Ζητούν Γην και Ύδωρ…

Αυτός είναι ο προχθεσινός ο τίτλος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και εκπλήσσει που τώρα τον ανακαλύπτει ο καλός ο αρθρογράφος… Αφού από το 2010 μας ξεπουλάνε, όχι βέβαια μια και έξω αλλά τεμάχιο, τεμάχιο! Χθες στο νησί μας έκλεισε το ξεπούλημα του Ερημίτη και πριν από αυτόν το αεροδρόμιο πήγε μπιρ-παρά στη Fraport! Αύριο θα συνεχίσουν με ακτές και παραλίες, ανάκτορα και καστέλα, νησάκια και νησίδες και ουκ έστι τέλος!

Όσο για το «Ύδωρ», ευτυχώς εμείς δεν κινδυνεύουμε  μόνο αν ενδιαφέρονται για γύψο καλλιτεχνίας, τότε και  μόνο τότε μπορεί να προχωρήσουν στην «αξιοποίηση» της ΔΕΥΑΚ! Πού η έκπληξη λοιπόν του καλού αρθρογράφου για την απαίτηση των δανειστών να υφαρπάξουν τη Γην και το Ύδωρ; Αφού βεβαίως γνωρίζει καλλίτερα από τον καθένα ότι το ξεπούλημα ακόμα και του αέρα, ιδιαίτερα στις παραθαλάσσιες περιοχές όπου έχει τη γεύση αλμύρας, είναι συμβατική υποχρέωση των εναλλασσόμενων κυβερνήσεων. Ένας εφιάλτης που ξεκίνησε από το Καστελόριζο του Παπατζή και στη συνέχεια οι υπεύθυνοι για το «πάρε ότι θέλεις παλιατζή από μια χώρα που έπαψε όρθια να ζει …» έβαλαν τις υπογραφές τους, πράσινοι, μπλε και οι αντιστασιακοί ροζέ, κάτω από μνημόνια χωρίς καμιά απολύτως εξαίρεση…

Οποία ανακούφιση λοιπόν που ξεπεράστηκαν όλα τα εμπόδια και επιτέλους ολοκληρώθηκε η διαδικασία ολοκλήρωσης της μεταβίβασης του Ερημίτη Κασσιόπης από το ΤΑΙΠΕΔ προς την ιδιοκτήτρια πλέον εταιρεία! Και, όπως αναφέρουν οι ενθέρμως υποστηρίζοντες το ξεπούλημα, το έργο με την πάροδο του χρόνου θα έχει σαν αποτέλεσμα να περιοριστεί καθοριστικά και η… ανεργία! Εξάλλου ας μην λησμονάμε ότι  το στήσιμο του ΤΑΙΠΕΔ, που αναλαμβάνει το ξεπούλημα των «ασημικών» της χώρας, είναι μνημονιακή υποχρέωση τα δε μέλη του δεν έχουν ποινικές ούτε και αστικές ευθύνες για πράξεις ή παραλείψεις! Μπορούν έτσι αφόβως να ξεπουλούν οτιδήποτε σε οποιαδήποτε τιμή…  Και σ’ αυτό ακριβώς το σημείο της ηθικής κατάντιας, η μνήμη που, ευτυχώς, είναι ακόμα ζωντανή κάνει ένα πισωγύρισμα σαράντα ακριβώς χρόνων…

1976 το Σωφρονιστικό Κατάστημα Ανηλίκων φεύγει από το Βίδο και το νησί περιέρχεται στη δικαιοδοσία του ΕΟΤ. Και τότε, όπως και τώρα, κεντρικοί προξενητάδες, με το αζημίωτο πάντα, το προξενεύουν στους σεΐχηδες… Γέμισε και η Μπίνια από «χρυσά ρεάλια» στ’ όνειρα των φουκαράδων και υποσχέσεις στους ντόπιους για δουλειές με φούντες! Παρλαπίπες που κυκλοφορούσαν μετά από τις συνεδριάσεις των ειδικών κύκλων που στόλιζαν με «λαϊκά οφέλη» τα σχέδια τους για το ξεπούλημα του νησιού! Και στα μονόφυλλα της εποχής  – όχι σε όλα-  φιγουράριζαν πρωτοσέλιδα με ξύλινους τίτλους για τα πόσα θα έχανε η τουριστική ανάπτυξη της « Κέρκυρας μας» αν δεν δεχότανε να δώσει στους μαχαραγιάδες το νησί… Και να οι πιέσεις άνωθεν και κάτωθεν και όπου μπορούσαν «βάραγαν», εκεί όπου αυτοί ήξεραν ότι πονούσε ο καθείς. Και όμως, το ξεπούλημα του Βίδο δεν έγινε!
Τότε βλέπεις υπήρχαν ακόμα ζωντανές μαζικές οργανώσεις: Εργατικό Κέντρο, Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών, Ομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών και πολλοί άλλοι σύλλογοι επιστημονικοί και καλλιτεχνικοί. Με κατοχυρωμένους αγώνες στην άσφαλτο και όχι εικονική πραγματικότητα στις βραδινές ειδήσεις, παρέα με τα… δρώμενα! Έτσι μια συγκέντρωση, μια τεράστια πορεία, η συνεχής κινητικότητα και επαγρύπνηση απέτρεψε το ξεπούλημα.

Θα μου πείτε άλλοι Καιροί άλλα Ήθη! Ναι, εκείνη την εποχή ακόμα οι άνθρωποι βάδιζαν όρθιοι και εκτός των άλλων ξήλωναν και τους φράχτες από τις ακτές του νησιού, που τις είχαν μαντρώσει με συρματοπλέγματα την περίοδο της χουντικής επταετίας οι «πατριώτες ξενοδόχοι», δημιουργώντας χώρους πριβέ, απροσπέλαστους για τους ντόπιους κατοίκους εκεί που «σκάει το μέγιστο χειμέριο κύμα…»! Το ίδιο θα κάνουν οσονούπω και σ’ αυτά τα παραλιακά που θα ξεπουλάει το ΤΑΙΠΕΔ και όχι μόνο… Εκείνες τις εποχές οι απεργίες κατέβαζαν ρολά δυο και τρεις φορές το χρόνο! Αυτό από καιρό ξεχάστηκε…Τα ρολά κατεβαίνουν τώρα μόνο λόγω χρεοκοπίας…

Κάποιοι βλακωδώς νομίζουν πως θα τη γλυτώσουν ξεπουλώντας τις σάρκες της πατρίδας, με περιτύλιγμα την ιδιωτικοποίηση. Τους ξεγέλασαν.