Ξεκίνησε με τα μπουλούκια το 73, τα οποία θεωρούσε μεγάλο σχολείο, αφού συχνά αναφερόταν σ’ αυτή τη περίοδο της ζωής του θεωρώντας σαν να είχε βγάλει δέκα δραματικές σχολές. Συνέχισε ως φωτογράφος, δοκίμασε τη σκηνοθεσία, μετά πέρασε στη μουσική. Η διαδρομή αυτή ήταν ό,τι το πιο ωραίο είχε ζήσει και συχνά δήλωνε ότι η ταύτιση με κάτι συγκεκριμένο είναι στείρο πράγμα…
Δημ: Κάποιοι αναγνωρίζουν σ’ εσάς μια σύγχρονη αριστοφανική περσόνα.
Τζιμάκος: Δεν υπάρχουν τέτοια μέτρα ή αναγωγές. Εκείνο ωστόσο που με συγκινεί στον Αριστοφάνη –εκτός από το έργο του– είναι ότι πέθανε εξόριστος στην Αίγινα κοιτάζοντας τον ναό της Αφαίας. Ένα τέτοιο τέλος θα ήθελα να έχω κι εγώ. Στα χρόνια του Αριστοφάνη όποιος ξεπερνούσε ένα μέτρο εξοστρακιζόταν· είναι χρήσιμο αυτό.
Δημ: Τι άλλο συνειδητοποιείτε παίζοντας τον Τρυγαίο στην «Ειρήνη»;
Τζιμάκος: Πως η Ειρήνη είναι μια ουτοπία, μια χίμαιρα. Γιατί μπορεί να είμαστε κάπως ήσυχα –αν και ένας πόλεμος δουλεύει από κάτω, υπόγεια στη ζωή μας, αλλά 200 χιλιόμετρα από εμάς βομβαρδίζονται ολόκληρες πόλεις και δολοφονούνται παιδιά. Η ζωή και η ειρήνη είναι μικρά διαλείμματα μεταξύ των πολέμων. «Ο πόλεμος είναι πατέρας όλων», όπως λέει ο Ηράκλειτος…
Δημ: Ποιος είναι ο εχθρός σου σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο;
Τζιμάκος: Η εξουσία είναι πάντα απέναντι. Εχθρός είναι ο πολιτικός ορθολογισμός, η σοβαροφάνεια. Η σάτιρα αυτό κάνει στην εξουσία, την εχθρεύεται.
Δημ: Αλήθεια δεν γουστάρεις κανένα είδος εξουσίας;
Τζιμάκος: Εγώ πιστεύω στην άμεση δημοκρατία, τώρα έχουμε μια πρωθυπουργική δικτατορία, ο Σύριζα κυβερνάει με ένα 18% και λόγω μπόνους! Να σου θυμίσω πως ο Καραμανλής ο εθνάρχης της εργολαβίας ήταν ο πρώτος οικολόγος που έδωσε δικαίωμα ψήφου στα δέντρα! Αυτός έφτιαξε νόμο να κυβερνάει το δεύτερο κόμμα…Επαναλαμβάνω δεν έχουμε δημοκρατία έχουμε τηλε-παιγνίδι!
Δημ: Πάμε για το δημοψήφισμα πως τα βλέπεις τα πράγματα;
Τζιμάκος: Το δημοψήφισμα είναι πράξη άμεσης δημοκρατίας. Έχουμε σαράντα χρόνια δημοψήφισμα να κάνουμε, το πρώτο ήταν για την προεδρευόμενη δημοκρατία 60-30 πήγε τότε! Τώρα θα πάει 60-40 γιατί υπάρχει λυσσαλέα αντίδραση από τα λαμόγια και τους δοσίλογους, τους απογόνους των μαυραγοριτών , γερμανοτσολιάδες, αμερικανοτσολιάδες…
Δημ: Αρνείστε ότι είστε ρατσιστής;
Τζιμάκος: Ρατσιστής εγώ; Με τίποτε. Απλώς δεν είμαι το καλό παιδάκι του συστήματος. Και το σύστημα έχει ναζιστικές μεθόδους. Η Ευρωπαϊκή… Εκκένωση, όπως τη λέω εγώ, συστήθηκε το 1952 στη Ρώμη από έγκλειστους ναζί, επειδή οι Γερμανοί είχαν το know-how της οργάνωσης. Και έτσι τώρα ζούμε μια πολεμική κατάσταση χωρίς όπλα, τουλάχιστον χωρίς κανονικά όπλα. Τώρα χρησιμοποιούν οικονομικά όπλα εναντίον μας.
Δημ: Για τους Χρυσαυγίτες τι λέτε;
Τζιμάκος: Η Χρυσή Αυγή είναι κατασκεύασμα αυτού του κομματικού συστήματος. Τους έβαλαν μέσα στη βουλή αυτοί οι ίδιοι. Γιατί σου λέει εγώ μπορεί να είμαι απατεώνας, κλέφτης, μιζαδόρος, δοσίλογος, αλλά, είμαι δημοκράτης ενώ αυτοί είναι φασίστες. Χρειάζονται τον φασίστα για να «διαφέρουν».
Δημ: Δηλώνετε ακόμη κομμουνιστής;
Τζιμάκος: Έτσι όπως έχουμε ξεφτιλίσει την Αριστερά δεν ξέρω. Πιστεύω όμως ότι υπάρχουν γνήσιοι αριστεροί. Έμαθα να ξεχωρίζω τους ανθρώπους σε ευαίσθητους και αναίσθητους· σε ανθρώπους που λένε «δεν πά’ να γαμηθούν όλα, εγώ θα κονομήσω» και σε αυτούς που νοιάζονται για τον διπλανό τους. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι δεξιοί και στη δεύτερη οι αριστεροί.
Δημ: Τι φαινόμενο είναι ο Τσίπρας στα μάτια σας;
Τζιμάκος: Νταλαροειδές. Στην αρχή σε εκνευρίζει, μετά τον λυπάσαι. Έχει πέσει σε έναν κυκεώνα κι αυτός εξαιτίας της μανίας του για την καρέκλα. Η καρέκλα είναι φοβερό πράγμα, μεταμορφώνει τους ανθρώπους. Η καρέκλα φτιάχνει τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος την καρέκλα… Θυμάμαι έναν αγωνιστή του Πολυτεχνείου που μετά ως υπουργός του ΠΑΣΟΚ μου ομολόγησε ότι την πρώτη φορά που μπήκε στην μαύρη υπουργική Mercedes κατουρήθηκε. Κυριολεκτώ.
Αποσπάσματα από συνεντεύξεις του…
Επίλογος: Πάσης φύσεως εξουσιαστές κομμάτων και χρημάτων, όλων των χρωμάτων απέστειλαν στον νεκρόν πλέον Τζιμάκο, μηνύματα συμπάθειας, αν ζούσε θα γελούσε…