ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών: Επιστολή προς τους μαθητές για την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Επιστολή του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών προς τους μαθητές σχετικά με την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Η επιστολή
Αγαπητέ μαθητή, μαθήτρια
Σε λίγες μέρες γιορτάζουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Θα γιορτάσουμε τον αγώνα του ελληνικού λαού, των εργαζομένων, των μαθητών, των φοιτητών να ανατρέψoυν το καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών που του επιβλήθηκε από το 1967 μέχρι το 1974.
Τι ήταν η Χούντα;
Τον Απρίλη του 1967 η χούντα των συνταγματαρχών πήρε στα χέρια της την πολιτική εξουσία. Πίσω από βαρύγδουπες δηλώσεις για «Επανάσταση» για την αναγέννηση του έθνους, η Χούντα κατάργησε εργατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες, στοιχειώδη ατομικά και δημοκρατικά δικαιώματα στέλνοντας στις φυλακές, στις εξορίες, διώκοντας ακόμα και με βασανιστήρια κομουνιστές, δημοκράτες, πρωτοπόρους αγωνιστές εργαζόμενους. Παρά τις πατριδοκάπηλες κορώνες της ήταν αυτή που άνοιξε το δρόμο για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ και την κατοχή της Κύπρου.
Ήταν η Χούντα το έργο κάποιων «τρελών» που ξεπήδησαν από το πουθενά;
Το καθεστώς αυτό δεν ήρθε σαν κεραυνός ένα αιθρία. Η σκληρή καταστολή των εργατικών και λαϊκών αγώνων, η εγκύκλιος 1010 του Γ . Παπανδρέου που απειλούσε με απόλυση κάθε εκπαιδευτικό που συνδεόταν με την Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, οργάνωση που εξέφραζε το πιο αγωνιστικό κομμάτι των νέων της εποχής, η δολοφονία του Λαμπράκη, ο εθνικισμός και ο αντικομουνισμός ήταν κυρίαρχη πολιτική όλων των κυβερνήσεων.
Ποια συμφέροντα εξυπηρετούσε;
Την 21η Απρίλιου οι συνταγματάρχες ανέλαβαν να συνεχίσουν την βρώμικη δουλειά με τα χέρια τους λυμένα, βάζοντας τον αγωνιζόμενο λαό στον γύψο…Μαστίγιο για τους εργαζόμενους και καρότο για τις μεγάλες επιχειρήσεις στις οποίες άμεσα κατάργησε ακόμα και τα πιστοποιητικά φορολογικής ενημερότητας, την εκπλήρωση των υποχρεώσεων τους προς το ΙΚΑ, ενώ περιόρισε και τις «ενοχλητικές» διεκδικήσεις των συνδικάτων. Στους εφοπλιστές ο Γ. Παπαδόπουλος είπε σε ομιλία του (19 Μάρτη 1968) «έλθετε προς ημας και πέστε μας τι θέλετε. Θα σας παράσχω το παν». Η χούντα είχε την στήριξη των ΗΠΑ και στην εξωτερική πολιτική πρωτοστάτησε και αυτή στην εξυπηρέτηση των στρατιωτικών δαπανών για το ΝΑΤΟ, όπως συνέχισαν κάνουν μέχρι σήμερα όλες οι κυβερνήσεις.
Και όμως και σήμερα υπάρχουν και κάποιοι που υποστηρίζουν τη χούντα. Είναι οι Χρυσαυγίτες και οι φασίστες.
Σου κρύβουν ότι:
Και στη περίοδο της χούντας είχαμε καπιταλιστική κρίση, το 1973, ενώ η σκληρή καταπίεση και η κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων αύξησε και άλλο τις ανισότητες και την φτωχοποίηση του λαού. Την ίδια τα κέρδη των βιομηχανικών επιχειρήσεων αυξάνονταν κατά 520% (ICAP) στη διάρκεια της δικτατορίας.
Ότι η κατάσταση αυτή οδήγησε σε μεγάλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στο χουντικό καθεστώς: Το 1973 πυκνώνουν οι αγώνες πολλών κλάδων (οικοδόμων, υπαλλήλων καταστημάτων τροφίμων, εργατών της σιδηροβιομηχανίας, ναυτεργατών, σιδηροδρομικών, αγροτών, συνταξιούχων κα) για μισθολογικά και άλλα εργασιακά δικαιώματα.
Ποια ήταν η κατάσταση στην παιδεία;
Εκτός από τους εργαζόμενους η νεολαία, μαθητές και φοιτητές αντιμετώπιζαν την βία της τρομοκρατίας και του χαφιεδισμού: απόλυση δημοκρατών καθηγητών, πειθαρχικά συμβούλια, διάλυση φοιτητικών συλλόγων, αποβολή φοιτητών που δεν υποτάσσονταν. Οι φοιτητές με κυρίαρχο αίτημα τις ελεύθερες εκλογές άρχισαν ένα πολύμορφο αγώνα. Η αντιδικτατορική δράση κορυφώθηκε με τις καταλήψεις στη Νομική το Φλεβάρη και το Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο. Μαζί τους ξεσηκώθηκαν χιλιάδες λαού εργαζόμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, αγρότες, νεολαία, μαθητές που κατέκλυσαν τους δρόμους της Αθήνας, βροντοφωνάζοντας Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, Κάτω η Χούντα, Έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ.
Η Χούντα για ακόμα μια φορά έδειξε ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της «εθνικής επαναστάσεως»: άγρια καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων του Πολυτεχνείου, δεκάδες νεκροί, φυλακίσεις και διωγμοί. Το αληθινό πρόσωπο της χούντας δεν μπορούσαν να το κρύψουν εντελώς ούτε οι ίδιοι οι χουντικοί που στον επίσημο απολογισμό τους κάνουν λόγο για 11 νεκρούς κι 100-110 τραυματίες.
Αποδείχτηκε για ακόμα μια φορά πόσο «πατριωτικό» είναι το αληθινό πρόσωπο του φασισμού και του εθνικισμού:
Η Χούντα όχι μόνο απλόχερα έδωσε προνόμια και δώρα σε βιομήχανους και εφοπλιστές αλλά στήριξε τον δολοφονικό οργανισμό του ΝΑΤΟ και με τις πραξικοπηματικές της ενέργειες έστρωσε το χαλί για να γίνει η τουρκική εισβολή στην Κύπρο (Ιούλιος 1975).
Σήμερα υπάρχουν ισχυροί προστάτες για τον ελληνικό λαό;
Η πείρα της Κύπρου και οι «ανθρωπιστικές» εισβολές και βομβαρδισμοί ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία το 1999, στο Αφγανιστάν το 2002 και σήμερα στη Συρία δείχνουν ότι αυτές οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις κάθε άλλο παρά αποτελούν τον ισχυρό προστάτη του ελληνικού λαού, αλλά αντίθετα προκαλούν τις εντάσεις και τους πολέμους και μετά μοιράζουν πάνω από τα πτώματα των δυο πλευρών τη λεία τους. Τους είδαμε και στη σημερινή εποχή να παίζουν το ρόλο του Ποντίου Πιλάτου στις γκρίζες ζώνες του Αιγαίου, και στην κρίση των Ιμίων…
Για το βρώμικο ρόλο αυτών των ενώσεων κουβέντα δεν λένε ούτε η σημερινή κυβέρνηση που δίνει τα ρέστα της για να μπουν οι χώρες των Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ, αλλά ούτε και οι σημερινοί υμνητές της χούντας, η ΧΑ και άλλες δυνάμεις που ουσιαστικά με αφορμή το Μακεδονικό γεμίζουν με δηλητήριο τη νεολαία για να προκαλέσουν νέα μίση μεταξύ των λαών, να υποδαυλίσουν νέους πολέμους, αλλαγές συνόρων στο όνομα των «χαμένων πατρίδων». Κρύβουν φυσικά ότι αυτοί που φέρνουν τα Μνημόνια στους λαούς, οι ίδιοι αξιοποιούν και φουντώνουν εθνικισμούς για να χωρίζουν τους εργαζόμενους και να τους βάζουν να σκοτώνονται για το μοίρασμα των αγορών και των πετρελαίων. Όπως λέει ο ποιητής μετά τον πόλεμο και ο νικημένος λαός πεινάει και ο νικητής λαός πεινάει…
Η θέση της νεολαίας είναι στον αγώνα για το ΨΩΜΙ για να ζήσουμε με βάση τις δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας, για την ΠΑΙΔΕΙΑ που θα μορφώνει ολόπλευρα όλους τους νέους χωρίς φραγμούς, για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ από την φτώχεια, από την ανεργία, από την εκμετάλλευση. Αυτόν το δρόμο έδειξε το Πολυτεχνείο και η ιστορία διέψευσε αυτούς που έλεγαν ότι η «Χούντα είναι ανίκητη». Αυτόν τον δρόμο έδειξαν και οι μαθητές στα πρόσφατα μαζικά συλλαλητήρια μαζί με γονείς, καθηγητές και φοιτητές.
Ο εορτασμός του Πολυτεχνείου δεν είναι εθιμοτυπική διαδικασία, είναι η γιορτή για τη δύναμη του λαού, για τη δυνατότητα να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας, να έχουμε τη ζωή που μας αξίζει!!