Στη μαυρίλα, ανάσες ψυχής…

Τα περάσανε και αυτά τα μέτρα για την «επανασωτηρία» της πατρίδος και όλοι έπαιξαν συνειδητά το συστημικό τους ρόλο ! Τόσο μέσα στη βουλή οι γνωστοί εναλλασσόμενοι σωτήρες, όσο και απ’ έξω από αυτήν, οι νομίζοντες ότι έτσι αντιστέκονται και παλεύουν… Με εθιμικές πορείες-λιτανεύσεις και με τους γνωστούς-άγνωστους αλλά απαραίτητους  μπάχαλους, ρίχνοντας πυροτεχνήματα! Τα γνωστά εφέ, με τα οποία τελειώνουν ως γνωστόν οι «δυναμικές» επετειακές εκδηλώσεις, ενάντια στις μνημονιακές κυβερνητικές αποφάσεις, από το 10 και εντεύθεν! Με τους τηλε-Χατζηπαπάρες να σκίζουν τα σινιέ ιμάτιά τους γιατί πήρε φωτιά φυλάκιο και αμαυρώθηκε ο «χώρος των πεσόντων» και τη Ραχήλ να κραυγάζει «Αέρα» προφανώς δυσκολευόμενη να αναπνεύσει από την εισπνοή καπνογόνων…

Το «παιγνίδι» είναι ασφαλώς στημένο κι από πριν ξεπουλημένο… Ανάγκη λοιπόν έστω και νοερώς για ένα ταξίδι ψυχής, προκειμένου να πάρει κανείς ανάσα. Γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, όσο και αν στην ποδοπατούν με λύσσα οι «σωτήρες». Αξίζει γι’ αυτό να ταξιδέψεις μέχρι τη Μαριναλέντα στη διπλανή μας Ισπανία! Εκεί στο χωριό της ουτοπίας. Μια περιοχή δίπλα στην Ανδαλουσία που οι 3.000 κάτοικοί της κατάφεραν να κάνουν το ξεχωριστό μέσα στη άγρια κρίση που μαστίζει – όπως και εμάς – την Ισπανία. Κτίζουν εκεί μια ζωή απλή με αξιοπρέπεια ξορκίζοντας τον καταναλωτισμό και την υστερία του πλούτου. Η ελευθερία και η ισότητα μεταξύ των κατοίκων, νόμος ζωής! Μετά από μακρόχρονες απεργίες και συνεχή αγώνα, αυτή η μικρή κοινωνία έκανε δικά της τα στρέμματα του δούκα του Infantado. Ο από το 79 εκλεγμένος δήμαρχος Gordillo θυμάται: “Η αστυνομία μας έβαζε φυλακή, μας χτυπούσαν. Οι δικαστές μας έβαζαν πρόστιμα, μας καταδίκαζαν. Αλλά εμείς εξακολουθούσαμε να παλεύουμε. Η επιμονή είναι επαναστατική. Και έπειτα από πολλά χρόνια πήραμε τη γη.” Τώρα οι εργάτες έχουν 12 χιλιάδες στρέμματα. Παράλληλα και ένα μικρό εργοστάσιο που τυποποιούνε το λάδι και τα αγροτικά προϊόντα  τα οποία πουλάνε στην Ισπανική αγορά. Το κυριότερο είναι ότι η συνέλευση αποφασίζει για τα πάντα! Ίσως το βασικότερο από τα παραπάνω είναι ότι «η συνέλευση αποφασίζει για τα πάντα…» Ας  ελπίσουμε ότι η συνέλευση θα κυριαρχεί και θα αποφασίζει, όσο αυτό το θαυμάσιο πείραμα θα διαρκεί, γιατί φονιάς του «ονείρου» παντού και πάντα ήταν η εξουσία!

Αλλά ας συνεχίσουμε το ταξίδι αναψυχής αφήνοντας πίσω γραμματείς και φαρισαίους, που μετά την πτώση του «υπαρκτού» ψάχνουν ακόμα υπαίτιους στους αριθμούς και στα πλάνα… Έτσι αποχαιρετώντας την «Μαριναλέντα» ανταμώνουμε στη Μαδρίτη με την αριστερή δήμαρχό της, Μανουέλα Καρμένα. Η «σούπερ γιαγιά» η «πασιονάρια των αγανακτισμένων»,  εξυγίανε τα οικονομικά του δήμου, μείωσε εντυπωσιακά το χρέος της προηγούμενης δεξιάς διαχείρισης. Ακύρωσε μερικές χιλιάδες διαταγές εξώσεων. Θεσμοθέτησε και προχώρησε στην οικονομική υποστήριξη του Συμβουλίου Αλληλέγγυας Κοινωνικής και Συνεργατικής Οικονομίας στο οποίο συμμετέχουν εκπρόσωποι της περιφερειακής κυβέρνησης της Μαδρίτης, των Πανεπιστημίων Κομπλουτένσε και Κάρλος Γ’,  της περιφερειακής ομοσπονδίας. Το σπουδαιότερο όμως είναι η συμμετοχή σ’ αυτό των συλλογικοτήτων της γειτονιάς! Αυτά , έξι χρόνια μετά το Κίνημα των Αγανακτισμένων 15Μ, υιοθετώντας στην πράξη τις προτάσεις της Πλατείας Πουέρτα Ντελ Σολ, «για μια άλλη οικονομία…» που τρομοκρατεί το κατεστημένο.

Το ίδιο και η κίνηση της δημάρχου της Βαρκελώνης Άντα Κολάου που προκάλεσε πανικό στην Κεντρική Τράπεζα της Ισπανίας, η οποία προειδοποίησε με έντονο τρόπο την νέα δήμαρχο  να μην «κόψει» τοπικό νόμισμα, χαρακτηρίζοντάς το «ανεπιθύμητο» και «αδύνατο». Βεβαίως κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι τόσο το εγχείρημα «Μαριναλέντα» όσο και οι κοινωνικολαϊκές δράσεις των δήμων Μαδρίτης και Βαρκελώνης, οδηγούν τις «μάζες» στο παρά πέντε της προλεταριακής εξέγερσης… Ομολογουμένως όμως ξεχωρίζουν ως προωθημένες ενέργειες που προσπαθούν εκτός άλλων να βάλλουν τον πολίτη στη συνέλευση των αποφάσεων και αυτό είναι το σπουδαίο! Δύσκολη και πολύ εύθραυστη προσπάθεια σε μια ατμόσφαιρα γενικής δυσπιστίας, αποτέλεσμα ενός στημένου «παιγνιδιού» του συστήματος, που το βιώνουμε και στη χώρα μας από τον μαύρο Απρίλη του 10…