Κείμενο του Διοικητή του Νοσοκομείου σε σχέση με την απόφαση της συνέλευσης της ΕΓΕΣΥΚ και σχετικές ερωτήσεις της προς τη διοίκηση για τη στελέχωση της Παθολογικής κλινικής του νοσοκομείου Κέρκυρας.
Το κείμενο Κακαβίτσα
Η διοίκηση του νοσοκομείου έχει αποδείξει πως στέκεται δίπλα στους εργαζόμενους και όχι απέναντι τους.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι σε περιπτώσεις όπου οι συνδικαλιστές ρίχνουν ευθύνες που δεν αναλογούν στη διοίκηση, δε θα ακούν και οι ίδιοι αντίστοιχη κριτική. Κάτι τέτοιο έγινε το Φεβρουάριο, όταν εξαιτίας της καθυστέρησης από τον επίτροπο στην υπογραφή των εφημεριών, η ΕΓΕΣΥΚ μίλησε περί απολύσεων ιατρών (μεταξύ των οποίων της ογκολόγου) προκαλώντας χωρίς λόγο αγωνία στους ασθενείς. Φυσικά καμιά απόλυση δεν έγινε.
Αντίστοιχα και τώρα, στην ανακοίνωση της πρόσφατης συνέλευσης για την παθολογική, αναφέρεται η παραίτηση μιας παθολόγου την 1 Ιουνίου, ως η τρίτη μόνιμου ιατρού σε 1 χρόνο, πράγμα ψευδές. Ο επικουρικός παθολόγος, που αποχώρησε προ δίμηνου, έφυγε γιατί ανέλαβε σε θέση στο νοσοκομείο του τόπου καταγωγής του. Τρίτη αποχώρηση παθολόγου εντός του τελευταίου έτους δεν υπάρχει.
Η τελευταία αποχώρηση παθολόγου ήταν το Νοέμβριο του 2016, όταν μια Παθολόγος παραιτήθηκε, μετά από ήδη 2 χρόνια αδείας, καθώς η διοίκηση δεν επέτρεψε την μετακίνηση της στα Γιάννενα, τόπο καταγωγής της.
Εδώ όμως καλό είναι να αναλογιστεί κανείς γιατί 9 από τις 14 παραιτήσεις μόνιμων ιατρών στο νοσοκομείο τη τελευταία 12ετία, αφορούν την παθολογική. Μια κλινική που πάραυτα, συνεχώς έχει κάλυψη στο 70-90% του οργανισμού της. Η στελέχωση αυτή είναι η μεγαλύτερη που έχει οποιαδήποτε άλλη κλινική στο νοσοκομείο και δεν είναι λογικό να παραιτούνται ιατροί, στο πιο στελεχωμένο τμήμα.
Ακόμα και με την πρόσφατη παραίτηση, η εφημεριακή κάλυψη της κλινικής και του ΤΕΠ γίνεται με συνολικά 7 παθολόγους (καθώς ο διευθυντής κ.Μπούκας, από τον Φεβρουάριο του 2017 δεν συμμετέχει στις εφημερίες επικαλούμενος σχετική ιατρική γνωμάτευση. Οι 5 εξ αυτών είναι νοσοκομειακοί και οι 2 από τα κέντρα υγείας. Ταυτόχρονα στην κάλυψη του ΤΕΠ συμμετέχουν, σύμφωνα και με την ισχύουσα νομοθεσία και τη σχετική γνωμοδότηση του επιστημονικού συμβουλίου και της διευθ. ιατρικής υπηρεσίας ιατροί και άλλων ειδικοτήτων, όπως οι πνευμονολόγοι.
Είναι προφανές ότι από πλευράς μας ως διοίκηση, έχοντας καταλάβει έγκαιρα το πρόβλημα αποχωρήσεων στην παθολογική κλινικής, έχουμε προβλέψει και προκηρύξει, συνολικά 5 θέσεις μονίμων παθολόγων την τελευταία 2ετία (από τις συνολικά 19 νέες μόνιμες θέσεις που δόθηκαν σε όλο το νοσοκομείο). Οι 2 θέσεις αφορούν την κλινική και οι 3 τον παθολογικό τομέα του ΤΕΠ. Δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα η κάλυψη των 4 εκ των 5 θέσεων αυτών που θα βοηθήσει σημαντικά στην επίλυση του προβλήματος.
Ταυτόχρονα έχουμε προκηρύξει επιπλέον ακόμα 2 θέσεις επικουρικών ειδικευμένων Παθολόγων, στις οποίες όμως δεν υπάρχει ενδιαφέρον από Παθολόγους, για την κάλυψη τους.
Στις 10 Απριλίου, η διοίκηση πριν ακόμα το σημερινό αίτημα της ΕΓΕΣΥΚ, ζήτησε από το υπουργείο, την προκήρυξη όλων των κενών οργανικών θέσεων του νοσοκομείου (και όχι μόνο των παθολόγων όπως ζητάει η ΕΓΕΣΥΚ). Η πρόταση έγινε σε συνεργασία με τα επιστημονικά όργανα. Οι 5 θέσεις εξ αυτών ζητήθηκαν μάλιστα κατεπειγόντως. Η μια αφορούσε διευθυντή Παθολόγο.
Τέλος την 1 Ιουνίου ο διοικητής, ζήτησε με έγγραφο την κατεπείγουσα προκήρυξη θέσης παθολόγου, δεδομένης της παραίτησης που προέκυψε την ίδια ημέρα.
Είναι προφανές ότι παρά τα κίνητρα που έχουν δοθεί για την πλήρωση θέσεων ιατρών του νοσοκομείου, υπάρχει ακόμα πρόβλημα στην κάλυψη των θέσεων σε ορισμένες ειδικότητες, όπως η παθολογική. Όμως τον αγώνα μας ως διοίκηση για τη στελέχωση του νοσοκομείου, τον έχουμε αποδείξει. Η πλήρωση 27 θέσεων ειδικευμένων ιατρών την τελευταία 2ετία και την αύξηση κατά 35% των υπηρετούντων ιατρών, πάρα τις ελάχιστες αποχωρίσεις είναι το τεκμήριο. Ο αριθμός των υπηρετούντων ειδικευμένων (101) είναι ο μεγαλύτερος που είχε ποτέ το νοσοκομείο, παρά την κρίση και το μνημόνιο.
Ως εκ τούτου, στο κομμάτι των διεκδικήσεων για μόνιμο προσωπικό στο νοσοκομείο η ΕΓΕΣΥΚ μας βρίσκει εν τοις πράγμασι δίπλα της. Το ίδιο διεκδικούσαμε και παλιά ως συνδικαλιστές, το ίδιο διεκδικούμε και σήμερα εν πολλοίς πετυχαίνουμε και σήμερα ως διοίκηση.