Interview/Μπ. Στόκας: "Οι ΠΥΞ ΛΑΞ είναι η μπάντα που πέρασε στις καρδιές των ανθρώπων"

Ο Μπάμπης Στόκας σε μια μεγάλη αποκλειστική συνέντευξη μιλά για  τους τη μουσική, την Κέρκυρα και βεβαίως για τους ΠΥΞ ΛΑΞ, το συγκρότημα που όπως λέει “πέρασε στις καρδίες των ανθρώπων”.

Οι ΠΥΞ ΛΑΞ επανενώθηκαν φέτος το καλοκαίρι κι έρχονται στην Κέρκυρα στις 27 Ιουλίου για μια μεγάλη συναυλία “κόντρα στου χρόνου τη σκουριά”.

• “Στην Κέρκυρα έρχομαι τα τελευταία 30 χρόνια”
• “Οι ΠΥΞ ΛΑΞ είναι μια μπάντα που πέρασε στις καρδιές των ανθρώπων”
• Στο φετινό σχήμα της μπάντας δίνει δυναμικό παρών ο, κατά τον Στόκα “κορυφαίος ντράμερ της γενιάς του”, Κερκυραίος Φ. Άνθης
• “Σήμερα βλέπουμε νέα παιδιά ν’ ακούν μια μουσική που δε λέει τίποτα”

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΑΝΘΗ
Το γεγονός του φετινού μουσικού καλοκαιριού δεν είναι άλλο από την μεγάλη επιστροφή των ΠΥΞ ΛΑΞ. Αφού, ο Μπάμπης Στόκας και ο Φίλιππος Πλιάτσικας, ξανά μαζί, γυρίζουν όλη την Ελλάδα μα και το εξωτερικό “κόντρα στου χρόνου τη σκουριά”, όπως λεν κι οι ίδιοι στον τίτλο που επέλεξαν για τις περιοδείες τους.
Και ήδη, όπου πήγαν, έγινε το… αδιαχώρητο, με το ένα sold out να διαδέχεται το άλλο, από τους πάμπολλους φίλους της ροκ μπάντας που δεν έχασαν την ευκαιρία να ακούσουν ξανά live τις… “παλιές αγάπες”, τα “χρυσοψαρα”, το “μόνο για κείνη μη μιλάς”, το “μοναξιά μου όλα”, τη “συνουσία μυστική”, την “πυξίδα” και δεκάδες άλλες μεγάλες διαχρονικές επιτυχίες τους. Μαζί με τα νέα τραγούδια του συγκροτήματος που κυκλοφόρησαν επ’ αφορμή της καλοκαιρινής -τουλάχιστον- συνένωσης.
Αξίζει, βεβαίως, της (κερκυραϊκής) προσοχής μας, ενόψει της συναυλίας του συγκροτήματος στο Παλαιό Φρούριο στις 27 Ιουλίου (στο πλαίσιο του Seven Festival) και ο ντράμερ των ΠΥΞ ΛΑΞ, Κερκυραίος Φοίβος Άνθης.
Το Corfu Magazine ενόψει της κορυφαίας συναυλίας βρήκε το Μπάμπη Στόκα και μίλησε μαζί του για την επιστροφή του στην Κέρκυρα μετά το ανοιξιάτικο (προσωπικό) πέρασμά του από το “7”, την επανένωση της μπάντας, για τους φανατικούς φίλους του συγκροτήματος, αλλά και για την κατάσταση που επικρατεί πλέον τόσο στην ελληνική μουσική, όσο και στις τέχνες γενικότερα.

Ν.Α.: Μπάμπη, η Κέρκυρα σε φιλοξένησε προ μηνών για ακόμη μια φορά. Νομίζω, πως έχεις μια παλιά ιστορία με το νησί, έτσι; Και ως ΠΥΞ ΛΑΞ και γενικά…
ΜΠ.ΣΤ.: Ναι, έρχομαι τα τελευταία 30 χρόνια στην Κέρκυρα και έχω αρκετούς φίλους στο νησί σας. Και την τελευταία φορά που ήρθα για να τραγουδήσω, την άνοιξη, περάσαμε πολύ ωραία, όπως και κάθε φορά που ερχόμαστε εδώ. Μιλάμε, άλλωστε, για μια έντονα μουσική πόλη, με πολλούς τραγουδιστές και μουσικούς. Είναι πολύ ωραία εμπειρία για μένα. Έρχομαι όμως και για βόλτες, για διακοπές.
Ν.Α.: Τον χειμώνα που πέρασε ήσουν με τη Μελίνα Κανά. Τι σας έδεσε τελικά;
ΜΠ.ΣΤ.: Τη Μελίνα την αγαπούσα πάντοτε πολύ σαν τραγουδίστρια.. Μου άρεσε πάρα πολύ, όμως δεν είχαμε βρεθεί από κοντά. Τώρα που έγινε αυτή η ένωση και παίξαμε μαζί επί σκηνής, είμαστε και φίλοι πια, πιστεύω πως είναι μια σπουδαία λαϊκή τραγουδίστρια. Ταιριάξανε και οι φωνές μας, νομίζω, κάναμε ωραία παρέα, και πιστεύω πως ο κόσμος το αγάπησε αυτό και περάσαμε υπέροχα κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Ν.Α.: Τώρα, θέλω να… παραφράσω το “για τις παλιές αγάπες μη μιλάς ,στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω” στο “οι παλιές αγάπες μιλάνε” και κάνω λόγο για τους ανθρώπους που είναι δεμένοι με εσάς, τους ΠΥΞ ΛΑΞ, τόσα χρόνια, και οι οποίοι “στα μεγάλα θέλω έκαναν μπροστά” και σας ξανακάλεσαν στη σκηνή…
ΜΠ.ΣΤ.: Ξέρεις καμιά φορά τα πράγματα γίνονται μόνα τους. Αποφασίσαμε με το Φίλιππο να ξαναπαίξουμε μαζί, κι άμεσα έκλεισαν 28 συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Μεγάλος ο αριθμός. Αυτό δείχνει ότι οι… “παλιές αγάπες” όντως μίλησαν και ο κόσμος θέλει να δει πάλι αυτή τη μπάντα. Νομίζω είναι μια μπάντα που πέρασε στις καρδιές των ανθρώπων κι αυτό είναι που κάνει τη διαφορά.
Ν.Α.: Μιλάμε για έναν… “ομφάλιο λώρο” που δε λέει να κοπεί με τίποτα. Αυτό σας βαραίνει με επιπλέον τύπου ευθύνη;
ΜΠ.ΣΤ.: Όχι… Πλέον, όχι. Τώρα το κάνουμε χαλαρά. Έχουμε και οι δύο τις προσωπικές μας καριέρες και περισσότερο αυτή η επιστροφή γίνεται για να ξαλαφρώσουμε, παρά να βαρύνουμε.
Ν.Α.: Στις φετινές σας περιοδείες, έχετε στο σχήμα και έναν Κερκυραίο ντράμερ…
ΜΠ.ΣΤ.: Ναι όντως.. Έχουμε τον Φοίβο Άνθη, κατ’ εμέ τον καλύτερο ντράμερ στη γενιά του σίγουρα, και έναν από τους κορυφαίους στην Ελλάδα, γενικά. Πρόκειται για ένα πραγματικά αυθεντικό ταλέντο.

Ν.Α.: Αυτή η γενιά με την οποία μεγαλώσατε μαζί, σας ακολουθεί, και είναι λογικό. Όμως, βλέπουμε και τα νέα παιδιά του σήμερα να ζουν με τις μουσικές των ΠΥΞ ΛΑΞ του τότε.
ΜΠ.ΣΤ.: Η μουσική δεν έχει χρόνο… Αν είναι κάτι που μπορεί να περάσει στην ψυχή σου και στην καρδιά σου, τότε δεν υπάρχει χρόνος. Αυτή η μπάντα απέδειξε μετά από τόσα χρόνια ότι μπορεί να το κάνει αυτός. Μην ξεχνάς, ότι οι ΠΥΞ ΛΑΞ πάντα έβαζαν μέσα νέα παιδιά, πιστεύαμε σε αυτά και θέλαμε την ενέργειά τους, τη σύγχρονη ματιά τους κι αυτό συνεχίζεται τώρα.
Ν.Α.: Η μουσική σκηνή έτσι όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια της κρίσης έχει αλλάξει.όπως και το όλο στήσιμο της show bizz. Σας έχει επηρεάσει; Σας έχει στενοχωρήσει;
ΜΠ.ΣΤ.: Σίγουρα με στεναχωρεί… Πιστεύω σε αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι ότι “αυτό που ακούς, αυτό είσαι”. Κάνανε πολύ δουλειά όλοι αυτοί οι… τύποι που κυβέρνησαν την Ελλάδα ώστε ο κόσμος να μην ακούει καλή μουσική, να είναι όλα επιφανειακά, να μην υπάρχει βάθος. Και αυτό το βλέπουμε σήμερα. Βλέπουμε νέα παιδιά ν’ ακούν μια μουσική που σε μένα δε λέει τίποτα. Μουσική που δεν έχει κανένα νόημα. Μουσική που δεν κάνει πουθενά καλό, μόνο κακό, θα έλεγα. Όμως, που θα πάει, θα περάσει κι αυτό… Θα βγουν καλά πράγματα, έτσι γίνεται πάντα.
Ν.Α.: Πιστεύεις πως μέσα από την κρίση, γεννιέται και η δύναμη; Τι εννοώ.. Στα πολύ παλιά χρόνια, είχαν γραφτεί συνθήματα στους τοίχους όπως το αμίμητο “δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη”. Είναι και σημερινό αυτό το σύνθημα;
ΜΠ.ΣΤ.: Κοίτα, αυτή η κρίση που βιώνουμε σήμερα, είναι από τις χειρότερες που έχει περάσει αυτή η χώρα. Νομίζω ότι είναι η μόνη φορά που μέσα σε κρίση δεν έχει βγει η τέχνη μπροστά. Είναι σαν να… κοιμάται! Όμως ελπίζω ακόμη… Δεν ξέρω τι συμβαίνει, γιατί παλιά βγαίναν δυνατά πράγματα, συνταρακτικά και ποιητές και σπουδαίοι καλλιτέχνες, όμως τώρα δεν το βλέπω. Κι αυτό με ανησυχεί.
Ν.Α.: Θα ήθελες δηλαδή η τέχνη να είναι ένα πιο ισxυρό ανάχωμα στην κρίση;
ΜΠ.ΣΤ.: Εννοείται… Μα είναι η υποχρέωση της τέχνης αυτό. Οι άνθρωποι της τέχνης θα πρέπει να μιλούν. Αλλά οι άνθρωποι της τέχνης αποφάσισαν, βάζω και τον εαυτό μου μέσα, ότι η σιωπή είναι χρυσός. Η σιωπή δεν είναι τελικά πάντα χρυσός. Η σιωπή είναι χρυσός σε ορισμένες περιπτώσεις στη ζωή μας, σε άλλες όμως κάνει πάρα πολύ κακό. Και εμείς το θεωρήσαμε ότι είναι άποψη, κι έτσι καθόμασταν στη γωνίτσα μας και σχολιάζαμε με τους φίλους μας.
*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο Corfu Magazine που κυκλοφορεί.