«Σαρδέλες» με… εντολή Fraport!

Δημοσιογράφος της Καθημερινής περιγράφει πως ο διαχειριστής καταπατά, για οικονομία, τα μέτρα ασφαλείας για τον κορονοϊό στην πίστα προσγείωσης…

Την ώρα που οι σεκιούριτι του αεροδρομίου πετάνε έξω από την αίθουσα αναμονής όποιον δεν έχει εισιτήριο για ταξίδι κι ας έχει 40 βαθμούς υπό σκιάν με εντολή Fraport, στην πίστα προσγείωσης οι ταξιδιώτες στοιβάζονται σαν… σαρδέλες μέσα στα λεωφορεία για να πάνε από τη σκάλα στο αεροπλάνο, σε απόσταση ούτε 100 μέτρων. Και όταν διαμαρτύρονται, οι υπάλληλοι τους λένε, «αυτές τις εντολές έχουμε»…

«Ακριβή στα πίτουρα και φθηνή στο αλεύρι» η διοίκηση της Fraport. Μετά το φιάσκο με την ιστοσελίδα της όπου δρομολόγια που δεν υπήρχαν εμφανιζόντουσαν εις… διπλούν τις πρώτες ημέρες της επανέναρξης των πτήσεων, μετά την απομάκρυνση κάθε ιδέας από κάθισμα ή παγκάκι στον εξωτερικό χώρο της αίθουσας αναμονής και αφίξεων, μετά από την απαγόρευση ακόμα και στους επαγγελματίες και φορώντας μάσκα να περιμένουν τους πελάτες τους από τις πτήσεις εντός του κλιματιζόμενου χώρου με αποτέλεσμα αυτοί να πρέπει να περιμένουν μισή και μία ώρα στον ήλιο με θερμοκρασίες Ιουλίου, η εταιρία υποχρεώνει τους επιβάτες να στοιβάζονται στα λεωφορεία στην πίστα προσγείωσης για να κάνει οικονομία στο να μεταφερθούν με δύο ή τρία δρομολόγια.
Χαρακτηριστική ήταν η ανάρτηση που έκανε στο λογαριασμό του στο Facebook ο γνωστός δημοσιογράφος της εφημερίδας «Καθημερινή» Γιώργος Λιάλιος ο οποίος είχε την ατυχία να διαπιστώσει ο ίδιος τα παράλογα του ιδιώτη διαχειριστή των περιφερειακών αεροδρομίων…

Γλαφυρή καταγραφή του σουρεαλισμού…

Ο Γ. Λιάλιος κατέγραψε τόσο με την πέννα του όσο και με το φωτογραφικό του φακό τι ακριβώς (δεν) γίνεται με τα μέτρα προφύλαξης για τον κορονοϊό: «Αεροδρόμιο Κέρκυρας, στην επιστροφή για Αθήνα. Ειδική σήμανση στο πάτωμα, για τις αποστάσεις στις ουρές, όλοι φορούν υποχρεωτικά μάσκα, στην αίθουσα αναμονής κάθε δεύτερη θέση αποκλεισμένη. Το αεροδρόμιο ξαναφτιάχνεται, πολύ Ευρώπη (αν εξαιρέσεις το Burger King και το Starbucks), νιώθεις αλλιώς βρε παιδί μου, ίσως και γιατί λείπουν και εκείνα τα τσάρτερ με τους 100 κατακόκκινους Σκανδιναβούς να περιμένουν στην ουρά κάτω από το λιοπύρι.
Η πτήση μας καλείται για επιβίβαση. Είμαστε σχεδόν οι τελευταίοι στην ουρά. Και περνώντας έξω, τι να δούμε; ένα λεωφορείο με ΟΛΟΥΣ τους επιβάτες που έκαναν πριν τσεκ ιν, τώρα ο ένας πάνω στον άλλο σαν τις σαρδέλες στο κουτί, περιμένουν να ανέβουν και οι τελευταίοι για να διασχίσει την ιστορική απόσταση των 150 μέτρων μέχρι το αεροπλάνο.
Εκεί ξύπνα η Κατερίνα Γιουλάκη μέσα μου. Πιάνω τον άνθρωπο με τη στολή της Fraport που μας δείχνει να μπούμε στο λεωφορείο.
Του λέω, “πλάκα μας κάνετε; Ήμασταν σε αποστάσεις μια ώρα και τώρα μας πακετώνετε σε ένα λεωφορείο για 100 μέτρα;”
“Και τι θέλετε”, μου λέει, “να περπατάτε χύμα στον χώρο του αεροδρομίου;”
“Όταν ήρθαμε”, του λέω,”μια χαρά το περπατήσαμε. Κι αν θέλετε να βάλετε λεωφορείο για αυτή την απόσταση, γιατί δεν κάνετε 2-3 διαδρομές να μπει κι ο κόσμος πιο γρήγορα;”
“Εντολές εκτελούμε κύριε”, μου λέει.
Ξεκίνα επανάσταση στο λεωφορείο, «πείτε τα κύριε», «μα τι πράγματα είναι αυτά», «μας έχουν εδώ τον ένα πάνω στον άλλο ένα τέταρτο», «δεν υπάρχει κράτος» κλπ, αναφέρει στην ανάρτησή του συμπληρώνοντας πως όλοι ξέσπασαν σε γέλια από τις απαντήσεις του ανθρώπου της Fraport…