ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΥΔΗ
Σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα οι κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης δεν υπήρξαν τόσο καταλυτικές όσο στη χώρα μας.
Η μεγάλη πολιτική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ των τελευταίων χρόνων, είναι προϊόν της κρίσης και του τρόπου που την διαχειρίστηκαν μέχρι τις 24 Γενάρη οι εκπρόσωποι του κυρίαρχου μέχρι τότε δικομματισμού.
Είναι αναμφισβήτητο, ότι από την πρώτη μέρα που σχηματίστηκε η σημερινή κυβέρνηση, δίνει μια άνιση μάχη με την Τρόικα προκειμένου ν΄ ανταποκριθεί στις προεκλογικές της δεσμεύσεις για την κατάργηση των Μνημονίων και την επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων.
Ανεξάρτητα από την κομματική προτίμηση του καθενός, είναι αποδεκτό από την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όσο κι αν είναι ετερόκλητη, όσες αμφισβητούμενες πολιτικά αποφάσεις κι αν πήρε ( λ.χ. Πρόεδρος Δημοκρατίας, Εξεταστική Επιτροπή, στρατιωτικές δαπάνες, μεταναστευτικό, πανεπιστημιακό άσυλο κ. ά), δεν ταπεινώθηκε σκύβοντας δουλικά το κεφάλι στις αξιώσεις των γερμανών και των υπαλλήλων τους. Τρεις μήνες τώρα αντιστέκεται, διαφοροποιείται, διαφωνεί, βάζει κόκκινες γραμμές, αναζητεί εναλλακτικές διεξόδους. Έκανε αυτό που δεν έκαναν οι προηγούμενοι. Αυτό που όφειλαν να κάνουν οι έλληνες σοσιαλδημοκράτες και δεν το έκαναν, οδηγώντας τον χώρο σε πολιτικό αφανισμό.
Στα θετικά της κυβέρνησης πιστώνεται η ψήφιση μέτρων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης (λ.χ. οι 100 δόσεις για τα χρέη προς το δημόσιο, η κατάργηση του 5ευρου στα νοσοκομεία, η απαγόρευση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας κ.ά.) παρά την αντίθεση της Τρόικα.
Η στάση και η αριστερή-ριζοσπαστική πολιτική προέλευση της νέας ελληνικής κυβέρνησης, έχουν εμφανώς ενοχλήσει το γερμανικό ευρωιερατείο, που επιδιώκει εκφοβίζοντας κι εκβιάζοντας να πετύχει την υποταγή της, τσαλαπατώντας κάθε έννοια δημοκρατικής ανοχής και κοινοτικής αλληλεγγύης. Ο Σόϊμπλε και η Μέρκελ ξεχνούν εσκεμμένα τι έγινε το 1953 με τη χώρα τους. Η Γερμανία που μετά τον πόλεμο που η ίδια προκάλεσε με εκατόμβες θυμάτων, είχε δημόσιο χρέος 200% του ΑΕΠ. Τότε οι σύμμαχοι προχώρησαν σε αναδιάρθρωση και διαγραφή σημαντικού μέρους του γερμανικού χρέους, κάτι που οι γερμανοί και άλλοι ευρωπαίοι ηγέτες, αρνούνται σήμερα στην Ελλάδα. Πρόκειται , εκτός των άλλων, για ιστορική αδικία.
Έτσι αντί να συνδράμουν μια ευρωπαϊκή χώρα, που και οι ίδιοι έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, σφίγγουν διαρκώς τη θηλιά στο λαιμό της απειλώντας να προκαλέσουν οικονομική ασφυξία. Η χώρα που έχει να λάβει χρηματική ενίσχυση από τον περασμένο Αύγουστο, ζορίζεται αφόρητα να εκπληρώσει τις συνεχόμενες και σε κοντινά χρονικά διαστήματα δανειακές της υποχρεώσεις. Με το πιστόλι στον κρόταφο, υπέγραψε τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου μπροστά στον κίνδυνο οι ελληνικές τράπεζες να ξεμείνουν από ρευστό. Τα πενιχρά ανταλλάγματα ήταν κάποιες χρονικές ανάσες που σιγά- σιγά τελειώνουν και η δημιουργική ασάφεια των φορτισμένων αρνητικά όρων, όπως Μνημόνιο ( Πρόγραμμα) και Τρόικα (Θεσμοί). Κι ενώ ο χρόνος περνάει ο Σόιμπλε ( αυτός ουσιαστικά είναι ο ηγέτης της Γερμανίας που καθορίζει την οικονομική πολιτική τόσο της χώρας του όσο και της ευρωζώνης) και τα τσιράκια του προκειμένου να εκταμιεύσουν την επόμενη δόση, επιμένουν στην πραγματοποίηση των περίφημων <<μεταρρυθμίσεων>>. Έτσι ονομάζουν τις νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, τις άνευ όρων ιδιωτικοποιήσεις και τις περαιτέρω ανατροπές σε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Κύριο μοχλό πίεσης για τον εξαναγκασμό της ελληνικής κυβέρνησης να υποκύψει, έχουν την ΕΚΤ του Ντράγκι, που απειλεί με διακοπή της χρηματοδότησης σε ευρώ. Ταυτόχρονα για να μεγιστοποιήσουν την πίεση, χρησιμοποιούν διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ που με την αρθρογραφία και τις <<πληροφορίες>>, που μεταδίδουν ή αναπαράγουν, επιχειρούν να τροφοδοτήσουν τον φόβο, την ανασφάλεια και τη σύγχυση στην ελληνική κοινή γνώμη, κάμπτοντας έτσι το ηθικό της. Μεταξύ άλλων οι FT προαναγγέλλουν Grexit, ο Guardian ανακοινώνει ότι σε λίγες μέρες η Αθήνα ξεμένει από ρευστό, η Deutsche Welle ότι η Ελλάδα πρόκειται να γίνει η Αργεντινή της Ευρώπης, μόλις προχθές το Reuters μετέδωσε ότι η Ελλάδα ξεμένει από μετρητά και θ΄ αρχίσει να πληρώνει τους δημοσίους υπαλλήλους της με υποσχετικές, ενώ η Φιλανδία, ο πιστός υποτακτικός της Γερμανίας, αποκαλύπτει ‘’μυστική έκθεση’’ για την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Ο ευρωπαϊκός και ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων αυτή την στιγμή δεν ευνοούν τη χώρα μας για φιλολαϊκές αλλαγές στην υφεσιακή, αντιαναπτυξιακή και τελικά απάνθρωπη οικονομική πολιτική της ευρωζώνης. Διαφορετικά θα ήταν λ.χ. τα πράγματα στην Ευρώπη αν είχαν προηγηθεί οι εκλογές στην Ισπανία και τις είχαν κερδίσει οι Podemos. Ταυτόχρονα τα διεθνή ερείσματα της χώρας που ενδεχομένως θα μπορούσαν να κάνουν τους γερμανούς ν΄ αλλάξουν στάση είναι σήμερα ισχνά. Ο Ομπάμα και οι Αμερικανοί, που για λόγους γεωπολιτικούς ενδιαφέρονται να μείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη, αδυνατούν να πιέσουν αποφασιστικά τους γερμανούς. Την τελευταία 15ετία αδράνησε το ενδιαφέρον τους για την Ευρωπαϊκή ήπειρο και οι γερμανοί το εκμεταλλεύτηκαν ισχυροποιώντας υπέρμετρα την διεθνή ισχύ τους. Η Ρωσία –όπως έπραξε τον 17ο,τον 18ο αιώνα αλλά και κατά τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο- δεν φαίνεται διατεθειμένη να συγκρουστεί για χάρη μας ούτε με τους Αμερικανούς ούτε με την Ε.Ε., γνωρίζοντας ότι η ίδια θα χάσει παρά θα κερδίσει. Άλλωστε η οικονομική της κατάσταση είναι σήμερα κακή. Οι Κινέζοι δέχονται αμερικανικές πιέσεις να είναι συγκρατημένοι και δεν θ΄ αφεθούν να διεισδύσουν στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας. Παράλληλα η υπόλοιπη ευρωπαϊκή ηγεσία, με πρώτη και καλύτερη την Γαλλία, αποδείχτηκε κατώτερη των περιστάσεων.
Ο χρόνος που έχει μείνει στην Ελλάδα να προτείνει μια εναλλακτική πρόταση με ισοδύναμα μέτρα τελειώνει και τα περιθώρια νέων ελιγμών στενεύουν. Οι δύο επόμενοι σταθμοί του ελληνικού δράματος είναι στις κρίσιμες συνεδριάσεις του Γιούρογκρουπ στις 24 Απριλίου και στις 11 Μαΐου. Στις 12 Μαΐου πρέπει να καταβάλλουμε 750 εκ. ευρώ στο ΔΝΤ και μέχρι τις 19 Ιουνίου άλλο 1,5 δις ευρώ. Το γερμανικό ευρωιερατείο καραδοκεί ν΄ απορρίψει τις ελληνικές προτάσεις απειλώντας με διακοπή της ρευστότητας σε ευρώ. Στόχος του ν΄ αποδείξει στους λαούς της Ευρώπης ότι δεν υποχωρεί μπροστά σε όσους τολμούν να σηκώσουν κεφάλι. Ταυτόχρονα δια του φόβου, τους προτρέπει να μην τολμήσουν να εκλέξουν κυβερνήσεις που τους υπόσχονται ανυπακοή, γιατί θα πάθουν τα ίδια με τους ‘’τεμπέληδες’’ έλληνες. Σκοπεύει να εμμείνει στις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες του ότι απαιτούνται νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αυξήσεις ορίων ηλικίας στο ασφαλιστικό, απολύσεις εργαζομένων και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Ό, τι δηλαδή αποτελεί τις κόκκινες γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ. Ο τιμωρητικός αυταρχισμός και ο αλαζονικός ρεβανσισμός για τις ήττες των δύο παγκόσμιων πολέμων του 20ου αιώνα σ΄ όλο τους το μεγαλείο! Ήρθε η ώρα σήμερα, οι ηγεσίες όλων των ευρωπαϊκών λαών αλλά και οι ίδιοι οι λαοί , να προβληματιστούν και ν’ αναρωτηθούν τι νόημα έχει σήμερα το περιεχόμενο της Διακήρυξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη του 1789 και το περιεχόμενο των ευρωπαϊκών αρχών της φιλελεύθερης δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, του κράτους πρόνοιας και της κοινοτικής αλληλεγγύης.
Κάποιοι μιλούν για μπλόφα. Δεν νομίζω ότι αυτή μπορεί να υπάρξει με την πρόκληση τέτοιου ψυχικού άλγους και την στέρηση βασικών ατομικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων σε βάρος της πλειοψηφίας ενός λαού, όπως το δικαίωμα στην εργασία και το αξιοπρεπές εισόδημα.
Με αυτά τα δεδομένα η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να διαβεί τον Ρουβίκωνα. Οφείλει να πάρει κρίσιμες αποφάσεις: Είτε θα έλθει σε ρήξη με την Τρόικα, είτε θα υποκύψει.
Στην πρώτη περίπτωση θα πρέπει να έχει επεξεργαστεί το σχέδιο Β για τα επόμενα βήματά της και με ποιο τρόπο θ΄ αντιμετωπίσει τα προβλήματα που θα προκύψουν, που θα είναι μεγάλα.
Στην δεύτερη περίπτωση είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν σοβαρές εσωτερικές αντιδράσεις στα συγκυβερνώντα κόμματα και κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή την στιγμή δεν μπορεί να προβλεφτεί πως θα συμπεριφερθούν μέλη των κοινοβουλευτικών τους ομάδων.
Και στις δύο περιπτώσεις η κυβέρνηση και κυρίως ο πρωθυπουργός θα πρέπει να αιτιολογήσουν στον ελληνικό λαό τους λόγους που οδήγησαν στην τελική επιλογή κι αν αυτή συμβαδίζει με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.
Η αντίθεση μεταξύ επιλογής και δεσμεύσεων δεν μπορεί παρά να έχει ως αποτέλεσμα την προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία είτε με εκλογές είτε με δημοψήφισμα ( το ερώτημα δεν θα είναι δημοσιονομικού χαραχτήρα για να μην υπάρξει συνταγματικό κώλυμα), προκειμένου ο λαός ν΄ αποφασίσει για την τύχη της χώρας.
Το βέβαιο είναι πως το επόμενο διάστημα θα υπάρξουν σημαντικές εξελίξεις που θα δώσουν απαντήσεις σε διλλήματα, θα ξεκαθαρίσουν αντιθέσεις και θα διαμορφώσουν τα νέα δεδομένα που θα καθορίσουν την μορφή του πολιτικού συστήματος και την πορεία της χώρας στο μέλλον.
Τελευταία σχόλια