Οι δρόμοι του νερού…

Οπωσδήποτε οι μετεωρολογικές αλλαγές είναι μια υπαρκτή κατάσταση για την αντιμετώπιση της οποίας οι σοβαροί και υπεύθυνοι που χειρίζονται τα δημόσια πράγματα λαμβάνοντας υπ’ όψη τους τις συνέπειες μεριμνούν και οργανώνουν τις αρμόδιες υπηρεσίες έγκαιρα προλαμβάνοντας όσο το δυνατόν πιθανές καταστροφές, πολύ πριν ξεσπάσει η οργή της καταιγίδας…Υπάρχουν όμως τέτοιοι;
Εκτιμώντας το μέγεθος της καταστροφής, την έλλειψη στοιχειωδών προληπτικών μέτρων, είναι προφανώς εύκολο στο καθένα να απαντήσει αν υπάρχουν ή όχι σοβαροί και υπεύθυνοι μεταξύ αυτών που μας εξουσιάζουν. Μάλλον όμως αυτοί που με το δικό μας εν λευκώ παραχωρητήριο καθορίζουν σε μεγάλο μέρος εκτός άλλων και την ασφάλεια της ζωής μας, δείχνουν τουλάχιστον, έλλειμα ενδιαφέροντος και ευαισθησίας…
Έτσι, όταν οι προχθεσινές υψηλές βροχοπτώσεις σάρωσαν περιουσίες και απείλησαν ζωές, το σύνηθες που έπραξαν ήταν να αυτοαθωωθούν! Περιηγήθηκαν σε κανάλια και ραδιόφωνα, χρησιμοποιώντας το άλλοθι της κλιματικής αλλαγής. Ενοχοποιήσαν το φαινόμενο ως μόνο υπεύθυνο για τη κακή μας μοίρα, κρύβοντας πως το μεγάλο αγαθό της βροχής δεν συγχωρεί αυτούς που με κάθε εμπόδιο του κλείνουν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει για να βγει στη θάλασσα!
Ρυάκια, σούδες, τάφροι ή στην ντοπιολαλιά μας ντράφοι, ρέματα και ποτάμια, έγιναν από εμάς όλους τους «πολιτισμένους», κάτω από την ηθελημένα «βουλωμένη» μύτη της εξουσίας, χωματερές ακόμα και οικόπεδα! Και το βροχόνερο όταν δεν μπορεί να περάσει από τους διαμορφωμένους, από αιώνες από το ίδιο σε δρόμους με ρυάκια, ρέματα και ποτάμια, τότε φουσκώνει άγρια και περνάει με ασυγκράτητη ορμή, γκρεμίζοντας αυθαίρετα κτίσματα, παρασύροντας τα πάντα: μαντρότοιχους που κτίστηκαν παράνομα, περιορίζοντας το φάρδος ποταμιών, ακόμα και σπίτια πάνω σε οικόπεδα που διαμορφώθηκαν σε μπαζωμένα ρέματα!
Φραγμένες εκβολές και κάθε μορφής σκουπίδια που εμποδίζουν το νερό, με αποτέλεσμα αυτό να ξεχειλίζει πνίγοντας περιουσίες, δυστυχώς ακόμα και ανθρώπινες ζωές… Όταν κοπάσει η μπόρα, χαμηλώσουν τα νερά και μείνουν τα σκουπίδια και κυρίως τα ερείπια των άτυχων της πλημύρας, τότε αρμόδιοι ντόπιοι και αφιχθέντες ειδικοί, διαπιστώνουν τη… σφοδρότητα της καταιγίδας! Επαναλαμβανόμενη διαχρονικά παράσταση με τις γνωστές δηλώσεις για προσεχή μέτρα!
Όμως ο χειμώνας δεν πέρασε. Αντίθετα μόλις τώρα αρχίζει. Οι καταιγίδες και οι όγκοι νερού όμοιοι ή πιθανόν και μεγαλύτεροι από τους προχθεσινούς, είναι πολύ πιθανόν να ξαναπέσουν. Παρ’ όλα αυτά ο κρατικός «μηχανισμός» δεν πήρε μπροστά ακόμα. Μπουλντόζες και κάθε μορφής μηχανήματα, για να ανοίξουν κοίτες και εκβολές ποταμιών και ρεμάτων, να γκρεμίσουν παράνομα εμπόδια και κτίσματα, δεν ακούγονται ακόμα να μαρσάρουν…
Συνεργεία δε βγήκαν να ξεβουλώσουν γενικά τα φρεάτια και όχι μόνο ορισμένα «κεντρικά» όπως γίνεται συνήθως. Ακόμα και αγωγούς φραγμένους με πλαστικούρες, φύλλα και βούρκο. Έλαμψε ο ηλιάτορας και η καταιγίδα έγινε περίπου παρελθόν, γι’ όσους δεν τους άγγιξε! Η αποκατάσταση ζημιών και η αποζημίωση των παθόντων, έγινε μια «ενδελεχής παρουσίαση της όλης κατάστασης», προκειμένου να εγκριθούν από την Κυβέρνηση οι σχετικές χρηματοδοτήσεις! Μια «πολιτισμένη εικόνα», σε πολυτελή γραφεία πολλά υποσχόμενη, διαφορετική από εκείνες τις οργισμένες του βούρκου της πλημύρας!
Ας το πάρει το ποτάμι και αυτή τη φορά, όπως λέει ευφυώς ο λαός, δυσπιστώντας αν τελικά οι όποιες χρηματοδοτήσεις θ’ ανοίξουν τους δρόμους του νερού ή σημαντικό μέρος απ’ αυτές θα «κολλήσει» στο βούρκο της γραφειοκρατίας! Αποτέλεσμα να μείνουν, ποτάμια και ρέματα γεμάτα με σκουπίδια και όποιος έκτισε όχθους και μπάζωσε εκβολές, καλώς έκαμε…
Πάντως ένα είναι σίγουρο: με τις νέες βροχοπτώσεις, το νερό θα βρει σίγουρα και πάλι το δρόμο του, τον ίδιο, τον από αιώνες χαραγμένο, για ν’ ανταμώσει με τη μάνα του τη θάλασσα, όσο και αν οι άνθρωποι, με τα σκουπίδια της «ευτυχίας» τους, επιμένουν να τον φράζουν…