Η ανακοίνωση αναφέρει τα εξής:
Ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Κέρκυρας χαιρετίζει την αυθόρμητη προσπάθεια πολλών Κερκυραίων για τη διάσωση και ανάδειξη της θεμελίωσης της Πόρτα Ρεάλε. Τασσόμενοι ολόψυχα υπέρ της ανάκτησης της μνήμης και της αποκατάστασης, στο μέτρο του εφικτού, του σημαντικού (μεταξύ των άλλων και για τον τρόπο απώλειάς του!) μνημείου, αναπόσπαστου μέρους της ιστορικής και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της ολότητας των Κερκυραίων, σημειώνουμε τα εξής:
1. Την επίσημη πύλη των βενετικών τειχών, έργο του αρχιτέκτονα Βιτέλι του 1578 που άφησαν ανέπαφο οι Βρετανοί, κατεδάφισε ο δήμος το 1893 με ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας και διαβουκόληση του αδαούς λαού. Εικόνες της επέζησαν στα κάδρα… Όμως τώρα, μετά την ανασκαφή και ταύτισή τους, η διάσωση και διατήρηση ορατών τυχόν υπολειμμάτων θεμελίωσης της πύλης στη Γεωργίου Θεοτόκη, ισοδυναμεί με τη διάσωση και διατήρηση ορατής της αξιοπρέπειας της σύγχρονης κερκυραϊκής κοινωνίας – μιας πόλης που θεωρεί εαυτήν ικανή να διεκδικεί την «Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης».
2. Οι μαρμάρινες βάσεις των τεσσάρων πεσσών της μνημειώδους πρόσοψης διασώθηκαν έως σήμερα ενσωματωμένοι στο τοιχίο κήπου δίπλα στον κινηματογράφο «Ορφέας» (βλ. εικόνα – πηγή: «Προστασία και ανάδειξη των κερκυραϊκών οχυρώσεων»/ facebook).
Αυτά τα σπαράγματα μπορούν να επανατοποθετηθούν με μέριμνα της Εφορείας Αρχαιοτήτων και μελέτη ανάδειξης στις αρχικές θέσεις (σχεδόν κάθετα στη Γεωργίου Θεοτόκη και τα πεζοδρόμια). Οι μεταξύ τους αποστάσεις (έως 7 μέτρων) επιτρέπουν ανεμπόδιστη κυκλοφορία πεζών ή Δ.Χ. οχημάτων, καθώς και πρόσβαση Ι.Χ. στη Παληά Πόλη – αναχρονισμό που κακώς ενθαρρύνθηκε με την τροποποίηση της μελέτης «πεζοδρόμησης». Θα εμπόδιζαν μόνο την παράνομη στάθμευση…
Ας συνειδητοποιήσουμε ότι η ανάδειξη, διάσωση ή και αναστύλωση μνημείων, γενικά η διαχείριση του μνημειακού «πλούτου», απαιτεί πακτωλό δημόσιων πόρων που αφελώς αναμένουμε από το νυν χρεωκοπημένο, και αεί αδιάφορο κεντρικό κράτος. Ας ομονοήσει η τοπική κοινωνία ότι πρωτεύει η ανάδειξη, όχι γενικά και αφηρημένα αλλά σημειακά και συγκεκριμένα, της πόλης-μνημείου και της ιστορίας της – που πρωτογέννησαν και αναγεννούν ασταμάτητα (και) τον ψωμοδότη τουρισμό. Ας συζητήσει για μια τοπική «ΣΔΙΤ» (Σύμπραξη Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα) με επιχειρήσεις στις οποίες επιστρέφει ως χειροπιαστό ιδιωτικό κέρδος η δημόσια επένδυση διαχείρισης μιας πόλης-μνημείου! Έχοντας συναίνεση λ.χ. για ένα ανταποδοτικό τέλος σωτηρίας της πόλης, να πιέσουμε το κέντρο να τερματίσει την εγκληματική αμέλειά του: να στελεχώσει υπηρεσίες, να συστήσει φορείς, να τηρεί προγραμματικές συμβάσεις κ.τ.τ. Η Κέρκυρα χρειάζεται πολιτική, όχι καταλόγους παραπόνων.
Τελευταία σχόλια