταπέσουν. Κατά συνέπεια, η αυταρέσκεια, ως μήτρα της εικονικής πραγματικότητας, είναι το μεγαλύτερο λάθος, το οποίο αποβαίνει πάντα μοιραίο, τόσο στους εμπνευστές, όσο και στους όποιους κι όσους, θιασώτες του.
Αφορμή για τη σημερινή μας ανάλυση, στάθηκε η απόφαση της φίλης, συμμάχου και ετέρου Ισπανίας να προχωρήσει σε πώληση όπλων προς την Τουρκία. Η εν λόγω απόφαση, εξ αρχής αποτελεί μια καθαρά πολιτική αντίφαση τόσο στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Ομάδα των Ευρωπαϊκών χωρών του Νότου, όσο και στην φιλία μεταξύ Αθηνών και Μαδρίτης. Το θέμα είναι παλιό και ψήνεται για αρκετό χρόνο, καθώς είχε τεθεί και δη μετ’επιτάσεως από τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, κατά την σχετική συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Οκτώβριο του 2020.
Δεν θα σταθούμε όμως στην πολιτική, διπλωματική, συμμαχική, εταιρική αντίφαση- ή όπως αλλιώς θέλετε, μπορείτε να προσδιορίσετε – , καθώς την ίδια πρακτική ακολουθούν κι άλλες χώρες φίλες και σύμμαχες. Δηλαδή, δεν είναι τυχαίο πως η μεν Γαλλία πουλάει στην Ελλάδα φρεγάτες για το ναυτικό, κι από την άλλη πλευρά η Γερμανία, πουλάει υποβρύχια στην Τουρκία για το δικό της ναυτικό. Το ίδιο ακριβώς εμπορικό παιγνίδι παίζεται και με τα αεροπλάνα. Αγοράζει η Ελλάδα πολεμικά αεροπλάνα από την Γαλλία και τις ΗΠΑ, αυτόματα κάποιο άλλο κράτος θα βρεθεί έτοιμο να πουλήσει τα ανάλογα στην Τουρκία.
Με απλά λόγια, αυτό το περίφημο, ‘’ισοζύγιο εξοπλισμών’’, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ουδέποτε θα επιτευχτεί…, αν ακολουθηθεί η ίδια τακτική με αποτέλεσμα να οδηγείται η χώρα μας σε μια κούρσα εξοπλισμών, όχι μόνον άνευ πρακτικού αποτελέσματος, αλλά να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το ήδη επιβαρυμένο δημόσιο χρέος της και δη σε αρνητικές οικονομικές συγκυρίες σε παγκόσμια κλίμακα.
Ποιο είναι το πρόβλημα..;;; – Ερντογαν ή Τουρκία…;;;
Πέραν όλων των ανωτέρω περιγραφέντων, ουδείς λόγος γίνεται κι ουδείς δημόσιος προβληματισμός αναπτύσσεται για το πραγματικά τεράστιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας για την ατιθάσευτη τουρκική προκλητικότητα – επιθετικότητα.
Αντ΄ αυτού, τα τελευταία χρόνια, μονοπωλεί το δημόσιο λόγο η αποδημία εις τον Αλλάχ του Τούρκου προέδρου, ή η επικείμενη πτώση του, ή η κατάρρευση της οικονομίας του, ή η διεθνής απομόνωσή του, ή η επικείμενη ίδρυση Κουρδικού Κράτους, που θα κόψει στα δύο την Τουρκία.
Παρά ταύτα, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ο Ερντογάν έχει συναντηθεί με τον αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν δύο φορές εντός πενταμήνου.
Επιπλέον, η πώληση όπλων στην Τουρκία από την φίλη, εταίρο και σύμμαχο Ισπανία, αναδεικνύει μια άλλη πραγματικότητα. Ότι ευρωπαίοι ηγέτες, «τείνουν ευήκοα ώτα», στον Ερντογάν και στις «οραματικές» πολιτικές του σκληρού πυρήνα των νέο- Οθωμανών, ανεξάρτητα αν αυτές προσβάλουν ζωτικά συμφέρονται δύο κρατών μελών της Ε.Ε. της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μεταξύ αυτών, το εύρος των χωρικών υδάτων, η ελληνική ΑΟΖ και η αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου , που εμμονικά προωθεί η Τουρκιά. Όλα αυτά, δημιουργούν ένα κλίμα κλιμάκωσης της έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που προοιωνίζουν , ένα ιδιαίτερο «θερμό χειμώνα».
Πάντα ταύτα, δεν είναι ιδεοληψίες ενός ιδιόρρυθμου, κυκλοθυμικού, αλαζόνα, σκληροπυρηνικού ή έστω και επιπόλαιου Τούρκου προέδρου. Όλες οι Τουρκικές διεκδικήσεις, συνάδουν με σαφές και συγκεκριμένο ΔΟΓΜΑ της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, το οποίο και ακολουθείται πιστά, ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στην προεδρία της γείτονος χώρας.
Επί τούτου, αναφέρουμε ότι στη σημερινή συγκυρία, καταγράφεται στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στο Αφγανιστάν, στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Λιβύη , τη Συρία και τον Καύκασο. Αποτελεί πάγια τακτική της Τουρκίας, η στρατιωτικοποίηση της διπλωματίας της. Και η προώθηση των αναθεωρητικών και επεκτατικών σχεδίων της, με την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας
Τούτων, όλων δοθέντων είναι σαφές και λίαν διακριτό, ότι πρόβλημα της Ελλάδας, δεν είναι ο τωρινός ή ο αυριανός τούρκος πρόεδρος. Πρόβλημα της Ελλάδας είναι η Τουρκία κι αυτό πρέπει να καταστεί σαφές σε εταίρους, συμμάχους και φίλους. Παράλληλα, πρέπει η ελληνική εξωτερική πολιτική να αποκτήσει σαφές δόγμα και να μην ασκείται συγκυριακά.
Προς τούτο, δεν μπορεί να μην αναδειχθεί ότι ενώ, ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει προγραμματίσει επίσημο ταξίδι στην Μόσχα για συνομιλίες με τον πρόεδρο Πούτιν, από την άλλη πλευρά, λίγες ημέρες πριν, ο υπουργός άμυνα να ζητάει κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Οικονομική και εικονική πραγματικότητα
Από την εξωτερική πολιτική, ας πάμε και στην οικονομία. Οι καλά ενημερωμένοι για τα οικονομικά δεδομένα της χώρας, θα ξέρουν, πως το ‘’κοινωνικό μέρισμα’’, κι αν αυτό δοθεί ή δεν δοθεί σε χαμηλοσυνταξιούχους και οικονομικά αδύναμους, έχει χωρίσει την κυβέρνηση στα δύο. Άλλοι είναι υπέρ κι άλλοι κατά. Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι υπάρχουν ‘’ανάλγητοι’’ και δεν θέλουν να το δώσουν. Όλοι θα ήθελαν να το δώσουν, όμως τα ‘’όβολα δεν φτάνουν’’. Κι αυτή, είναι η αλήθεια. Όπως αλήθεια είναι ότι η χώρα μας έχει δανειστεί περί τα 45 δις. Ευρώ για να καλύψει τις ανάγκες που προκάλεσε η πανδημία, ποσό το οποίο προστίθεται σε ένα χρέος 208 τοις εκατό/ ΑΕΠ.
Όπως αλήθεια είναι, ότι παρά την αισιοδοξία που εκφράζεται στον κατατεθέντα για το 2022 κρατικό προϋπολογισμό, εκφράζονται επιφυλάξεις για την εξέλιξη της πανδημίας και τις επιπτώσεις της…, για τις ανατιμήσεις στην ενέργεια, τις πρώτες ύλες και τις μεταφορές…, για τον τουρισμό κατά την προσεχή περίοδο…
Πέραν όλων τούτων, περί τον μήνα Μάρτιο, θα αλλάξουν οι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας, – το οποίο έχει ανασταλεί λόγω πανδημίας – , και η Ελλάδα θα δανείζεται με νέους όρους. Φαντάζεται κανείς, πως θα δανείζεται η χώρα μας, αν επικρατήσει η πρόταση των βορείων της Ευρώπης για έλλειμμα 3 έως 5 επί τοις εκατό, [έχουμε 10 με 11], και χρέος το ανώτερο 100 τοις εκατό, επί του ΑΕΠ, ενώ έχουμε 208 με προοπτική να υπερβεί κατά πολύ το 210, ίσως και 215, τοις εκατό επί του ΑΕΠ…;;;
Αν σκεφτούμε λιγάκι, να φιλοσοφήσουμε την κατάσταση στην οποία όλοι μα, αγρότες, μισθοσυντήρητο, ελεύθεροι , μικροί, μεσαίοι, και μεγάλοι επαγγελματίες, θα συγκλίνουμε στην άποψη – πίστη ότι, ο κορωνοίός…, μέσα στα πολλά κακά που συσσώρευσε σε όλους μα, έκανε κι ένα αναπάντεχο καλό…
Μας αποκάλυψε μια εικονική πραγματικότητα, μέσα στην οποία ζούσαμε κι αποκάλυψε, για μια εισέτι φορά, ότι όλες οι εικονικές πραγματικότητες είναι από την φύση τους καταδικασμένες να αποκαλυφθούν, κι εν τέλει να καταρρεύσουν…
Μας αποκάλυψε τις ατέλειες του συστήματος μέσα στο οποίο ζούμε και δραστηριοποιούμεθα, τις ελλειμματικές γνώσεις κι εμπειρίες των ηγετών μας, – κι όταν λέω ‘’ηγετών μας’’’, δεν εννοώ μόνον σε πολιτικό, κομματικό, η κοινοβουλευτικό επίπεδο. Εννοώ και σε επίπεδο, κοινωνικών, επιστημονικών, επαγγελματικών, συνδικαλιστικών δομών, ή και σε Α΄και Β΄βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης, εκεί που ο απλός πολίτης είναι πιο κοντά και μπορεί να έχει προσωπική γνώση κι άποψη του όποιου άρχοντος, με την αρχαιοελληνική έννοια, του όρου ΆΡΧΩ… / ΑΡΧΟΝΤΑΣ…
Μέσα σ΄αυτό, Το πραγματικό κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό, ψυχολογικό κλίμα, ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΜΙΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΕΙ…
Ναι θα έρθει…
Όμως…, ποιος θα την φέρει…;;;
Πως…, πότε…, και με ποια μέσα θα έρθει…;;;
Κι όταν έρθει…, θα είναι όμοια με την προηγούμενη…;;;
Ας δούμε την πραγματικότητα κατάματα…
Όσο το αρνιόμαστε, τόσο αναβάλλουμε επ΄αόριστον αυτό που επιζητούμε να έρθει, ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ…, δηλαδή…, ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΊΑ ΜΑΣ…
Γ. Σπ. Π.
μμε στο Καλούδης: Στοιχείο ενίσχυσης του πλουραλισμού η ανακήρυξη των τριών συνδυασμών: “Είναι εντιπωσιακο ότι άνθρωποί που ποτέ δεν είχαν κοινωνική δραστηριότατα σήμερα διεκδικούν εκλογή στην διοίκηση του επιμελητήριου για ποιο λογο…” Νοέ 27, 16:10
