«Η δύναμη της ελευθερίας υπεράνω όλων»

Η 7η Οκτωβρίου του 2020 καταγράφεται πλέον ως μια ιστορική ημερομηνία στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, ως ημέρα νίκης της δημοκρατίας και της ανθρώπινης ελευθερίας. Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης αποτελεί την πιο σημαντική στιγμή στην δημόσια κατακραυγή κάθε φασιστικής έκφρασης και αποκαθιστά την πολιτική στρέβλωση που επήλθε με την εκλογή του ναζιστικού μορφώματος.
Είναι όμως και στιγμή βαθιάς δικαίωσης στην μνήμη των ανθρώπων που υπήρξαν θύματα των στυγνών δολοφονιών από τους εκτελεστές της οργάνωσης. Η Χρυσή Αυγή για πολλά χρόνια παρέμενε στις συνειδήσεις των πολιτών ως μια κομματική καρικατούρα με εκφραστές της μια μικρή ομάδα γραφικών εθνικιστών που επέμεναν να λερώνουν με μαύρη μπογιά τους τοίχους των πολυκατοικιών, πάνω στους οποίους έγραφαν ανούσια συνθήματα.

Είναι όμως βέβαιο πώς κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει την ομάδα αυτή ως απλούς καιροσκόπους, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την πολιτική συγκυρία εξαιτίας της βαθιάς οικονομικής κρίσης που βίωσε η χώρα, μεθόδευσαν την είσοδο του κόμματος τους στη Βουλή. Το αντίθετο. Η κομματική ιδιότητα ήταν το πρόσχημα, ώστε με δόλια μέσα, αργά αλλά σταθερά να επεκταθούν στους κόλπους της κοινωνίας και να διασπείρουν ρητορική μίσους, ρατσισμού και ακραιφνούς φανατισμού και ακριβώς αυτή η τακτική είναι που επιβεβαιώνει, μεταξύ άλλων, την εγκληματική υπόσταση της οργάνωσης.

Ο πυρήνας της Χρυσής Αυγής έδρασε με ακρίβεια και μεθοδικότητα για την εξάπλωση του καρκινικού φορτίου του. Η θλιβερή αλήθεια είναι πώς κατάφερε να παρεισφρήσει με σχετική ευκολία, όταν η οικονομική εξαθλίωση των Ελλήνων και παράλληλα η απογύμνωση και απαξίωση του πολιτικού συστήματος της χώρας, άφησαν κοινωνικά κενά, δημιουργώντας πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη τέτοιων παρασιτικών φαινομένων. Όσοι ενεπλάκησαν με οποιοδήποτε ιδιότητα και ανέπτυξαν ενεργό συμμετοχή στις δράσεις της Χρυσής Αυγής, πρέπει να έρθουν αντιμέτωποι με βαριές ποινές μη ανασταλτικού χαρακτήρα, ώστε να μην βιώσουμε ξανά ως κοινωνία τέτοια φαινόμενα πολιτικής και κοινωνικής παθογένειας.

Όμως ο ισχύων Ποινικός Κώδικας, ο οποίος ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2019 και μάλιστα λίγο πριν την διάλυση της Βουλής και με την δίκη της Χρυσής Αυγής σε εξέλιξη, φαίνεται πως δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού. Σύμφωνα λοιπόν με τον νέο Ποινικό Κώδικα, η επιβολή της ποινής που αφορά στους καταδικασθέντες για σύσταση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, θα είναι μικρότερη, ενώ αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι δεν συνεπάγεται στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έλαβε υπόψη τις προειδοποιήσεις τότε, όλων των πολιτικών παρατάξεων, καθώς και τις παρεμβάσεις έμπειρων νομικών λειτουργών, με τον κίνδυνο να δούμε ανασύνθεση του φασιστικού κινήματος και επανεμφάνιση του σε μελλοντική εκλογική διαδικασία. Όμως τώρα κανένας δεν έχει το άλλοθι της άγνοιας ή της επιφανειακής προσέγγισης, ενώ η κοινωνική υπευθυνότητα και η πολιτική ωριμότητα των Ελλήνων αποκτούν σημασία πολλαπλάσιας βαρύτητας. Δεν χωρούν πλέον δικαιολογίες.

Το πλήθος κόσμου βέβαια που συγκεντρώθηκε έξω από το Εφετείο, αλλά και σε κάθε πόλη της χώρας, δημιουργεί αίσθημα ελπίδας, καθώς υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που δεν έχει διαβρωθεί. Υπάρχει ακόμα μεγάλο απόθεμα ψυχής και μια παρακαταθήκη κουλτούρας, αξιών και ελεύθερου πνεύματος, που επιδρά στην κοινωνική μας συμπεριφορά και εμφανίζουμε συμπτώματα αλλεργικής αντίδρασης απέναντι σε κάθε μορφής φασιστική μεθόδευση. Η συμπαράσταση των ανθρώπων στους συγγενείς των θυμάτων της Χρυσής Αυγής ήταν μεγαλειώδης και συγκινητική. Το ίδιο σπουδαία ήταν και η σύμπλευση εκπροσώπων από παρατάξεις διαφορετικού πολιτικού προσανατολισμού. Άλλωστε η καταδίκη του φασισμού είναι ζήτημα οικουμενικό και δεν χωρά σε κανενός είδους πολιτικά καλούπια.

Οι Έλληνες γνώρισαν το απάνθρωπο πρόσωπο του ναζισμού, με μαζικές δολοφονίες και πρωτοφανείς θηριωδίες. Στην χώρα μας δεν έχουν θέση φερέφωνα και αποκυήματα του μίσους και του φόβου. Έχουμε δώσει πολλούς αγώνες για την ελευθερία και την δημοκρατία και δεν θα επιτρέψουμε σε μία ομάδα υστερόβουλων και ανόητων διακινητών φανατισμού και σφετεριστών των εθνικών συμβόλων, να υπονομεύουν τις αξίες μας. Η δικαιοσύνη έδειξε τον χώρο που αρμόζει στον φασισμό. Την απομόνωση και την φυλακή. Οι κυβερνώντες έχουν την ευθύνη για την κοινωνική και πολιτική εξαΰλωση του.