Γίναμε νούμερα

Δεν υπάρχει μέρα που να μην αναγκαστούμε να χρησιμοποιήσουμε  τον ΑΔΤ, τον ΑΜ, τον ΑΦΜ, και μια μακρά σειρά από άλλα νούμερα. Χωρίς αυτά δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε την παραμικρή κίνηση.

Αν κάποιος έχει την ατυχία να  χρειαστεί συναλλαγή με ΔΟΥ ή Ασφαλιστικό Ταμείο, τότε χρειάζεται επιπλέον τον ΑΜΚΑ, διάφορα νούμερα μητρώων, κωδικούς ΕΦΚΑ, ΤΑΧΙSNET, κ.ά.  Παιδεύεται  αλλά συνήθως δεν  καταφέρνει να κάνει τη δουλειά του και φεύγει άπρακτος.

Για να υπηρετήσουμε ακόμη και τη στρατιωτική μας θητεία χρειάζεται  να έχουμε εκδώσει Α.Φ.Μ.

Όταν οφείλεις στο Δημόσιο ( ΔΟΥ κ. λ. π. ) κι έχεις μετρητά, νομίζεις πως μπορείς να τα καταβάλλεις και τελειώνεις. Αμ δε;   Το Δημόσιο δεν δέχεται μετρητά προκειμένου να σε αναγκάσει να  πηγαίνεις στις Τράπεζες. Απαιτεί διαδικασία έκδοσης επιταγών. Έτσι υποχρεώνεσαι να καταθέσεις εκεί τα χρήματά σου. Αν χρειάζεσαι κι άλλες συναλλαγές  σου ζητούν και άλλα νούμερα για να γίνουν οι πληρωμές , όπως IBAN και δεν συμμαζεύεται… Πρέπει να γνωρίζεις και τα δικά σου νούμερα και των άλλων. Αν δε τα ξέρεις τρέχα να τα βρεις. Δεν τους αρκεί βέβαια ότι διακινείς τον ιδρώτα σου μέσω των τραπεζών. Οφείλεις να πληρώσεις και προμήθεια από πάνω!

Ακόμη και στα δικόγραφα απαιτείται πλέον να γράφεται το ΑΦΜ σου. Διαφορετικά μπορεί να στερηθείς και την έννομη προστασία. Οι δικηγόροι παλαιότερα, όταν χρειαζόταν, δηλώναμε στο Δικαστήριο τ’ όνομά μας.  Σήμερα πρέπει, αφού σταθούμε προσοχή, να φωνάξουμε δυνατά στο μικρόφωνο του ακροατηρίου το νούμερό μας. Πολύ δυνατά, γιατί καμιά φορά δεν ακούγεται καλά. Διαφορετικά δεν μας δίνεται ο λόγος!  Επιπλέον πρέπει να προμηθευτούμε και POS για να μας συνοδεύει στα Δικαστήρια.

Προκειμένου να ζήσεις, αν σου περισσέψουν κάποια ψιλά, πρέπει κι αυτά να τα καταθέσεις σε τραπεζικό λογαριασμό για να λάβεις πιστωτική κάρτα. Μόνον έτσι μπορείς να ψωνίσεις αυτά που χρειάζεσαι για να μην πεινάσεις.  Αν δεν έχεις κωδικό PIN δεν σου δικαιολογούνται τα μικροέξοδα που κάνεις στο μοναδικό κατάστημα που πλέον επισκέπτεσαι. Το Σούπερ- μάρκετ.

Όλα αυτά είναι τυχαία; Όχι βέβαια! Η παγκοσμιοποίηση, αφού μας καθόρισε τι θα πίνουμε, τι θα τρώμε ( ξεκίνησε το νέο μάστερ Σεφ), τι θα μαθαίνουμε, που θα συχνάζουμε, με ποιους θα συναναστρεφόμαστε, με ποιους θα ψυχαγωγούμαστε ( με τους μαχητές ή με τους διάσημους),  φρόντισε και ποιον θα ψηφίζουμε. Κι όχι μόνο εμείς.

Τι νομίζετε δηλαδή; Πως ο κ. Μακρόν εξελέγη Πρόεδρος της Γαλλίας, γιατί είχε θητεύσει χρόνια στην πολιτική, κι είχε αγωνιστεί για οράματα και ιδέες; Μάλλον θα σας διαφεύγει ότι ήταν ένας τραπεζίτης, που δεν είχε εκλεγεί ποτέ του ούτε δημοτικός σύμβουλος. Διαφορετικά πως θα τον ψήφιζε και ο Σόϊμπλε, αν ψήφιζε στην Γαλλία, όπως δήλωσε πριν από τις γαλλικές εκλογές.

Γι΄ αυτό οι παγκοσμιοποιητές ξένοι και εγχώριοι, για να μας οργανώσουν καλύτερα, να μας ελέγχουν αποτελεσματικότερα και να μην τους ξεφεύγει το παραμικρό σκέφτηκαν ν’ αριθμήσουν την κάθε μας κίνηση. Να της δώσουν ένα νούμερο. Τα νούμερά μας αυτοί τ’  αποθηκεύουν κι εμείς πρέπει να τ’ αποστηθίσουμε. Για να μην μας τα κλέψει κανείς. Επιδιώκουν δηλαδή να μας κάνουν σκέτα νούμερα. Χωρίς ελευθερία, χωρίς προσωπικότητα, χωρίς αξιοπρέπεια. Απλά υποχείρια.

Η τακτική αυτή αποκαλείται μεταρρυθμιστική. Γίνεται στα πλαίσια των αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που ωρύονται  κάποιοι κι ακόμη εξακολουθούν, πως πρέπει να επισπεύσουμε, για να βγούμε από την κρίση και να γίνουμε μια κανονική χώρα.

Έτσι η κρίση έγινε κανονικότητα! Μπράβο μας! Και σ΄ ανώτερα!

*Ο Γιώργος Καρύδης είναι δικηγόρος, αντιδήμαρχος Δήμου Κέρκυρας