Η ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΩΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟ ΣΠΟΤ…
Η κάμερα, στημένη στην είσοδο του Μαξίμου, ξεκινά να γράφει όταν ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έχει ήδη βγει από τα σκαλιά του Μεγάρου και κατευθύνεται πεζή στο δρόμο (πόσες φορές άραγε ο Α. Σαμαράς έχει βγει ως κοινός θνητός χωρίς να τον παραλάβει η θωρακισμένη λιμουζίνα του από την είσοδο του κτιρίου;).
Ξαφνικά, αμέριμνος όπως περπατά (για να πάει που; Στο περίπτερο για τσιγάρα;), του την «πέφτει» ο δημοσιογράφος (;) της ΝΕΡΙΤ και του κάνει την ερώτηση (ασχέτως αν, ένας προσεκτικός παρατηρητής θα αντιληφθεί ότι ο ήχος έχει προστεθεί προφανώς στο στούντιο, αφού έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από ήχο ρεπόρτερ σε δρόμο).
Ο αιφνιδιασμένος (!) από την παρουσία δημοσιογράφου Σαμαράς, κοντοστέκεται και μετά από σκέψη ενός δεπτερολέπτου, απαντά στην ερώτηση κατακεραυνώνοντας το ΣΥΡΙΖΑ.
Τελειώνει. Δεύτερη ερώτηση δεν υπάρχει, δεύτερος δημοσιογράφος δεν υπάρχει και, έτσι, φεύγει εκτός του Μαξίμου.
Η κάμερα κλείνει εκεί και τα πανελλαδικά κανάλια γυρίζουν τη μετάδοση και πάλι από το στούντιο (ότι όλοι είχαν την ίδια ακριβώς εικόνα και τον ίδιο ακριβώς σχολιασμό, χωρίς λογότυπα μικροφώνων ή της ΝΕΡΙΤ, δεν αποτελεί ερωτηματικό όπως νομίζουν για τον τηλεθεατή).
Η αδέσμευτη, αντικειμενική δημοσιογραφία θριάμβευσε και πάλι. Προφανώς, ο σκηνοθέτης μετά την ατάκα Σαμαρά φώναξε cut, ο Μουρούτης ή ο Λαζαρίδης που στέκονται πίσω από την κάμερα ζητούν να δουν το γύρισμα και, αφού διαπιστώνουν ότι το πλάνο είναι ικανοποιητικό, αποδεσμεύουν τον Πρωθυπουργό που αναγκάστηκε να βγει 7 φορές από το Μαξίμου μέχρι το πλάνο να πετύχει τα αναμενόμενα για τους εμπνευστές.
Η τελευταία παράγραφος, βέβαια, αποτελεί τη λογική συνέχεια των προηγούμενων, την οποία φανταζόμαστε αλλά δεν μπορούμε να αποδείξουμε αφού δεν ήμασταν μπροστά.
Ωστόσο, οι χαμηλού επιπέδου εμπνεύσεις του επικοινωνιακού επιτελείου της Συγγρού δεν πείθουν την πλειονότητα των αναγνωστών, τουλάχιστον, του διαδικτύου οι οποίοι στις σχετικές αναρτήσεις των μεγάλης αναγνωσιμότητας ιστοσελίδων διαβάζουν τους πηχυαίους τίτλους περί νέας βαρυσήμαντης παρέμβασης του Έλληνα Πρωθυπουργου και δεν «τσιμπάνε»: για διαφήμιση τύπου απορρυπαντικού –«είστε ικανοποιημένοι από το Ariel;»- κάνουν λόγο κάποιοι που έχουν χιούμορ, με «γαλλικά» σχολιάζουν άλλοι τη συμπεριφορά του αρχηγού του ελληνικού κράτους.
Όσο όμως και αν οι επικοινωνιακές κινήσεις (π.χ. η χριστουγεννιάτικη… «συνέντευξη» Σαμαρά στη ΝΕΡΙΤ) και η κυβερνητική επιχειρηματολογία και καταστροφολογία όχι μόνο αποδοκιμάζονται αλλά, ακόμα περισσότερο, τυγχάνουν του χλευασμού της πλειονότητας των πολιτών, το επιτελείο της Ν.Δ. δεν πτοείται και συνεχίζει.
Γνωρίζει πολύ καλά τι κάνει, έχει απόλυτη επίγνωση που απευθύνεται και τι επιδιώκει.
Ο στόχος τους δεν είναι να αλλάξουν τη γνώμη στους αναποφάσιστους, να καταθέσουν τα ισχυρά επιχειρήματά τους στο πλαίσιο ενός υγιούς πολιτικού διαλόγου, να αντιπαρατεθούν ιδεολογικά ή έστω πρακτικά με τον αντίπαλο.
Ο στόχος είναι να τρομοκρατήσουν, να εκβιάσουν, να υποτάξουν, να ποδηγετήσουν ένα μικρό αλλά κρίσιμο ποσοστό που θα βοηθήσει στο να κλείσει κατά τι η ψαλίδα με το ΣΥΡΙΖΑ που προηγείται.
Το σχέδιο, άλλωστε, περιλαμβάνει τη χρήση κάθε μέσου, θεμιτού και αθέμιτου. Η πλήρης χειραγώγηση των χρεοκοπημένων στην πλειονότητά τους ηλεκτρονικών πανελλαδικής εμβέλειας ΜΜΕ με την «εξυπηρέτηση» ή την «τακτοποίηση» των δανειακών και άλλων υποχρεώσεών τους, οι κάθε λογής ρυθμίσεις –προσωπικές και επιχειρηματικές- σε άλλα media, μικρότερα ή της περιφέρειας, το χάρισμα των δημοσίων συχνοτήτων, το κλείσιμο της ΕΡΤ και η αντικατάστασή της από ένα μόρφωμα απόλυτα ελεγχόμενο με τους κάθε λογής «Τρουπήδες» και «Θωμόπουλους» που δέχονται να εξευτελίζονται με τις δήθεν πρωθυπουργικές «συνεντεύξεις», η δημιουργία νέων πανάκριβων αν και τοπικής εμβέλειας αθηναϊκών τηλεοπτικών σταθμών ή πανελλαδικών εφημερίδων που αναρωτιέται κανείς πως μπορούν όχι μόνο να επιβιώνουν αλλά να αναπτύσσονται ραγδαία σε ένα περιβάλλον απίστευτης ύφεσης στο χώρο της ενημέρωσης…
Όλα αυτά, λοιπόν, έχουν δημιουργήσει ένα προστατευτικό «κουκούλι» γύρω από την κυβέρνηση, το οποίο φροντίζει και αναδεικνύει μόνο τα θετικά και, μάλιστα, κάτω από έναν παραμορφωτικό φακό υπέρ της ΝΔ, εξαφανίζοντας όλα τα υπόλοιπα.
Για αυτό βλέπουμε φαινόμενα τύπου «Βεργίνα TV», ενός σαφώς δεξιόστροφου μικρού τηλεοπτικού σταθμού της Θεσσαλονίκης που μπορεί σχεδόν κάθε εβδομάδα να παραγγέλνει γκάλοπ (συνήθως το κόστος μίας μέσης δημοσκόπησης ξεπερνά τα 5.000 ευρώ) που αναπαράγονται στη συνέχεια από όλα τα πανελλαδικής εμβέλειας ΜΜΕ. Και που αποτελούν την… ατράνταχτη απόδειξη ότι κλείνει η ψαλίδα της διαφοράς…
Για αυτό και επιτρέπεται σε μεγάλους σταθμούς να καταστροφολογούν ακόμα και την παραμονή των εκλογών, καταπατώντας κάθε έννοια δεοντολογίας και αντικειμενικότητας.
Για αυτό και βλέπουμε να αναπαράγονται διογκωμένα δημοσιεύματα ξένου τύπου υποστηρικτικά στην κυβέρνηση, αλλά να θάβονται άλλα τόσα που είτε είναι απλώς μετριοπαθή είτε απορρίπτουν την καταστροφολογία των αγορών.
Για αυτό και ο Αντώνης Σαμαράς αποφεύγει «ως ο διάολος το λιβάνι» να συμμετάσχει σε debate πολιτικών αρχηγών, καθώς γνωρίζει ότι η παρουσία του σε ένα μη απολύτως ελεγχόμενο περιβάλλον με συζήτηση κάτω από όρους ισοτιμίας με τους αντιπάλους του, θα του κοστίσει ίσως πολύ περισσότερο από την άρνησή του να συμμετάσχει στο διάλογο αυτό.
Όμως, με αυτό τον τρόπο (και αυτή) η προεκλογική περίοδος τείνει να μετατραπεί όντως σε διαφήμιση απορρυπαντικού, με τους πολιτικούς να επιχειρήσουν να πείσουν πως το προϊόν τους είναι καλύτερο από αυτό του αντίπαλου.
Θέλετε να πλύνετε με μπλε, πράσινους ή ροζ κόκκους;
Μόνο που αν η μπουγάδα καταστρέψει τελικά τα ρούχα από τη λάθος επιλογή, αυτό θα φανεί στο ξέβγαλμα και τότε θα είναι αργά…
Τελευταία σχόλια