Το Κείμενο
Οι αλλαγές που προωθούνται σήμερα δεν είναι παρά η συνέχεια των μεταρρυθμίσεων που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες δεκαετίες στο ασφαλιστικό και στο συνταξιοδοτικό αλλά και στις εργασιακές σχέσεις. Ιδιαίτερα, πρόκειται για αλλαγές που δρομολογήθηκαν μετά το 2009 με την χρεοκοπία της χώρας και την ένταξή της σε επιτήρηση από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Στην ουσία άλλη μία πράξη του δράματος της διελκυστίνδας μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Με την ίδια παλιά συνταγή, με τα ίδια επιχειρήματα, πληροφορούμαστε ότι τα ταμεία είναι χρεοκοπημένα και ότι σύντομα δεν θα υπάρχουν χρήματα για συντάξεις.
Το παραπάνω επιχείρημα φυσικά έχει μία βάση αλήθειας: όλα τα προηγούμενα χρόνια τα αποθεματικά των ταμείων λεηλατήθηκαν κατά καιρούς με όποιον τρόπο ήταν πιο πρόσφορος κάθε φορά γα το μεγάλο κεφάλαιο. Αναφέρουμε ενδεικτικά το τζογάρισμα των αποθεματικών στο χρηματιστήριο επί κυβέρνησης Σημίτη, τα δομημένα ομόλογα Αλογοσκούφη, με την συναίνεση τότε και όλων των ρεφορμιστικών συνδικαλιστικών ηγεσιών, και το πρόσφατο PSI, με το οποίο τα αποθεματικά εν μία νυκτί δεσμεύτηκαν σε κρατικά ομόλογα και στη συνέχεια «κουρεύτηκαν». Η παραπάνω αντικειμενική αλήθεια αποδεικνύεται πολύ βολική για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ότι δηλαδή την αποκλειστική ευθύνη για την χρεοκοπία των ταμείων την έχουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και ότι η ίδια έχει στόχο την δήθεν «σωτηρία» τους την στιγμή που τα προτεινόμενα μέτρα εξυπηρετούν τα συμφέροντα του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου και εκείνα της ΕΕ απέναντι στους οποίους έχει αναλάβει τις γνωστές συγκεκριμένες δεσμεύσεις.
Και μόνον από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι το ασφαλιστικό σύστημα στην ουσία δεν ήταν ποτέ αναδιανεμητικό υπέρ της εργατικής τάξης. Εξ άλλου δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά, αφού στον καπιταλισμό τον πλούτο τον παράγει μεν η εργασία αλλά μεγάλο μέρος του καρπώνεται το κεφάλαιο. Αν λοιπόν γινόταν κάποια αναδιανομή αυτή ήταν υπέρ του κεφαλαίου. Οι όποιες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος για πιο δίκαιη μοιρασιά (πχ αναπηρικές συντάξεις) δεν αλλοιώνουν αυτή τη πραγματικότητα.
Με βάση τα παραπάνω θα έπρεπε να είμαστε οι πρώτοι που θα διεκδικούσαμε αλλαγές στο ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό. Σημασία όμως έχει ποιες αλλαγές γίνονται, από ποιον και με ποιο στόχο. Στις 8 Γενάρη ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νάσος Αθανασίου δήλωσε στην ΕΡΤ ότι «πρέπει όμως από τον πρωθυπουργό Σημίτη και τον Τάσο Γιαννίτση να ζητήσουμε συγγνώμη διότι από τότε είχαν
καταλάβει ότι το ασφαλιστικό καταρρέει, ότι τα ταμεία καταρρέουν, και έπρεπε να κάνουμε κάτι». Είτε η δήλωση αυτή έγινε κατ’ εντολή της Κουμουνδούρου είτε ήταν καθαρά δική του πρωτοβουλία, είναι αποκαλυπτική για τις προθέσεις της κυβέρνησης. Η επίπληξη-χάδι που ακολούθησε από το δήθεν ενοχλημένο Μαξίμου θα πρέπει να συγκριθεί με την αντίδραση που θα αναμέναμε, εάν ο ίδιος είχε κάνει τις αντίθετες δηλώσεις: ότι δηλαδή διαφωνεί με τις νέες αλλαγές για το ασφαλιστικό και ότι αυτές θα πρέπει να απορριφθούν. Το μόνο άγνωστο σε αυτή τη περίπτωση είναι το εάν θα είχε άμεσα διαγραφεί από την κοινοβουλευτική ομάδα ή εάν θα περίμεναν να καταψηφίσει πρώτα το νομοσχέδιο… Γίνεται λοιπόν σαφές ότι τα κίνητρα της σημερινής κυβέρνησης δεν διαφέρουν από αυτά των προηγούμενων.
Άλλωστε εκτός από την λεηλασία των ταμείων υπάρχουν μία σειρά από πολιτικές οι οποίες δεν εντοπίζονται μόνον στο παρελθόν αλλά εφαρμόζονται και σήμερα, μάλιστα συχνά εντεινόμενες υπό την καθοδήγηση και πίεση της ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Η τεράστια ανεργία, η μαύρη-ανασφάλιστη εργασία και οι φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου είναι μερικά από τα βασικότερα προβλήματα.
Εάν για κάποιους η δήλωση Αθανασίου ήταν μία «άτυχη στιγμή», η στάση της κυβέρνησης απέναντι σε αυτά τα προβλήματα αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία τις προθέσεις τους. Για παράδειγμα στις 5 Νοέμβρη, όταν ψηφίζονταν τα προαπαιτούμενα για την εκταμίευση της δόσης, πέρασε άρθρο, με τη ψήφο και της αντιπολίτευσης, που ουσιαστικά αμνηστεύει τον Ψυχάρη από τις υποχρεώσεις του να καταβάλλει εισφορές και μισθούς για τους υπαλλήλους του Μεγάρου Μουσικής. Έτσι, οι δηλώσεις Τσακαλώτου, ότι δήθεν «δεν έχουμε προλάβει να φορολογήσουμε το μεγάλο κεφάλαιο», δεν πείθουν κανέναν, αφού στο ίδιο χρονικό διάστημα έχουν προλάβει να δώσουν επιπλέον φοροαπαλλαγές! Πρέπει επίσης να αναφερθεί η τροποποίηση του «άρθρου 99» για την πτώχευση επιχειρήσεων, η οποία προβλέπει ότι πλέον προηγούνται οι υποχρεώσεις των επιχειρήσεων έναντι των τραπεζών σε σχέση με
τις υποχρεώσεις έναντι των ταμείων και των εργαζομένων.
Όσο για την μαύρη-ανασφάλιστη εργασία δεν υπάρχουν δικαιολογίες ότι είναι δήθεν ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα. Η πραγματικότητα είναι ότι η ανασφάλιστη εργασία προωθείται από την ίδια την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με τις ευλογίες της ΕΕ. Αυτό φαίνεται καθαρά από το γεγονός ότι πλέον δεν έχουμε ανασφάλιστους εργαζόμενους μόνον στον ιδιωτικό τομέα αλλά και στο δημόσιο, κάτι που οποιαδήποτε κυβέρνηση θα μπορούσε να το διορθώσει άμεσα, εάν πραγματικά το επιθυμούσε. Αναφέρουμε επιγραμματικά την εργασία με Voucher, τους ανασφάλιστους ερευνητές σε Πανεπιστήμια και Ερευνητικά Κέντρα και τους εργαζόμενους με προγράμματα ΕΣΠΑ σε διάφορους τομείς του δημοσίου. Αλλά και δίπλα μας, στον χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης: στα δημόσια ΙΕΚ εκπαιδευτικοί
δουλεύουν με μπλοκάκι, στα ΣΔΕ εκπαιδευτές πληρώνονται μέσω τίτλων κτήσης (πρώην αποδείξεις επαγγελματικής δαπάνης – ΑΕΔ) και πολλές άλλες περιπτώσεις. (Το ζήτημα εδώ είναι ιδιαίτερα σοβαρό, καθώς όταν ο κίνδυνος βρίσκεται τόσο κοντά μας και εμείς μένουμε αδρανείς, θεωρώντας ότι δεν μας αγγίζει, είναι θέμα χρόνου το να βρεθούμε στην ίδια δεινή κατάσταση με αυτούς τους συναδέλφους μας.)
Διαχρονικός στόχος του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, ήταν και είναι η κατεδάφιση των κατακτήσεων των εργαζομένων και σ’ αυτό τον τομέα, η εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης, η εξαθλίωση, η μείωση του εργατικού κόστους ώστε να εξασφαλιστούν μεγαλύτερα κέρδη για το κεφάλαιο.
Αν οι αλλαγές που προτείνονται σήμερα είχαν στόχο την στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος θα έπρεπε να κινούνται στην καταπολέμηση των πληγών του, που αναφέρθηκαν παραπάνω. Πώς όμως θα μπορούσε να συμβαίνει αυτό όταν οι αλλαγές που προτείνονται δεν είναι τίποτε άλλο από το αποτέλεσμα των συνεχώς εντεινόμενων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων με πρόσχημα την «διευθέτηση του ελληνικού χρέους»; Στόχοι της κυβέρνησης σύμφωνα με τον προϋπολογισμό είναι η περικοπή των δαπανών κατά σχεδόν 2δις €. Από αυτά 188εκ. θα «εξοικονομηθούν» από τις μειώσεις στις συντάξεις του Δημοσίου, 517εκ. από τις μειώσεις στα άλλα ταμεία ενώ άλλα 355εκ. από την αύξηση των εισφορών υγείας στις συντάξεις, 102εκ. από την αύξηση των εισφορών στον ΟΓΑ και 223εκ. από τον περιορισμό των δικαιούχων του ΕΚΑΣ. Ο στόχος λοιπόν δεν είναι η στήριξη του ασφαλιστικού αλλά η εξυπηρέτηση του χρέους, μέσω της εφαρμογής των προαπαιτούμενων των μνημονίων, που εμφανίζεται για μία ακόμη φορά ως «μονόδρομος», «μοναδική λύση». Όμως οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν έχουν τίποτε να κερδίσουν από την αναγνώριση του χρέους.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία εκλέχτηκε αρχικά με το σύνθημα «η ελπίδα έρχεται», έχει περάσει και αυτή στο θατσερικό «there is no alternative (TINA)» και τώρα προσπαθεί να γίνει ο νεκροθάφτης της ελπίδας του ελληνικού λαού για την απελευθέρωσή του από τους ευρωπαίους και αμερικάνους ιμπεριαλιστές. Οι θεωρίες όμως αυτές, που στηρίζονται κατά βάση στο επιχείρημα ότι στη σημερινή συγκυρία η παραμονή της χώρας στο Ευρώ και την ΕΕ είναι μονόδρομος για την Ελλάδα, είναι ανάλογες όλων των θεωριών που κατά καιρούς έχουν αναπτυχθεί περί του «τέλους της ιστορίας», και τελικά εντελώς ανεδαφικές και αντιεπιστημονικές και διαψεύδονται από την ίδια την ιστορία. Εμείς, ως εκπαιδευτικοί, το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό, αφού αυτό διδάσκουμε και καθημερινά στους μαθητές μας.
Σήμερα μια σειρά από κλαδικά σωματεία έχουν ήδη διεξαγάγει δυναμικές κινητοποιήσεις: στους ελεύθερους επαγγελματίες και τους δικηγόρους έχουν προστεθεί οι ναυτεργάτες και πλέον και οι αγρότες. Ταυτόχρονα ολόκληρη η εργατική τάξη της χώρα μας βρίσκεται σε αναβρασμό και πολλοί ακόμα κλάδοι, όπως και ο δικός μας, κάνουν συζήτηση για δυναμικότερες κινητοποιήσεις. Η Πορεία Αριστερή χαιρετίζει τις κινητοποιήσεις αυτές, στηρίζει κάθε προσπάθεια για κλιμάκωσή τους και επισημαίνει προς κάθε κατεύθυνση ότι μοναδική διέξοδος είναι ο ενωτικός, μαζικός και ανυποχώρητος αγώνας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας.
Να αποσυρθούν άμεσα οι προτάσεις της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό
Υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης
ΠΟΡΕΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Τελευταία σχόλια