Πονοκέφαλος για την κυβέρνηση, οι δασικοί χάρτες…

Η όλη διαδικασία ανάρτησης και κύρωσης των δασικών χαρτών στην πράξη έχει καταδείξει σειρά προβλημάτων, που προκαλούν πρόσθετο διοικητικό φόρτο και ταλαιπωρία των πολιτών αλλά και πονοκέφαλο για την κυβέρνηση που φαίνεται να την απασχολεί έντονα .
Αποτέλεσμα αυτών είναι η μη ολοκλήρωση του σημαντικού έργου των δασικών χαρτών, του δασολογίου και του κτηματολογίου. Η παράλειψη της διοίκησης να εξαιρέσει από στους δασικούς χάρτες πολλές διοικητικές πράξεις, όπως κληροτεμάχια και αναδασμούς, που είχαν νόμιμα μεταβάλει τον δασικό χαρακτήρα εκτάσεων πριν από το 1975, οδήγησε σε εσφαλμένους δασικούς χάρτες στους οποίους συμπεριλήφθηκαν μη δασικές περιοχές. Ως αποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι η αμφισβήτηση ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων των κυρίων τους καθώς και προβλήματα στη γεωργική εκμετάλλευση τους, στη λήψη επιδοτήσεων στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, αλλά και στη μεταβίβαση των ακινήτων τους.
Οι Επιτροπές Εξέτασης Αντιρρήσεων (ΕΠΕΑ) αντιμετωπίζουν ένα τεράστιο όγκο υποθέσεων, με αποτέλεσμα να προκαλούνται μεγάλες καθυστερήσεις στη διεκπεραίωση των υποθέσεων των πολιτών που έχουν ως αποτέλεσμα πολλά έξοδα και μεγάλη ταλαιπωρία.
Σ’ αυτό το σκηνικό έρχεται να προστεθεί και μια σειρά αποφάσεων του του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) , οι οποίες ανέδειξαν λάθη στη διαδικασία σύνταξης των δασικών χαρτών.
Την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, προσπαθεί να επιλύσει η κυβέρνηση με το νέο νομοσχέδιο που κατέθεσε στην Βουλή, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και διατάξεις που αφορούν τους δασικούς χάρτες και στα δασικά αυθαίρετα.
Δεν μπορεί σε πανελλαδική κλίμακα να έχει χαρακτηριστεί το 72% του εδάφους της χώρας ως δασική έκταση. Τέτοιο ποσοστό δεν υπάρχει πουθενά σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης. Μάλιστα στη Σύμη, στην αρχική ανάρτηση, το 85 % περίπου των εδαφών χαρακτηρίζονταν ως δασική έκταση και στη Πάτμο το 79% ,ενώ ανάλογα προβλήματα υπάρχουν και στα άλλα νησιά και φυσικά στα νησιά του Ιονίου που σημειωτέων το καθεστώς ιδιοκτησίας δε τίθεται γιατί όπου τίθεται θέμα ιδιοκτησίας πρέπει το κράτος να αποδείξει την ιδιοκτησία του και όχι ο ιδιώτης !
Έτσι μια σειρά μέτρων κρίνονται απόλυτος απαραίτητα :
1ον ) Με δεδομένη την ιδιαιτερότητα των ιονίων νήσων , στα ζητήματα της κτηματογράφησης, πρέπει να συσταθεί ειδική επιτροπή εμπειρογνωμόνων, που θα εισηγηθεί ένα ειδικό πλαίσιο ρυθμίσεων για το Ιόνιο και γενικότερα για τουριστικές περιοχές .
2ον ) Η δέσμευση της κυβέρνησης ότι δεν θα αδικηθεί κανείς, πρέπει να ενισχυθεί έμπρακτα με νομοθετική ρύθμιση, που θα επιλύει το πρόβλημα των εκχερσώσεων για αγροτικές καλλιέργειες χωρίς διοικητικές πράξεις.
3ον) Οι εγκαταλελειμμένοι αγροί, με λίγα φρύγανα, δεν μπορούν να θεωρούνται δασικές εκτάσεις και να κινδυνεύουν με δήμευση ιδιωτικές περιουσίες.
4ον) Να ενισχυθούν με προσωπικό οι Επιτροπές Εξέτασης Αντιρρήσεων για να εκδίδονται γρήγορα οι αποφάσεις.
5ον) Λόγω των ειδικών συνθηκών που επικρατούν από την πανδημία, προτείνεται να παραταθεί η προθεσμία υποβολής αντιρρήσεων για τους πολίτες του Ιονίου .
7ον) Μια άλλη καινοτόμα θα έλεγα πρόταση είναι η δημιουργία “τράπεζας γης ” για εκτάσεις που κρίνονται δασικές ή ακόμη και δάση με κατηγοριοποίηση ιδιωτικά ή δημόσια με υπό προϋποθέσεις χρήσης αυτών υπό την ανάπτυξη ενός σχεδίου – με κρατική επίβλεψη – αλλά και επιδότηση προς χρήση γεωργική ή ήπιας μορφής τουριστική παρέμβαση , ώστε και η ανεργία να μειωθεί , να γίνουν παραγωγικές οι όποιες εκτάσεις και να αυξηθούν και τα έσοδα στον κρατικό κουρβανά .
Μέσα στο πλαίσιο αυτό που ακούγεται λογικό και με γνώμονα την πράσινη ανάπτυξη που όλες οι κυβερνήσεις επικαλούνται πρέπει να κινηθεί με ταχύς ρυθμούς η κυβέρνηση να μην χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος και να μην σπαταληθεί άσκοπα ο οβολός των ελλήνων πολιτών .