Τα σπόρια της…φροντίδας!

«Μετατρέπουμε το καλοκαίρι σε καιρό σποράς της φροντίδας. Ώστε το φθινόπωρο να γίνει άνοιξη της ελπίδας και να ανατείλει μέσα στον χειμώνα του 2020 και στην άνοιξη του 2021 ο ζεστός ήλιος της ανάπτυξης…» Παράσχος, Κατακουζηνός ή Καρασούτσας; Όχι, κανείς από αυτούς τους ρομαντικούς ποιητές… Αυτό ήταν το ομοιοκατάληκτο τέλος της ομιλίας του πρωθυπουργού της χώρας στη βουλή! Μετατρέπουν, λέει, το καλοκαίρι σε καιρό σποράς της φροντίδας σπέρνοντας στη ζούγκλα της «πληροφόρησης» σε πρώτη φάση 20 εκατομμύρια ευρώ, προκειμένου κανάλια και ιστοσελίδες να φροντίσουν να διαμορφώσουν κλίμα προσεχών εκλογών, ώστε το φθινόπωρο να ξεκινήσει η «άνοιξη» μιας προεκλογικής μπαλκονάτης ελπίδας και το χειμώνα του 20΄ να ανατείλει το μήνυμα των πρώτων εκλογών…

Το «ποίημα» προχωρά και παρακάτω φθάνοντας στην ποθητή άνοιξη του 21΄ των δεύτερων εκλογών, με κατηργημένη πλέον τη Συριζαίικη «απλή» αναλογική και εξ αυτού μια νικηφόρα έκβαση για τον…ποιητή! Τότε ο ζεστός ήλιος της ανάπτυξης θα σημάνει και την εφαρμογή στη πράξη  της νέας «παραγωγικής βάσης» με το μοίρασμα σε «άριστους» του συστήματος του όποιου τελικά ευρωπαϊκού πακέτου «Μάρσαλ»! Μοιρασιά την οποία βεβαίως θα έχει «επικυρώσει» ο λαός με την νωπή του εκλογική ετυμηγορία, όπως «επικύρωνε» και στο πρόσφατο παρελθόν τα δεξιά και «αριστερά» δολοφονικά μνημόνια…

Βέβαια το πρωθυπουργικό «ποίημα» έχει διπλή ανάγνωση και όταν αναφέρεται στη καλοκαιριάτικη σπορά φροντίδας, υπονοεί τα σπόρια της ελεημοσύνης που διαφημίζει πως μοιράζει στις εκατοντάδες χιλιάδες των εποχικών αλλά και μονίμως ανέργων αλλά και των μικρομεσαίων, που ματαίως αναμένουν δανειοδοτήσεις σωτηρίας των επιχειρήσεων τους… Σπόρια μιας πείνας που  μεγαλώνει ραγδαία και επικίνδυνα, αλλά που παραδόξως δεν την είχαν εντοπίσει τα οξυδερκή ΜΜΕ, μέχρι που λιποθύμησε η μικρούλα 9χρονη στη Ρόδο και οι οθόνες γέμισαν δάκρυα!

Τότε ήταν που έκαναν υπέρβαση και «κρατώντας πάντα τις αποστάσεις» πήγαν μέχρι το φούρνο, εκεί που η μικρούλα μυρίζοντας το φρεσκοψημένο ψωμί δεν άντεξε την πείνα της και λιποθύμησε… Μιλώντας η μητέρα της σε μπροστά στις κάμερες είπε το πολύ γνώριμο: «Δεν έχω δουλειά. Η Ρόδος είναι μια νεκρή πόλη. Από εδώ και πέρα πολλά παιδάκια θα λιποθυμήσουν, όχι μόνο το δικό μου»… Στη συνέχεια αποκάλυψε ότι η κόρη της μετά το επεισόδιο αναρωτήθηκε: «Έπρεπε να λιποθυμήσω για να γίνει κάτι;». Και πράγματι έγινε. Την επόμενη μέρα πήγε η ΔΕΗ και τους έκοψε το ηλεκτρικό…

Στον αθέατο για τους χορτάτους κόσμο της φτώχειας, που θα τον φροντίσει ποιητική αδεία ο Κυριάκος, ανήκει και η μητέρα της 9χρονης μικρούλας… Άνεργη εποχική ξενοδοχοϋπάλληλος και από τον περσινό Αύγουστο έχει να δει μηνιάτικο δουλειάς στη τσέπη της… Τα έσοδά της είναι 168 ευρώ κάθε δύο μήνες από το επίδομα του παιδιού. «Μόλις πληρώνομαι ψωνίζω να έχω αποθέματα στα ντουλάπια μου αλλά κάποια στιγμή τελείωσαν. Πέρσι έπαιρνα 1.000 ευρώ το μήνα. Μπορούσα να ζήσω άνετα τα δυο μου παιδιά» πρόσθεσε σκουπίζοντας διακριτικά τα μάτια της…

Αν η άνεργη ξενοδοχοϋπάλληλος ήταν «δημοσιογράφος» με μια ιστοσελίδα στο πουθενά ή με μια εφημερίδα ευρείας κυκλοφορίας στα είκοσι πέντε διαμερίσματα μιας πολυκατοικίας, θα τα κονόμαγε με μια τρακοσάρα χιλιάρικα και βάλε σε φρέσκα κολλαριστά ευρώ! Για να συγκεντρώσει αυτό το πακέτο της τρακοσάρας κάποιος εργαζόμενος με μηνιάτικο 550 ευρώ, χωρίς να δαπανά για φαγητό νερό και με διαμονή σε πανσιόν επί του πεζοδρομίου, πρέπει να εργάζεται ανελλιπώς για 50 συναπτά έτη! Με την προϋπόθεση πάντα ότι με την εφαρμογή της «νέας παραγωγικής βάσης» δε θα υποστεί νέα μείωση στο μηνιάτικό του!

Ας κλείσουμε με Μπρεχτ: «Είδα το παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα νέο. Σερνόταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί και βρομούσε νέες μυρωδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει…». Κι αυτή τη δυσοσμία δεν μπορεί να τη σκεπάσει η γλυκερή γλώσσα μιας κυβερνητικής υποκρισίας.