Η Ομιλία Φ. Βάκη στη συζήτηση επί της προτάσεως του Πρωθυπουργού για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση.
Ομιλία της Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Φωτεινής Βάκη, στην Ολομέλεια της Βουλής, την Πέμπτη (09/05), κατά τη «συζήτηση επί της προτάσεως του Πρωθυπουργού για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση, σύμφωνα με τα άρθρα 84 του Συντάγματος και 141 του Κανονισμού της Βουλής».
«Στην τοξική αμετροέπεια, στην ηθικολογία της κλειδαρότρυπας και του κουτσομπολιού, στον εκφυλισμό του δημόσιου λόγου σε παραπολιτική ατάκα, εμείς απαντούμε με πεπραγμένα που εμπεδώνουν τη δημοκρατία. Και με βάση αυτά ζητούμε ψήφο εμπιστοσύνης. Οδοδείκτες δημοκρατίας είναι τα δικαιώματα, απαρέγκλιτη προϋπόθεσή της δημοκρατίας η φωνή στα βουβά πρόσωπα της κοινωνίας, το φως στους αόρατους και ηττημένους της ιστορίας. Δημοκρατία, ωστόσο, είναι και η κοινωνική δικαιοσύνη. Ανάπτυξη και αύξηση του εθνικού πλούτου που εξαϋλώσατε, χωρίς δίκαιη κατανομή του, αναπαράγει τις ανισότητες που φαίνεται να προσυπογράφετε και ανοίγει τον ασκό του Αιόλου στα νεο-φασιστικά μορφώματa».
Ολόκληρη η ομιλία:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η επικοινωνιακή στρατηγική της κλειδαρότρυπας και της τυμβωρυχίας που υιοθετεί εσχάτως η Νέα Δημοκρατία καταδεικνύει περίτρανα τη συντριπτική της ήττα στο πεδίο των θέσεων, των επιχειρημάτων και των προγραμμάτων. Η τοξικότητα των κίτρινων δημοσιευμάτων, το παράνομο φωτογραφικό υλικό, ο Πολάκης και τα κότερα υπαγορεύονται αποκλειστικά και μόνο από την απέλπιδα προσπάθειά σας να μετατοπίσετε το κέντρο βάρους από τα θετικά μέτρα στην οικονομία και την κοινωνική πολιτική για τα οποία θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε ενδελεχώς σήμερα και αύριο. Την ηθικολογία και τα κροκοδείλια δάκρυα, τις όψιμες ψευδο-ευαισθησίες σας για τα δικαιώματα που πλειστάκις οι θιασώτες του νόμου και της τάξης, της άμετρης καταστολής, του κεκαλυμμένου ή καταφανούς ρατσισμού έχουν περιφρονήσει και καταστρατηγήσει, διαψεύδουν οι εμμονές και οι ιδεοληψίες που σας εκθέτουν: η 13η σύνταξη ως λαϊκισμός, το αχρείαστο δώρο των Χριστουγέννων, το κοινωνικό κράτος ως χάρη ή προνόμιο, το παρωχημένο οκτάωρο, οι ύμνοι για την ευέλικτη εργασία και το μένος του εκλεκτού σας και πιστού σας συμμάχου κυρίου Βέμπερ κατά μιας ευρωπαϊκής ασφάλισης στους ανέργους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης,
Εμφανίζεσθε έμπλεοι ευαισθησίας για τα δίκαια αιτήματα του αναπηρικού κινήματος όταν οι δικές σας κυβερνήσεις το είχαν πλήξει ποικιλοτρόπως. Όλοι θυμούνται την ταλαιπωρία που υπέστησαν τα άτομα με αναπηρία από τις ελλείψεις σπάνιων φαρμάκων την περίοδο διακυβέρνησης Σαμαρά, όλοι θυμούνται πόσο βυθίστηκαν τα επιδόματα αναπηρίας, όλοι θυμούνται την ταλαιπωρία στην οποία υποβάλλονταν τα άτομα με αναπηρία στις επιτροπές πιστοποίησης αναπηρίας, όλοι θυμούνται τις τραγικές ελλείψεις στα ειδικά σχολεία, όπου ειρήσθω εν παρόδω αυτή η κυβέρνηση θεραπεύει -μεταξύ άλλων- με 4.500 προσλήψεις στην ειδική αγωγή. Εκτός αν και αυτές τις θεωρείτε παροχολογία και μποναμά. Όλοι θυμούνται ότι επί Σαμαρά το ΔΝΤ απαιτούσε να δίδονται τα επιδόματα αναπηρίας με εισοδηματικά κριτήρια και να αξιολογείται εκτός από την αναπηρία και η ικανότητα για εργασία. Αν π.χ. ένα άτομο με ψυχική αναπηρία κρινόταν κατάλληλο για χειρωνακτική εργασία, θα έχανε το επίδομά του.
Όλοι όμως θυμούνται ότι αυτή κυβέρνηση ψήφισε το νόμο 4488/2017 που ενσωματώνει στο ελληνικό δίκαιο τη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ και το Προαιρετικό Πρωτόκολλο για τα Δικαιώματα των ΑμεΑ. Ποιός άραγε θέσπισε τον νόμο 4440/2016 που προβλέπει ποσοστό προσλήψεων 15% μέσω ΑΣΕΠ στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα για τα άτομα με αναπηρία; Ποιά κυβέρνηση άραγε αναβάθμισε την πολύπαθη ειδική αγωγή και εκπαίδευση με γνώμονα τον ενταξιακό προσανατολισμό; Ποιοί διασφάλισαν την καθολική και ισότιμη πρόσβαση όχι μόνο των ανασφάλιστων αλλά και των ΑμέΑ στο Δημόσιο σύστημα υγείας;
Ηθικολογικά κηρύγματα από διαπρύσιους κήρυκες της φυσικής ανισότητας των ανθρώπων, από εσάς που “δεν τρέφετε αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες” δεν γίνονται αποδεκτά. Αν για εσάς τα δικαιώματα δίδονται επιλεκτικά και ιεραρχούνται, αν για εσάς τα δικαιώματα εξισώνονται με τη φιλανθρωπία των ψίχουλων που περίσσεψαν από το “μεγάλο φαγοπότι,” για την Αριστερά τα δικαιώματα προσιδιάζουν στον άνθρωπο per se, ανεξαρτήτως επιμέρους κατηγορημάτων, κείνται στον πυρήνα της ιδεολογίας μας και μετουσιώθηκαν σε νόμους του κράτους. Διότι έπρεπε να υπάρξει αριστερή κυβέρνηση σε αυτόν τον τόπο για να αποδοθεί το δικαίωμα της ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών, για να μεταβεί από το μεσαίωνα στη νεωτερικότητα το σωφρονιστικό σύστημα, για να αποκτήσουν δικαιώματα τα ομόφυλα ζευγάρια, για να κατοχυρωθεί το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού ως προς την ταυτότητα φύλου, για να κυρωθεί η σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την έμφυλη βία και τη μετα-νεωτερική δουλεία που ακούει στο όνομα trafficking. Υπερψηφίσατε κάποια από αυτά εσείς οι “επαϊοντες” της ηθικολογίας και οι “λεπτογεύστες” του κοινοβουλευτικού λόγου και βίου που θίγεστε από το τσιγάρο του υπουργού και το πούρο του Πρωθυπουργού;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Είθισται με βάση το γράμμα του Κανονισμού της Βουλής των Ελλήνων οι προτάσεις μομφής να γίνονται για να δίδεται η δυνατότητα να ελέγχονται Υπουργοί για το έργο τους και την πολιτική που εφαρμόζουν. Να ελέγχονται, παραδείγματος χάριν, αν οι υπουργικοί θώκοι εκφυλίζονται σε θύλακες διαφθοράς και μαύρου χρήματος, αν εν μια νυκτί εκποιούν νοσοκομεία σε ιδιώτες, αν με πράξεις και αποφάσεις τους υπογράφουν ευνοϊκές για εταιρείες αποφάσεις τιμολόγησης φαρμάκων, αν κατεδαφίζουν την δημόσια υγεία μετακυλίοντας το κόστος στον πολίτη, απολύοντας χιλιάδες γιατρούς του δημόσιου συστήματος υγείας. Ξέρετε, 23 δις υπολογίστηκε το μαύρο χρήμα στην υγεία, τουτέστιν ένα μνημόνιο. Δεν γνωρίζω αν προτάσεις μομφής γίνονται γιατί νομοθετήθηκε η καθολική πρόσβαση όλων των ανασφάλιστων στο δημόσιο σύστημα υγείας ή γιατί το Ερρίκος Ντυνάν επεστράφη στο ΕΣΥ και στους πολίτες, στους πολλούς ή γιατί επιτέλους καταργήθηκε το επαίσχυντο πεντάευρο, όπως καταργήθηκε και ο επαίσχυντος “υποκατώτατος” μισθός.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Στην τοξική αμετροέπεια, στην ηθικολογία της κλειδαρότρυπας και του κουτσομπολιού, στον εκφυλισμό του δημόσιου λόγου σε παραπολιτική ατάκα, εμείς απαντούμε με πεπραγμένα που εμπεδώνουν τη δημοκρατία. Και με βάση αυτά ζητούμε ψήφο εμπιστοσύνης. Οδοδείκτες δημοκρατίας είναι τα δικαιώματα, απαρέγκλιτη προϋπόθεσή της δημοκρατίας η φωνή στα βουβά πρόσωπα της κοινωνίας, το φως στους αόρατους και ηττημένους της ιστορίας. Δημοκρατία, ωστόσο, είναι και η κοινωνική δικαιοσύνη. Ανάπτυξη και αύξηση του εθνικού πλούτου που εξαϋλώσατε, χωρίς δίκαιη κατανομή του, αναπαράγει τις ανισότητες που φαίνεται να προσυπογράφετε και ανοίγει τον ασκό του Αιόλου σε νεο-φασιστικά μορφώματα. Και αυτή η κυβέρνηση των “συριζομαδούρων”, των “συμμοριτών,” των “κομμουνιστών” με τις ελαττωματικές ιδέες που πρέπει να μην τους επιτραπεί να ξανακυβερνήσουν ή που σε κανονικές χώρες θα έπρεπε να είναι φυλακή (πόσες αλήθεια προτάσεις μομφής θα έπρεπε εμείς να έχουμε καταθέσει για τα εμφυλιοπολεμικά σας παραληρήματα;”) κατάφερε αυτή τη στιγμή να έχει απόθεμα ρευστότητας 31 δις, να αποπληρώσει τα πανάκριβα χρέη του ΔΝΤ, να μειώνει έμμεσα τα πρωτογενή πλεονάσματα αλλά και να δίνει 6 δις στην κοινωνία, στην πρόσβαση των πολιτών σε βασικά αγαθά. Γιατί δικαιοσύνη δεν είναι να φυγαδεύονται πλεονάσματα σε εξωχώριους παραδείσους αλλά να επιστρέφονται εκεί που ανήκουν: στην κοινωνία. Εκτός από τον κιτρινισμό και τον ευτελισμό του κοινοβουλευτικού λόγου που επιχειρείτε, οδηγώντας τον πολίτη στην απαξίωση της πολιτικής που ξέρουμε πολύ καλά που οδηγεί, υπάρχει η μεγάλη εικόνα αυτή τη στιγμή και τα μεγάλα διλήμματα: Αν θέλετε να συζητήσουμε, ας συζητήσουμε με θέσεις για τα δίπολα για τις μεγάλες αντιθέσεις και αντιφάσεις που στοιχειώνουν την Ευρώπη. Σήμερα είναι η επέτειος του τέλους του παγκοσμίου πολέμου και της ήττας του ναζισμού. Ας αντιπαρατεθούμε λοιπόν με προγράμματα: Θα επιχειρήσουμε την επαναθεμελίωση του μεταπολεμικού κοινωνικού κράτους ή θα ρίξουμε βορά τις κοινωνίες στην πλήρη απορρύθμιση κάθε πλαισίου προστασίας; Οι εκλεκτικές πλέον συγγένειες νεοφιλελευθερισμού και ακροδεξιάς είναι πασίδηλες. Στα προγράμματα των chicago boys του Πινοτσέτ, στις επευφημίες σας για πραξικοπήματα και όχι ελεύθερες εκλογές στη χώρα του Μαδούρο, στους όρκους πίστης σας στο ΔΝΤ και στις περικοπές των συντάξεων αντιτάξαμε την πολιτική που θα ξαναδίνει εργασία και αξιοπρέπεια στους πολλούς. Στα παραπάνω όμως, δυστυχώς, προσθέτετε και ένα λόγο κίτρινο και ρυπαρό, άξεστο και μνησίκακο. Το μόνο που καταφέρνει η Ν.Δ είναι να ανατροφοδοτεί το μίσος για τη δημοκρατία.