Τότε Βίδο, τώρα Ερημίτης…

Το 1976 επί υπουργού προεδρίας Γ. Ράλλη και του ΕΟΤ αφεντικό ο Τζανετάκης, με δημοσιεύσεις τους στον αθηναϊκό αλλά και στον τότε ντόπιο τύπο, προσπαθούσαν να φτιάξουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα με τα «οφέλη» που θα αποκόμιζε ο Κερκυραϊκός λαός από το ξεπούλημα του Βίδο! Σε άραβες πετρελαιάδες εμίρηδες θα περνούσε το νησάκι, μέσω κάποιας εταιρείας ΛΑΜΔΑ! Δεξιός ψάλτης της «πώλησης» ο ΕΟΤ, ο οποίος υποστήριζε πως το Βίδο μαζί με τα δύο φρούρια του νησιού ήταν ιδιοκτησία του! Όλα αυτά ξεκίνησαν ένα πρωί με την εσπευσμένη απομάκρυνση των φυλακών ανηλίκων οι οποίες λειτουργούσαν εκεί από το 1949…
Από τις αρχές σχεδόν της μεταπολίτευσης οι τρείς Κερκυραϊκές δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, Εργατικό Κέντρο, Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών και Ομοσπονδία Επαγγελματοβιοτεχνών πήραν την πρωτοβουλία και δημιούργησαν την Επιτροπή Αντιμετώπισης Κερκυραϊκών Προβλημάτων (Ε.Α.ΚΕ.Π)! Στην πάροδο του χρόνου πήραν μέρος σ’ αυτήν και άλλες κερκυραϊκές οργανώσεις όπως: Σύλλογος Διπλωματούχων Μηχανικών, Ιατροχειρουργική Εταιρία, Καθηγητές, Δάσκαλοι, Σύλλογοι Περιβάλλοντος, Καλλιτεχνικοί και Γυναικών!

Αυτή λοιπόν η οργανωμένη δύναμη των κερκυραϊκών φορέων μπήκε μπροστά σε διάφορες διεκδικήσεις! Όπως για την απελευθέρωση των ακτών από τα συρματοπλέγματα που είχαν τοποθετήσει οι μεγαλοξενοδόχοι στην περίοδο της χουντικής επταετίας των ελλήνων χριστιανών… Φράγματα για να εμποδίζουν τον ιθαγενή πληθυσμό να κάνει χρήση της… ιδιόκτητης θάλασσα τους! Όπως επίσης για την ίδρυση Πανεπιστημίου στο νησί, ένα αίτημα που ως γνωστόν χαρακτηρίστηκε αβδηριτισμός! Κυρίως όμως σήκωσε το αγωνιστικό βάρος των κινητοποιήσεων, εμποδίζοντας καθοριστικά το ξεπούλημα του Βίδο!

Σταθμός όλων αυτών απετέλεσε η μεγαλειώδης συγκέντρωση στο τότε κινηματοθέατρο ΠΑΛΛΑΣ όταν το πλήθος του λαού πλημμύρισε και τους έξω από το κτίριο χώρους! Ένας συγκλονιστικός αγώνας για τα κερκυραϊκά δεδομένα που μετά από μια πορεία στους δρόμους της πόλης κατέληξε με καταγγελτικό ψήφισμα εναντίον του ξεπουλήματος στο διοικητήριο που στέγαζε τη τότε Νομαρχία! Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν τον Μάρτη του 1977 ν’ αναγκαστεί ο Γ. Ράλλης να απαντήσει στη βουλή σε ερωτήσεις των βουλευτών: Γ. Βασιλάτου, Α. Κοκκίδη (ΕΔΗΚ), Σ. Ράλλη (ΠΑΣΟΚ) και Κ. Κάππου (ΚΚΕ) ότι: «Το σχέδιο παραχώρησης του Βίδο ματαιώνεται οριστικά…»

Και τότε όπως και τώρα, υπήρχαν εφημερίδες και «δημοσιογράφοι» που υποστήριζαν το ξεπούλημα του Βίδο… Και τότε όπως και τώρα όλο αυτό το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας το ονόμαζαν αξιοποίηση, με εκατοντάδες θέσεις εργασίας, αντάμα με έναν πακτωλό πετροδολαρίων! Τότε ελλείψει τηλεόρασης επιστράτευσαν και έκτακτες εκδόσεις «ενημερωτικών» φύλλων υπέρ του ξεπουλήματος… Παραμύθιαζαν το κοσμάκη για τα οφέλη της επένδυσης από τα ψώνια που θα έκαναν οι Εμίρηδες από τους «κακομοίρηδες» της πιάτσας!

Πανομοιότυπες συνταγές και τότε όπως και τώρα, μόνο που τότε δεν τους πέρασε! Βρήκαν μπροστά τους τις κερκυραϊκές οργανώσεις που αδιαφόρησαν για τα «φύκια και τις μεταξωτές κορδέλες» των ξεπουλητάδων της ντόπιας γης… Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο σ’ όλους όσους γνήσια αγωνίστηκαν για να αποτρέψουν την τσιμεντοεπένδυση του Ερημίτη αντιμετωπίζοντας μια συνεχή παραπληροφόρηση! Ένας αγώνας που ανάγκασε την κυβέρνηση με τροπολογία να ανοίξει δρόμο στην οικολογική καταστροφή μιας περιοχής Natura, αφαιρώντας από τους ΟΤΑ την ουσιαστική μέριμνα για το περιβάλλον. Αυτό σε αντίθεση με τους πύρινους λόγους του Μητσοτάκη στον ΟΗΕ και στη Μαδρίτη που κατακεραύνωνε την όποια επέμβαση αλλοίωσης του περιβάλλοντος…

Ο Ερημίτης αντιμετώπισε δυστυχώς μια αφάνταστη κοινωνική ερημία… Απούσες σήμερα οι οργανώσεις εκείνες που εμπόδισαν να γίνει το Βίδο ένα αραβικό εμιράτο! Ο Ερημίτης δεν ανήκει μόνο στο Βορά ή στη Κέρκυρα και η οικολογική αλλοίωση που θα συντελεστεί εκεί, θα είναι μια ακόμα πλανητική οικολογική δολοφονία… Αλλά δεν βαριέσαι αδελφέ, όπως έγινε με ειδικούς όρους δόμησης Καμπιέλο το Μπαρμπάτι, την επαύριον τι το απλούστερο, τσιμέντο να γίνει και ο Ερημίτης!