Απάντηση Γκούση σε ΕΛΜΕ: Ποιοί υποστηρίζουν τις κατατμήσεις αιθουσών;

Τη δική του απάντηση στις καταγγελίες της ΕΛΜΕ έδωσε ο Περιφερειακός Δ/ντης Εκπαίδευσης Ιονίων, Κώστας Γκούσης.

Η απάντηση
Σε απάντηση στις καταγγελίες της ΕΛΜΕ Κέρκυρας πρέπει να ενημερώσουμε πρώτα ότι πριν από αρκετά χρόνια, κάποιοι διευθυντές σχολείων πραγματοποίησαν κατατμήσεις αιθουσών διδασκαλίας με τρόπο πρόχειρο και αυθαίρετο, με ελαφρά δόμηση. Αυτό έγινε ακόμα και σε νέα κτίρια που πληρούνταν οι προδιαγραφές σε χωρητικότητα, φωτισμό, αερισμό, κλπ. με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν πολλές αίθουσες “κλουβιά”. Ακόμα και αν αναγνωρίσουμε την αναγκαιότητα εκείνης της εποχής, σε κάποιες περιπτώσεις για περισσότερες αίθουσες, σήμερα δεν είναι αποδεκτό να έχουμε κάποιες αίθουσες εντελώς κενές και κάποιες μικρές και γεμάτες.
Τα κίνητρα του καθενός, όπως φαίνεται, είναι διαφορετικά. Όμως εκτός από τα αυταπόδεικτα μειονεκτήματα της χωρισμένης στα δύο αίθουσας διδασκαλίας, σήμερα που ο μαθητικός πληθυσμός έχει κάπως μειωθεί, έχουμε και το φαινόμενο του ανταγωνισμού μεταξύ σχολείων, με αποτέλεσμα να υπάρχει η τάση άλλα σχολεία να γιγαντώνονται και άλλα να φθίνουν. Οι χωρισμένες στα δύο αίθουσες με νοβοπάν, αυξάνουν την προτεινόμενη χωρητικότητα του σχολείου έως και 30%, εντείνοντας αυτό το φαινόμενο.
Εμείς υποστηρίζουμε, με όσα μέσα διαθέτουμε βέβαια, την ισόρροπη ανάπτυξη των σχολείων μας και τη βελτίωση των υποδομών. Είναι αλήθεια ότι η Κέρκυρα έχει μεγάλο πρόβλημα στη σχολική στέγη, με αρκετά πεπαλαιωμένα και ακατάλληλα κτίρια. Είναι αλήθεια όμως ακόμα, ότι μένουν αναξιοποίητα χρήματα (από το ΕΣΠΑ 2014-20) για σχολική στέγη στην Περιφέρειά μας, όπου την αρμοδιότητα και την ευθύνη, για την κατάθεση προτάσεων και ένταξη σε χρηματοδοτικά προγράμματα την έχει η τοπική Αυτοδιοίκηση.
Είναι λάθος η πολιτική της μετάθεσης των ευθυνών στην κατεύθυνση που βολεύει τον καταγγέλλοντα, κυρίως επειδή αυτό δε βοηθάει στην επίλυση του προβλήματος.
Είναι δε, αξιοθαύμαστα τα συντηρητικά αντανακλαστικά, καθώς και η υποστήριξη μιας στρεβλής κοινωνικά άδικης και προβληματικής κατάστασης στην οποία μας οδήγησαν οι παθογένειες του παρελθόντος, ακόμα και από αυτούς που σήμερα εκφράζονται με τον πιο επαναστατικό λόγο.