Ερντογάν: Ώρα για αλλαγή «ρότας»;

Η πρόσφατη απόφαση των ΗΠΑ να επιβάλλουν κυρώσεις στην Τουρκία, αν και προαναγγελθείσα, «τάραξε» την καθεστηκυία τάξη στην Τουρκία. Σε συνδυασμό δε με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, όπου η καταδίκη της προκλητικής συμπεριφοράς της Άγκυρας στην ευρύτερη περιοχή μας, υπήρξε απόλυτη και σαφής και η προοπτική των Ευρωπαϊκών κυρώσεων πιο κοντά από ποτέ, αλλάζουν τα δεδομένα και ασκούν σημαντική πίεση προς τον Ερντογάν για αλλαγή «ρότας».

Η ρήξη με την ΕΕ και τις ΗΠΑ και ο «εναγκαλισμός» με την Ρωσία και το Ιράν δεν είναι σοφή επιλογή για μια χώρα που θέλει να κοιτά προς την Δύση και το γεγονός αυτό απασχολεί έντονα την τουρκική κοινή γνώμη. Ούτε η καταπάτηση βασικών κανόνων του ΝΑΤΟ, όπως π.χ. η προμήθεια των Ρωσικών S 400 και η προσπάθεια ενσωμάτωσης και διαλειτουργικότητάς τους με την τουρκική αεράμυνα που απαρτίζεται από νατοϊκά και αμερικανικά συστήματα, είναι συνηθισμένη πρακτική.

Επίσης, η απομάκρυνση από τις διαδικασίες για την εισδοχή της Τουρκίας στην ΕΕ, η εμπλοκή της σε περιφερειακές συγκρούσεις στην ευρύτερη περιοχή, η διατάραξη των σχέσεών της με σημαντικές χώρες της Μεσογείου, όπως η Αίγυπτος και το Ισραήλ και η συνεχιζόμενη αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου από την Τουρκία, δημιουργούν συνολικά μια νέα κατάσταση που – αν δεν αλλάξει – θα αποβεί εις βάρος της Τουρκίας και του ίδιου του Ερντογάν.

Η νέα Αμερικανική διοίκηση Biden δεν είναι οπαδός του λεγόμενου «Απομονωτισμού», όπως ήταν ο απερχόμενος Πρόεδρος Trump και ήδη από τις πρώτες δηλώσεις κορυφαίων συνεργατών του Biden γίνεται σαφές ότι οι ΗΠΑ θα ακολουθήσουν μια πολύ πιο ενεργητική εξωτερική πολιτική στην Αν. Μεσόγειο και στην Μέση Ανατολή, γεγονός που δημιουργεί νέους πονοκεφάλους στην αυλή του Ερντογάν.

Με την τουρκική οικονομία να συνεχίζει να αντιμετωπίζει δυσεπίλυτα προβλήματα, με τις σοβαρές αμερικανικές κυρώσεις να επηρεάζουν ήδη το τουρκικό εξοπλιστικό πρόγραμμα και με την Ευρώπη να ετοιμάζεται επίσης για κυρώσεις…, η συνέχιση του ρόλου του «διεθνούς ταραξία» δεν φαίνεται να είναι το πιο λογικό σενάριο για τον Ερντογάν. Εκτός και αν, πιεζόμενος πανταχόθεν, ο τούρκος Πρόεδρος αποφασίσει να «τραβήξει το σκοινί» και στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο, προκαταλαμβάνοντας τις εξελίξεις και την περαιτέρω αποδυνάμωσή του, ελπίζοντας ότι θα επιτύχει μετρήσιμα αποτελέσματα στο επιχειρησιακό πεδίο, ώστε να μπορεί μετά να διαπραγματευθεί από καλύτερη θέση.

Το ρίσκο όμως είναι μεγάλο. Η Ελλάδα δεν είναι Λιβύη, διαθέτει ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, καλά εκπαιδευμένο και με υψηλό ηθικό προσωπικό και έχει «κτίσει» ισχυρότατες συμμαχίες με πολλές χώρες στην περιοχή που και αυτές θα παίξουν σημαντικό ρόλο αν τελικά έλθει εκείνη η ώρα.
Σε κάθε περίπτωση, σωστά πράττουμε και την περίοδο αυτή η εγρήγορση και η ετοιμότητα των Ενόπλων μας Δυνάμεων είναι – και θα πρέπει να διατηρηθεί – στα υψηλότερα επίπεδα.
Όπως άλλωστε μας δίδαξε ο Αλκιβιάδης 2.500 χρόνια πριν, το «διοικείν εστί προβλέπειν»…

* Δημοσιεύθηκε στο protothema.gr στις 23/12/2020