Με ενδιαφέρον γράφουν έγκυροι δημοσιογραφικοί κύκλοι παρακολουθεί ο πλανήτης την πορεία των προεδρικών εκλογών στην Αμερική. Ιδιαίτερα μετά τις συνεχιζόμενες δυναμικές κινητοποιήσεις μαύρων και λευκών αμερικανών για την άγρια δολοφονία του αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ…
Τραμπ και Μπάιντεν στο προεκλογικό ρινγκ ετοιμάζονται για το ύστατο καμπανάκι στις 3 του Νοέμβρη! Η διαφορά τους, το σήμα «ομάδας» στο αγωνιστικό φανελάκι τους, με το ελεφαντάκι για τον Τραμπ και τo γαϊδουράκι για τον Μπάιντεν… Ο ρεπουμπλικάνος Τραμπ επικαλείται το δόγμα «νόμος και τάξη» υπονοώντας κατά πάσα πιθανότητα μια σφαίρα ή ένα ασφυκτικό ποδοκλείδωμα για τους αφροαμερικανούς καταρχάς και γιατί όχι, δοθείσης ευκαιρίας, και για όποιους κρίνει Antifa! Ενώ ο Μπάιντεν ως… ανθρωπιστής συστήνει: “Να τους πυροβολούν στα πόδια κι όχι στην καρδιά”! Εκεί, βλέπεις, υπάρχει και η μηριαία αρτηρία οπότε ο θάνατος είναι σίγουρος…
Οι διαφορές του αμερικανικού δικομματισμού ήταν ανέκαθεν στα σημεία! Ρεπουμπλικάνοι και δημοκρατικοί είναι αιώνιοι αντίπαλοι σ’ ένα σικέ αγώνα! Ένα πολύπλοκο δικομματικό σύστημα που μαζί με την αποχή καταφέρνει να διατηρεί ένα αδιατάραχτο περιβάλλον για την «Αυτοκρατορία του Χρήματος» και των κυρίαρχων πολυεθνικών, που λεηλατούν το πλανήτη φτωχοποιώντας πάνω από το ένα τρίτο των κατοίκων του.
Ένας δικομματισμός που εξασφαλίζει σιγουριά στα υπερκέρδη των δισεκατομμυριούχων, που ακόμα στο τρίμηνο της έξαρσης του κορονοϊού 600 Αμερικανοί μεγιστάνες είδαν τις περιουσίες τους να αυξάνονται κατά 434 δισεκατομμύρια δολάρια! Την ίδια στιγμή που ο κορονοϊός αποκάλυψε την ανεπάρκεια του δημόσιου νοσηλευτικού συστήματος και 40 εκατομμύρια αμερικανοί πολίτες έχουν υποβάλει αίτηση για επίδομα ανεργίας!
Το τελευταίο καιρό έγκυροι αρθρογράφοι ισχυρίζονται πως διεξάγεται μια σφοδρή σύγκρουση δύο «τάσεων» στο εσωτερικό του δυτικού διευθυντηρίου, των οικονομικών, πολιτικών, στρατιωτικών και τεχνολογικών ελίτ, κάτω από τη σοβαρότερη εσωτερική αμφισβήτηση του δυτικού καπιταλισμού μετά το 1968. Παράλληλα έχουμε και την υποχώρηση, μετά το 1917, της ηγεμονίας που διατηρεί ο δυτικός καπιταλισμός στον πλανήτη από εδώ και πέντε περίπου αιώνες! Το γεγονός ότι η «μηχανή» αυτού του καπιταλισμού αγκομαχάει είναι συμπέρασμα και της εγκυρότερης επιθεώρησης διεθνούς πολιτικής της αμερικανικής οικονομικής ελίτ, του Foreign Affairs, στο τεύχος Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου του 2020!
Η ελπίδα τους ότι η Ρωσία του Γιέλτσιν θα γίνονταν το «ανακουφιστήριο» των αμερικανών και των συμμάχων τους απετράπει από το ρωσικό εθνισμό με τα γνωστά αποτελέσματα. Παράλληλα διαψεύστηκαν πως η Κίνα θα υπονομευθεί από το ξένο κεφάλαιο με αποτέλεσμα την υποταγή της στην «Αυτοκρατορία του Χρήματος»! Το γεγονός ότι το Πεκίνο βαδίζει στο άμεσο μέλλον να γίνει η ισχυρότερη οικονομική και τεχνολογική δύναμη του πλανήτη, επιταχύνει τη σύγκρουση των δυο γραμμών-τάσεων στο εσωτερικό του αμερικανικού διευθυντηρίου… Από την άλλη ο εφιάλτης ενός νέου παγκόσμιου νομίσματος σαν εναλλακτική του δολαρίου, υπάρχει πάντα και ίσως κάποια στιγμή εμφανιστεί στο προσκήνιο και τότε…
Παράλληλα επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο η καταστροφική φύση του καπιταλισμού, ιδιαίτερα σε μια εποχή που ο πλανήτης διαθέτει τις πλέον σύγχρονες επιστημονικές και τεχνολογικές δυνάμεις, ικανές να εξαλείψουν τη φτώχεια και το θάνατο από έλλειψη φαγητού, νερού και ιατρικής φροντίδας! Αντίθετα αυτές οι δυνάμεις στην υπηρεσία του υπερκέρδους των πολυεθνικών, παράγουν το τερατώδες, 26 «άνθρωποι» να έχουν συνολικά ίση περιουσία με τα 3,8 δισεκατομμύρια κατοίκων του πλανήτη… Ένας εγκληματικός πλούτος που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη κλιματική καταστροφή, ερημοποιώντας, ρυπαίνοντας και μολύνοντας τεράστιες εκτάσεις του πλανήτη, που αυξάνονται συνεχώς παρά τα οικολογικά ευχολόγια…
Η συστημική αυτή κρίση είναι φυσικό να παράγει – όπως έκανε και στο παρελθόν – ακροδεξιά, εθνικιστικά και νεοναζιστικά μορφώματα αλλά και κυβερνήσεις. Στα προσεχή, ακόμα σοβαρότερα αδιέξοδά του, ίσως να περάσει από τις μέχρι σήμερα περιφερειακές συρράξεις και σε γενικευμένους πολέμους… Η ανυπαρξία σύγχρονου αριστερού κινήματος αφήνει χώρο στην επερχόμενη άγρια μαυρίλα. Παράλληλα οι ταπεινωτικές συνθηκολογήσεις «αριστερών και σοσιαλιστικών» κομμάτων με το σύστημα και η αναίμακτη κατεδάφιση του “υπαρκτού”, αμαύρωσαν το κύρος του αριστερού κινήματος, δημιουργώντας τεράστιες δυσκολίες στην επιτακτική ανάγκη οικοδόμησης μιας Νέας παγκόσμιας αριστερής ανατρεπτικής ελπίδας…