Σκοπιανή αρχαιοκαπηλεία

Κι ενώ πριν λίγο καιρό ουδείς συζητούσε για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, ξαφνικά επανήλθε στο προσκήνιο πρωταγωνιστώντας στη δημόσια σκηνή.
Αυτό οφείλεται στην πίεση των ΗΠΑ αλλά και ευρωπαίων νατοϊκών, για την εξεύρεση λύσης μεταξύ Ελλάδας και FYROM προκειμένου τον Ιούλιο τα Σκόπια να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ για λόγους γεωπολιτικούς. Οι νατοϊκοί ενδιαφέρονται για τον περιορισμό της επιρροής των Ρώσων στα Βαλκάνια μετά την προσέγγισή τους με τη Σερβία. Αλλά και οι Σκοπιανοί επιθυμούν διακαώς να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος της στήριξης των αλβανικών κομμάτων στην κυβέρνηση Ζάεφ.

Επομένως η επίσπευση για συμφωνία δεν αφορά την Ελλάδα. Το πρόβλημα το έχουν οι ίδιοι οι Σκοπιανοί. Η Ελλάδα δεν έχει λόγο και πολύ περισσότερο συμφέρον να κάνει παραχωρήσεις χάριν των Σκοπιανών. Μόνο το κρατίδιο των Σκοπίων έχει να κερδίσει από την Ελλάδα που το στηρίζει οικονομικά και θα συνεχίσει να το στηρίζει, εφόσον εγκαταλείψει το μακεδονικό αλυτρωτισμό.
Κατ’ ακολουθία η κοινή λογική επιβάλλει να γίνει δεκτό, ότι οι Σκοπιανοί οφείλουν να υποχωρήσουν στα καίρια, που μέχρι τώρα καθιστούν αδύνατη την επίλυση του θέματος, που οι ίδιοι δημιούργησαν. Κι αυτά είναι ο αλυτρωτισμός, ο σφετερισμός της ονομασίας και η παραποίηση της ιστορικής πραγματικότητας από την πλευρά τους.
Με την ευκαιρία αξίζει τον κόπο να γίνει μια σύντομη ανακεφαλαίωση των σχετικών με την υπόθεση δεδομένων της τελευταίας 25ετίας, γιατί διαπιστώνεται σε μεγάλο βαθμό σύγχυση και άγνοια.

Καταρχάς η επίσημη εθνική μας θέση δεν είναι αυτή της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή το 2008, που άφηνε περιθώρια για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό . Αυτή ήταν μια κίνηση ελιγμού της τότε ελληνικής κυβέρνησης στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, για ν’ αποφευχθεί η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.
Παρά τα αντιθέτως σήμερα λεγόμενα ή διφορούμενα, η ισχύουσα εθνική θέση της Ελλάδας, η οποία δεν έχει αλλάξει, είναι η απόφαση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών το 1992. Κι αυτή ξεκάθαρα αναφέρει ότι η Ελλάδα δεν αποδέχεται οποιαδήποτε ονομασία που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία. Για ν’ αλλάξει η εθνική αυτή θέση απαιτείται νέο Συμβούλιο πολιτικών αρχηγών ή διενέργεια δημοψηφίσματος στη χώρα μας. Προκειμένου δε να μην ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε, ας επαναφέρουμε στη μνήμη μας αυτά που είχαν πει οι δύο κορυφαίοι έλληνες πολιτικοί της εποχής.

Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική: Κωνσταντίνος Καραμανλής στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης το 1992 με δάκρυα στα μάτια.
Τ’ όνομά μας είναι η ψυχή μας. Δεν αναγνωρίζουμε κράτος με τ’ όνομα Μακεδονία ή παράγωγό του : Ανδρέας Παπανδρέου σε ομιλία στη Θεσσαλονίκη το 1993.
Τα παραπάνω είναι απόλυτα λογικά, ισχύουν σήμερα και θα ισχύουν πάντοτε. Η Ελλάδα δεν μπορεί ν΄ αποδεχθεί σύνθετη ονομασία του κράτους των Σκοπίων με οποιοδήποτε παράγωγο του όρου Μακεδονία είτε γεωγραφικό, είτε χρονικό είτε οτιδήποτε άλλο ακόμη και στη σλαβική γλώσσα. Κι αυτό γιατί κάτι τέτοιο, εκτός από παραποίηση της ιστορίας και γεωγραφίας, καλλιεργεί τον αλυτρωτισμό των Σκοπιανών, ο οποίος δεν μπορούμε να ξέρουμε πως θα εκδηλωθεί τις επόμενες δεκαετίες.

Για να γίνει πιο κατανοητό τι θα συμβεί, αρκεί να υπογραμμίσουμε πως η χρήση παραγώγου του όρου Μακεδονία, ως ονομασία κράτους, αυτομάτως σφετερίζεται το όλον. Έτσι η ονομασία ‘’Άνω ή Βόρεια Μακεδονία’’ σημαίνει πως η Κάτω ή η Νότια Μακεδονία που είναι κι αυτά μέρη της όλης Μακεδονίας , πρέπει κάποια στιγμή να ενωθούν υπό μια κρατική οντότητα. Υπό την κυριαρχία δηλαδή του κράτους που φέρει τ’ όνομα Μακεδονία ή παράγωγό του.

Κατά τον ίδιο τρόπο η ονομασία ‘’Νέα Μακεδονία’’ σημαίνει πως οι κάτοικοί της εξεδιώχθησαν δήθεν από την πατρογονική τους εστία, δηλαδή την παλιά, ενιαία Μακεδονία. Το νέο πάντα έχει σχέση με το παλιό. Αυτό ενισχύει ακόμη περισσότερο τον αλυτρωτισμό πως κάποια στιγμή θα επιστρέψουν για να ξαναγίνουν πάλι η μία Μακεδονία! Είναι κάτι αντίστοιχο με όσους έφτιαξαν και ονομάτισαν τη Νέα Ιωνία ή τη Νέα Σμύρνη, όταν ξεριζώθηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες της Ιωνίας και της Σμύρνης!

Οι Μακεδόνες όμως, όπως και οι Δωριείς, οι Αχαιοί, και οι Ίωνες ανήκουν διαχρονικά, από αρχαιοτάτων χρόνων, στο ελληνικό έθνος. Δεν υπάρχει ξεχωριστό μακεδονικό έθνος, όπως παραποιώντας την πραγματικότητα ισχυρίζονται οι Σκοπιανοί. Είναι όχι μόνο ιστορικά και αλλά και λογικά αδύνατον οι Σλάβοι, που για πρώτη φορά εμφανίστηκαν στο προσκήνιο της Ιστορίας τον έκτο μ. Χ. αιώνα, να ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου, όταν αυτός πέθανε το 323 π. Χ.! Επομένως ο Μ. Αλέξανδρος είναι μόνον Έλληνας και είναι ανεπίτρεπτο ν΄ ακούγεται από επίσημα χείλη ότι ‘’ ο Μ. Αλέξανδρος είναι και δικός μας και δικός τους’’ ! Ουδεμία σχέση έχει με τους Σλάβους- Σκοπιανούς, που έκαναν την εμφάνισή τους στην ιστορική πραγματικότητα μια χιλιετία μετά τον θάνατό του! Το ίδιο ισχύει και για τον Φίλιππο και τον Αριστοτέλη. Είναι μόνον Έλληνες! Αν τα παραχωρήσουμε κι αυτά τότε ας παραδώσουμε και τις ταυτότητές μας.

Επιπλέον η Μακεδονία γεωγραφικά εκτείνεται από την πλευρά των Σκοπίων μέχρι την Κερκίνη και τον Προμαχώνα. Πέραν της γραμμής αυτής δεν υπάρχει γεωγραφικός χώρος με τ΄ όνομα Μακεδονία. Τα υπόλοιπα είναι πλαστογραφία. Την επέτρεψαν να συμβεί γεωπολιτικές σκοπιμότητες. Την δεκαετία του 30 η τρίτη Διεθνής υπό την καθοδήγηση της Σοβιετικής Ένωσης και το 1944 ο Τίτο με στόχο κάποια στιγμή να καταλάβουν τη Μακεδονία και ν΄ αποκτήσουν πρόσβαση στο Αιγαίο Πέλαγος. Στην απόφαση της τότε Γιουγκοσλαβίας του Τίτο, που κατασκεύασε την FYROM κακώς δεν αντιδράσαμε υπακούοντας πάλι στους Νατοϊκούς, για χάρη του Τίτο, που είχε διαφοροποιηθεί από το σοβιετικό μπλόκ. Έτσι επιτρέψαμε την τεχνητή δημιουργία του κρατιδίου των Σκοπίων, το οποίο μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ήγειρε αξιώσεις που συνιστούν ωμή και κακόβουλη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας.

Για ν’ αντιληφθούμε το μέγεθος της παραποίησης της πραγματικότητας, ενδεικτικά αναφέρουμε ότι τα χρόνια που ακολούθησαν με ιδιαίτερο φανατισμό, εμπάθεια, κακεντρέχεια, μοχθηρία και έχθρα κατά της Ελλάδας, οι κυβερνήσεις των Σκοπίων εμβάθυναν το διχασμό. Έτσι εκτός από την πλαστή ονομασία, κατασκεύασαν το ψεύτικο ‘’μακεδονικό έθνος ‘’, την κίβδηλη ‘’ μακεδονική γλώσσα’’ , την κάλπικη ‘’μακεδονική ιστορία’’, το νόθο ‘’μακεδονικό πολιτισμό’’ και την παραχαραγμένη βαλκανική γεωγραφία. Επιδόθηκαν – κυρίως η κυβέρνηση Γκρούεφσκι- στη δημιουργία πλατειών και δημοσίων κτιρίων με την κακόγουστη κι ακαλαίσθητη κατασκευή αγαλμάτων του Μ. Αλεξάνδρου, ενώ ονομάτισαν αεροδρόμια και οδούς με τ’ όνομα Μακεδονία. Για να προκαλέσουν ακόμη περισσότερο, ονόμασαν το νόμισμά τους μακεδονικό δηνάριο και την κεντρική τους τράπεζα, Τράπεζα της Μακεδονίας. Αποκορύφωμα δε της κακεντρέχειας και αδιαλλαξίας τους είναι ο νόθος σχηματισμός της Εκκλησίας της Μακεδονίας, που θεωρείται σχισματική και δεν αναγνωρίζεται από κανένα ορθόδοξο Πατριαρχείο πλην της Βουλγαρίας για πολιτικούς προφανώς λόγους.

Με τα παραπάνω σύντομα κι επιγραμματικά δεδομένα σε ισχύ, είναι αφέλεια να νομίζει κάποιος, ότι μπορεί η Ελλάδα ν’ αναγνωρίσει επίσημα το παραπάνω κρατίδιο χωρίς να εκχωρήσει θεμελιώδη στοιχεία της εθνικής της ιδιοπροσωπίας . Κι αυτό, γιατί η Μακεδονία είναι μέρος της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων κι υπό την έννοια αυτή δεν μπορεί να είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Είναι σα να διαπραγματεύεται λ.χ. ονομασία άλλου κράτους με τ’ όνομα Ηπειρωτικό, η Επτανησιακό ή Κρητικό ή Αιγαιοπελαγίτικο κράτος!
Δικαίωμα αυτοδιάθεσης μπορεί να έχει ο καθένας, αρκεί να μην προσβάλει κατοχυρωμένα από χιλιετηρίδες δικαιώματα άλλων.

Περιττεύει επομένως ν΄ αναφερθούμε σε προϋποθέσεις αναγνώρισης erga omnes ( έναντι πάντων) ή σε συνταγματική κατοχύρωση από πλευράς Σκοπίων της όποιας προσέγγισης, αφού συμφωνία δεν πρόκειται τελικώς να επιτευχθεί.
Το σημερινό, αποτυχημένο στην πλειοψηφία του κομματικό σύστημα φαίνεται- έστω και καθυστερημένα- ν’ αντιλαμβάνεται την έντονη κοινωνική αντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας των ελλήνων στην παράλογη παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας ή παραγώγου του στους Σκοπιανούς. Ας φροντίσει επομένως να παύσει ν΄ ασχολείται με το θέμα των Σκοπίων και να επικεντρωθεί αποκλειστικά εκεί που υπάρχει υπαρκτός και σοβαρός κίνδυνος. Κι αυτός δεν είναι άλλος από την ορατή και σήμερα απειλή του προαιώνιου εχθρού μας, της Τουρκίας. Πρέπει να είμαστε πανέτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο, γιατί ο Ερντογάν δεν θα διστάσει να προκαλέσει πολεμικό επεισόδιο.

Τέλος και προς άρση αμφιβολιών διευκρινίζεται για μια ακόμη φορά ότι το εθνικό είναι και κοινωνικό. Πατριωτισμός σημαίνει αγαπώ και υπερασπίζομαι την πατρίδα μου. Δεν μισώ την πατρίδα των άλλων.