Η μοναξιά του Ερημίτη

Απέρριψε πρόσφατα το αρμόδιο δικαστήριο την Αίτηση του Δήμου Κέρκυρας κατά της Εταιρίας που το ΤΑΙΠΕΔ έχει παραχωρήσει την εκμετάλλευση της περιοχής του ΕΡΗΜΙΤΗ στις Σινιές της Δ.Ε. Κασσωπαίων. Ο Δήμος ζητούσε ν’ απαγορευτεί κάθε εργασία αλλοίωσης η παρεμπόδισης της ελεύθερης πρόσβασης στα εκεί ευρισκόμενα κοινόχρηστα μονοπάτια. Το Δικαστήριο δε δέχτηκε το χαρακτηρισμό των μονοπατιών ως κοινοχρήστων κι έτσι δεν έκανε δεκτό το δικαίωμα του Δήμου να ζητήσει την προστασία τους.

Ο δικαστικός αγώνας βέβαια δε σταματάει εδώ και θα συνεχιστεί μέχρι την τελική δικαίωση. Ο Δήμος Κέρκυρας έχει εδραία την πεποίθηση ότι τα παλαιά μονοπάτια, δηλαδή τα στενά δρομάκια, στην υπαίθρια περιοχή του ΕΡΗΜΙΤΗ είναι κοινόχρηστα κι ότι ουδείς δικαιούται να προσβάλλει ή ν’ αμφισβητήσει το χαρακτήρα τους αυτό. Η κοινή χρήση τους αποδεικνύεται από την ελεύθερη διέλευση των μονοπατιών προ πεντηκονταετίας ήδη από τον οποιοδήποτε. Μέχρι πρότινος υπήρξε διασφαλισμένη η ακώλυτη πρόσβαση του κοινού προς το δάσος, την ‘’ Βρωμολίμνη’’ και την εκεί υπάρχουσα παραλία. Εξάλλου από την εποχή που η έκταση ανήκε σε ιδιώτες (1973) στα μονοπάτια αυτά υπήρχαν αναρτημένες πινακίδες που έγραφαν ‘’ Δημοτικό Μονοπάτι’’!

Με την ευκαιρία και προκειμένου να γίνει αντιληπτό τι συμβαίνει στον ΕΡΗΜΙΤΗ, αξίζει τον κόπο να θυμίσουμε την αποικιακού χαραχτήρα συμφωνία που έχει υπογράψει η ελληνική πλευρά με τους δήθεν επενδυτές προς τους οποίους έχει ξεπουληθεί ο ΕΡΗΜΙΤΗΣ.
Κατ’ αρχάς το συνολικό τίμημα των 23 εκατομμυρίων ευρώ και μάλιστα καταβλητέο σε δόσεις, για την παραχώρηση για 99 χρόνια της μοναδικού κάλλους περιοχής των 490.000 τετραγωνικών μέτρων του ΕΡΗΜΙΤΗ, είναι προκλητικά ευτελές. Τούτο διότι, μετά την υποβολή (31-1-2013) της μοναδικής προσφοράς εκ μέρους της αγοράστριας εταιρείας για την εκμετάλλευση του δικαιώματος της επιφανείας του ΕΡΗΜΙΤΗ (παρεμφερούς με το δικαίωμα της επικαρπίας), επήλθαν υπέρ αυτής ουσιώδεις μεταβολές ως προς το πλαίσιο της όλης διαγωνιστικής- συμβατικής διαδικασίας.

Ειδικότερα ολόκληρη η ως άνω εκτός Σχεδίου Πόλεως και Οικισμού περιοχή, δίπλα στην παραλία με το από 12-11-2013 Προεδρικό Διάταγμα που ενέκρινε το ΕΣΧΑΔΑ (Ειδικό Σχέδιο Χωρικής Ανάπτυξης Δημοσίου Ακινήτου) μετατράπηκε σε οικόπεδο!

Με άλλα λόγια, ενώ είχε αρχικά γνωστοποιηθεί, ότι το εν λόγω ακίνητο θα παραχωρούνταν για 99 έτη και από άποψη δόμησης ήταν αγρός, με την παραπάνω νομοθετική παρέμβαση ο συντελεστής δόμησης ουσιαστικά τετραπλασιάστηκε. Κι αυτό χωρίς να συνυπολογίζεται η έκταση των περίπου 40 κολυμβητικών δεξαμενών, του εργοστασίου αφαλάτωσης, του εργοστασίου του βιολογικού καθαρισμού και της μαρίνας τουριστικών σκαφών στην σπάνιας ομορφιάς παραλία, αυτήν με την άσπρη άμμο, δίπλα στον εκεί χαρακτηρισμένο βιότοπο. Μετά την υπεροικοδόμηση του χώρου θα υπάρξει μόνιμη περιβαλλοντική παραμόρφωση και οπτική ρύπανση από αέρα και θάλασσα!

Δε φτάνει όμως μόνο αυτό. Έχουν φαίνεται επιβληθεί επιπρόσθετα εξευτελιστικοί όροι κατόπιν απαίτησης των δύο εμπλεκομένων νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, δηλαδή μιας εταιρείας που ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ και άλλης μιας αγνώστων σε μας συμφερόντων. Αν δεν υλοποιηθούν οι πρωτοφανείς ρήτρες που αξιώθηκαν, το ελληνικό δημόσιο δεν πρόκειται να λάβει ευρώ! Όσα συμφωνήθηκαν, πλήττουν βάναυσα τόσο το κοινό περί δικαίου αίσθημα όσο και τις αρχές της ισοπολιτείας, της ισονομίας και της ίσης μεταχείρισης. Όταν ο οποιοσδήποτε αγοράζει ένα ακίνητο για να οικοδομήσει, υπάρχει προκαθορισμένος συντελεστής δόμησης. Υπάρχουν θεσπισμένοι περιβαλλοντικοί όροι, που αν δεν τηρηθούν ο νέος ‘’ιδιοκτήτης’’ υφίσταται τις νόμιμες κυρώσεις. Όταν ένας αγοραστής αμφισβητεί πραγματικές ή νομικές ιδιότητες του ακινήτου που αγοράζει προσφεύγει στα δικαστήρια. Στον Ερημίτη τα πάντα έχουν ανατραπεί.

Στην προκειμένη περίπτωση, όπως αναφέρθηκε, ο συντελεστής δόμησης έχει κατ΄ εξαίρεσιν τετραπλασιαστεί! Το κόστος μετάθεσης του Ναυτικού Φυλακίου ύψους 750.000 ευρώ, έχει μετακυλιστεί στις πλάτες του πτωχευμένου ελληνικού Δημοσίου! Οποιαδήποτε Άδεια χρειαστεί να εκδώσουν οι ‘’επενδυτές’’ , θα εκδίδεται υποχρεωτικά από τον ΕΟΤ στην Αθήνα, χωρίς την παραμικρή εμπλοκή τοπικών δημοσίων Υπηρεσιών ( λ.χ. Πολεοδομία Δήμου, υπηρεσίες της Περιφέρειας κ. λ. π.)! Οι οποιεσδήποτε δικαστικές εκκρεμότητες θα πρέπει να έχουν κλείσει αμετάκλητα υπέρ των αξιώσεων του αυθέντη. Το ελληνικό κράτος οφείλει να έχει λάβει μέτρα ώστε να μην υπάρχουν διαμαρτυρίες, αντιδράσεις ή κινητοποιήσεις από την πλευρά τοπικών συλλογικοτήτων αυτοδιοικητικού ή σωματειακού χαραχτήρα!

Αφού προηγουμένως διασφαλιστούν όλα τα παραπάνω, τότε οι καπηλευτές της τοπικής οικονομίας θα μας κάνουν τη χάρη δώσουν την πρώτη δόση! Τόσο καλά κι επωφελή για τα ελληνικά συμφέροντα!

Κατόπιν θ΄ αρχίσει η ανοικοδόμηση με τις επιπλέον δυσμενέστατες περιβαλλοντικές επιπτώσεις και ουσιαστικά χωρίς κανένα όφελος για την τοπική οικονομία.
Ανάπτυξη, παρά την πλύση εγκεφάλου, που επιχειρείται από την πλευρά διαφόρων φερέφωνων της ως άνω εταιρείας, δεν επιτυγχάνεται με το να μετατρέπει κανείς σε οικόπεδα τις δασικές εκτάσεις και να τσιμεντώνει τις παραλίες.

Η ανάπτυξη δεν είναι συνώνυμη της καταστροφής του περιβάλλοντος, που αποτελεί πλουτοπαραγωγική πηγή όχι μόνο για την περιοχή αλλά και για ολόκληρη την Κέρκυρα.
Είναι προφανές ότι μετά τα παραπάνω, η αντίδραση στους σχεδιασμούς των εκμεταλλευτών μας, αποτελεί πρωτίστως ζήτημα στοιχειώδους εθνικής αξιοπρέπειας.

Ο Δήμος θα συνεχίσει το δικαστικό αγώνα. Στο επόμενο Δικαστήριο όμως, που θα αφορά την προσβολή της νομής του Δήμου στους κοινόχρηστους χώρους του ΕΡΗΜΙΤΗ, είναι αναγκαίο να γίνουν αυτοτελείς, αλλά και πρόσθετες παρεμβάσεις υπέρ του. Η ΠΙΝ, επιστημονικοί, περιβαλλοντικοί, πολιτιστικοί Σύλλογοι, συλλογικότητες προάσπισης των κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά και πολιτικοί παράγοντες πρέπει αυτή τη φορά να δώσουν το παρόν!
Έχουμε υποχρέωση να μην αφήσουμε τον ΕΡΗΜΙΤΗ μόνο του! Πρέπει στο χώρο του να φυσήξει πάλι αέρας ελευθερίας, ομορφιάς κι αξιοπρέπειας!