Οι διαρκείς πολεμικές συρράξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου, όπως σε Συρία, Ιράκ, Κουρδιστάν, Ισλαμικό Κράτος, Λιβύη κ. λ. π. επιφέρουν, μεταξύ άλλων κι εδαφικές ανακατατάξεις. Η Τουρκία αντιμετωπίζοντας πρόβλημα στην ανατολική της πλευρά με τη σχεδιαζόμενη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, επιχειρεί αντιπερισπασμό στα δυτικά. Εκεί εκτιμά πως ο αδύναμος κρίκος είναι η Ελλάδα.
Ο Ερντογάν με αυξημένο αυταρχισμό κι αλαζονεία μετά την αποτυχία του σε βάρος του πραξικοπήματος, αξιοποιεί την ευκαιρία ν΄ αμφισβητήσει τη συνθήκη της Λωζάννης. Για τον ίδιο και την ηγετική του ομάδα στόχος είναι η αλλαγή των ελληνοτουρκικών συνόρων σε βάρος της χώρας μας.
Η άποψη που κάποιοι διατυπώνουν ότι ‘’το κάνει για εσωτερική κατανάλωση’’ είναι σήμερα όχι μόνο επιφανειακή αλλά κι αφελής. Ο Ερντογάν οικοδομεί συστηματικά την πολιτική του κυριαρχία στην καλλιέργεια του νέο-οθωμανικού οράματος της επανίδρυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αποδομεί τον κεμαλισμό κι ισλαμοποιεί το τουρκικό κράτος. Έχει εγκλεισθεί σ΄ ένα περιβάλλον αυλοκολάκων και ομοϊδεατών του συμβούλων που τον ωθεί να πιστέψει πως μπορεί να καταγραφεί στην τουρκική ιστορία ως ηγέτης του μεγέθους του Μωάμεθ του Πορθητή ή του Σουλεϊμάν Α’ του Μεγαλοπρεπή. Αυτό τον κάνει απρόβλεπτο κι επικίνδυνο. Η κατάρριψη του ρώσικου αεροσκάφους και οι εκβιασμοί του στο προσφυγικό πρόβλημα επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.
Ατυχώς, δεν υπάρχει σοβαρή διεθνής αποδοκιμασία στις δηλώσεις του για αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάννης, παρότι πρόκειται για διεθνή συνθήκη. Με τις διατάξεις της δεν καθόρισε μόνο τα ελληνοτουρκικά σύνορα αλλά κι αυτά της ευρύτερης περιοχής. Διευθετεί το Ανατολικό Ζήτημα και τα σύνορα άλλων κρατών, όπως της Συρίας και του Ιράκ. Με τη συνθήκη η Τουρκία έχασε εδάφη, αλλά πήρε τον έλεγχο των στενών του Βοσπόρου. Οι αντιδράσεις των ‘’συμμάχων’’ μας σε ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ είναι από χλιαρές έως αδιάφορες. Επαναλαμβάνεται σε σταθερό μοτίβο η άχρωμη φράση ‘’βρείτε τα μεταξύ σας…’’ Έτσι ο Ερντογάν αποθρασύνεται, εντείνει τις προκλήσεις και οξύνει το κλίμα αμφισβητώντας την ελληνική κυριαρχία στη δυτική Θράκη κι αυξάνοντας τις παραβιάσεις του εναέριου και θαλάσσιου εθνικού μας χώρου στο Αιγαίο.
Η σημερινή Τουρκία στα πλαίσια αναβίωσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας στοχεύει καταρχάς να γίνει η κορυφαία περιφερειακή υπερδύναμη στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής και Δ. Ασίας αυξάνοντας σταδιακά τη διεθνή επιρροή της. Στο στρατιωτικό τομέα το έχει ήδη πετύχει. Ταυτόχρονα φροντίζει να ενισχυθεί στα δυτικά ενδυναμώνοντας τη θέση της στην άλλη πλευρά του Αιγαίου με πρώτο στόχο τα Βαλκάνια αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα την Ελλάδα, που αποτελεί μόνιμο στόχο. Έτσι δεν είναι τυχαίο που υποθάλπει το ανθελληνικό κλίμα σε Αλβανία, Σκόπια και Βουλγαρία. Χαρακτηριστικά η τούρκικη πολιτική ηγεσία συντηρεί το νεοπαγές τσάμικο κόμμα στην Αλβανία! Έχει εμπλακεί ακόμη και στην προεκλογική μάχη στις ΗΠΑ, ενισχύοντας τον Τράμπ, επειδή οι Γκιουλενιστές στηρίζουν και χρηματοδοτούν την Κλίντον!
Η στάση της χώρας μας σ΄ όλα αυτά ποια είναι;
Θεωρώ τις αντιδράσεις της πολιτικής ηγεσίας δυσανάλογα ήπιες και υποχωρητικές σε σχέση με τη βαρύτητα των προκλήσεων. Βλέπετε στην Ελλάδα έχουμε ν΄ ασχοληθούμε με πολύ σοβαρότερα θέματα από τα εθνικά, όπως είναι το τεράστιο θέμα των τηλεοπτικών αδειών!
Η όλη κατάσταση έτσι όπως διαμορφώνεται μπορεί να έχει δυσμενείς συνέπειες και για το Κυπριακό.
Επιτέλους ας αντιληφθούμε, όσο είναι ακόμη καιρός, ότι στις διεθνείς σχέσεις δεν εφαρμόζεται το διεθνές Δίκαιο, αλλά το δίκαιο του ισχυρού. Για ν΄ αντιμετωπιστεί η εξ΄ ανατολών απειλή απαιτούνται στρατιωτική ισχύς, δυνατή οικονομία και αποτελεσματική διπλωματία. Ταυτόχρονα χρειάζεται ένα άρτια συγκροτημένο κι οργανωμένο στρατηγικό Επιτελείο Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας με την παρουσία ειδικών εμπειρογνωμόνων, ανεπηρέαστο από κομματικές σκοπιμότητες. Αυτό θα εισηγηθεί στην πολιτική ηγεσία ένα σταθερό Εθνικό Σχέδιο με τεκμηριωμένα κι επεξεργασμένα σενάρια αντιμετώπισης κρίσεων. Η υιοθέτησή του πρέπει να είναι προϊόν εθνικής ομοψυχίας και ενότητας. Η εθνική κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα της χώρας είναι οι θεμελιώδεις προϋποθέσεις για την προοπτική εξόδου της χώρας από την πολύπλευρη κρίση.
Το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του ας επιτελέσει πρώτιστα το πατριωτικό του καθήκον. Ας ασχοληθεί με τα κύρια και όχι τα παρεπόμενα. Με τα ουσιώδη κι όχι τα επουσιώδη. Ας επιδείξει τη δέουσα προσήλωση στην αντιμετώπιση των εθνικών κινδύνων κι ας μην επιδιώκει την πάση θυσία επιβίωσή του ασχολούμενο πρωτευόντως με τα δευτερεύοντα!
Τελευταία σχόλια