Η μεθοδική και σταδιακή επικράτηση στην Ευρώπη των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων δυνάμεων οδηγεί σε ανατροπές της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας αρκετών κρατών- μελών της ευρωζώνης, μεταξύ των οποίων και της χώρας μας.
Οι κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες ελίτ αξιοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο την παγκόσμια οικονομική κρίση που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ ως κρίση των τραπεζών, επιβάλλουν τις κλασσικές <<θεραπείες>> του νεοφιλελευθερισμού, όπως τη διαρκή ύφεση και λιτότητα, τη συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων και την αποδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών και λειτουργιών.
Το γερμανικό ευρωιερατείο απεργάζεται την αλλαγή του οικονομικού μοντέλου των χωρών του ευρωπαϊκού νότου, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, κ.ά. εφαρμόζοντας αυταρχικές δημοσιονομικές μεθόδους πειθαρχίας και τιμωρητικής συμμόρφωσης. Στόχος είναι η ενδυνάμωση της οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας των πλεονασματικών χωρών του Βορά και πρωτίστως της Γερμανίας.
Στο πλαίσιο αυτό επιδιώκει την βίαιη αλλαγή της σύνθεσης της ελληνικής κοινωνίας, του πιο ευάλωτου και αδύναμου κρίκου της ευρωζώνης. Έτσι θ΄ αποτελέσει το ‘’καλό’’ παράδειγμα και για τις υπόλοιπες ‘’ελλειμματικές’’ χώρες προκειμένου να διαρρυθμίσει το οικονομικό σύστημα της Ε.Ε. στο μοντέλο που επιθυμεί σύμφωνα με τα συμφέροντά της .
Η ‘’προσαρμογή’’ θα επισυμβεί με την εξαθλίωση και τελικά την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης και των μικρομεσαίων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας.
Η ελληνική μεσαία τάξη είναι πολυπληθής αποτελούμενη από αυτοαπασχολούμενους, επιστήμονες- ελεύθερους επαγγελματίες (κυρίως δικηγόρους, γιατρούς, μηχανικούς, οικονομολόγους), εμπόρους, μαγαζάτορες, τεχνίτες, μικρομεσαίους επιχειρηματίες, υπαλλήλους, μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους. Η τάξη αυτή, με τις ιδιαιτερότητες που έχει στην ελληνική κοινωνία,
επιβιώνει, αντιστέκεται και δεν έχει υποκύψει στην αχαλίνωτη κερδοσκοπία του μεγάλου κεφαλαίου. Κατά συνέπεια πρέπει να φτωχοποιηθεί. Έτσι μετά την φοροκαταιγίδα (ΦΠΑ 23%, φορολόγηση από το πρώτο ευρώ, τέλος επιτηδεύματος, εισφορά αλληλεγγύης κ. λ. π.) των τελευταίων χρόνων έρχεται επιπλέον σήμερα η εισφοροεπιδρομή του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου, προκειμένου τα στρώματα αυτά να εξοντωθούν οικονομικά και να οδηγηθούν στην αναζήτηση εξαρτημένης εργασίας με εξευτελιστικές αποδοχές για να επιβιώσουν. Αν σ΄ αυτές προστεθούν η δραματική συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών, η εξανέμιση των αποταμιεύσεων και η καταθλιπτική μείωση της αξίας των ακινήτων, γίνεται εύκολα αντιληπτό το εύρος των αναδιατάξεων που συντελούνται σήμερα στην ελληνική κοινωνία. Πρόκειται για την αλλαγή της δομής μιας κοινωνίας και κατ΄ επέκταση της υπόστασης ενός κράτους- έθνους, που θ΄ αποτελείται πλέον από ένα σύστημα δύο πόλων. Των πολλών φτωχών και των ολίγων πλουσίων, όπου οι πρώτοι θα διαβιώνουν χάρη στους δεύτερους, που θα τυγχάνουν της εύνοιας των γερμανών επικυρίαρχων είτε συνεργαζόμενοι μαζί τους, είτε εκμεταλλευόμενοι τις νεοφιλελεύθερες επιλογές τους!
Για το φαινόμενο δεν ευθύνεται αναγκαστικά ο καπιταλισμός, αφού σε καπιταλιστικά συστήματα τις προηγούμενες δεκαετίες λειτούργησε με επιτυχία το κοινωνικό κράτος, ενώ σε άλλες καπιταλιστικές οικονομικές και νομισματικές ενώσεις όπως λ.χ. στις Η.Π.Α. με επίσης κοινό νόμισμα (δολάριο), υπάρχει κεντρική στήριξη και ενίσχυση μιας Πολιτείας που το χρειάζεται. Για το μοναδικό στην παγκόσμια οικονομική ιστορία σημερινό ευρωπαϊκό φαινόμενο, ευθύνεται η σημερινή γερμανική κυβέρνηση, που σε συνεργασία με το ΔΝΤ, εφαρμόζει το πιο ακραίο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα. Έτσι όμως δεν νοείται οικονομική και νομισματική Ένωση. Είναι ασύμβατο τα μέλη της να χρωστούν σε άλλα! Είναι σαν τα Ιόνια νησιά να χρωστούν στην Αθήνα και η τελευταία να τους επιβάλλει Μνημόνιο!
Με την εφαρμογή των πολιτικών αυτών κινδυνεύει η ίδια η ύπαρξη της Ο.Ν.Ε., αφού δεν μπορεί να υπάρξει οικονομική ένωση χωρίς
στοιχειώδη στήριξη των μελών της, χωρίς μεταφορά χρήματος, όπου υπάρχει ανάγκη.
Οι Γερμανοί πιστοί στην ιστορική τους παράδοση, για τρίτη φορά μέσα σ΄ έναν αιώνα επιδιώκουν να διαλύσουν την Ευρώπη. Αυτή την φορά ως Ε.Ε. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ότι λόγω ψυχοσύνθεσης δεν θα υποχωρήσουν, έστω κι αν κάποια στιγμή αντιληφθούν ότι οι τιμωρητικές επιλογές της διαρκούς ύφεσης και λιτότητας είναι λανθασμένες και τελικά θα βλάψουν και τους ίδιους. Είναι διατεθειμένοι να φτάσουν μέχρι την τελική κατάρρευση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος ακόμη κι αν καταπλακώσει τους ίδιους. Το ίδιο συνέβη στους δύο παγκόσμιους πολέμους του 20ου αιώνα.
Μοναδική ελπίδα σωτηρίας αποτελεί η αφύπνιση των λαών της Ευρώπης ν΄ αλλάξουν ή να πιέσουν τις ηγεσίες τους σε μια οργανωμένη πανευρωπαϊκή αντίδραση ανατροπής του σημερινού γερμανικού ευρωιερατείου και των σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόζει. Το μέλλον της Ευρώπης επαφίεται στην ανάδειξη των πολιτικών δυνάμεων που θα την οδηγήσουν στην πραγματική Ένωση, έτσι όπως την οραματίστηκαν οι ιδρυτές της. Στην κοινοτική Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ευημερίας και της κοινωνικής συνοχής.
Τελευταία σχόλια