Η μνήμη δεν σβήνεται και η ιστορία δεν παραχαράσσεται, κα Περιφερειάρχης!

Η 9η του Μάη είναι η μέρα που καθιερώθηκε να γιορτάζεται σαν Ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, γιατί στις 9 του Μάη του 1945 υπογράφτηκε η παράδοση άνευ όρων της Ναζιστικής Γερμανίας που επίσημα σήμαινε και τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Ενός πολέμου που στοίχισε στην ανθρωπότητα πάνω από 50 εκατομμύρια νεκρούς και από αυτούς τους νεκρούς, οι μισοί περίπου ήταν Σοβιετικοί πολίτες που θυσίασαν την ζωή τους υπερασπιζόμενοι την μεγάλη Σοβιετική σοσιαλιστική τους πατρίδα αλλά και την ανθρωπότητα ολόκληρη από το τέρας του φασισμού— ναζισμού. Όλος ο κόσμος γνωρίζει και συνδέει άρρηκτα την μέρα αυτή με την εικόνα του Σοβιετικού στρατιώτη που καρφώνει τη κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στο Ράϊχσταγκ… τη μέρα αυτή που ο Κόκκινος Στρατός καρφώνει τη κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στη καρδιά του τέρατος του φασισμού —ναζισμού.

Του φασισμού που η ιστορική αλήθεια μας διδάσκει πως ήταν γέννημα και θρέμμα του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Μια αλήθεια, που από τότε, εξάλλου, την επεσήμανε και ο Μπ. Μπρεχτ… «…Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός…… κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή…». Εξάλλου σήμερα, εκτός από ιστορική αλήθεια, είναι και κοινό μυστικό πως η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία έγινε δυνατή μόνο με την αμέριστη βοήθεια των μεγάλων γερμανικών, αμερικάνικων και αγγλικών μονοπωλίων. Οι τράπεζες και τα άλλα μονοπώλια των ΗΠΑ και της Αγγλίας επένδυσαν δισεκατομμύρια δολάρια στην ανόρθωση του δυναμικού της πολεμικής βιομηχανίας της Γερμανίας έχοντας υπόψη να χρησιμοποιήσουν τη χώρα αυτή στον αγώνα εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης. Μεγάλοι Αμερικανοί κεφαλαιοκράτες , όπως ο Μόργκαν, ο Ντιπόν, ο Ροκφέλερ και άλλοι, για αρκετά χρόνια ενίσχυαν το χιτλερικό κόμμα. Επίσης μεγάλα αμερικανικά μονοπώλια, όπως η Ford, η General Motors , η General Electric, η Standard Oil, η IBM, η ΙΤΤ , η Τράπεζα Chase Manhattan και πολλοί άλλοι, έκαναν τεράστιες επενδύσεις, ενισχύοντας τον Χίτλερ στην εξουσία, αλλά αποκομίζοντας, ταυτόχρονα, και τεράστια κέρδη.

Παρόλα αυτά, στις 9 του Μάη του 1945 ο καπιταλισμός στην «πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή» ηττήθηκε με την καθοριστική συμβολή και του κόκκινου στρατού και των όπου γης κομμουνιστών. Με βαρύτατο τίμημα …αλλά ηττήθηκε! Κι αυτό είναι, διαχρονικά, το αισιόδοξο και ελπιδοφόρο μήνυμα που εκπέμπεται στους λαούς όλου του κόσμου : Ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος! Ατράνταχτη απόδειξη η φωτογραφία του Σοβιετικού στρατιώτη στο Ράϊχσταγκ κα ηι 9η του Μάη του 1945, που καθιερώθηκε να γιορτάζεται σαν η Ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών.

Αυτό, όμως, το αισιόδοξο και ελπιδοφόρο μήνυμα για τους εργαζόμενους, αποδεικνύεται ο μόνιμος φόβος και τρόμος των καπιταλιστών όλου του κόσμου. Είναι το μήνυμα που μετατρέπει τα όνειρα των κεφαλαιοκρατών σε εφιάλτες. Γι αυτό και κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους, μάταια βέβαια, για να σβήσουν το μήνυμα αυτό από την μνήμη της ανθρωπότητας. Πλαστογραφούν και παραχαράσσουν την ιστορία. Αναπτύσσουν την απαράδεκτη, γελοία όσο και αντιεπιστημονική “θεωρία των δύο άκρων”, την εξίσωση του ναζιστικού τέρατος με τον κομμουνισμό. Ακόμη οι εκπρόσωποι της καπιταλιστικής ΕΕ επιδιώκουν να εξαφανίσουν το νόημα της 9ης του Μάη σαν Ημέρα της Αντιφασιστικής νίκης των Λαών, καθιερώνοντας την 9η Μάη ως “ημέρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης”, γιατί λέει … «στις 9 του Μάη του 1950  ο Γάλλος υπουργός των Εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν πρότεινε τη δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, τα μέλη της οποίας θα διαχειρίζονταν από κοινού την παραγωγή άνθρακα και χάλυβα.»!

Από κοντά με όλους αυτούς – άλλωστε πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς -, και η   Περιφερειάρχης των Ιόνιων Νησιών. Φέτος, με 3, μάλιστα μηνύματα ( στις 8, 9 και 10/05/2020 θεώρησε καθήκον της να τοποθετηθεί και αυτή για την 9η του Μάη . Όχι, βέβαια, για να τιμήσει την ημέρα αυτή σαν την ημέρα της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών κατά του φασισμού –ναζισμού. Με τις 3 ανακοινώσεις της τάσσεται με όλους εκείνους που χρόνια τώρα επιχειρούν να συσκοτίσουν και να παραχαράξουν την ιστορία. Kαι τι δεν μας λέει η κα Κράτσα στα 3 αυτά μηνύματά της. Σταχυολογούμε και σχολιάζουμε μερικά από αυτά:

1. « Η 9η Μαϊου —Ημέρα της Ευρώπης. Η 9η Μαϊου μας οδηγεί και μας εμπνέει». Ούτε λέξη για Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Ούτε λέξη για Αντιφασιστικό πόλεμο. Ούτε λέξη για τις αιτίες που μας οδήγησαν σε αυτόν. Ούτε λέξη για το πως, ποιοι και με τι τεράστιες θυσίες τσάκισαν τον φασισμό. Εξάλλου, για την κα Περιφερειάρχη, ο πόλεμος αυτός ήταν απλά «…ένας πόλεμος μεταξύ Ευρωπαίων…». Απλά δηλ. ένας εμφύλιος πόλεμος !!

2. «Το όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης έφερε την ειρήνη και την ελπίδα στην ήπειρό μας». Αν εξαιρέσουμε βέβαια τους πολέμους στην Κύπρο (1974) ,στη Γιουγκοσλαβία (1991- 1999) όπου η ΕΕ υποκίνησε τους πολέμους που οδήγησαν στην διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, αλλά και άμεσα ,το 1999, πήρε μέρος στους πολύμηνους και πολύνεκρους βομβαρδισμούς της Σερβίας. Βέβαια η ΕΕ της — κατ΄ ευφημισμό –… « ειρήνης και ελπίδας» όλα αυτά τα χρόνια, στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής της πολιτικής για την ληστεία των πλουτοπαραγωγικές πηγών άλλων χωρών και για τον έλεγχο των δρόμων Ενέργειας, διεξήγαγε μια σειρά πολέμους μαζί με το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές. Τι αλήθεια να πρωτοθυμηθούμε ; Τη Λιβύη; Το Ιράκ ; το Αφγανιστάν ; Τη Συρία; Την Υεμένη ; Στους λαούς όλων αυτών των χωρών, και όχι μόνο, η ΕΕ σκόρπισε τον όλεθρο, την πείνα και την καταστροφή που είναι και οι κύριες αιτίες της δημιουργίας των τεράστιων προσφυγικών ροών που τώρα κτυπάνε την πόρτα μας. Αυτή είναι , κα Κράτσα, η καθαρή αλήθεια για « την ειρήνη και την ελπίδα» που μας έφερε «το όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης»!!!

3. « … Από το ένα ΕΣΠΑ στο άλλο αναβαθμίζεται η συνεργασία μεταξύ ευρωπαϊκών οργάνων, εθνικών κυβερνήσεων και τοπικής αυτοδιοίκησης ….προστατεύεται η κοινωνία μας από τις οικονομικές και υγειονομικές κρίσεις…». Η πανδημία, όμως, που έπληξε και τις χώρες της ΕΕ απέδειξε, με δραματικό αλλά και πανηγυρικό τρόπο, πόσο έωλα είναι τα παραπάνω. Απέδειξε ακόμη πως φράσεις όπως « Μεγάλη Ευρωπαϊκή Οικογένεια», «Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη», «Ευρωπαϊκό Κεκτημένο» κ.ά., αποτελούν φενάκη, πουκάμισα αδειανά , βαρύγδουπα λόγια χωρίς καμία πραχτική εφαρμογή. Απεναντίας το δόγμα που εφαρμόστηκε ξεχωριστά από την κάθε χώρα- μέλος ήταν το… « τρεχάτε ποδαράκια μου… και ο σώζων εαυτόν σωθήτω»! Μέχρι και φαινόμενα κατάσχεσης από μια χώρα της ΕΕ, υγειονομικού υλικού και μηχανημάτων (αναπνευστήρων), που προορίζονταν για άλλη χώρα της ΕΕ παρατηρήθηκαν. Ούτε οικονομική ούτε υγειονομική προστασία υπήρξε! Αντίθετα η πανδημία εφερε στο προσκήνιο, με τραγικό τρόπο, τις εγγενείς αδυναμίες , αντιθέσεις και αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος, σε όλα τα επίπεδα, και στην ΕΕ. Η κατάρρευση των δημοσίων συστημάτων υγείας, οι εκατόμβες νεκρών λόγω του κορωνοϊού, τα εκατομμύρια εργαζόμενοι που έμειναν άνεργοι μέσα σε λίγες μέρες αλλά και η μεγάλη επίθεση στα εργατικά δικαιώματα είναι μερικές από αυτές. Για ένα, όμως, είμαστε βέβαιοι πως οι κυβερνήσεις της ΕΕ θα ομονοήσουν και θα γίνουν πάλι η «Μεγάλη Ευρωπαϊκή Οικογένεια» : Στην ακόμη μεγαλύτερη όξυνση της επίθεσης ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων καθώς και στην επιδίωξή τους την επερχόμενη καπιταλιστική κρίση να πληρώσουν ξανά οι λαοί.

Τελειώνοντας, συμπερασματικά, θα θέλουμε να πούμε και τα εξής :

75 χρόνια μετά την 9η του Μάη του 1945 , η Ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης εξακολουθεί και εμπνέει τους λαούς. Παρά τις επίμονες προσπάθειες των καπιταλιστών να πλαστογραφήσουν, να παραχαράξουν και να διαγράψουν από την μνήμη μας την ιστορική αλήθεια, η αλήθεια αυτή εξακολουθεί να διδάσκει τους λαούς πίστη στη δύναμή τους. Το 1945 ηττήθηκε ο καπιταλισμός. Το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, που γεννά και θρέφει το ναζισμό – φασισμό, προκαλεί φτώχεια, πολέμους και προσφυγιά για τους λαούς, προς όφελος των κερδών των λίγων, μπορεί και πρέπει να ηττηθεί ξανά. Το εργατικό – λαϊκό κίνημα, που έχει στόχο την εργατική εξουσία, μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο . Και είμαστε βέβαιοι πως αυτός ο αγώνας ,που είναι αγώνας για τον Σοσιαλισμό , μέσα από τεράστιες δυσκολίες και πισωγυρίσματα, θα επιτευχθεί στο τέλος.

Γιατί απέναντι στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, ο Σοσιαλισμός είναι η μόνη απάντηση.