Πορεία προς το βοριά: Περί σκουπιδιών για μια ακόμη φορά

Κείμενο της παράταξης του δήμου βόρειας Κέρκυρας “περί σκουπιδιών για μια ακόμη φορά”.
Το κείμενο
Το θέμα των σκουπιδιών καλά κρατεί. Η αναμενόμενη έξαρση εν μέσω τουριστικής σαιζόν, αλλά και οι (μη) λύσεις καταδεικνύουν για μια ακόμα φορά το δυσεπίλυτο του προβλήματος αλλά και το δυσδιάκριτο των αιτιών.
Οι πανηγυρισμοί της «ευκαμψίας» της νέας κυβέρνησης να δίνει γρήγορες λύσεις, όπως αυτή της αποκομιδής ενέχουν τον κίνδυνο της συνέχισης μιας κατάστασης που αντιμετωπίζουμε μόνο την έξαρση του προβλήματος. Αυτό αποδεικνύει η πλήρης ανυπαρξία μόνιμης στρατηγικής λύσης και η έλλειψη οπουδήποτε τέτοιου προγραμματισμού όταν βλέπουμε ότι η μόνη συζήτηση είναι για ένα εργοστάσιο που σχεδιάστηκε (;;;;;) χωρίς καμία αντιστοίχηση στα μεγέθη παραγωγής συγκεκριμένων κατηγοριών απορριμμάτων αλλά και της προοπτικής μείωσης τους όπως επιβάλει, περισσότερο η αναγκαιότητα απ ότι ο νόμος. Την αναποτελεσματικότητα αυτού του σχεδιασμού αποδεικνύει έμμεσα ό άλυτος ακόμα γρίφος της χρηματοδότησής του που φαίνεται να αδυνατεί να γίνει με κοινοτικούς πόρους μιας και η αποτελεσματικότητά του δεν συμμορφώνεται με τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς. Η λογική του «εργοστάσιο νάναι κι ότι νάναι» θα οδηγήσει για μια ακόμα φορά στη διάψευση της δυνατότητας για αποτελεσματική λύση.
Αποτελεί μόνιμο φαινόμενο, ιδιαίτερα αλλά όχι μόνο, μετά από κάθε κρίση αποκομιδής να μαζεύονται μαζί με τα σύμμικτα και όλα τα ανακυκλώσιμα με αποτέλεσμα να διογκώνεται ακόμα περισσότερο η συσσώρευση στον ήδη κορεσμένο, κατ όνομα, ΧΥΤΑ Τεμπλονίου. Τη στιγμή που ερίζουν για τη μεταφορά των απορριμμάτων που έχει επιβαρύνει εδώ και χρόνια μια ολόκληρη περιοχή-αποδέκτη ολόκληρου του νησιού, δε λαμβάνεται καμία μέριμνα για να μειωθεί ό όγκος από απορρίμματα όπως τα ανακυκλώσιμα και δεν απαντιέται (ούτε καν τίθεται) το ερώτημα τι θα γίνει με τις κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες τόνους που θα εναποτεθούν μέχρι τη λειτουργία του οποιουδήποτε εργοστασίου.
Το περίεργο κλείσιμο του ματιού στους εθελοντές από τις νέες δημοτικές αρχές δείχνει ότι οι τελευταίοι δεν έχουν στην ατζέντα τους την υποχρέωσή τους για τη διαλογή στην πηγή των ανακυκλώσιμων αλλά και την αποτελεσματική διαχείριση και επεξεργασία των άλλων κατηγοριών απορριμμάτων. Ο εθελοντισμός προσέφερε τη μέγιστη υπηρεσία του να δείξει το δρόμο της διαλογής, μια ελάχιστη αλλά και απαραίτητη προϋπόθεση και παραμέτρου του όλου προβλήματος. Η εναπόθεση της βιώσιμης λύσης στον εθελοντισμό αποτελεί ένα κίνδυνο που έχει να κάνει τόσο με την υστεροφημία των ανθρώπων που ανιδιοτελώς προσφέρουν και κινδυνεύουν να εμπλακούν σε περίεργα γρανάζια και σκοπιμότητες των δημοτικών αρχών, αλλά κυρίως γιατί δεν επαρκεί και δεν μπορεί να επαρκέσει για την αντιμετώπιση του όγκου του προβλήματος. Αποσιωπάται δε ότι αντί του οποιουδήποτε εθελοντισμού υπάρχει η αδήριτη υποχρέωση πολιτών, επιχειρήσεων και τοπικών αρχών για τη διαχείριση του θέματος.
Η Πορεία προς το Βοριά έχει καταθέσει συγκεκριμένες θέσεις, ωστόσο σ αυτήν εδώ την παρέμβαση προσπαθούμε να δείξουμε μερικές επιπλέον πτυχές που αναδεικνύονται πέρα από τις αμιγώς τεχνικές προτάσεις και διαδικασίες.
Η οποιαδήποτε λύση και οποιαδήποτε συμβολή των πολιτών δε μπορεί παρά να είναι στην κατεύθυνση της ΑΠΑΙΤΗΣΗΣ από τους νεοσύστατους Δήμους να εκπληρώσουν το θεσμικό τους ρόλο εξασφαλίζοντας με διαφανείς διαδικασίες την επίλυση του προβλήματος.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που κρύβουν τα σκουπίδια είναι να συνεχίζει η κερκυραϊκή κοινωνία τόσο ως απαθής θιασώτης όσο και ως συμμέτοχος, με κάποια από τα πιο ενεργά της μέλη, σε μια απέλπιδα και αναποτελεσματική διαδικασία να απορροφηθεί μόνο από αυτό το θέμα χάνοντας από τα μάτια της την επερχόμενη λεηλασία ολόκληρου του νησιού. Τελευταία παραδείγματα όπως η υπόθεση του Βίδο, οι εξορύξεις δεν είναι και δε θα είναι μοναδικά. Σε ένα τοπίο άλωσης του νησιού από τις κάθε είδους επερχόμενες «επενδύσεις» η περίπτωση των σκουπιδιών θα φαντάζει απλώς μια αστεία υπόθεση.