Τη περασμένη Παρασκευή ο αυτοανακηρυχθείς πρόεδρος της Βενεζουέλας Γκουαϊδό, ξεκαθάρισε στη διάρκεια συνέντευξης του στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι είναι διατεθειμένος να επιλέξει «εγκρίνοντας» μια στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ προκειμένου ο εκλεγμένος πρόεδρος της Βενεζουέλας Μαδούρο να εγκαταλείψει το προεδρικό μέγαρο Μιραφλόρες…
Ο Γκουαϊδό, εργαστηριακό κατασκεύασμα ρομποτικών ηγετών “Made in USA”, δεν ξεφύτρωσε από το πουθενά και σε χρόνο άσχετο… Αλλά δεν είναι αυτός φυσικά που θα εγκρίνει την «αναγκαία» στρατιωτική επέμβαση, απλά αυτός θα την αναγγείλει από τα πρόθυμα ιδιωτικά κανάλια… Στην Ουάσιγκτον θα αποφασίσουν πότε θα αρχίσει η απαραίτητη για τη πετρελαϊκή εταιρεία “Citgo” ανθρωποσφαγή προκειμένου να περάσει η ιδιοκτησία της δημόσιας πετρελαϊκής επιχείρησης της Βενεζουέλας “PDVSA” σε αμερικανικά χέρια!
Αυτή ακριβώς είναι η «ατυχία» της Βενεζουέλας, η χώρα αυτή να έχει τα πλουσιότερα κοιτάσματα πετρελαίου παγκοσμίως! Τριακόσια δισεκατομμύρια βαρέλια αποδεδειγμένων αποθεμάτων «μαύρου χρυσού» βρίσκονται στα σπλάχνα της, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΠΕΚ. Παράλληλα από το 1910 είναι ο σημαντικότερος προμηθευτής πετρελαίου των ΗΠΑ! Ιστορικά η Βενεζουέλα είναι μία από τις πέντε ιδρυτικές χώρες του ΟΠΕΚ και η πρόταση ίδρυσης αυτού του οργανισμού έγινε από τον Βενεζουελανό Πέρες Αλφόνσο, ως συλλογική αντιμετώπιση στις χαμηλές τιμές του πετρελαίου που επέβαλλαν οι πολυεθνικές πετρελαίου, τον Αύγουστο του 1960!
Είναι πασιφανές ότι οι ΗΠΑ και τ’ άλλα κράτη-κοράκια, ευρωπαϊκά και μη, επεμβαίνουν στρατιωτικά εκεί ακριβώς όπου υπάρχει οικονομικό και γεωστρατηγικό όφελος! Γεγονός που συνέβη διαχρονικά με Ιράν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία και σ’ άλλες περιοχές της Γης και τώρα ξεκινάει να «αλέσει», για τους ίδιους ακριβώς λόγους, και τη Λεκάνη της Καραϊβικής…
Η κατάσταση στη Βενεζουέλα έχει φτάσει στο απροχώρητο από μια οικονομία που ουσιαστικά στηρίχτηκε στη «μονοκαλλιέργεια» του πετρελαίου, υποβαθμίζοντας την καλλιέργεια καφέ και κακάο, ενώ είχε παράλληλα την ατυχία να δει τις διεθνείς τιμές του πετρελαίου να καταρρέουν από τα 100 δολάρια το βαρέλι στα 30. Στη συνέχεια ακολούθησε το τιμωρητικό εμπάργκο πείνας των ΗΠΑ και οι συνεχείς ευρωπαϊκές κυρώσεις. Έτσι η λατινοαμερικανική αυτή χώρα είναι τώρα υποψήφια για… «διάσωση» από τα φιλάνθρωπα κοράκια των ΗΠΑ.
Ο Μαδούρο έχει δύο στηρίγματα στα οποία μπορεί να υπολογίζει. Το ένα είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις και ειδικά τα «κόκκινα μπερέ» που στήριξαν τη Μπολιβαριανή Δημοκρατία από τις συχνές απόπειρες ανατροπής του Τσάβες και του Μαδούρο. Οι συνεχείς προσπάθειες για διαφοροποίηση του στρατού υπέρ του Γκουαϊδό παραμένουν μέχρι τώρα τουλάχιστον άκαρπες. Το δεύτερο στήριγμα είναι ο Λαός της υπαίθρου και τα Λαϊκά στρώματα των πόλεων, που ευεργετήθηκαν από τη διακυβέρνηση του Τσάβες και παραμένουν ακόμα πιστοί στη Μπολιβαριανή Επανάσταση!
Μέχρι πότε θα αντέξει αυτή η Βενεζουέλα των φτωχών, που εκτός των άλλων συνορεύει στα δυτικά με την Κολομβία του αμερικανοτραφούς σκληρού δεξιού Ιβάν Ντούκε, που διέκοψε τις ειρηνευτικές συνομιλίες με τους αντάρτες του ELN, προσπάθειες που ξεκίνησε ο προηγούμενος πρόεδρος Μανουέλ Σάντος και στα νότια με τη Βραζιλία του νεοεκλεγέντος απόστρατου ακροδεξιού Ζαΐχ Μεσσίας Μπολσονάρου, αφού βεβαίως εξουδετερώθηκαν με νομικά πραξικοπήματα οι αριστεροί αντίπαλοί του, πρώην πρόεδροι της Βραζιλίας, Βάνα Ρούσεφ και ο Λούλα ντα Σίλβα, ο οποίος θεωρούνταν και ο αδιαφιλονίκητος νικητής των πρόσφατων εκλογών…
Τραγική των Ινδιάνων της Βόρειας, Κεντρικής και Νότιας Αμερικής η ιστορία, που καταγράφεται ως η μεγαλύτερη αλλά άγνωστη γενοκτονία στη πορεία της ανθρωπότητας. Τότε θύματα των ευρωπαίων χριστιανών αποικιοκρατών, που η δίψα τους για χρυσάφι έκαναν τις φυλές των ντόπιων, είδος προς εξαφάνιση… Τώρα για το πετρέλαιο, που όπως γράφει ο Εδουάρδο Γκαλεάνο ο ιθαγενής πληθυσμός το αποκαλεί τα «σκατά του διαβόλου», είναι έτοιμοι να εγκρίνουν την επέμβαση στη Βενεζουέλα των ειδικών σφαγέων…