“Το Ισραήλ είναι χαμένη υπόθεση. Ξεχάστε το…”*

«Υπηρέτησα στον ισραηλινό στρατό. Επίσης έκανα κάτι πολύ χειρότερο απ’ αυτό. Εργάστηκα τέσσερα χρόνια με τον Σίμον Πέρες, τότε ηγέτη της αντιπολίτευσης τέλη του 70 αρχές του 80. Τέλη της δεκαετίας του 80 άρχισα να ταξιδεύω στα κατεχόμενα εδάφη εντελώς τυχαία ως δημοσιογράφος και συνειδητοποίησα ότι το μεγαλύτερο δράμα του Ισραήλ είναι μισή ώρα μακριά από τα σπίτια μας, στη σκοτεινή πίσω αυλή μας. Όλα αυτά τα εγκλήματα λαμβάνουν χώρα και μεις οι ισραηλινοί, οι περισσότεροι από μας αν όχι όλοι μας, δεν θέλουμε να ξέρουμε και πάνω από όλα δεν μας νοιάζει. Νομίζω ότι αν δεν ήταν το ισραηλινό λόμπι θα ήταν σήμερα ένα καλλίτερο μέρος το Ισραήλ για να ζει κάποιος. Το  Ισραήλ θα ήταν πιο δίκαιο. Και νομίζω πως αν δεν ήταν το Ισραηλινό λόμπι και οι ΗΠΑ θα ήταν ένα καλύτερο μέρος, μια πιο δημοκρατική χώρα. Μπορεί αυτή η μικρή ομάδα να είναι τόσο ισχυρή; Είναι αυτή εξήγηση; Υπάρχει κάποιος σ’ αυτή την αίθουσα που πιστεύει πως το Ισραήλ δεν είναι εθισμένο στην κατοχή; Η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα αλλαγής μέσα από την ισραηλινή κοινωνία. Η μοναδική περίπτωση να γίνει κάτι είναι η διεθνής παρέμβαση. Υπάρχει έστω και ένα παράδειγμα στην ιστορία που μια χώρα έζησε κάνοντας χρήση βίας για πάντα, βασιζόμενη στη στήριξη των ΗΠΑ της Μικρονησίας ή του Καναδά και της Τσεχίας. Η αλλαγή πρέπει να συμβεί εδώ στις ΗΠΑ. Το Ισραήλ είναι μια χαμένη υπόθεση, μια περιφραγμένη κοινωνία, με ασπίδες, με τοίχους όχι μόνο πραγματικούς αλλά και ψυχικούς. Οι περισσότεροι από τους Ισραηλινούς, αν όχι όλοι, πιστεύουμε βαθιά ότι είμαστε ο περιούσιος λαός και μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Δεν υπήρξε στην ιστορία μια κατοχή στην οποία ο ίδιος ο κατακτητής να παρουσιάζεται ως θύμα. Και όχι μόνο ως θύμα αλλά ως το μοναδικό θύμα, αυτό επιτρέπει σε κάθε ισραηλινό να ζει με ήσυχη τη συνείδηση, επειδή είμαστε θύματα. Ο Νετανιάχου καλούσε τους απανταχού Εβραίους να έλθουν στο Ισραήλ σε μια χώρα απολύτως ασφαλή και μετά από 24 ώρες ο ίδιος δήλωνε πως το Ισραήλ βρίσκεται κάτω από απειλή Ιρανικής βόμβας. Και οι δυο δηλώσεις του έγιναν αποδεκτές ως μοναδική αλήθεια… Μετά το ολοκαύτωμα οι Εβραίοι θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν με αποτέλεσμα τη συστηματική απανθρωποίηση των Παλαιστινίων, διότι δεν είναι ανθρώπινα όντα όπως εμείς, έτσι δεν τίθεται θέμα ανθρώπινων δικαιωμάτων. Σχεδόν κανείς δεν θα αντιμετωπίσει τους Παλαιστίνιους σαν ισότιμες ανθρώπινες υπάρξεις. Κάποτε είχα γράψει πως μεταχειριζόμαστε τους Παλαιστίνιους σαν τα ζώα και διαμαρτυρήθηκαν οργανώσεις ζώων. Πριν πολλά χρόνια πήρα συνέντευξη από τον τότε υποψήφιο για τη πρωθυπουργία Εχούντ Μπάρακ: Κύριε Μπάρακ, τι θα είχε συμβεί αν είχατε γεννηθεί Παλαιστίνιος;  Και τότε εκείνος μου απάντησε: “Θα προσχωρούσα σε μια τρομοκρατική οργάνωση…”. Και ένα δεύτερο επεισόδιο, στη πιο αποκλεισμένη πόλη της δυτικής όχθης τη Τζενίν. Στο σημείο ελέγχου ένα Παλαιστινιακό ασθενοφόρο έχει σταθμεύσει με αναμμένα τα κόκκινα φώτα, στέκομαι πίσω του… Οι στρατιώτες της πύλης συνέχιζαν να παίζουν τάβλι, έκανα υπομονή αλλά μετά από 40 λεπτά δεν άντεξα πήγα στον Παλαιστίνιο οδηγό του ασθενοφόρου τον ρώτησα τι συμβαίνει, μου απάντησε “είναι ρουτίνα με αφήνουν πάντα να περιμένω μια ώρα μέχρι να έρθουν να ελέγξουν το ασθενοφόρο…” Πήγα στους στρατιώτες ήρθαμε σε αντιπαράθεση και τους έθεσα την ερώτηση που τους έκανε να στρέψουν τα όπλα τους εναντίον μου: “Τι θα κάνατε αν στο ασθενοφόρο ήταν ξαπλωμένος ο πατέρας σας;” Αυτό τους εξαγρίωσε φοβερά γιατί τόλμησα να συγκρίνω τον πατέρα τους με τον άρρωστο Παλαιστίνιο στο ασθενοφόρο…»

*Από ομιλία του διακεκριμένου Ισραηλινού δημοσιογράφου Γιδεόν Λεβί σε συνέδριο με θέμα: «Το Ισραηλινό Λόμπι. Είναι καλό για τις ΗΠΑ; Είναι καλό για το Ισραήλ;» στην Εθνική Λέσχη Τύπου στην Ουάσιγκτον, στις 10 Απριλίου 2015. Υ.Γ. Προς επίρρωση των απόψεων του Γιδεών Λεβί, η προχθεσινή δήλωση της Ισραηλινής Αγιελέτ Σάκεντ πρώην υπουργού δικαιοσύνης: «Πρέπει να σκοτώσουμε τις Παλαιστίνιες μανάδες, έτσι ώστε να μην γεννηθούν νέα μικρά φίδια…» Δημοσίευση στη μνήμη των Παλαιστινίων θυμάτων της Σιωνιστικής θηριωδίας.-