Ανακοίνωση της Τ.Ε. ΑΝΤΑΡΣΥΑ Κέρκυρας, σχετικά με το σπάσιμο του Δήμου.
Η ανακοίνωση
ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΑΣΙΜΟ ΔΗΜΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΙΩΝ
Η διαφαινόμενη διάσπαση του ενιαίου Δήμου Κερκυραίων σε τρεις Δήμους (εάν πραγματοποιηθεί τελικά), φαίνεται να λύνει κάποια προβλήματα και να δημιουργεί άλλα, για το πολύπαθο από την πλεονεξία του κεφαλαίου και την εγγενή αδυναμία του πολιτικού του προσωπικού, νησί μας.
Αρχικά, η διάσπαση του ενιαίου σε όλο το νησί Δήμου συνιστά μια αντικειμενική αναγκαιότητα: η κακοδιοίκηση και όσα τη συνοδεύουν μεγεθύνονται από την αδυναμία του πολίτη και των κινημάτων, ιδιαίτερα της υπαίθρου, να ελέγξουν τη δράση της δημοτικής αρχής. Ένα ενδεχόμενο σπάσιμο των Δήμων δεν θα περιόριζε την κακοδιοίκηση ή την ενδεχόμενη διαφθορά, καθώς συνιστούν εγγενή πτυχή του καπιταλισμού, ιδιαίτερα την εποχή της βαθιάς του κρίσης. Θα έδινε, όμως, τη δυνατότητα στους πολίτες να βρίσκονται πιο κοντά στο κέντρο των αποφάσεων και συνεπώς θα ήταν ευκολότερα τα πράγματα για αυτούς να αντιστέκονται. Επίσης, μια ενδεχόμενη διάσπαση του Δήμου θα έκανε τους δημότες να πιέσουν τις εξουσίες να αντιμετωπίσουν κάποια προβλήματα αμεσότερα. Οι δημότες του κάθε νέου Δήμου θα όφειλαν να σκεφτούν, λόγου χάρη, πώς θα επιλυθεί το πρόβλημα των σκουπιδιών της «αυλής τους» και όχι να απαιτούν την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απομάκρυνσή τους, λογική που εξέθρεψε τον κοινωνικό αυτοματισμό και εν τέλει την ακροδεξιά.
Βολεμένοι μηχανισμοί (οικονομικών συμφερόντων/ «λόμπι», ακόμα και κομμάτων) στηρίζουν την παραμονή στο καθεστώς του ενιαίου Δήμου, καθώς τους παρέχεται η ευκαιρία να παρεμβαίνουν στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα αθέατα ή εμφανώς. Τα συμφέροντα θα αργήσουν να βρουν τους δίαυλους επικοινωνίας με τις νέες εξουσίες, ενώ τα κόμματα θα χρειαστούν την ύπαρξη (και την πολιτική νομιμοποίηση) των γηγενών (Βόρειων, Νότιων ή κατοίκων της πόλης) για να παρεμβαίνουν.
Η διάσπαση του Δήμου γίνεται, ωστόσο, με το χειρότερο τρόπο: εντός του θεσμικού πλαισίου του Κλεισθένη, της υποχρηματοδότησης, της φορομπηξίας, των ανταποδοτικών τελών και της συνολικής υπονόμευσης του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης. Βέβαια, είτε ενιαίος είτε όχι, το μοντέλο της διαχείρισης του Κλεισθένη παραμένει. Παράλληλα, η διάσπαση θα επισύρει μια σειρά από προβλήματα (στις διοικητικές υπηρεσίες, στα χρέη, στην περιουσία, στις αρμοδιότητες), που θα κληθούν να λύσουν οι τοπικές εξουσίες, τα οποία, όμως, δεν είναι μεγαλύτερα από αυτά που επισύρει η ενιαιότητα του Δήμου.
Φυσικά, μια θέση για τη διάσπαση ή όχι του Δήμου συνδέεται και με τοπικά συμφέροντα: άνθρωποι που οραματίζονται δημοτική εξουσία, που θα κατακτηθεί πιο εύκολα με τη διάσπαση. Αρνούμαστε να μπούμε στη λογική «ποιος θέλει τι» για να εκφραστούμε για ένα ζήτημα. Η απουσία προετοιμασίας από την πλευρά της δημοτικής αρχής (και του Νικολούζου προσωπικά, που προτίμησε να εκφραστεί ο ίδιος και όχι να εκφράσει το δημοτικό συμβούλιο, ενώ δεν άνοιξε ποτέ το ζήτημα στην κοινωνία) δεν πρόκειται να επιλυθεί στο μέλλον. Οι διεκδικητές του Δήμου, εάν δεν σπάσει, θα κάνουν το ίδιο γιατί δεν επιθυμούν να κοιμηθούν δήμαρχοι ενός ολόκληρου νησιού και να ξυπνήσουν δήμαρχοι μιας πόλης του.
Η διάσπαση του Δήμου είναι απαραίτητη. Δεν θεωρούμε ότι κάποια άλλη εξουσία, κάποια άλλη κυβέρνηση θα την κάνει πιο προετοιμασμένα και καλύτερα. Ο Κλεισθένης παραμένει και με τον ένα και με τον άλλο τρόπο, και μόνο η ανατροπή του θα μπορούσε να συνιστά πραγματική αλλαγή στην καθημερινότητα του πολίτη. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να την κάνει καλύτερα. Ας γίνει τώρα.