Οι υπόδουλοι Έλληνες καθόλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας μάταια ανέμεναν τη βοήθεια μιας μεγάλης ξένης δύναμης για την απελευθέρωσή τους από τους Οθωμανούς κατακτητές. Μετά και την τελευταία αποτυχία συνδρομής των Ρώσων με τα Ορλωφικά (1770) συνειδητοποίησαν, ότι ο αγώνας για να έχει αποτέλεσμα, πρέπει να στηριχτεί μόνο στις δικές τους δυνάμεις. Έτσι ξεκίνησε η επανάσταση το 1821. Διαφορετικά ακόμη θα περιμέναμε!
Μετά 200 χρόνια ο ελληνισμός οφείλει να κατανοήσει την ιστορική αυτή αλήθεια, αν θέλει, να διαφυλάξει την εθνική του κυριαρχία.
Οι περιστάσεις σήμερα είναι ιδιαίτερα κρίσιμες. Η σύγχρονη τουρκική επιθετικότητα είναι η πλέον επικίνδυνη, τουλάχιστον από το 1974.
Η εμπεδωμένη για δεκαετίες επίσημη πολιτική του κατευνασμού και της υποχώρησης στις διαρκώς αυξανόμενες τουρκικές διεκδικήσεις, έχει ήδη δημιουργήσει τετελεσμένα σε βάρος της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας. Το γκριζάρισμα της περιοχής των Ιμίων (ήδη οι τούρκοι το θεωρούν τουρκικό έδαφος) και η μόνιμη φοβία για την άσκηση του νόμιμου δικαιώματος επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα δώδεκα (12) ναυτικά μίλια, αποτελούν χαρακτηριστικές παραχωρήσεις.
Οι σημερινές τουρκικές διεκδικήσεις περιλαμβάνουν επιπλέον:
1) Τη συρρίκνωση του ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο από τα δέκα στα έξι μίλια ( μείωση του FIR).
2) Την αποδοχή από την Ελλάδα ότι τα νησιά της δεν έχουν ΑΟΖ ( Καστελόριζο, Κρήτη κ. ά).
3) Την αποστρατιωτικοποίηση 18 ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου (λ.χ. Χίος, Μυτιλήνη, Κως, Κάρπαθος κ.ά.), ώστε οι τούρκοι να μπορούν ανά πάσα στιγμή να τα καταλάβουν χωρίς αντίσταση.
4) Την αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάννης, που ισχύει τα τελευταία 100 χρόνια.
5) Την αναγνώριση τουρκικής μειονότητας στη Θράκη.
Επ΄ αυτών ο Ερντογάν και οι τούρκοι αξιωματούχοι σε κάθε ευκαιρία επισημαίνουν:
Διάλογος με την Ελλάδα; Ασφαλώς ναι. Αλλά χωρίς προϋποθέσεις! Δεν θα συζητήσουμε μόνο για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ, όπως ζητούν οι Έλληνες. Θα τα συζητήσουμε όλα.
Δηλαδή η Τουρκία θέτει στο τραπέζι των συζητήσεων είτε αυτές αποκαλούνται διερευνητικές επαφές, είτε διάλογος, είτε διαπραγματεύσεις, όλες τις μέχρι στιγμής, αξιώσεις της σε βάρος της Ελλάδας. Η Ελλάδα βεβαίως ουδεμία διεκδίκηση έχει από την Τουρκία!
Κατά τον ίδιο τρόπο εννοούν οι Τούρκοι και την ενδεχόμενη Προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης. Το Δικαστήριο δηλαδή ν΄ αποφανθεί για όλες τις παράνομες και παράλογες διεκδικήσεις τους. Έτσι από την οποιαδήποτε Απόφαση του Δικαστηρίου θ΄ αποκομίσουν μόνο οφέλη σε βάρος της ελληνικής εδαφικής κυριαρχίας. Κόστος κανένα! Κατόπιν η Τουρκία θα προβάλλει νέες απαιτήσεις, την ικανοποίηση των οποίων θα εκβιάσει με την πετυχημένη τακτική της απειλής πολέμου!
Κι όλα αυτά με τη στήριξη των ισχυρών διεθνών παραγόντων, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Γερμανίας, ΕΕ, οι οποίοι πιέζουν μονομερώς την Ελλάδα να υποκύψει στις τουρκικές απαιτήσεις ‘’για ν’ αποφύγει τα χειρότερα’’!
Παρά ταύτα υπάρχουν ακόμη έλληνες που θεωρούν ότι ο διεθνής παράγοντας θα επιβάλλει κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας. Αυταπατώνται!
Η προγραμματισμένη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ που θα συζητούσε το ενδεχόμενο κάποιων ασήμαντων κυρώσεων για την Τουρκία αναβλήθηκε ‘’δι ασήμαντον αφορμήν’’. Κι αυτό για να καθησυχάσει ο Ερντογάν.
Στις αρχές Οκτώβρη που τελικά θα πραγματοποιηθεί η Σύνοδος Κορυφής, δεν πρόκειται να επιβληθεί κάποια ουσιαστική οικονομική κύρωση σε βάρος της Τουρκίας. Οι Γερμανοί δεν θα το επιτρέψουν. Θα περιοριστούν σε ανακοινώσεις απευθυνόμενες ισομερώς προς Τουρκία και Ελλάδα περί διαλόγου, περί αποφυγής της έντασης και των προκλήσεων κι άλλα ‘’ηχηρά παρόμοια’’. Ταυτόχρονα η Τουρκία θα έχει αλώσει την κυπριακή ΑΟΖ και θα ετοιμάζεται για την ελληνική.
Η Κύπρος φαίνεται να έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη της ακόμη κι από την ελληνική πλευρά.
Κατά συνέπεια οι Έλληνες για ν’ αποφύγουμε τη νέα συρρίκνωση της εδαφικής μας κυριαρχίας, οφείλουμε ν’ αποφασίσουμε:
Ή θα προβούμε στις αναγκαίες ενέργειες, με οποιοδήποτε κόστος, ώστε να προασπίσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα ή θα υποκύψουμε καθιστάμενοι υποχείριο της Τουρκίας με μειωμένη κυριαρχία.
Πιστεύω πως, αν ο ελληνικός λαός ενημερωθεί και γνωρίσει όλη την Αλήθεια, θα επιλέξει, στη συντριπτική του πλειοψηφία, να υποστεί τις δέουσες θυσίες ανταποκρινόμενος στην ιστορική του συνέχεια.