Η άνοδος της ομάδας υδατοσφαίρισης του Ν.Α.Ο.Κ. στην Α2 κατηγορία δεν αποτελεί απλώς ένα γεγονός ούτε μια επιτυχία. Είναι κάτι πιο σημαντικό, γιατί σηματοδοτεί άλλο ένα στοιχείο μιας συνειδητής πολιτικής που ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια. Ήταν ένα καλοκαιρινό βράδυ όταν τρία άτομα – παλιοί συναθλητές και καλοί φίλοι – μετά από μια δύσκολη και πολύωρη συζήτηση συμφώνησαν ότι το μοντέλο λειτουργίας του τμήματος πρέπει να αλλάξει και να στραφεί σε αναπτυξιακές πρακτικές και σε αξιοποίηση του τοπικού δυναμικού. Οι αποφάσεις δεν ήταν εύκολες, κυρίως αυτή που έφερνε την ομάδα στη Β’ εθνική. Σε αυτήν τη διαδρομή δοκιμάστηκαν αρκετά πράγματα, άλλοτε με επιτυχία άλλοτε όχι. Ακούστηκαν και διαφορετικές απόψεις, κυρίως από ανθρώπους που νομίζουν ότι το παρελθόν μπορεί από μόνο του να καθορίζει το παρόν και δεν κατανοούν ότι την ιστορία του ομίλου και του τμήματος την διεκδικείς καθημερινά με εργατικότητα και συνέπεια. Τα τελευταία δύο χρόνια η σταθερότητα τόσο σε επίπεδο αναπτυξιακών δομών όσο και σε αυτό της ανδρικής ομάδας γίνεται εμφανής και στην καθημερινή λειτουργία και στα αποτελέσματα.
Ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς και δύσκολος. Θα φανεί παράξενο, αλλά πρέπει να γίνουν και θα γίνουν πολλά στο πλαίσιο τακτικών, πρακτικών, προγραμμάτων, προσώπων, ρόλων, αρμοδιοτήτων, αποφάσεων. Όλα στην ώρα τους. Αυτήν τη στιγμή άλλωστε είναι ώρα χαράς και συγχαρητηρίων. Αρκετοί είναι αυτοί που σε τούτη την προσπάθεια διαθέτουν σημαντικό καθημερινό χρόνο και όχι μόνο. Έτσι προχωρά ο Όμιλος συνολικά. Μεταξύ αυτών θα μου επιτρέψετε να ξεχωρίσω τον έφορο Πέτρο Διαβάτη και τον προπονητή Σπύρο Καρδόνα. Για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως γιατί αγαπούν πολύ το άθλημα και τον ΝΑΟΚ και ανεξάρτητα επιτυχιών και αποτελεσμάτων θα ήταν πάντα δίπλα στην ομάδα.
Συγχαρητήρια σε όλους.
*Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην σελίδα του ΝΑΟΚ στο f/b