Άρθρο του πρώην Δημάρχου, Ιωάννη Κούρκουλου με τίτλο “Δήμος Κερκυραίων”
1. Ο ΕΝΙΑΙΟΣ ΔΗΜΟΣ ΔΙΑΣΠΑΤΑΙ
Και εγένετο η διάσπαση του ενιαίου Δήμου της Νήσου μας! «Εν σωτηρίω Έτει 2019». Τόλμησαν και είπαν ΟΧΙ στη διάσπαση: Η βουλευτής Φωτεινή Βάκη και ο Δήμαρχος Κώστας Νικολούζος. Και οι δύο ανήκουν στο «ΣΥΡΙΖΑ», το Κόμμα που προώθησε νομοθετικώς την εν λόγω αλλαγή. Πρωτεργάτης της διάσπασης ο τότε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κώστας Παυλίδης. Μα δεν υπήρχε και Δημοτικό Συμβούλιο, θα με ρωτήσετε; Α, ναι. Το Δημοτικό Συμβούλιο του διασπασθέντος Δήμου, πήρε μια θέση που θα μπορούσε να εκφρασθεί με τη γνωστή φράση «ήξεις, αφίξεις»1. Είπαν ΝΑΙ στη διάσπαση 15 από τα 49 μέλη του. Τα άλλα 12 είπαν ΟΧΙ και από τα υπόλοιπα 22, τα 18 απουσιάζοντας από τη ψηφοφορία, καίτοι παρόντα κατά τη συζήτηση του θέματος, φρόντισαν να μην πουν ούτε ΝΑΙ, ούτε ΟΧΙ.
Ό,τι ήταν να γίνει, έγινε. Να είναι όλοι καλά. Και πολλοί τους οι χρόνοι.
Ευτυχώς που οι εκλογές του περασμένου Μαΐου μας έδωσαν τρεις (3) καλούς και έμπειρους Δημάρχους.
Τα ονόματα τα οποία φόρτωσε η απελθούσα Κυβέρνηση στους νέους Δήμους, οι οποίοι δημιουργήθηκαν στη θέση του διασπασθέντος Δήμου Κέρκυρας είναι: 1. Κεντρικής Κέρκυρας, 2. Βόρειας Κέρκυρας, και 3. Νότιας Κέρκυρας.
Για την μη επαναφορά της ονομασίας «Δήμος Κερκυραίων», και αντ’ αυτής, η απαράδεκτη ονομασία «Δήμος Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων», εκκωφαντική σιγή. Τι ενδιέφερε, άλλωστε, τους «από κοινού συμφέροντος ορμόμενους» επιτυχούντες τη διάσπαση; Η «δουλειά» τους ήθελαν να γίνει. Και αυτή έγινε. Με λεπτομέρειες θα ασχολούντο;
2. ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΠΑΛΗΑΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ – ΟΙ ΔΥΟ ΑΛΛΟΙ ΔΗΜΟΙ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ
Πριν από λιγότερο από ένα μήνα, το Δημοτικό μας Συμβούλιο, με απόφασή του, που ελήφθη με σχετική πλειοψηφία (ατυχώς), έκαμε δεκτή πρόταση της Δημάρχου κ. Μερόπης Υδραίου, περί μετονομασίας του Δήμου μας από «Δήμος Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων» σε «Δήμο Κερκυραίων».
«Πριν αλέκτορα φωνήσαι» (Βλ. Καινή Διαθήκη, Ματθαίος 26: 34, Μάρκος 14: 72, Λουκάς 22: 6) = πριν λαλήσει ο πετεινός) έσπευσαν οι Δήμαρχοι των άλλων δύο Δήμων. Όχι για να επικροτήσουν την απόφαση του Δήμου της πρωτεύουσας του Νομού τους και να του ευχηθούν για την επανάκτηση της παληάς και ιστορικής του ονομασίας. Πού τέτοια χάρη!
Έσπευσαν να απαρνηθούν παλαιότερη θέση των Δήμων τους2. Να εκφράσουν την αντίθεσή τους και συγχρόνως να απειλήσουν ότι θα σταθούν οι Δήμοι τους εμπόδιο στην ικανοποίηση από την Πολιτεία του δίκαιου αιτήματος του αδελφικού τους Δήμου. Δηλαδή, αντί ευχών, αντίδραση, μούτρα, απειλές! Και έπεται συνέχεια.
Ήδη εκδόθηκε αναλόγου περιεχομένου απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Βορρά, με σχετική πλειοψηφία. Και πιθανότητα την ίδια οδό θα ακολουθήσει και το Δημοτική Συμβούλιο της Νότιας Κέρκυρας.
3. Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΣΤΑΣΗ – Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΘΕΣΗ
Η παρέμβασή μου τούτη, σκοπόν έχει την εξέταση του όλου θέματος και τη έκθεση συνακόλουθα των απόψεών μου.
Βέβαια, μου δημιουργεί μεγάλη συνειδησιακή δυσχέρεια η αναπόφευκτη αντιπαράθεσή μου με ένα παληό συνεργάτη μου και καλό μου φίλο, τον Γιώργο Μαχειμάρη, Δήμαρχο Βόρειας Κέρκυρας. Και επίσης με τον αγαπητό μου Δήμαρχο της Νότιας Κέρκυρας, τον Κώστα Λέσση.
Και έρχομαι αμέσως στο θέμα: Μετονομάζω σημαίνει ότι αλλάζω το όνομα, δίνω νέο όνομα σε κάποιον, διαφορετικό από το παληό. Φυσικά δεν το λες και παληό ένα όνομα που σου φόρτωσαν χωρίς να σε αρωτήσουν μόλις πριν από 8 χρόνια (2010) με το νόμο του «Καλλικράτη». Το «Δήμος Κέρκυρας». Μια ονομασία που επί πλέον, δεν είχεν αποδεχθεί ο Δήμος μας. Ούτε οι άλλοι συνεννωθέντες μετ’ αυτού 11 Δήμοι του Νησιού. Αναλυτικότερα:
Όταν στις αρχές του 2010 ήλθε η είδηση ότι ο Δήμος που επρόκειτο να δημιουργηθεί, δια της συνεννενώσεως των υπαρχόντων 12 Δήμων της Νήσου μας, υπήρχε κίνδυνος να χάσει την ιστορική του ονομασία «Δήμος Κερκυραίων» και να αποκτήσει άλλη διαφορετική, διάχυτος υπήρξε στη Κοινωνία η στενοχώρια και ομόθυμη η αντίθεση.
Η δημοσιοποίηση της έκφρασης αυτής της στενοχώριας και δικαιολογημένης αντίδρασης έγινε, κατ’ αρχάς, με τη σύνταξη κοινής δήλωσης των Προέδρων της Αναγνωστικής Εταιρίας κ. Γιάννη Πιέρρη, της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών κ. Περικλή Παγκράτη και εμού, που τότε ήμουν Πρόεδρος της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου Κερκυραίων (ΚΕΔΗΚ). Υποστηρίζαμε ότι είναι άδικη και απαράδεκτη η κατάργηση της ιστορικής ονομασίας «Δήμος Κερκυραίων» και ότι πρέπει και, μετά τη συνένωση, ο ενιαίος Δήμος να εξακολουθήσει να έχει την ίδια ονομασία: «Δήμος Κερκυραίων». Ονομασία που είχε ανελλιπώς τουλάχιστον από το 1866. Και ζητούσαμε να επέλθει διόρθωση του σφάλματος κατά την επικείμενη συζήτηση του σχετικού νομοσχεδίου στη Βουλή.
Η κοινή μας εκείνη δήλωση-διαμαρτυρία με χρονολογία 20-05-2010 δημοσιεύθηκε στον Τοπικό Τύπο, ενώ την επόμενη μέρα (22-05-2010) δώσαμε (ο καθένας χωριστά) συνέντευξη στο “Corfu Channel”.
Θυμάμαι, επίσης, ότι όλοι τότε οι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Νήσου, χωρίς καμμίαν απολύτως εξαίρεση, τάχθηκαν υπέρ της μη αλλαγής της ιστορικής ονομασίας. Όχι, μόνον οι εκπρόσωποι της πόλης μας, αλλά και των άλλων 11 Δήμων του νησιού. Των τελευταίων η φωνή είχε ξεχωριστή σημασία, γιατί είχε ειπωθεί ότι η συγκεκριμένη αλλαγή σε «Δήμο Κέρκυρας», θα γινόταν προς το συμφέρον τους, προκειμένου ο ενιαίος Δήμος να αποκτήσει ονομασία αναφερόμενην στη γεωγραφική έκταση ολόκληρου του Νησιού.
Σημειώνω ότι από το 1999, όταν άρχισε η εφαρμογή του Σχεδίου «Καποδίστριας», οι ονομασίες των Δήμων του νησιού μας ήταν οι εξής: 1. Κερκυραίων (πληθυσμός 40.966), 2. Αχιλλείων (9.714), 3. Εσπερίων (7.264), 4. Φαιάκων (6.997), 5. Λευκιμμαίων (6.537), 6. Παρελείων (6.180), 7. Μελιτειέων (5.726), 8. Θιναλίων (5.386), 9. Κορισσίων (5.010), 10. Αγίου Γεωργίου (4.402), 11. Παλαιοκαστριτών (5.987), 12. Κασσωπαίων 2.405 (Γεωργίου Ν. Σπίγγου, Η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Κέρκυρα 1864-1998, Εκδ. Απόστροφος, Κέρκυρα 1998, σελ. 46).
Στη συζήτηση του νομοσχεδίου στη Βουλή, δυστυχώς οι βουλευτές Κέρκυρας έμειναν αδιάφοροι. Οι δύο (Άντζελα Γκερέκου (ΠΑΣΟΚ) και Νίκος Δένδιας (ΝΔ), δεν ζήτησαν και δεν έλαβαν τον λόγο, ενώ ο τρίτος Χαράλαμπος (Μπάμπης) Χαραλάμπους (ΚΚΕ), μίλησε γενικώς για το περιεχόμενο του νομοσχεδίου και δεν είπε λέξη για την διόρθωση της ανεπιθύμητης ονομασίας που επρόκειτο να δοθεί στον ενιαίο μας Δήμο. Έτσι παρέμεινε η τελείως αχώνευτη ονομασία «Δήμος Κέρκυρας». Λόγω παράλειψης καθήκοντος πάντων και πασών.
Παρά την απογοήτευση την οποίαν όλοι είχαμε δοκιμάσει, συνέχισα τον αγώνα, έστω και ατομικώς, με την αποστολή της από 14-06-2010 επιστολής μου προς τον Υπουργό Εσωτερικών. Προβάλλων την επιβαλλόμενη επιχειρηματολογία, προς τον κ. Γιάννη Ραγκούση, παντοδύναμο τότε Υπουργό και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ (αυτόν που προσφάτως «περισυνέλεξεν» και τον έκανε βουλευτή του ο «ΣΥΡΙΖΑ»), ζητούσα την επαναφορά της παλαιάς και ιστορικής ονομασίας «Δήμος Κερκυραίων».
Μου ήλθε απάντηση με το με αριθμό πρωτοκόλλου 40.338 και χρονολογία 19.07.2010 έγγραφο της Διευθύντριας της αρμόδιας Διεύθυνσης Οργάνωσης και Λειτουργίας ΟΤΑ κ. Βίκυς Γιαβή. Την παραθέτω ολόκληρη:
«Απαντώντας στην ανωτέρω σχετική επιστολή σας, σας γνωρίζουμε ότι το Υπουργείο Εσωτερικών Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης στο πλαίσιο της σύνταξης του Ν. 3852/2010 (Α87)… αξιολόγησε το σύνολο των προτάσεων και συνεκτίμησε τα επί μέρους επιχειρήματα για την τελική διαμόρφωση των διατάξεών του. Αναφορικά με την μετονομασία των νέων Δήμων, σας γνωρίζουμε ότι σύμφωνα με το άρθρο 7 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (κυρωτ. Ν. 3463/2006, Α 114), αυτή ενεργείται με Προεδρικό Διάταγμα που εκδίδεται μετά από πρόταση του Υπουργού Εσωτερικών κ.λπ., ύστερα από πρόταση του Δημοτικού Συμβουλίου και σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου Τοπωνυμιών».
Έλαβαν στη συνέχεια θέση τα Δημοτικά Συμβούλια, τα οποία ζήτησαν από το Υπουργείο Εσωτερικών, την, κατά τον υποδειχθέντα από αυτό τρόπον, μετονομασία τού δημιουργηθέντος και μη ακόμη αρχίσαντος να λειτουργεί, ενιαίου Δήμου, σε «Δήμο Κερκυραίων».
Ανταποκρίθηκαν όλα τα Δημοτικά Συμβούλια της νήσου κατά τρόπον θετικό. Και με ομόφωνες αποφάσεις. Αναφέρω ενδεικτικά τις εξής αποφάσεις:
1) Δήμου Κερκυραίων (του υπό συγχώνευση) αρ. απόφ. 32-353/06-10-2010, 2) Κορισσίων 98/08-12-2010, 3) Μελιτειέων 11/20-12-2010 και 4) Θιναλίων 120/17-12-2010.
Γράφει η τελευταία απόφαση (του Δήμου Θιναλίων), ότι το Δημοτικό Συμβούλιο, αφού έλαβε υπόψη του την εισήγηση του Δημάρχου του κ. Σπύρου Βάρελη, που αναφέρθηκε στο με αριθμ. πρωτ. 941/02-12-2010 έγγραφό μου ως Προέδρου της ΚΕΔΗΚ «Ομόφωνα αποδέχεται την πρόταση του κ. Ιωάννη Κούρκουλου, ώστε να υποβληθεί από το Δήμο Κερκυραίων στο Υπουργείο Εσωτερικών κ.λπ. πρόταση για τη μετονομασία του ενιαίου Καλλικρατικού Δήμου μας από «Δήμος Κέρκυρας» σε «Δήμο Κερκυραίων», δηλαδή την επαναφορά της παλιάς και ιστορικής του από το 1866 ονομασίας, που ανεπίτρεπτα καταργήθηκε με το άρθρο 1 του Νόμου 3852/2010 του Καλλικράτη».
Εκ των 17 μελών του Δημ. Συμβουλίου απουσίαζαν 3. Παρόντα ήσαν και ψήφισαν υπέρ της μετονομασίας 14 μέλη. Μεταξύ αυτών ο κ. Δημήτρης Μπιάγκης, σήμερα βουλευτής του ΚΙΝ.ΑΛ και ο κ. Κώστας Παυλίδης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τον περασμένο Ιούνιο.
Το Δημοτικό Συμβούλιο του νέου ενιαίου Δήμου (Δήμαρχος ο κ. Γιάννης Τρεπεκλής, ο οποίος κατά τα προαναφερθέντα είχε ταχθεί υπέρ της επαναφοράς της παληάς ιστορικής ονομασίας), δεν ασχολήθηκε με το θέμα και συνακόλουθα δεν υπέβαλε στο Υπουργείο Εσωτερικών την απαιτούμενη πρόταση για την επαναφορά της ονομασίας «Δήμος Κερκυραίων». Την ίδια αδράνεια επέδειξε και το Δημοτικό Συμβούλιο των ετών 20014-2019 (Δήμαρχος κ. Κώστας Νικολούζος).
Έτσι, φτάσαμε αισίως στη νομοθετική ρύθμιση του περασμένου Μαρτίου (2019) και την μετά την γενόμενη διάσπαση τού ενιαίου Δήμου, μη επαναφορά της ποθητής παληάς ονομασίας «Δήμος Κερκυραίων».
Όπως ήταν φυσικό μετά την εγκατάσταση της νέας Δημοτικής αρχής στους τρεις νέους Κερκυραϊκούς Δήμους, η Δήμαρχος της πρωτεύουσας του Νομού, κατά την υποχρέωση που είχε και με διάχυτη την μέχρι τότε υπάρχουσα ευνοϊκή ατμόσφαιρα, υπέβαλε την πρότασή της στο Δημοτικό της Συμβούλιο. Ζήτησε το αυτονόητη: Την επαναφορά της παληάς ονομασίας. Και φυσικά το Δημοτικό Συμβούλιο απεδέχθη την πρότασή της. «Πριν αλέκτορα φωνήσαι», ήτοι πριν καλά καλά κυκλοφορήσει η σχετική είδηση, οι Δήμαρχοι των άλλων δύο Δήμων έσπευσαν να διατυπώσουν, όπως ανωτέρω εξέθεσα, τις αντιρρήσεις τους. Και συγχρόνως το παράπονο ότι η Δήμαρχος κ. Μερόπη Υδραίου παρέλειψε την υποχρέωση που είχε να ζητήσει τη συναίνεσή τους. Με άλλα λόγια ζητούν, ούτε λίγο ούτε πολύ, η πόλη της οποίας ο πληθυσμός αποτελεί το 66,4% του όλου πληθυσμού της Νήσου μας (τελευταία απογραφή του 2011, ΦΕΚ Β, Φύλ. 630/20-03-2013), να ζητήσει την άδεια των δύο άλλων Δήμων για να επαναφέρει την παληά της ονομασία. Αυτή που έφερε τουλάχιστον από το 755 προ Χριστού, όταν δημιουργήθηκε η πόλη της Κέρκυρας. Για να μην πάω πιο πίσω, στην Αργοναυτική Εκστρατεία3 και στην Ομηρική Νήσο των Φαιάκων4. Δηλαδή πριν από 1100 (χίλια εκατό) έτη προ Χριστού, πάνω από τρεις χιλιάδες εκατό (3100) χρόνια από σήμερα.
Είμαι εδώ υποχρεωμένος να διαπιστώσω ότι οι δύο νέοι Δήμοι με την αναπάντεχη στάση και συμπεριφορά τους, απαρνούνται εαυτούς, με την έννοια ότι υπαναχωρούν από παλαιότερη θέση και δέσμευσή τους σε ό,τι αφορά την επαναφορά της παλαιάς ονομασίας «Δήμος Κερκυραίων». Μίλησα ήδη για τη θέση τους το 2010.
Η ονομασία «Δήμος Κέρκυρας», του ενιαίου πρώην Δήμου δεν υπάρχει πλέον. Και μιλώντας ως δημότης αυτής της πόλης της Κέρκυρας, επιτρέψατέ μου να σας ερωτήσω αγαπητοί μου αντιδρώντες Δήμαρχοι: Γιατί εμφανίζεσθε ως συνήγοροι της απαίσιας εκείνης και αναγκαστικώς επιβληθείσας, κατά τα προαναφερθέντα, ονομασίας; Βέβαια, εάν σας αρέσει τόσο πολύ, μην την αποχωρισθείτε. Εξακολουθείστε να την χρησιμοποιείτε, βάζοντας μπρος από αυτή αντιστοίχως, ένα από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα (Βορράς, Νότος). Και ας μην αναφέρεται στους δημότες-κατοίκους, αλλά στην εδαφική έκταση των Δήμων σας.
Δεν μπορείτε όμως να θέλετε να επιβάλλετε σε εμάς να μην επαναφέρουμε το παληό μας τιμημένο όνομα «Δήμος Κερκυραίων». Και τι είναι αυτό που λέτε ότι, δηλαδή μπήκαν και άλλοι στο νέο Δήμο μας (δημότες των τέως Δήμων Φαιάκων, Παλαιοκαστριτών, Παρελίων, Αχιλλείων); Οι του παληού Δήμου, του «Καποδιστριακού», δημότες είμαστε το 56% των δημοτών του νέου Δήμου της πόλης μας, του μετά την διάσπαση. Και το άλλο 44% συμφωνεί πλήρως στην επαναφορά της παληάς ονομασίας. Αλλά εσείς, παρακαλώ, με ποιο έννομο συμφέρον ομιλείτε; Παίρνουμε κάτι δικό σας;
Ας ρίξουμε όμως και μια ματιά στις ονομασίες των Δήμων του Νησιού μας κατά το έτος 1866, έτος γενέσεώς τους, αμέσως μετά την Ένωση της Επτανήσου (1864).
1. Ακρολοφιτών (πρωτεύουσα Καρουσάδες, κάτοικοι 2087), 2. Ακρωρείων (Επίσκεψη, 2.363), 3. Αμφιπαγητών (Καββαδάδες, 2.088), 4. Αστυγειτόνων (Κοινοπιάστες, 2.148), 5. Επιλιμνίων (Σκριπερό, 3.006), 6. Εσπερίων (Αυλιώτες, 3.006), 7. Ισταναίων (Λάκωνες, 1.706), 8. Κασσωπαίων (Περίθεια, 2.188), 9. Κερκυραίων (Κέρκυρα, 25.311), 10. Κορακέων (Κορακιάνα, 3.619, τότε ήταν μαζί η Άνω και η Κάτω Κορακιάνα), 11. Κορισσίων (Αργυράδες, 1.917), 12. Λευκιμμαίων (Άγιος Θεόδωρος, 3.150), 13. Μελιτειέων (Βουνιατάδες, 2958), 14. Μεσοχωριτών (Σιναράδες, 3.436), 15. Παρελείων (Γιαννάδες, 2.187), 16. Παρωρείων (Άγιοι Δούλοι, 3.317), 17. Περιάγρων (Αγρός, 2.531), 18. Ποταμογειτόνων (Ποταμός, 3.650), 19. Χρυσιδέων (Γαστούρι, 2.081).
Γίνεται μνεία ότι τα ανωτέρω στοιχεία περιέχονται στην μελέτη του Δημ. Ανωγιάτη – Pele, Μαρίας Καμονάχου κ.λπ. Μεταπτυχιακού Προγράμματος Ιστορικής Δημογραφίας του Ιονίου Πανεπιστημίου, Τμ. Ιστορίας, 2019, σελ. 17.
Μεταβλήθηκε η κατάσταση ύστερα από 48 χρόνια. Το 1912 με το νόμο ΔΝ211 «Περί συστάσεως Δήμων και Κοινοτήτων», με τον οποίον εισήχθησαν για πρώτη φορά στη χώρα μας ως δεύτερος θεσμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι Κοινότητες.
Μέχρι το 1951 η Νήσος Κέρκυρα (και ο Νομός Κέρκυρας) είχαν έναν μόνο Δήμο, το Δήμο Κερκυραίων.
Προ της εφαρμογής του σχεδίου «Καποδίστριας» (1997) οι Νήσος Κέρκυρα είχε πέντε (5) Δήμους. Τους εξής: 1) Κερκυραίων, 2) Λευκιμμαίων, 3) Θιναλίων, 4) Κασσωπαίων και 5) Αχιλλείων. Οι νέοι τέσσερις προήλθαν από εθελουσία συνένωση Κοινοτήτων. Είχαν παραμείνει και οι Κοινότητες των Διαποντίων νήσων.
Μέχρι το 2010, οπότε με το νόμο του «Καλλικράτη», συγχωνεύτηκαν αναγκαστικώς όλοι οι Δήμοι και οι τρεις (3) Κοινότητες των Διαποντίων και απετέλεσαν τον ενιαίο «Δήμο Κέρκυρας», παρέμεινε η ίδια κατάσταση: 13 Δήμοι και 3 Κοινότητες στην επαρχία και το νησί της Κέρκυρας.
Για μια περίοδο 3 1/2 ετών, την περίοδο της Ιταλικής Κατοχής (1941-1944), παρέμεινε ως είχε ο Δήμος Κερκυραίων στην πόλη της Κέρκυρας, ενώ στην ύπαιθρο του Νησιού συνεστήθησαν (30-05-1942) 18 Δήμοι, οι εξής: 1) Άφρας, 2) Αγρού, 3) Αργυράδων, 4) Αυλιωτών, 5) Καρουσάδων, 6) Άνω Κορακιάνας, 7) Επισκέψεως, 8) Γαστουρίου, 9) Γιαννάδων, 10) Λακώνων, 11) Μαγουλάδων, 12) Περίθειας, 13) Ριγγλάδων, 14) Αγίων Δούλων, 15) Αγίου Ματθαίου, 16) Σκριπερού, 17) Σιναράδων και 18) Στρογγυλής.
Η νέα όμως αυτή διάρθρωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης υπέστη και νέα μεταβολή, με το Διάταγμα του Αρχηγού των Πολιτικών Υποθέσεων Ιονίων Νήσων Πιέρο Παρίνι της 22ας Ιουνίου 1944.
Συνεστήθησαν οι Δήμοι: 1) Ακρολοφιτών (πρωτεύουσα Καρουσάδες), 2) Ακρορίων (Επίσκεψις), 3) Αμφιπαγητών (Μαγουλάδες), 4) Αρχαγγέλου (Λάκωνες), 5) Αστυγειτόνων (Αλεπού), 6) Κασσωπαίων (Γιμάρι), 7) Κορακαίων (Άνω Κορακιάνα), 8) Κορισσείων (Αργυράδες), 9) Χρυσιδαίων (Γαστούρι), 10) Επιλιμνίων (Σκριπερό), 11) Λευκιμμαίων (Ριγγλάδες), 12) Μελιτειέων (Άγιος Ματθαίος), 13) Μεσοχωριτών (Καστελλάνοι), 14) Μεσογείων (Στρογγυλή), 15) Παρελείων (Γιαννάδες), 16) Παρορίων (Άγιοι Δούλοι), 17) Παντοκράτορος (Περίθεια) και 18) Περιάγρων (Αγρός). Στα Διαπόντια νησιά οι τρεις Κοινότητες αποτέλεσαν τον Δήμο Διαποντίων (Οθωνοί). Περί των ανωτέρω, παραπέμπω στον Κώστα Δαφνή (Χρόνια Πολέμου και Κατοχής, Κέρκυρα 1940-1944, «Κερκυραϊκά Χρονικά – Τομ. ΧΙΙ, Κέρκυρα 1966, σελ. 130-132).
4. ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝΤΩΝ
Αναφέρομαι στο επιχείρημα που ακούω, σύμφωνα με το οποίο ο δημότης του κάθε ενός από τους δύο νέους Δήμους, σε περίπτωση κατά την οποίαν ο Δήμος της πόλης μας αποκτήσει την ονομασία «Δήμος Κερκυραίων», θα ευρίσκεται σε μειονεκτικότερη θέση εκ της κατά κάποιον τρόπο απολαύσεως από τον δημότη του τελευταίου, του Δήμου της πόλης μας, ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό, αναφερόμενη σ’ ολόκληρη την μεγαλύτερη έκταση της Νήσου και όχι αποκλειστικώς και μόνο στην μικρότερη εδαφική έκταση του Δήμου μας. Όταν μάλιστα αυτής η έκταση λόγω της συνενώσεώς της μετ’ τούτου (του Δήμου της πόλης μας) τεσσάρων άλλων τέως «Καποδιστριακών» Δήμων είναι ευρύτερη εκείνης που είχε προ από την νομοθετική ρύθμιση του «Καποδίστρια» (1910). Επί το λαϊκότερον δε, η άποψη αυτή εκφράζεται από τους δημότες των δύο άλλων Δήμων, με τη φράση: «Καλά εμείς δεν είμαστε Κερκυραίοι; Δηλαδή, με ένα ερώτημα, που ας σημειωθεί, δεν το είχαν κάμει όταν πριν από το 2010, ο Δήμος της πόλης μας έφερε την επωνυμία «Δήμος Κερκυραίων» και οι δικοί τους Δήμοι διάφορες άλλες ονομασίες. Δεν έκαμαν τέτοιο ερώτημα από το 1864 οι πατεράδες, οι παππούδες, προπαππούδες και γενικά οι προπάτωρες των σημερινών δημοτών των Δήμων της Βόρειας και της Νότιας Κέρκυρας.
Η απάντησή μου στο επιχείρημα αυτό:
1. Διεύρυνση της εδαφικής τους έκτασης υπάρχει και στους τρεις Δήμους με βάση ότι κορμός του Δήμου της πόλης μας είναι ο τέως Δήμος Κερκυραίων (ο μέχρι το 2010), του Δήμου το Βορρά, ο τέως Δήμος Θιναλίων ή ο τέως Δήμος Εσπερίων και του Δήμου του Νότου ο τέως Δήμος Λευκιμμαίων ή ο τέως Δήμος Μελιτειέων. Συγκεκριμένα, ο Δήμος της πόλης μας (η πρωτεύουσα του Νομού) μεγάλωσε σε ό,τι αφορά στον πληθυσμό του κατά 56,4%, του Βορρά κατά 29%, αν λάβουμε ως βάση το Δήμο Θιναλίων και κατά 41,5%, αν λάβουμε ως βάση (κορμό) τον τέως Δήμο Εσπερίων. Τέλος, ο Δήμος του Νότου, διευρύνθηκε κατά 34,6% με βάση τον τέως Δήμο Λευκιμμαίων και κατά 34,8% με βάση τον τέως Δήμο Μελιτειέων.
2. Ανέκαθεν οι ονομασίες των Δήμων, και στην Κέρκυρα, και σε όλη την Ελλάδα, ουδεμία σχέση είχαν με την εδαφική τους έκταση υπό την έννοιαν ότι δεν περιορίζονταν μόνο σ’ αυτήν.
Εδώ στην Κέρκυρα, κατά τα προαναφερθέντα:
Από το 1866, για να πάω πιο πίσω, και μέχρι το 2010, δηλαδή επί 144 χρόνια, οι δημότες των άλλων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Νησιού, τόσον των Δήμων, όσον και των Κοινοτήτων (1866 έως 2010), δεν εξέφρασαν κάποιαν διαμαρτυρία και δεν αντέδρασαν καθ’ οιονδήποτε τρόπον. Άλλωστε, και ο από το 1985 επανιδρυθής Δήμος Λευκιμμαίων ενώ είχεν εδαφική έκταση εκείνην των συνενωθέντων τέως Κοινοτήτων Λευκίμμης (Ριγγλάδες, Αναπλάδες) και Κάτω Λευκίμμης (Άγιοι Θεόδωροι, Ποτάμι, Μελίκια), Βιταλάδων και Νεοχώρίου, η ονομασία του αναφέρονταν σε μεγαλύτερη έκταση από αυτήν της εδαφικής του αρμοδιότητας. Γιατί Λευκίμμη ήσαν και ο Άγιος Νικόλαος, και οι Αργυράδες, και τα Βασιλάτικα, καιοι Κουσπάδες, και το Περιβόλι και ο Πετριτής, που αποτέλεσαν αργότερα τον τέως Δήμο Κορισσίων.
3. Εξέτασα τι συμβαίνει αλλού, ερευνήσας τα αποτελέσματα της τελευταίας απογραφής του de facto (πραγματικού) πληθυσμού της χώρας (ΦΕΚ, Τεύχος Φυλ. 630/20-03-2013).
Διάβασα ότι σε εικοσιένα (21) Νομούς (Περιφ. Ενότητες) της χώρας (Δράμα, Καβάλα, Ξάνθη, Θεσσαλονίκη, Κιλκίς, Σέρρες, Κοζάνη, Γρεβενά, Καστοριά, Φλώρινα, Ιωάννινα, Άρτα, Πρέβεζα, Λάρισα, Καρδίτσα, Τρίκαλα, Κόρινθος, Αττική [Αθήνα], Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο), ο Δήμος της πρωτεύουσας του Νομού έχει την ίδια ακριβώς ονομασία με το όνομα του Νομού του, καίτοι ο τελευταίος έχει κατά πολύ μεγαλύτερη έκταση και πληθυσμό από αυτήν του αντίστοιχου Δήμου. Π.χ. Δήμος Ιωαννιτών στο Νομό Ιωαννίνων, Δήμος Κιλκίς στο Νομό Κιλκίς, Δήμος Θεσσαλονίκης στο Νομό Θεσσαλονίκης κ.ο.κ.
Το ίδιο πράγμα έχει συμβεί πριν από τον «Καλλικράτη» (2010) σε τρεις άλλες περιπτώσεις (Λευκάδα, Χίος, Ζάκυνθος),
Από πλευράς ονομασίας Δήμων στην Αττική με έδρα την Αθήνα έχομεν Περιφερειακή Ενότητα Κεντρικού Τομέα Αθηνών: Δήμοι 7 ( Βύρωνος, Γαλατσίου, Δάφνης-Υμηττού, Ζωγράφου, Ηλιουπόλεως, Καισαριανής, Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας).
Περιφερειακή Ενότητα Βορείου Τομέα Αθηνών. Δήμοι: 12 (Αγίας Παρασκευής, Αμαρουσίου, Βριλησσίων, Ηρακλείου, Κηφισιάς, Λυκόβρυσης-Πεύκης, Μεταμορφώσεως, Παπάγου-Χολαργού, Πεντέλης, Φιλοθέης-Ψυχικού Αγίων Αναργύρων-Καματερού, Αιγάλεω, Περιστερίου, Πετρουπόλεως, Χαϊδαρίου).
Περιφερειακή Ενότητα Νοτίου Τομέα Αθηνών:
Δήμοι: 8 (Αγίου Δημητρίου, Αλίμου, Γλυφάδας, Ελληνικού-Αργυρουπόλεως, Καλλιθέας, Μοσχάτου-Ταύρου, Νέας Σμύρνης και Παλαιού Φαλήρου).
Μέσα σε 27 Δήμους στην Αθήνα, μόνον ένας φέρει την ονομασία Αθηναίων, ο Δήμος Αθηναίων. Αυτό από αμνημονεύτων χρόνων. Και φυσικά ούτε οι Δήμαρχοί τους, ούτε οι δημότες των υπόλοιπων 26 Δήμων δεν διερωτήθηκαν. Καλά και εμείς δεν είμαστε Αθηναίοι;
5. ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Τις τελευταίες ημέρες η αδελφή νήσος Ζάκυνθος μας έδωσε ένα καλό παράδειγμα. Ο τέως Δήμαρχος κ. Γιάννης Αγαλιανός, που είναι τώρα επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης ΑΝΑΔΡΑΣΗ, κατά τη διάρκεια μιας ευρείας σύσκεψης στη «Λέσχη ΖΑΚΥΝΘΟΣ» με προσκεκλημένους τους εκπροσώπους των Τοπικών Κοινοτήτων, κατάθεση την πρότασή του για την διάσπαση του ενιαίου σήμερα Δήμου Ζακύνθου σε τρεις νέους Δήμους. Σύμφωνα με την πρόταση αυτή ζητείται να δημιουργηθούν οι Δήμοι: Ζακυνθίων, με έδρα τη Ζάκυνθο, 2. Λαγανά, με έδρα τον Παντοκράτορα, και 3 Αλυκών, με έδρα το Καταστάρι (βλ. Εφ. «Η Κέρκυρα Σήμερα» 25.10.2019 και ermes.news.gr).
Δήμος Ζακυνθίων: ο Δήμος της πρωτεύουσας του Νομού. Καλά διαβάσατε συμπατριώτες μου Κερκυραίοι!
6. «…ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ»
Η πρόταση, ωστόσο, της Δημάρχου κ. Μερόπης Υδραίου, που έγινε δεκτή (κατά πλειοψηφία!) από το Δημοτικό Συμβούλιο, λέει να δοθεί στο Δήμο μας η ονομασία «Δήμος Κερκυραίων και Διαποντίων». Δεν είναι όμως αυτή η παλαιά και ιστορική ονομασία για την επιβαλλόμενη επαναφορά της οποίας εξέθεσα τα όσα πιο πάνω είδατε. Εκείνο το «και Διαποντίων» που προσετέθη την αλλάζει. Δεν είναι η παληά. Είναι καινούρια ονομασία.
Και τίθεται το ερώτημα: Είναι απαραίτητη αυτή η προσθήκη;
Από μία σύντομη εξέταση, που έκανα, για την ιστορική περιγραφή της ύπαρξης και παρουσίας των Διαπόντιων τριών νησιών, είδα ότι πρώτος ομιλεί περί αυτών ο Βυζαντινός Ιστορικός Προκόπιος, που απεβίωσε το 562 μ.Χ., ο οποίος έγραψε περιγράφοντας την πολεμική κ.λπ. δράση του Ιουστινιανού. Ο Προκόπιος ονόμαζε Οθωνούς τα τρία Διαπόντια νησιά. Τα εκλαμβάνει ως συστάδα νησίδων (Βλ. Φρ. Αλβάνα, Κερκυραϊκά Απομνημονεύματα, Κέρκυρα 1893, σελ. 344) και Εγκυκλ. Λεξικό ΗΛΙΟΥ 1953, σελ. 3635 και 3231. Έρχεται μετά ο Λατίνος συγγραφέας Πλίνιος (Γάιος Πλίνιος Καΐκαλος-Σεκούντος, 61-113μ.Χ.). Αναφέρει τους Οθωνούς ή Φανό ή Φανάρι και την Ερείκουσα. Έτσι μας πληροφορεί ο Ανδρέας Μάρμορας στην «Ιστορία των Κορφών» (Βενετία 1672). (Βλέπε: Σπύρος Κατσαρός «Ιστορία της Κέρκυρας», 2003, σελ. 40).
Ακολουθεί το 1630 ο Στέφανος Μάστρακας (μία περιγραφή των Κορφών, Μεταφ. Σχόλ. Πρωθ. Αθαν. Τσίτσα. Δελτίο Αναγνωστικής Εταιρείας Κέρκυρας, 11/1974, σελ. 85-86). Μιλάει για τους Οθωνούς και την Ερείκουσα που είναι εύφορα και καρποφόρα νησιά. Για την Ερείκουσα προσθέτει «ότι κατοικείται εδώ και λίγα χρόνια από Παξινούς, ενώ οι Οθωνοί καλλιεργούνται από τους ίδιους, καθώς και από Ιταλούς των Κορφών και απ’ Αλβανούς που περνούν μέσω της θαλάσσης». Προσέξατε: από Αλβανούς που είναι περαστικοί, αναζητούντες προφανώς κάπου εργασία. Που δεν κατοικούν εκεί. Ο Μάστρακας (το 1630) κάνει λόγο και για ένα τρίτο νησάκι, τη Σαμοθράκη, δηλαδή το σημερινό Μαθράκι, που το χαρακτηρίζει «Βράχο». Και ο Πλίνιος γράφει για το Μαθράκι, το οποίο ονομάζει «Μαράνθη» ή κατά ορθότερη γραφή «Μαράθουσα». Και συνεχίζει ο Πλίνιος, γράφοντας ότι σε κάποιο δίπλωμα του Καρόλου του Γ΄ του Ανδηγαυϊικου, Βασιλέα της Νεάπολης, το ίδιο νησάκι αναφέρεται ως Μαθράκη (ή Μακράκη). (Βλέπετε Φρειδερίκα Αλβάνα. Κερκυραϊκά Απομνημονεύματα, Κέρκυρα 1893, σελ. 347).
Ο δικός μας, ο μακαρίτης Σπύρος Ασωνίτης (Ανδηγαυΐνικη Κέρκυρα, 13ος-14ος αι., Εκδ. Απόστροφος, Κέρκυρα 1998, σελ. 52), γράφει ότι τα νησιά Οθωνοί, Ερείκουσα και Μαθράκι, απετέλεσαν κατά την Ανδηγαϊνική περίοδο (13ος-14ος αι.) ένα φέουδο, ενώ ο ίδιος σε μεταγενέστερο βιβλίο (Η Κέρκυρα και τα Ηπειρωτικά παράλια στα τέλη 1386-1462, Θεσσαλονίκη 2009, σελ. 74), μιλάει για την ύπαρξη των τριών νησιών Μαθράκι, Οθωνοί και Ερείκουσα ΒΔ της Κέρκυρας, με την προσθήκη ότι μνημονεύονται σπανίως στις πηγές, ενώ εύλογα συχνή είναι η μνεία τους στους κάπως μεταγενέστερους χρόνους. Κι ακόμη, ότι η ύπαρξή τους σε φέουδο υποδηλώνει παραγωγικές δραστηριότητες, όπως στους Παξούς.
Μακρά συνεπώς η ιστορική ύπαρξη των Διαπόντιων νησιών. Όχι φυσικά στον ίδιο βαθμό με το νησί της Κέρκυρας, με το οποίον ανέκαθεν ήσαν σε στενή εξάρτηση. Με την έννοια ότι τα τρία νησιά ήσαν τα ευνοούμενα από αυτή την εξάρτηση. Όχι το αντίστροφο. Φυσικά έτσι έπρεπε να γίνει και καλώς έγινε. Και μετά χαράς να εξακολουθήσει να γίνεται.
Είναι αλήθεια ότι αμέσως μετά την Ένωση (1864) στα Διαπόντια νησιά δημιουργήθηκαν στην αρχή δύο Δήμοι, ο Δήμος Ερείκουσας (κάτοικοι 614) και ο Δήμος Οθωνών (κάτοικοι 1.103), οι οποίοι πολύ σύντομα συγχωνεύτηκαν σε έναν, το «Δήμο Διαποντίων», στον οποίον υπάχθηκαν και τα τρία νησιά, που διατηρήθηκε μέχρι το 1914 ( Δημ. Ανωγιάτη – Pele, Μαρίας Καμονάχου κ.λπ., ό.π. σελ. 17.).
Το γεγονός όμως τούτο είναι ζήτημα εάν αποτελεί επαρκή αιτιολογία για να δικαιολογήσει κανείς την γενόμενη προσθήκη των λέξεων «και Διαποντίων» και την μεταβολήν της ιστορικής ονομασίας «Δήμος Κερκυραίων». Κάτι λιγότερο από 48 χρόνια η ονομασία «Δήμος Διαποντίων». Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντιστοιχισθεί με την ονομασία «Δήμος Κερκυραίων» από την αρχαιότητα και μέχρι το έτος 2010. Δεν είναι συγκρίσιμα μεγέθη. Ας γίνει τούτο, επιτέλους αντιληπτό.
Εξάλλου, είναι σωστό ή καλύτερα είναι απαραίτητο να γίνει η προτεινόμενη προσθήκη «και Διαποντίων», την οποίαν τα τρία νησιά είχαν να χρησιμοποιήσουν από το 1914, δηλαδή πριν από 105 χρόνια;
Ας ρίξουμε μια ματιά για να μάθουμε τι έχει γίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις, τόσον στο Νησί μας, όσο και στην υπόλοιπη χώρα.
Πρώτα πρώτα στο νομό μας. Υπάγεται εκτός από τα Διαπόντια νησιά και το νησί (επαρχία μάλιστα) των Παξών. Σκέφτηκαν ποτέ οι Παξινοί στην ονομασία «Νομός Κέρκυρας» να προστεθεί και το δικό τους όνομα και ο Νομός μας να λέγεται «Νομός Κέρκυρας και Παξών»;
Στα άλλα νησιά της Επτανήσου: Η Ιθάκη, δεν ζήτησε η ονομασία του Νομού Κεφαλληνίας να γίνει «Νομός Κεφαλληνίας και Ιθάκης». Το ίδιο είχε συμβεί και πιο πρώτα, όταν η Ιθάκη είχε υπαχθεί στο Νομό Ζακύνθου. Δεν ζήτησαν να αλλάξει και η ονομασία του Νομού Ζακύνθου για να προστεθεί «και Ιθάκης». Και μιλάμε για μια Ιθάκη, κατάφορτη από ιστορία.
Ούτε και εδώ στην Κέρκυρα άλλαξε η ονομασία του Νομού Κέρκυρας, όταν η Λευκάδα είχε προσαρτηθεί στο Νομό μας (1866-1899 και 1899-1925). Δεν έγινε «Νομός Κερκύρας και Λευκάδος».
Πουθενά η προσάρτηση κάποιου δεν επιφέρει αλλαγή της ονομασίας του προσαρτώντος δια προσθήκης στην υπάρχουσα και του δικού του ονόματος. Έρχονται οι καινούριοι για να δεχθούν τα δικά μας φώτα και να τα ενισχύσουν. Δεν έρχονται για «να μας αλλάξουν τα φώτα», πολύ περισσότερο όταν τους «καλύπτει» ο δικός μας «φωτισμός».
Πάμε παραπέρα.
Στο Νομό Κορινθίας υπάγεται και το Λουτράκι και τα Ίσθμια που μάλιστα βρίσκονται εκτός Πελοποννήσου (στη Στερεά Ελλάδα). Ο Νομός δεν λέγεται Νομός Κορινθίας και Λουτρακίου.
Στον Νομό Πειραιώς υπάγονται διοικητικώς και τα νησιά Σαλαμίνα, με την τόσο μεγάλη ιστορία, Αίγινα, επίσης γνωστή από την Αρχαιότητα, ο Πόρος, οι Σπέτσες, τα Κύθηρα. Όμως ο Νομός λέγεται μόνον «Νομός Πειραιώς». Ούτε καν «και Νήσων».
Ας κοιτάξουμε τι γίνεται με τους Δήμους:
Στην Άρτα: Ο Δήμος του Άραχθου που συνενώθηκε με το Δήμο «Νικόλαος Σουφάς», δεν αξίωσε να προσθέσει και το δικό του όνομα. Η ονομασία παραμένει «Δήμος Νικολάου Σουφά». Ο Δήμος Χαιρώνειας στην Βοιωτία, ο οποίος συγχωνεύτηκε με το Δήμο Λεβαδέων δεν πρόσθεσε και τη δική του ονομασία του Δήμου Λεβαδέων.
Στην Ημαθία ο Δήμος Βεργίνας δεν πρόσθεσε και το δικό του όνομα σε εκείνο του Δήμου Βέροιας με τον οποίο συγχωνεύτηκε. Μιλάω για Δήμους με μακράν ιστορίαν. Πού να πρωτοπάω; Παντού το ίδιο.
Είτε το θέλουμε, είτε όχι, υπάρχει και εκείνο το πληθυσμιακό κριτήριο, το οποίο δεν μπορείς να το αγνοήσεις. Θέλω να πω ότι για να βάλλεις και το δικό σου όνομα πρέπει να υπάρχει και κάποια σχετική αναλογία ανάμεσα στον δικό σου πληθυσμό και στον δικό μου. Διαπόντια νησιά: κάτοικοι 1.393, Κέρκυρα (η πόλη μας πλην Διαποντίων) 73.518. Αναλογία 1 προς 53. Τρομακτική.
Πάμε στο Φύλλο Εφημερίδος της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ), στο οποίο είναι δημοσιευμένα τα αποτελέσματα της τελευταίας απογραφής πληθυσμού (ΦΕΚ Τευχ. Φύλλο 630 της 20-03-2013):
1. Νομός Κιλκίς: Στο Δήμο Παιονίας (28.258) στον οποίον συγχωνεύτηκαν δεν βλέπω τα ονόματα της Αξιούπολης (2.843), Γουμένισσας (3.630) και του Ευζωνικό, της γνωστής πόλης εξόδου προς Βουλγαρία. Στο Δήμο Κιλκίς (51.710) απουσιάζουν τα ονόματα του μετ’ αυτού ενωθέντων Δήμων Νέας Σάντας (1.642), Δοϊράνης (719), Καστανεών (3.681).
Κατεβαίνουμε στην Αττική:
1) Δήμος Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνος (34.960): Νέα Φιλαδέλφεια (25.284), Νέα Χαλκηδόνα (9.676). 2) Δήμος Φιλοθέης – Ψυχικού (26.668): Νέο Ψυχικό (9.982), Φιλοθέη (7.186). 3) Δήμος Αγίων Αναργύρων – Καματερού (61.312): Άγιοι Ανάργυροι (33.578), Καματερό (27.734). 4) Δήμος Ελληνικού – Αργυρούπολης (50.594): Αργυρούπολης (33.364), Ελληνικό (17.200). 5) Δήμος Μοσχάτου – Ταύρου (39.824): Μοσχάτο (25.133), Ταύρος (14.691). 6) Δήμος Μαραθώνος (33.169): Μαραθώνας (7.081), Απ’ έξω από την ονομασία Βαρνάβας (2.037), Γραμματικό (1.430) και Νέα Μάκρη (5.465) και όχι ο Βουτσάς (1.113). Στο Δήμο Παιανίας στην Αττική (κατ. 26.328) δεν περιελήφθη η ονομασία του Δήμου Γλυκών Νερών (κατ. 20.897), στο Δήμο Λαυρεωτικής (κατ. 24.383) δεν περιελήφθη η ονομασία του συγχωνευθέντος σ’ αυτόν Δήμου Κερατέας (κατ. 14.475). Στον Δήμο Παλλήνης (κατ. 53.735) δεν προστέθηκε και το όνομα του συγχωνευθέντος με αυτόν Δήμου Γέρακα (κατ. 29.544).
Μπαίνει όμως και ένα ακόμη ερώτημα: Οι συμπολίτες Διαπόντιοι αξίωσαν προσθήκη της ονομασίας «και Διαποντίων» ή μήπως τους προσφέρθηκε η προσθήκη αυτή δίχως οι ίδιοι να τη ζητήσουν; Πολύ φοβούμαι ότι το τελευταίο έχει συμβεί. Πρόκειται για προσφορά της Δημάρχου Μερόπης Υδραίου. Πιστεύω ότι από τη βιασύνη της έκανε λάθος. Χωρίς να το θέλει, αλλοίωσε την ιστορική ονομασία «Δήμος Κερκυραίων».
Αυτό όμως πρέπει να διορθωθεί. Μια ήταν και μια πρέπει να ξαναϋπάρξει η ονομασία της πόλης μας: «Δήμος Κερκυραίων». Νέτα-σκέτα5.
Επί τέλους, ας αντιληφθούν όλοι ότι, η Ιστορία, ο Πολιτισμός, η ιδιαίτερη εξέλιξη και πορεία αυτής της πόλης, βροντοφωνάζουν ότι η επαναφορά της Ιστορικής Ονομασίας «Δήμος Κερκυραίων», νέτο-σκέτο, αποτελεί ιστορική επιταγή.
7. Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Η πρόταση του Δήμου της πόλης μας για την μετονομασία, μια νέα διορθωτική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, πρέπει να προωθηθεί, κατά τη διαδικασία του άρθρου 7 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (νομ. 3463/2006, ΦΕΚ Τευχ. Α 114), ο οποίος εξακολουθεί να ισχύει.
Πρέπει δηλαδή η απόφαση – πρόταση του Δήμου μας να υποβληθεί στο Συμβούλιο Τοπωνυμιών του Υπουργείου Εσωτερικών. Έργο του Συμβουλίου αυτού, σύμφωνα με το άρθρο 7 του Π.Δ. 924/1976 «Περί Οργανισμού του Υπουργείου Εσωτερικών (ΦΕΚ Α 338), είναι «η γνωμάτευσις περί μεταβολής των κρινομένων ως ακαταλλήλων Ελληνικών ονομάτων Δήμων, εφ’ όσον δεν συνδέονται προς επίσημον τι γεγονός της Ελληνικής Ιστορίας δι’ άλλων ελλόγων6 ή και γενικώς παραδεκτών ονομάτων σχετιζομένων7 προς την Ιστορίαν … (βλ. Χριστίνα Διβάνη, Ο Νέος Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων Ν. 3463, Αθήνα 2006, σελ. 17, υπό το άρθρο 7). Το όνομα «Δήμος Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων», κατά τα προεκτεθέντα, είναι «ακατάλληλο». Και το προτεινόμενο «Δήμος Κερκυραίων» είναι «έλλογον»6 και «γενικής παραδοχής». Και πάνω απ’ όλα «σχετιζόμενο7 προς την Ιστορία». Άρα οι οιωνοί είναι άριστοι!
1 ήξεις αφίξεις = έκφραση για κάτι αμφιλεγόμενο, αόριστο, ασαφές (βλ. Χρηστικό Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας της Ακαδημίας Αθηνών 2014. Ειδική Έκδοση Εφημ. «ΤΟ ΒΗΜΑ» 2019, Τομ. 3, σελ. 69).
2 Απαρνούμαι = παύω να υποστηρίζω μία ιδέα, σταματάω να ενδιαφέρομαι για κάποιον ή για κάτι, αποκόπτω εκούσια κάθε σύνδεσμο (βλ. Χρηστικό Λεξικό Ακαδημίας Αθηνών, όπου ανωτέρω. Τομ. 1, σελ. 405).
3 Αργοναυτική Εκστρατεία = Χρυσόμαλλο δέρας, Κόλχοι, Αργώ, Ιάσονας, Μήδεια, Αλκίνοος, Αρήτη, κ.λπ. «Όλη η πόλη γιόρταζε γι’ αυτούς», δηλ. για το ζευγάρι Ιάσονας – Μήδεια γιόρταζε η Κέρκυρα», Υλλαϊκός λιμένας και πόλη. Βλεπ. Απολλώνιος Ρόδιος. Αργοναυτικά, Εκδ. ΚΑΚΤΟΣ, Βιβλ. Δ, 1999.
4 Νήσος Φαιάκων = Περιγραφή πόλεως Φαιάκων ανδρών δήμου τε πόλιν τε» (Οδήσσεια Ζ 1,3). Όλα αυτά (3 και 4) για όσους ταυτίζουν την Κέρκυρα με την Ομηρική Σχερία.
5 Νέτα-σκέτα = καθαρά και ξάστερα (βλ. Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξ. Νέας Ελλην. Γλώσσας 2006, σελ. 1176 και 1605).
6 Έλλογος = ξεκάθαρος, σαφής (βλ. Χρηστ. Λεξ. Ακαδημίας Αθηνών, όπου ανωτέρω, Τομ. 4, σελ. 300).
7 Σχετίζομαι = έχω κάποια σύνδεση, συνάφεια (βλ. Γ. Μπαμπινιώτη, όπου ανωτ. σελ. 1726 και Χρηστ. Λεξ. Ακαδ. Αθηνών, Τομ. 6, σελ. 316).
Σπυρος Στεφανίδης στο Αυλωνίτης: Ένα Ιερατείο μας έδιωξε από το ΣΥΡΙΖΑ (video): “Αν οι πρωταγωνιστές της χθεσινής εκπομπής νομίζουν ότι η ακατάσχετη ΑΔΟΛΕΣΧΙΑ τους προσέδιδε στον λόγο τους ΕΥΦΡΑΔΕΙΑ κάνουν ΛΆΘΟΣ. Τουναντίον…” Δεκ 4, 14:42
