Νέα ανατροπή στην υπόθεση του Sandy Beach υπέρ της Aquis

Καλά κρατεί η αντιδικία Κεντ – Ρίζου. Δικάστηκαν τα ασφαλιστικά μέτρα την 4^η Αυγούστου 2017. Προσωρινή επανεγκατάσταση της Aquis αποφάσισε το Πρωτοδικείο. Όλη η απόφαση του δικαστηρίου.

Νέα μεγάλη ανατροπή στην πολύκροτη υπόθεση του Sandy Beach στην Κέρκυρα και της αντιδικίας μεταξύ οικογένειας Ρίζου και Aquis.
Με νέα του απόφαση (1033/2017) το Πρωτοδικείο Κέρκυρας, την 4η Αυγούστου 2017, με την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, διατάσσει την επιστροφή του ξενοδοχείου των 2.400 κλινών, στην Aquis. Συγκεκριμένα, με την απόφαση 1033/2017 της 4ης Αυγούστου, το δικαστήριο δέχεται την αίτηση της Aquis, και διατάσσει την προσωρινή της επανεγκατάσταση στο ξενοδοχείο, μέχρι να εκδοθεί η οριστική απόφαση της σχετικής αγωγής.
Μάλιστα καταδικάζει την «ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΞΤΕ», συμφερόντων της οικογενείας Ρίζου στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης, όπως δημοσιεύει το money-tourism.gr.

Η απόφαση

Το ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ βάσει της αίτησης της Ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία, «AQUIS ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ» και το διακριτικό τίτλο «Aquis Hotels & Resorts», εναντίον της Ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία, «ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΞΤΕ», που εδρεύει στον Άγιο Γεώργιο Αργυράδων Κέρκυρας, αφού έλαβε υπόψη της τους ισχυρισμούς των πληρεξούσιων δικηγόρων των διαδίκων, οι οποίοι ανέπτυξαν προφορικά τους ισχυρισμούς τους, αλλά και τα σχετικά σημειώματά τους, και αφού μελέτησε τη δικογραφία, αποφάσισε τα εξής:

Το σκεπτικό της απόφασης

«Δυνάμει συμβάσεων μίσθωσης που καταρτίθηκαν αρχικά στις 22-7-2008, μεταξύ της αιτούσας ως μισθώτριας και της καθ’ ης ως εκμισθώτριας, οι οποίες μετά από διάφορες τροποοιήσεις κωδικοποιήθηκαν τελικά στις 31-1-2013 σε δύο ενιαία μισθωτήρια, η καθ’ ης εκμίσθωσε στην αιτούσα, αφενός το ξενοδοχείο AQUIS SANDY BEACH 4, ευρισκόμενο στην περιοχή Αγίου Γεωργίου Αργυράδων, ρυθμιζόμενο ως προς τους ειδικότερους όρους του χωριστά με το ένα εκ των δύο συντασσόμενων την ίδια ημέρα ιδιωτικών συμφωνητικών, αφετέρου τα ξενοδοχεία AQUIS SANDY BEACH , AQUIS SANDY BEACH 1, AQUIS SANDY BEACH 2 και AQUIS SANDY BEACH 3, ευρισκόμενα ομοίως στην περιοχή Αγίου Γεωργίου Αργυράδων, ρυθμιζόμενο ως προς τους ειδικότερους όρους του, χωριστά με το ένα εκ των δύο συντασσόμενων την ίδια ημέρα ιδιωτικών συμφωνητικών.

Η καθ’ ης ωστόσο, επικαλούμενη καθυστέρηση στην καταβολή των δόσεων του μισθώματος για το έτος 2016, προέβη στην έκδοση της με αριμθό 104/15-12-2016 διαταγής απόδοσης των συνολικά πέντε μίσθιων ξενοδοχειακών μονάδων και καταβολής μέρους των οφειλόμενων για το έτσος 2016 μισθωμάτων 692.500,00 ευρώ, η οποία επιδόθηκε στην αιτούσα στις 16-1-2017, οπότε η τελευταία άσκησε τη με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 11/19-1-2017 ανακοπή με αίτημα την ακυρωση της άνω διαταγής απόδοσης, η συζήτηση της οποίας ορίσθηκε αρχικά με τη δικάσιμο της 9-5-2017, κατά την οποία η συζήτηση της υπόθεσης αναβλήθηκε, ενώ κατέθεσε και τη με αριθμό έκθεση κατάθεσης 27/19-1-2017 αίτηση αναστολής, επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθμό 320/10-3-2017 απορριπτική απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου.

Ακολούθως, δυνάμει της με αριθμό 1750/15-3-2017 έκθεσης αναγκαστικής εκτέλεσης η καθ’ ης προέβη στην εκτέλεση της με αριθμό 104/15-12-2016 ως άνω διαταγής απόδοσης και η αιτούσα αποβλήθηκε από την κατοχή των μίσθιων ξενοδοχειακών μονάδων.

Εντούτοις, η αιτούσα δυνάμει της με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 123/23-3-2017 αίτησης, αιτήθηκε την ανάκληση της άνω με αριθμό 320/10-3-2017 απορριπτικής απόφασης, επί της οποίας εκδόθηκε στις 25-4-2017 η με αριθμό 502/2017 απόφαση ομοίως του παρόντος Δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία, αφού πιθανολογήθηκε αφενός ότι η ως άνω με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 11/19-1-2017 ανακοπή λόγω ,η υφισταμένης οφειλής μισθώματος για το έτος 2016, ήτοι ένεκα της μη ύπαρξης αιτίας για την έκδοση της προαναφερόμενης διαταγής πληρωμής, αφετέρου ότι προκύπτει ανεπανόρθωτη βλάβη της αιτούσας, καθώς η οριστική της αποβολή για την παρούσα τουσριστική περίοδο από την κατοχή των επίδικων ξενοδοχειακών μονάδων θα έχει ως άμεση συνέπεια την πλήρη διακοπή της επιχειρηματικής της δραστηριότητας, ανακλήθηκε η με αριθμό 320/2017 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου και ανεστάλη η εκτέλεση της υπ’ αριθμ. 104/2016 διαταγής απόδοσης μισθίου του Δικαστή αυτού του Δικαστηρίου, μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση επί της 19-1-2017 και υπ’ αριθμ. εκθ. καταθ. 11/19-1-2017 ασκηθείσας ανακοπής.

Ακολούθως, λόγω μη συμμόρφωσης της καθ’ ης, η οποία παρότι όφειλε μετά την έκδοση της άνω απόφασης να προχωρήσει τη χρήση των μισθίων, εντούτοις, επικαλούμενη σφάλμα στην κρίση του Δικαστηρίου κατά τις δικές της αιτιάσεις, χωρίς να έχει στο μεταξύ μεσολαβήσει διαφορετική δικαστική κρίση, κι ενώ της είχε κοινοποιηθεί στις 26-4-2017 η με αριθμό 502/2017 απόφαση, αλλά και οι από 28-4-2017 και 11-5-2017 εξώδικες διαμαρτυρίες-προσκλήσεις της αιτούσας ουδέποτε παρέδωσε τη χρήση των μισθίων, αλλά αντίθετα προέβη σε κάθε ενέργεια προκειμένου να συνεχίσει να λειτουργεί η ίδια τις εν λόγω ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, πράγμα το οποίο κατάφερε, εκμεταλλευόμενη τουλάχιστον αρχικά τις κρατήσεις που ήδη είχαν συμφωνηθεί μεταξύ της αιτούσας και διαφόρων τουριστικών πρακτόρων, όπως άλλωστε ρητά αναφέρεται στο σημείωμά της, με αποτέλεσμα η αιτούσα να αδυνατεί να λειτουργήσει κατά τους όρους των ισχύοντων ιδιωτικών συμφωνητικών μίσθωσης τις άνω μονάδες.

Στο σημείο αυτό άλλωστε πρέπει να επισημανθούν τα κάτωθι :
α) ναι μεν στη με αριθμό 502/2017 απόφαση αναφέρεται ότι η καθ’ ης νομίμως άσκησε το δικονομικό της δικαίωμα και προέβη στην εκτέλεση της διαταγής  απόδοσης, εντούτοις στην ίδια απόφαση ρητώς αναφέρεται ότι και η αιτούσα νομίμως άσκησε το δικό της δικονομικό διακαίωμα περί άσκησης αίτησης ανάκλησης της άνω με αριθμό 320/2017 απόφασης, το οποίο μάλιστα, αφού κρίθηκε παραδεκτό και νόμιμο, ελέγχθηκε περαιτέρω και ως ουσιαστικά βάσιμο, καταλήγοντας στη δικαστική κρίση περί ανάκλησης της άνω απόφασης κι ως εκ τούτου αναστολής εκτέλεσης της διαταγής απόδοσης, χωρίς να δύναται να αντληθεί επαρκές νομικό έρεισμα περί μη εφαρμογής της εν λόγω απόφασης, εξαιτίας της ήδη στο μεταξύ μεσολαβούσας ολοκλήρωσης της διαδικασίας αποβολής, διότι κατ’ ανάλογη των αιτιάσεων της καθ’ ης λογική ακολουθία, στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να αποδομηθεί όλο το δικαιϊκό σύστημα των ενδίκων μέσων και βοηθημάτων, όπως είναι διαρθρωμένο στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Ήτοι, με βάση τη συλλογιστική της καθ’ ης ότι αφού μεσολάβησε ολοκλήρωση της εκτέλεσης, η δικονομικά προβλεπόμενη διάταξη περί ανάκλησης δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής, κάθε δικαστική απόφαση που εκδίδεται επί ενδίκου μέσου ή βοηθήματος, όταν στο μεταξύ έχει μεσολαβήσει εκτέλεση, δεν παράγει έννομες συνέπειες. Εξάλλου, ενόψει όλων των προαναφερομένων, στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται περί αιτήματος επανεγκατάστασης στο πλαίσιο των διατάξεων του 617 ΚΠλοΔ σε συνδυασμό με τα άρθρα 550,579 παρ.2 και 914 ΑΚ, ‘οπως αβάσιμα διατείνεται η καθ’ ης, ούτε συντρέχει περίπτωση πλήρους ικανοποίησης δικαιώματος, αφενός διότι σε κάθε περίπτωση ενόψει της εκκρεμούσης κύριας δίκης επί της προμνησθείσας ανακοπής του άρθρου 933 ΚΠολΔ , δεν έχει κριθεί το ουσιαστικό δικαίωμα περί ενεργούς ή μη ύπαρξης διαταγής απόδοσης με τις οποίες έννομες συνέπειες αυτό μπορέι να επιφέρει, στο πλαίσιο του οποίου άλλωστε δυνάμει της άνω ανακλητικής απόφασης πιθανολογήθηκε η ουσιαστική του βασιμότητα, ενώ σαφώς πρόκειται περί επαγγελματικής μίσθωσης άρα περί διαρκούς έννομης σχέσεις ,
β) ουδόλως συντρέχει περίπτωση προσωρινού δεδικασμένου από την έκδοση της με αριθμό 501/2017 απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της αιτούσας, περί λήψη του προσωρινού μέτρου στο πλαίσιο της ρύθμισης κατάστασης με τρόπο ώστε να αναγνωριστεί η δυναντότητα της να επιβεβαιώνει κρατήσεις και να συνάπτει ξενοδοχειακές συμβάσεις με τουριστικούς πράκτορες σε εκτέλεση των όρων της σύμβασης μίσθωσης μέχρι την έκδοση απόφασης επί της τακτικής αγωγής που έχει ασκηθεί, δοθέντος ότι αφενός το αίτημα στην προκειμένη περίπτωση είναι διαφορετικό, αφετέρου διότι δεν υφίσταται ταυτότητα πραγματικής και νομικής αιτίας, ενώ στο μεταξύ, εκδόθηκε η ως άνω με αριθμλο 502/2017 απόφαση, που δεν είχε εκδοθεί και ληφθεί υπόψη κατά την έκδοση της με αριθμό 501/2017 απόφασης και
γ) δεν δύναται να αντληθεί παραδεκτός και βάσιμος ισχυρισμός περί έλλειψης κατεπείγοντος της κρινόμενης αίτησης και καταχρηστικής της άσκησής της από μόνο το γεγονός της αναβολής των τριών κύριων δικών που εκκρεμούν με αφορμή την επίδικη διαφορά, ακριβώς διότι σε επίπεδο επείγοντος κι επικείμενου κινδύνου, έχουν ασκηθεί τα κατάλληλα κατά την κρίση της αιτούσας ένδικα βοηθήματα, κατά την ενδεδειγμένη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων.

Επομένως, σύμφωνα με όλα τα προδιαλαμβανόμενα, απορριπτόμενων κατά τα προαναφερόμενα των αιτήσεων της καθ’ ης, με την επισήμανση ότι ενόψει της βασικής έννομης σχέσης που συνδέει τους διαδίκους, που είναι η μίσθωση των επίμαχων ξενοδοχειακών επιχειρήσεων με εκμισθώτρια την καθ΄ης και μισθώτρια την αιτούσα, αυτή, που κατά προφανή λογική ακολουθία έχει μέχρι σήμερα υποστεί και θα συνεχίσει να υφίσταται ανεπανόρθωτη οικονομική βλάβη από την πλήρη διακοπή της επιχειρηματικής της δραστηριότητας ένεκα της άρνησης της καθ’ ης να της παραχωρήσει τη χρήση των μισθίων και μάλιστα σε εκτέλεση της προμνησθείσας δικαστικής απόφασης είναι η αιτούσα, ενώ καταβαλλομένων των συμφωνημένων μισθωμάτων για το έτος 2017 η καθ’ ης ουδεμία οικονομική βλάβη θα υποστεί συνέπεια της λειτουργίας της συμβατικής τους σχέσης, με την επισήμανση ότι η καταβολή δαπανών με την οποία διατείνεται ότι έχει ήδη επιβαρυνθει μέχρι σήμερα, τουλάχιστον από τις 26-4-2017 που της κοινοποιήθηκε η με αριθμό 502/2017 απόφαση, αποτελεί δική της επιλογή με ταυτόχρονη ανάληψη του σχετικού κινδύνου και όχι συνέπεια που σχετίζεται με συμπεριφορά της αιτούσας, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή κατά την κύρια βάση της, παρελκόμενης της εξέτασης της επικουρικής βάσης της α’ιτησης.

Συνακόλουθα, και δοθέντος ότι σύμφωνα και με όσα διαλαμβάνονται στη μείζονα σκέψη στην προκειμένη περίπτωση υφίσταται αντίστοιχα του αιτήματος στο πλαίσιο της ρύθμισης της διάταξης του άρθρου 731 ΚΠολΔ με την υφιστάμενη διτάραξη, ήτοι την άρνηση παραχώρησης της χρήσης των μίσθιων στο πλαίσιο του διατακτικού μίας δικαστικής απόφασης και των ορίων της ουσιαστικής αξίωσης, πρέπει να διαταχθεί η προσωρινή επανεγκατάσταση της αιτούσας στα μίσθια, μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της με αριθμό έκεθσης κατάθεσης  11/2017 ανακοπής και τα δικαστικά έξοδα της αιτούσας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της καθ’ ης η αίτηση, λόγω της ήττας της (άρθρο 176 ΚΠολΔ), σύμφωνα με τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

ΔΕΧΕΤΑΙ την αίτηση.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την προσωρινή επανεγκατάσταση της αιτούσας στα μίσθια ξενοδοχειακά συγκροτήματα, όπως αυτά περιφράφονται στην αίτηση, μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση επί της από 19-1-2017 και υπ’ αριθμ. εκθ. καταθ. 11/19-1-2017 ασκηθείσας ανακοπής αιτούσας.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τη καθ’ ης στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της αιτούσας , τα οποία ορίζονται στο ποσό των τριακοσίων τριάντα (330,00) ευρώ».

Πηγή: money-tourism.gr