Το έθνος πρέπει να θεωρεί Εθνικόν ό, τι είναι Αληθές ( Διονύσιος Σολωμός)

Αναρωτιόμαστε άραγε το 2018 για το νόημα και τη σημασία της μεγάλης Επανάστασης του γένους το 1821; Πόσο αγγίζουν και μέχρι ποίου βαθμού επηρεάζουν τη συμπεριφορά των νεοελλήνων σήμερα; Μπορεί ο οίστρος της εθνικής παλιγγενεσίας του 21 να μας εμπνεύσει ή απλά αρκούμαστε στην εθιμοτυπία των παρελάσεων και την πεζότητα των τετριμμένων επισήμων δηλώσεων της ημέρας; Οι τεράστιες θυσίες του εννιάχρονου απελευθερωτικού αγώνα του γένους των Ελλήνων δικαιώθηκαν ή όχι;

Η ανάγκη συλλογικής απάντησης στα παραπάνω ερωτήματα είναι σήμερα επιτακτική. Η βαθιά προσέγγιση του κλίματος της προεπαναστατικής περιόδου και η επισήμανση των συνθηκών του εθνικού ξεσηκωμού έχουν καταστεί περισσότερο από επίκαιρες.

Η ελληνική επανάσταση του 21 υπήρξε γεγονός με παγκόσμια σημασία. Σηματοδότησε την κατάργηση της ισλαμικής κυριαρχίας στην ευρύτερη περιοχή. Οδήγησε στη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο ξεσηκωμός των Ελλήνων έγινε ‘’ Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος’’, όπως διακήρυξε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, υψώνοντας την σημαία της Επανάστασης όταν διέβη τον ποταμό Προύθο επικεφαλής του Ιερού Λόχου.

Η επαναστατική εξέγερση του 21 κατέστη δυνατή, γιατί από την επομένη της πτώσης της Κωνσταντινούπολης το 1453 ο πόθος για ελευθερία κι εθνική ανεξαρτησία των Ελλήνων παρέμεινε άσβεστος όλους τους αιώνες της δουλείας. Το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων διατηρήθηκε αδούλωτο, γιατί στηρίχτηκε στην Πίστη, στη Γλώσσα και στην Παράδοση. Έτσι το ελληνικό έθνος παρέμεινε άτρωτο ανά τους αιώνες παρά την ανιστόρητη προσπάθεια κάποιων να το αμφισβητήσουν.

Ο χαραχτήρας της ελληνικής επανάστασης του 21 ήταν εθνικοαπελευθερωτικός. Το αποτυπώνει ανάγλυφα ο Γ. Τερτσέτης Στ’ Απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη. Γράφει επιλέξει: «Η επανάστασις η ιδική μας δεν ομοιάζει με καμίαν απ’ όσες γίνονται την σήμερον εις την Ευρώπη. Της Ευρώπης οι επαναστάσεις εναντίον των διοικήσεων των είναι εμφύλιος πόλεμος. Ο δικός μας πόλεμος ήταν ο πλέον δίκαιος. Ήττον έθνος με άλλο έθνος, ήττον με ένα λαόν, όπου ποτέ δεν ηθέλησε να αναγνωρισθεί ως τοιούτος, ούτε να ορκισθεί, παρά μόνον ό,τι έκαμνε η βία»  Την καθοριστική συμμετοχή της Εκκλησίας στην Επανάσταση επιβεβαιώνει η πέρα από κάθε αμφισβήτηση αναφορά του γνήσιου μαρξιστή Ν. Σβορώνου, που γράφει: ‘’ Η Εκκλησία έδρασε τότε επί κεφαλής της εθνικής αντίστασης σ’ όλες τις μορφές της, εργαζόμενη για το σταμάτημα των εξισλαμισμών συμμετέχοντας σ’ όλες τις εξεγέρσεις, ακόμα και διευθύνοντάς τες. Πρόσφερε νέφος νεομαρτύρων που είναι μάρτυρες της Πίστεως και ήρωες της Πατρίδας»( Ν. Σβορώνος, Επισκόπηση της Νεοελληνικής Ιστορίας σ. 49).

Σήμερα η μνήμη της εθνεγερσίας του 21, δεν επιτρέπεται να έχει μουσειακό χαραχτήρα. Οι νεο-οθωμανοί εκμεταλλευόμενοι την γεωπολιτική αστάθεια και τις διεθνείς αντιθέσεις οικοδομούν ένα ισχυρό παγκόσμιο πόλο έκφρασης και συσπείρωσης του Ισλάμ. Ισχυροποιούν την αυτόνομη διεθνή θέση της Τουρκίας για την προώθηση των εθνικών τους συμφερόντων.

Στο πλαίσιο αυτό διακόσια χρόνια μετά την ελληνική Επανάσταση του 1821 οι Τούρκοι συστηματικά απεργάζονται την κατάλυση της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Η σύγχρονη Ελλάδα, αν δεν αντιδράσει, θα κινδυνέψει να μετατραπεί σε νέο-οθωμανική περιφέρεια μειωμένης εθνικής κυριαρχίας. Τα γεγονότα επιβεβαιώνουν καθημερινά την εκτίμηση αυτή. Από την εισβολή και κατοχή του 40% της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι τον πρόσφατο εμβολισμό από τους Τούρκους της ναυαρχίδας της ελληνικής ακτοφυλακής στα Ίμια.

Το σύγχρονο ελληνικό κράτος εξασθενημένο από την οικονομική υπερχρέωση, τον καταναλωτισμό, την άκριτη ευρωλαγνεία και την δυτική εξάρτηση, έχει καταστεί υποχωρητικό. Έχει καλλιεργήσει στην ελληνική νεολαία μια αντίληψη αδιαφορίας και ηττοπάθειας στα εθνικά θέματα. Η τάση αναθεώρησης κρίσιμων ιστορικών γεγονότων από σημαντικό τμήμα της σύγχρονης ιστοριογραφίας, διαστρεβλώνει την ιστορική αλήθεια και αποδυναμώνει τα πατριωτικά αισθήματα των νέο-ελλήνων. Δεν νοείται ο έλληνας μαθητής να μην διδάσκεται με έμφαση για το μεγαλείο της Εξόδου του Μεσολογγίου. Τότε που πραγματώθηκε η υπέρτατη θυσία για χάρη της υπέρτατης αξίας. Τότε που προσφέρθηκε η ζωή για τη λευτεριά. Όταν αναδείχθηκε το πανανθρώπινο μήνυμα ότι χωρίς τη δεύτερη δεν αξίζει η πρώτη.

Επείγουσα και αναγκαία λοιπόν είναι η αλλαγή της εθνικής μας στάσης απέναντι στον προαιώνιο εχθρό της ελληνικής πατρίδας. Από κατευναστική να μετατραπεί σε αποτρεπτική.
Κορυφαίο ρόλο σ΄ αυτό θα διαδραματίσει η συστηματική καλλιέργεια στο χώρο της Εκπαίδευσης του νοήματος και των αξιών της εθνικής παλιγγενεσίας. Τις τελευταίες δεκαετίες του καταναλωτισμού και ωχαδερφισμού η αγάπη για την πατρίδα και τη γλώσσα, η περηφάνια για τον ηρωισμό των προγόνων, ο σεβασμός στην Πίστη και στις παραδόσεις, έχουν υποχωρήσει.

Το ιστορικό ορόσημο του 21 θα αναζωογονήσει την εθνική μας αυτογνωσία και θα καλλιεργήσει την αυτοπεποίθηση ότι είμαστε ένα έθνος που όταν στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις ενωμένοι μεγαλουργούμε. Τούτο πρέπει ν΄ αποτελέσει κύριο αντικείμενο της διαπαιδαγώγησης της ελληνικής νεολαίας. Μόνον έτσι θ΄ αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο που παραμονεύει.

Τα λόγια του Θ. Κολοκοτρώνη στην ομιλία του στην Πνύκα θα πρέπει να γίνουν κτήμα όχι μόνο των μαθητών των σχολείων μας αλλά όλων των νέο-ελλήνων.
<<Ὄταν ἀποφασίσαμε νά κάμωμε τήν Ἐπανάσταση, δέν ἐσυλλογισθήκαμε οὖτε πόσοι εἴμεθα, οὖτε πῶς δέν ἔχομε ἄρματα, οὖτε ὄτι οἰ Τοῦρκοι ἐβαστοῦσαν τά κάστρα καί τάς πόλεις, οὖτε κανένας φρόνιμος μᾶς εἶπε «πού πᾶτε ἐδῶ νά πολεμήσετε μέ σιταροκάραβα βατσέλα», ἀλλά ὦς μία βροχή ἔπεσε εἰς ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας, καί ὅλοι, καί ὀ κλῆρος μας καί οἰ προεστοί καί οἰ καπεταναῖοι καί οἰ πεπαιδευμένοι καί οἰ ἔμποροι, μικροί καί μεγάλοι, ὅλοι ἐσυμφωνήσαμε εἰς αὐτό τό σκοπό καί ἐκάμαμε τήν Ἐπανάσταση>>.
Ας μην αποκρύπτουμε την αλήθεια! Μόνο αυτή θα μας απελευθερώσει!