Μετά τη στάχτη η λάσπη…

«Καμιά δίοδος στη παραλία, στο Μάτι είχαν γίνει μάντρες…» Μιλώντας στον Realfm η Μ. Καραβασίλη πρώην Ειδική Γραμματέας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος κατήγγειλε: «Δυστυχώς το κράτος είναι “λαδωμένο”, όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες δυστυχώς. Εγώ το 1992, εάν είχα υποχωρήσει και είχα βάλει τη γραμμή λίγο πιο εκεί για να εντάξω κάποια “φιλέτα”, θα ήμουν τώρα με περιουσία…» Στην ίδια κατεύθυνση και οι δηλώσεις του πανεπιστημιακού καθηγητή Ευθύμη Λέκκα: «Ήταν ένα πολεοδομικό σχέδιο παγίδα, που εγκλώβισε, τους ανθρώπους που διέμεναν εκεί ή τους επισκέπτες. Ήταν ένα σχέδιο, το οποίο περιλάμβανε δρόμους, οι οποίοι δεν οδηγούσαν πουθενά, ήταν αδιέξοδοι ή δρόμους οι οποίοι κατέληγαν στους κρημνούς της παραλίας…»

Το εθνικό πένθος όταν θα δημοσιεύονται αυτές οι γραμμές θα έχει τελειώσει, οι μπάντες και οι μπαντίνες θα παιανίζουν, οι αοιδοί θα κελαηδούν, οι θεατές θα χειροκροτούν. Η κρατική μέριμνα όσο και η πολύτιμη εθελοντική προσφορά όλων των προθύμων σιγά, σιγά θα φθίνει… Το αντιπολιτευόμενο ενδιαφέρον – ευκαιρίας δοθείσης – υπερ των πληγέντων, θα στραφεί σε νέους πολυπληθέστερους αναξιοπαθούντες συνταξιούχους και λοιπούς εκλογείς! Οι «ιεροί» κεραυνοί ζώντων “αγίων” στις κεφαλές “άθεων” κυβερνητών, που επισείουν την μήνιν του παντοκράτορος Θεού που κατακαίει και φονεύει γυναικόπαιδα και βρέφη, πιθανόν να στραφούν σ’ άλλους…κολασμένους και άθεους του κόσμου τούτου!

Η λήθη θα ακολουθήσει οσονούπω και το αποτεφρωτήριο στο «Μάτι», το ίδιο όπως λησμονήθηκαν και άλλα τραγικά γεγονότα ίσως και σοβαρότερα από αυτά που συνέβησαν εκεί… Όμως υπάρχουν και εκείνοι που θα μείνουν πάντα στη μαυρίλα του αναπάντεχου και που ο χρόνος δεν θα ξεθωριάσει ποτέ τις εικόνες της στάχτης του θανάτου που σκέπασε τη ζωή των πολύ αγαπημένων ανθρώπων τους… Ραγισμένες ψυχές που θα παραμείνουν για πάντα στις σκιές των καμένων σπιτιών, κηδεύοντας εσαεί μια κατάθεση ολόκληρης ζωής σε ιδρώτα, μόχθο και συναισθήματα…

Οι άλλοι οι απέξω, θα προσπεράσουν και αυτές τις φωτιές όπως και εκείνες τις φοβερές της Ηλείας του 07. Τότε που κάηκαν 147 χωριά και μαζί τους 63 κάτοικοι, αμέτρητα σπίτια και αποθήκες. Κάρβουνο 30.000 παραγωγικά ζώα, 870.000 στρέμματα δάσους και 230.000 στρέμματα καλλιεργήσιμων εκτάσεων. Παραμένει ακόμα άγνωστη η πορεία και η κατάληξη των εκατομμυρίων ευρώ του «Ταμείου Μολυβιάτη» για την αρωγή των πυρόπληκτων της Ηλείας… Ας σημειωθεί ότι η «θεία τιμωρία» επί της Ηλείας συνέβη επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή που ως γνωστόν κάθε άλλο παρά άθεος δηλώνει…

Οι θεατές του δράματος θα λησμονήσουν… Ορισμένοι από αυτούς θα ξανά πασσαλώσουν, θα κτίσουν πέτρινους πολυτελείς φράχτες σε δρομίσκους και μονοπάτια που οδηγούν σε παραλίες και σε δρόμους διαφυγής! Θα μεγαλώσουν οικόπεδα αφαιρώντας «ανάσες» από αγροτικούς δρόμους. Φαγομάγαζα και ξενοδοχεία θα συνεχίζουν να κάνουν ιδιωτική τη κάθε παραλία γράφοντας την αιγιαλίτιδα ζώνη και το κοινόχρηστο της χρήσης της, στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και ακόμα πιο ψηλότερα! Και η κρατική μηχανή ανεξαρτήτως χρώματος και κόμματος, θα συνεχίσει να εξυπηρετεί τους πρόθυμους να καταβάλλουν το επίσημο και κυρίως το ανεπίσημο χαράτσι της «νομιμότητας», καταπατητές!

Θα ξεθωριάσουν μετά από κάποιο καιρό οι εφιαλτικές εικόνες… Και θα κτιστούν και πάλι σε δασικές περιοχές, κάτω από πεύκα για καθαρό υγιεινό αέρα μεζονέτες και βιλάρες! Πληρώνοντας το κρατικό παράβολο είναι σίγουρο ότι δεν ξορκίζουν παράλληλα οι ιδιοκτήτες και του εμπρηστή το διάβολο, που όταν ανάψει τη φωτιά θα τρέχουν να σωθούν μα θα ‘ναι και πάλι όλα, πολυτελώς φραγμένα! Και μετά από τη στάχτη, με τη πρώτη βροχή που φουσκώνει το χείμαρρο και ξεχειλίζει τα ρέματα, έρχεται η λάσπη. Όπως προχτές στο Μαρούσι όπου ο δήμος έκτισε πάνω στο ρέμα της «Σαπφούς» αμαξοστάσια και παράνομα παρκινγκ! Μια ιστορία που επαναλαμβάνεται διαχρονικά απ’ όλες των χρωμάτων τις κυβερνήσεις, μετρώντας καμένους και πνιγμένους, ανακοινώνοντας και πάλι μέτρα προστασίας για… μελλοντική αποφυγή του εγκλήματος! Και μεις τηλε-συγκινημένοι, καταθέτουμε στεφάνι από «ασφόδελο» της λησμονιάς φυτό, αλλάζοντας κανάλι…