Οι τελευταίες βδομάδες περνούν στις συνηθισμένες συνθήκες καραντίνας, αλλά στην δημόσια σφαίρα δεσπόζει ο νέος Νόμος για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση με τίτλο “Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις”.
Πριν την εμφάνιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, η Κυβέρνηση είχε πραγματοποιήσει δύο καίριες παρεμβάσεις οι οποίες έδειχναν προς τα πού θα κινηθεί. Η πρώτη αφορούσε το δικαίωμα των αποφοίτων κολλεγίων, να υποβάλουν τα χαρτιά τους στις διαδικασίες πρόσληψης εκπαιδευτικών στην Δημόσια Εκπαίδευση, προχωρώντας έτσι ντε φάκτο στην εξίσωση των Τίτλων των κολλεγίων με αυτούς των Δημοσίων Πανεπιστήμιων, όσον αφορά τις εκπαιδευτικές Σχολές. Το δεύτερο χτύπημα ήρθε με την εξίσωση των Πτυχίων Οικονομολόγων και Μηχανικών με τους αποφοίτους κολλεγίων, με την τροπολογία σύμφωνα με την οποία έπρεπε το ΤΕΕ και το Οικονομικό Επιμελητήριο να δεχτούν ως μέλη τους τους συγκεκριμένους αποφοίτους με πλήρη δικαιώματα.
Το νομοσχέδιο Κεραμέως ολοκληρώνει με εμφατικό τρόπο, τα βήματα που επιχειρεί η Κυβέρνηση όσον αφορά την Τριτοβάθμια. Το πρώτο σημείο το οποίο είναι σημαντικό είναι η θέσπιση της βάσης εισαγωγής, όπου με τις τωρινές προβλέψεις θα μείνει εκτός Σχολών, το 20% των συμμετεχόντων στις Πανελλαδικές εξετάσεις. Το δεύτερο σημείο είναι το ασφυκτικό πλαίσιο που δημιουργεί κατά την διάρκεια φοίτησης, με την θέσπιση του ορίου φοίτησης στα ν+2 και την δημιουργία του «Πειθαρχικού Συμβουλίου», το οποίο ως αντικείμενο θα έχει τις αντιγραφές, τις λογοκλοπές, την καταστροφή περιουσίας και λειτουργίας των ΑΕΙ.
Η δικαιοδοσία του μάλιστα κυμαίνεται από την επίπληξη μέχρι και την διαγραφή του «παραβατικού» φοιτητή. Επίσης πρέπει να τονισθεί ότι για το όριο φοίτησης, δεν προβλέπεται μεταβατική περίοδος για όσους είναι σε ενεργό εξάμηνο τη στιγμή ψήφισης του νομοσχεδίου, έτσι κάποιος που είναι πχ στο 8ο εξάμηνο φοίτησης, θα πρέπει να ολοκληρώσει τις σπουδές του εντός δύο ετών, αλλιώς διαγράφεται οριστικά χωρίς να είναι αυτό το πλαίσιο όταν εισήλθε στην Σχολή του.
Το τρίτο σημείο είναι η συντριβή των δημοκρατικών δικαιωμάτων των φοιτητών, οι οποίοι σε περίπτωση κινητοποίησης τους για οποιοδήποτε ζήτημα αντιμετωπίζουν τη δαμόκλειο σπάθη του Πειθαρχικού Συμβουλίου από το οποίο μπορούν να υποστούν διαγραφή. Συνδυαστικά με αυτό έχουμε και την κατάργηση των Φοιτητικών Παρατάξεων, αφού θεσπίζεται ενιαία λίστα στις φοιτητικές εκλογές, ενώ η συνδιοίκηση των φοιτητών έχει καταργηθεί από το νόμο Διαμαντοπούλου του 2011, χωρίς να επανέλθει ποτέ καθώς ο νόμος Γαβρόγλου που την προέβλεπε αποδείχθηκε ανεφάρμοστος.
Το τέταρτο σημείο είναι η περικοπή της χρηματοδότησης των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, έως και ποσοστό 20% σε περίπτωση που δεν πιαστούν στόχοι που θα ορίζει το Υπουργείο. Το πέμπτο σημείο είναι η ίδρυση Πανεπιστημιακής Αστυνομίας (Ομάδες Περιφρούρησης Πανεπιστημιακού Ιδρύματος – Ο.Π.Π.Ι.), η οποία δεν θα υπάγεται στο Πανεπιστημιακό Ίδρυμα και οι χίλιοι αστυνομικοί που θα την αποτελούν θα διαθέτουν ατομικό οπλισμό.
Η Κυβέρνηση λοιπόν εν μέσω πανδημίας, νομοθετεί με τις Σχολές κλειστές, τους φοιτητές αποκλεισμένους στα σπίτια τους, αγνοώντας τις αντιδράσεις που έχουν προκύψει από όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα. Ο σχεδιασμός της είναι απλοϊκός, ψήφιση του νομοσχεδίου, εδραίωση των διατάξεων του έως το Σεπτέμβριο που θα ανοίξουν τα Πανεπιστήμια και συντριβή κάθε κινητοποίησης στο όνομα της αντιμετώπισης της Πανδημίας.
Η αντιμετώπιση της νεοφιλελεύθερης επέλασης στον χώρο της Παιδείας, δεν θα κριθεί στην ψήφιση ή μη του νομοσχεδίου, άλλωστε οι συσχετισμοί στην Βουλή είναι δεδομένοι. Αυτό που θα μετρήσει, είναι η ακύρωση στην πράξη των διατάξεων του νομοσχεδίου και για να γίνει αυτό απαιτείται ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο του συνόλου της ακαδημαϊκής κοινότητας το οποίο για παρατεταμένο χρονικό διάστημα θα υπονομεύει την λειτουργία του νόμου στις σχολές. Όσοι πιστεύουμε στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο έχουμε καθήκον να συμβάλουμε στην συγκρότηση αυτού του πανεκπαιδευτικού μετώπου.
Αι άρισται δοκούσαι είναι φύσεις μάλιστα παιδείας δέονται
(Εκείνοι που φαίνονται ότι εκ φύσεως είναι άριστοι, χρειάζονται περισσότερο από τους άλλους την παιδεία)
Τραγική η κατάσταση με τις τροποποιήσεις, τις “μεταρρυθμίσεις” του νομοσχεδίου για την παιδεία. Σε όλες τις προτάσεις μια τάση υποτιθέμενων αλλαγών που χτυπούν απευθείας τον δημόσιο χαρακτήρα των ΑΕΙ μας… Τραγική η εξίσωση πτυχίων των αποφοίτων Κολλεγίων με αυτά των ΑΕΙ. Τραγική η αστυνόμευση εντός των πανεπιστήμια κών χωρών, φύλαξη, με τους συγκεκριμένους τρόπους. Και οι άλλες διατάξεις όπως η κατάργηση των φοιτητικών παρατάξεων. Χαρακτήρας επιβολής σε όλα τα πεδία στον χώρο των ΑΕΙ, αέρας “απολυταταρχίας”, ενάντια στην δημοκρατική λειτουργία, μονοκρατοριας του Υπουργείου. Όλα οδηγούν στην κατάργηση των “φωνών” εντός της κοινωνίας που αντιτίθενται ή εκφράζονται ακόμα ελεύθερα και ενάντια σε κάθε Κυβερνητική πολιτική. Επιβολή εξουσίας σε κάθε προπυργιο δημοκρατικού διαλόγου εκ των οποιων τα δημόσια ΑΕΙ μας. Ακολουθείται η “πάταξη” ως στρατηγική και αυτό δυστυχώς είναι δημοκρατική παρεκτροπή όταν εφαρμόζεται… Επίσης δυστυχώς η όλη μορφή μεταφέρει την εντύπωση εκτόνωσης απωθημένων…
Η Κεραμεως προσπαθει να βαλει μια ταξη στην δημοσια τριτοβαθμια εκπαιδευση. Ελαχιστη βαση εισαγωγης, ανωτατο οριο φοιτησης, φυλαξη Πανεπιστημιων, ενιαιο φοιτητικο ψηφοδελτιο ειναι ορισμενα απο τα θετικα μετρα, τα οποια θεραπευουν παθογενειες παρελθοντων ετων. Τι πετυχαινει; Την εξαλειψη της ασυδοσιας/ανομιας/παρανομιας, τον εξοβελισμο της κομματοκρατιας, την καταπολεμηση της φιλοσοφιας της ησσονος προσπαθειας και με λιγα λογια την διασφαλιση μιας ουσιαστικης αναβαθμισης της τριτοβαθμιας. Για να ολοκληρωθει η μεταρρυθμιση θα πρεπει βεβαια να καταργηθει το ενα τεταρτο των υφισταμενων τμηματων. Αλλο αυτο θα γινει απο του χρονου με την αναδιαμορφωση του ακαδημαικου χαρτη της χωρας.
Τάξη στα δημόσια ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν μπαίνει με χωροφύλακες και διαγραφές φοιτητών. Τάξη μπαίνει με τη δημιουργία σύγχρονων εγκαταστάσεων στέγασης, σίτισης και άθλησης των φοιτητών, αναβάθμιση των χώρων και του εξοπλισμού που γίνονται εργαστήρια, αναβάθμιση των βιβλιοθηκών των πανεπιστημίων και εμπλουτισμό τους με περισσότερα διδακτικά συγγράμματα, διορισμό επαρκούς προσωπικού καθαριότητας εξωτερικών και εσωτερικών χώρων και τη δυνατότητα του φοιτητή να επιλέγει να επανεξετάζεται από άλλο διδάσκοντα όταν έχει κοπεί παραπάνω από 2 φορές από συγκεκριμένο καθηγητή. Αυτά που θέλει να προωθήσει η κυρία Κεραμέως και η Ν.Δ. αποσκοπούν στην διάλυση του δημόσιου χαρακτήρα των ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μέσω της διαρκούς υποβάθμισης και υποστελέχωσης τους, έτσι ώστε να τα παραδώσει μια μέρα στα χέρια του ιδιωτικού τομέα, όπου το επόμενο βήμα θα είναι να μπουν δίδακτρα και να αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για τους απλούς – μη εισοδηματικά ισχυρούς νέους πολίτες.
Σε ποιο αρθρο του νομοσχεδιου προβλεπεται η επιβολη διδακτρων σε προπτυχιακα προγραμματα; Απο που προκυπτει η παραδοση των δημοσιων πανεπιστημιων στα χερια ιδιωτη; Εκτος και αν κανουμε δικη προθεσεων… Για ποιο λογο τα πανεπιστημια πρεπει να θεωρουνται κρατη εν κρατει οπου ο καθε τυχαρπαστος δυναται να προξενει φθορες, να διακινει ναρκωτικα, να τελει καθε ειδους αξιοποινη πραξη χωρις να τιμωρειται; Ποιος νοημων θεωρει οτι η φοιτητικη ιδιοτητα δεν πρεπει να υποκειται σε χρονικους περιορισμους; Ας ξεκινησουμε πρωτα απο αυτα που μπορουν να γινουν χωρις κοστος για τον φορολογουμενο και μετα να απαιτησουμε την αναβαθμιση των πανεπιστημιακων υποδομων.
“Φυλαξη των πανεπιστημίων”, σοβαρά; Δεν έχουν σεκιουριτι τα πανεπιστήμια; Αν οι σεκιουριτάδες καλέσουν την αστυνομία δεν θα έρθει; Αν όχι, γιατί δεν θα έρθει; Αν ναι, τι χρειάζεται το χωριστό αστυνομικό σώμα;
Ένας νόμος που:
-διώχνει φοιτητές, κόβοντάς τους μαζικά και στέλνοντας τους ή στα ιδιωτικά ή στην ανεργία,
-φέρνει αστυνομία, και μάλιστα 1100 αργόμισθους με κόστος 20.000.000 € το χρόνο –
-εξισώνει το πτυχίο των ΑΕΙ, όπου για περάσεις πρέπει να φας σίδερο και να φτύσεις ατσάλι μέσω πανελλαδικών, με το πληρωμένο πτυχίο των κολλεγίων, όπου μπαίνεις απλά πληρώνοντας;
-διώχνει λόγω καθυστέρησης αποφοίτησης φοιτητές που δεν επιβαρύνουν σε τίποτα τον προϋπολογισμό των πανεπιστημίων ή του κράτους, γιατί έτσι
Έχει και οπαδούς αυτό το πράγμα;
Ναι ξέρω τι οπαδούς έχει. Αγκυλωμένα μυαλά που επιπλέον φυσικά δεν έχουν παιδιά σε αυτή την ηλικία.
Αυτή η χώρα έτσι είναι. Όλοι έχουν γνώμη στο τι θα πρέπει να πάθουν κάποιοι άλλοι
Αρα τα φαινομενα παραβατικοτητας σε ΑΣΟΕΕ, Παντειο και αλλου υπαρχουν μονο στη φαντασια ορισμενων απο την στιγμη που τα πανεπιστημια φυλασσονται μια χαρα. Οι πανελληνιες σου εξασφαλιζουν δωρεαν εκπαιδευση. Αν πας στο εξωτερικο πληρωνεις διδακτρα. Κατα συνεπεια να μην αναγνωριζουμε τα πτυχια πανεπιστημιων της αλλοδαπης επειδη εχουν διδακτρα. Υπαρχουν μονο τα ελληνικα δημοσια πανεπιστημια και μετα το χαος…
λογική του παραλογισμού.
Ναι, τα πανεπιστήμια φυλάσσονται μια χαρά. Απλά οι φύλακες δεν κάνουν τη δουλειά τους. Αν συμβαίνει κάτι παράνομο και κάνουν τα στραβά μάτια να διωχθούν και να έρθουν άλλοι. Αν η αστυνομία καλείται και δεν έρχεται, επίσης δεν κάνει τη δουλειά της. Η λύση είναι να κάνει τη δουλειά της.
Στα ελληνικά πανεπιστήμια ΔΕΝ μπαίνεις αν δεν διαβάσεις (εκτός αν μιλάμε για καμία βοιδοσχολή). Στα κολλέγια ΜΠΑΙΝΕΙΣ χωρίς να διαβάσεις και παίρνεις πτυχίο ΕΓΓΥΗΜΕΝΑ. Στο μυαλό μου είναι τόσο απλό.
Καταρχήν όχι δεν πληρώνεις δίδακτρα σε όλα τα πανεπιστήμια. Κατά δεύτερον δεν με νοιάζει να μιμηθώ τα ξένα πανεπιστήμια στα πάντα, αλλά μονο στα καλά τους. Σπουδές χωρίς δίδακτρα είναι καλύτερο από σπουδές με δίδακτρα. Αν διαφωνείτε, να σας στείλω ένα ΙΒΑΝ να πληρώνετε τα δίδακτρα αυτών που δεν έχουν. Υπάρχουν ξένα πανεπιστήμια οπου γίνεται πολυ καλή δουλειά με ή χωρίς δίδακτρα. Αυτά φυσικά να είναι ισότιμα. Υπάρχουν όμως άλλα στα οποία πχ υπάρχει 3ετής φοίτηση, και τα οποία ήδη η ΔΟΑΤΑΠ δεν αναγνωρίζει ως ισότιμα – εξ ου και υπάρχει η σχετική διαδικασία αναγνώρισης τίτλων.
Τα περί διδάκτρων δεν έχουν σχέση ούτε με την ποιότητα των σπουδών, ούτε με την ασφάλεια των πανεπιστημίων. Τα πανεπιστήμια χρειάζονται ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ. Αν δεν την κάνει το κράτος, την κάνουν οι φοιτητές με δίδακτρα. Εγώ λέω να την κάνει το κράτος, αφού έχει κάθε συμφέρον να έχει μορφωμένους και καταρτισμένους πολίτες – και ήδη τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι από τα καλύτερα. Ναι, με την υπάρχουσα κατάσταση