Όποιος πιστεύει ότι το καταστροφικό για το περιβάλλον νομοσχέδιο των Μητσοτάκη – Χατζηδάκη, ήταν κεραυνός εν αιθρία, πλανάται πλάνη οικτρά. Ή, ανήκε στην κατηγορία εκείνων που είχαν, ελαφρά τη καρδία, πιστέψει ότι ο κ. Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία είχαν… προσηλυτιστεί στην προστασία του περιβάλλοντος, θέτοντάς το πάνω από τη λειτουργία της αγοράς και τα κέρδη.
Όποιος πιστεύει ότι το καταστροφικό για το περιβάλλον νομοσχέδιο των Μητσοτάκη – Χατζηδάκη, ήταν κεραυνός εν αιθρία, πλανάται πλάνη οικτρά. Ή, ανήκε στην κατηγορία εκείνων που είχαν, ελαφρά τη καρδία, πιστέψει ότι ο κ. Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία είχαν… προσηλυτιστεί στην προστασία του περιβάλλοντος, θέτοντάς το πάνω από τη λειτουργία της αγοράς και τα κέρδη. Φυσικά τίποτε τέτοιο δεν είχε συμβεί. Επρόκειτο απλώς για το προεκλογικό αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη “στην πορεία προς την εξουσία”, το οποίο απαιτούσε μια… πράσινη πινελιά.
Η πινελιά μπήκε, όποιος την πίστεψε, κακό του κεφαλιού του και ο Μητσοτάκης, ο νεότερος έγινε, τον Ιούλιο του 2019, ο 15ος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης, 19 χρόνια μετά από τον πατέρα του. Έκτοτε το περιβάλλον και η προστασία του, απλά αγνοούνται. Ή, για να είμαστε ακριβείς, βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Υπηρετούν όλα εκείνα τα συμφέροντα, μικρά και μεγάλα, που “φωτογραφίζονται” στα 130 (!) τελικά, από 66 άρθρα του νομοσχεδίου – έκτρωμα.
Ενός νομοσχεδίου που βρίσκεται εδώ και μέρες στο στόχαστρο σύσσωμης της οικολογικής κοινότητας – εκατοντάδες οργανώσεις και συλλογικότητες εκπέμπουν sos, καλώντας την κυβέρνηση να το πάρει πίσω, κρούοντας τεκμηριωμένα τον κώδωνα του κινδύνου για σειρά απειλών. Από την “ιδιωτικοποίηση” των περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων ως τις εξορύξεις, σχεδόν με… post it! Και από την διάλυση της προστασίας των περιοχών natura ως την μετατροπή του ιστορικού κέντρου της Αθήνας σε ξενοδοχειόπολη. Από την αποδυνάμωση των δασικών χαρτών ως τερατώδη αιολικά πάρκα. Από έναν αχταρμά “λοιπών διατάξεων” όπου μέσα στοιβάζονται νάρκες για το μέλλον του τόπου. Όπως π.χ. το ξεπούλημα του ποσοστού του δημοσίου στα δίκτυα ηλεκτρισμού (ΑΔΜΗΕ), μιας από τις πλέον κερδοφόρες επιχειρήσεις με πλειοψηφία του δημοσίου ή η “λαστιχοποίηση” του χωρικού σχεδιασμού με όρους “ευελιξίας και ανάδρασης”!
Μπορεί να μη προσθέτουν σαφήνεια και μάλλον απορυθμίζουν το σύστημα του χωρικού σχεδιασμού, όμως οι δύο ευφάνταστοι όροι προσθέτουν σίγουρα… χώρο για στους μικρούς και μεγάλους επενδυτές, στο όνομα των οποίων ο κ. Χατζηδάκης, ως άλλος Άη Γιώργης, κατατροπώνει το τέρας της γραφειοκρατίας του Δημοσίου, που καθυστερεί, που δεν αδειοδοτεί “εγκαίρως”, που διώχνει τους επενδυτές, που δεν δημιουργεί τις “σωστές” προϋποθέσεις για επενδύσεις, οι οποίες θα πάνε τη χώρα μπροστά, θα την απογειώσουν στον πλανήτη της ανάπτυξης, κοκ. Μόνο που ο κ. Υπουργός λέει τη μισή αλήθεια. Και αυτή που συνειδητά κρύβει, είναι η πιο σημαντική.
Τα περί αποτελεσματικότητας, ταχύτητας, άρσης των εμποδίων, κλπ, είναι στάχτη στα μάτια. Γιατί η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση, μέσα από αυτό που δεν είναι υπερβολή να χαρακτηριστεί “οικολογικό πραξικόπημα”, λόγω της αντιδημοκρατικής και αδιαφανούς μεθόδευσης, με τη Βουλή να υπολειτουργεί, επιχειρεί να φέρει τα πάνω – κάτω στο περιβάλλον, την οικονομία, την υγεία. Γιατί τόση βιασύνη μέσα στην πανδημία; Γιατί στόχος είναι η υλοποίηση της γνωστής ρήσης “ποτέ μην αφήνεις μια κρίση να πάει χαμένη”. Και πράγματι, με την κοινωνία στραμμένη στην υγειονομική κρίση, η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση σπεύδει να τσακίσει τη σπονδυλική στήλη της προστασίας του περιβάλλοντος.
Του “εχθρού” που δήθεν εμποδίζει τις κρίσιμες επενδύσεις. Του “άχρηστου” απέναντι “χρήσιμο”, όπως τα εκλαμβάνουν εκείνοι που πρεσβεύουν μια… αβίωτη ανάπτυξη. Την ανάπτυξη του φυσικού αερίου, που έχει εξίσου αρνητικό ενεργειακό αποτύπωμα με τον άνθρακα, την ανάπτυξη των εξορύξεων σε βάρος των δασών, την ανάπτυξη των τερατωδών αιολικών πάρκων σε προστατευόμενες περιοχές… Χωρίς διασφάλιση περιβαλλοντικής, ενεργειακής δικαιοσύνης και ασφάλειας, χωρίς κοινωνική συνοχή, χωρίς δίκαιη μετάβαση στη μετά τον λιγνίτη εποχή. Με τους όρους της ζούγκλας, και του δικαίου του ισχυρότερου, όπως ακριβώς εκφράζονται στα 166 άρθρα ενός νομοθετικού εφιάλτη για το παρόν και το μέλλον του τόπου. Ένα σύγχρονο πραξικόπημα, χωρίς τανκς, με “μπουχτισμένα” ΜΜΕ και μέσα κοινωνικής δικτύωσης να θάβουν ό,τι χαλάει το αφήγημα περί… οικολογικά ευαίσθητης κυβέρνησης.
μμε στο Καλούδης: Στοιχείο ενίσχυσης του πλουραλισμού η ανακήρυξη των τριών συνδυασμών: “Είναι εντιπωσιακο ότι άνθρωποί που ποτέ δεν είχαν κοινωνική δραστηριότατα σήμερα διεκδικούν εκλογή στην διοίκηση του επιμελητήριου για ποιο λογο…” Νοέ 27, 16:10
