Εργασιακά (μισθοί, ασφαλιστικό), συντάξεις, ανθρωπιστική κρίση αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της μαζικής στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου. Δεν είναι απλά «κόκκινες γραμμές» σε κάποια διαπραγμάτευση, αλλά κύριο συστατικό της ίδιας της ύπαρξης τόσο του κόμματος όσο και του Α. Τσίπρα και των υπουργών του σε οποιαδήποτε θέση διαχειριστή της εξουσίας.
Ωστόσο, ο κόσμος δεν ψήφισε «πρώτη φορά Αριστερά» με μόνη απαίτηση τη μη υποχώρηση στα όσα προεκλογικά διακήρυττε το κυβερνών κόμμα προ των εκλογών, στα συγκεκριμένα αυτά ζητήματα.
Η ελαστικότητα των πολιτών στη μη υλοποίηση ή την καθυστέρηση εφαρμογής ορισμένων κομβικών θεμάτων που περιέχει το περίφημο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», περιλαμβάνει –κατά την άποψή μου- και άλλες «λαϊκές» κόκκινες γραμμές. Τις οποίες, τουλάχιστον σύμφωνα με όσα διαρρέονται μέσω των ΜΜΕ, η κυβέρνηση φέρεται να μην τις βλέπει και τόσο «κόκκινες» και σε μερικές περιπτώσεις, φευ, να μην τις διακρίνει καθόλου.
Παραδείγματα;
– Ο ΕΝΦΙΑ και το «χαράτσι» ήταν ένας από τους βασικούς λόγους για να γείρει η πλάστιγγα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ την 25η Ιανουαρίου. Όλοι έλεγαν συνεχώς ότι τουλάχιστον αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο, διότι είναι αντιαναπτυξιακό και καταστροφικό για την οικονομία. Φαίνεται πως ο ΕΝΦΙΑ ακολουθεί την… πεπατημένη του Ανδρέα, στις αρχές του ΄80 με τις Βάσεις που φεύγουν που μένουν…
– Ο ΦΠΑ στα νησιά και η μη αύξηση του ΦΠΑ στα βασικά καταναλωτικά αγαθά, ήταν άλλη μία «κόκκινη γραμμή» την οποία μάλιστα, είχαν χαράξει προεκλογικά οι σημερινοί κυβερνώντες πολύ ψηλά… Πάει και αυτό;
– Η άμεση καθιέρωση του αφορολόγητου στα 12.000€ από το 2015, μάλλον αποτελεί και αυτό ως διακήρυξη παρελθόν.
– Και ο πόλεμος κατά των συμφερόντων και της διαπλοκής media, πολιτικών και τραπεζιτών ξεκίνησε μεν, αλλά πάει πολύ αργά αδερφέ μου… Όπως το ίδιο αργά πάει και η ηθική και νομική διερεύνηση του πως φτάσαμε στο μνημόνιο. Για να «πληρώσουν» όσοι ευθύνονται και να αποκατασταθεί το περί δικαίου αίσθημα.
Όχι, κανείς δεν περιμένει να αλλάξουν μέσα σε ελάχιστους μήνες τα πράγματα, να αποκατασταθεί σε μεγάλο βαθμό η τεράστια καταστροφή της Ελλάδας σε οικονομικό αλλά και θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο.
Όμως, αν ο ΣΥΡΙΖΑ σπαταλήσει την πρωτοφανή τις τελευταίες δεκαετίες που είχε μετά την εκλογή του από ψηφοφόρους του και μη, «χαμένος στη μετάφραση» των πιέσεων, των ισορροπιών και των εκβιασμών των δανειστών, χωρίς συνοχή εσωτερική και ντόμπρα παρουσίαση των πραγματικών δεδομένων, τότε κινδυνεύει και αυτός και –δυστυχώς- η Αριστερά ακόμα περισσότερο από μία σκληρή ήττα, θύματα της οποίας δεν θα είναι τόσο η όποια κυβερνησιμότητα αλλά, κυρίως, η ελπίδα του κόσμου…
Μέσα σε όλα αυτά, έχω την εντύπωση ότι Περιφερειάρχης και Δήμαρχος, αμφότεροι εκλεγέντες υπό τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ, ίσως ενδόμυχα εύχονται, αν όχι να μην είχε εκλεγεί κυβέρνηση το κόμμα τους, τουλάχιστον να είχε καθυστερήσει μερικούς μήνες να έρθει στην εξουσία.
Διότι, λίγους μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους στους αυτοδιοικητικούς θώκους και με νωπές τις προ και μετά την εκλογή τους διαδηλώσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας και επιθέσεις κατά της πρώην κυβέρνησης για θέματα όπως τις ιδιωτικοποιήσεις αεροδρομίου, Ερημίτη κλπ., την καταδίκη της υποκλοπής χρημάτων των Δήμων και των Περιφερειών επί Στουρνάρα ή Προβόπουλου, τις αντιδημοκρατικές και αυταρχικές ΠΝΠ των προηγούμενων, σήμερα, μόλις τρεις μήνες μετά τις εθνικές εκλογές, έχουν να αντιμετωπίσουν εκτός των δραματικών προβλημάτων, την επικοινωνιακή διαχείριση των όσων η δική τους κυβέρνηση αποφασίζει και πράττει…
Τελευταία σχόλια