Μια εικόνα απλή, από μια Ελλάδα της δεκαετίας του ΄50 ή και του ΄60 τότε που για τα μεγάλα ταξίδια στα ορεινά και μη χωριά και για να κατέβουν οι άνθρωποι στην Χώρα έπαιρναν …το γαϊδουράκι. Κι έφερναν λογής-λογής πράγματα από την πρωτεύουσα . Πως θα μπορούσαν λοιπόν να ξεφύγουν …τα μακαρόνια μέσα σε πλαστικό ή νάιλον πακέτο πια και, όχι τόσο χειροποίητα όπως μέχρι τότε όλοι έφτιαχναν σαν ένα « δώρο» θεόσταλτο από την αγορά των χιλιάδων πραγμάτων;
Αλήθεια υπήρξε ποτέ αυτή η φιγούρα του Ακάκιου ή είναι μόνο ένα δημιούργημα ενός πολύ έξυπνου διαφημιστή;
Είναι μια ιστορία που ξεκινάει σχεδόν 100 χρόνια πριν…
Ο (κατά το ήμισυ Κερκυραίος) Ηλίας Κουμετάκης
Δημιουργός του πρωτότυπου αυτού σκίτσου ήταν ο Ηλίας Κουμετάκης. Ο πατέρας του Ηλία Κουμετάκη, ήταν Κρητικός. Η μητέρα του , γνήσια Κερκυραία, η Τζούλια Αυγούστη. Ο Ηλίας γεννήθηκε στο Αργοστόλι το 1889, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως αξιωματικός της Χωροφυλακής. Δεν τον γνωρίζει ποτέ, αφού πεθαίνει πριν ακόμα α γεννηθεί και εφτά χρόνια αργότερα χάνει και την μάνα του. Τον μεγαλώνει μια θεία του στην Κέρκυρα. Ο χαρακτήρας του διαμορφώνεται ανάλογα με τα παιδικά του βιώματα και γίνεται ένας άνθρωπος που του αρέσει η μοναξιά και το κλείσιμο στον εαυτό του. Είναι γεμάτος «φοβίες» για πολλά πράγματα ιδίως για αρρώστιες και η σχολαστικότητά του σε σχέση με την καθαριότητα, μοναδική.
Το ταλέντο του αναδείχτηκε ακόμα από τα μαθητικά του χρόνια όταν ακόμα στο σχολείο του σκίτσαρε συχνά τους καθηγητές του. Το 1910 πήγε στρατιώτης. Η στρατιωτική του θητεία, λόγω των Βαλκανικών πολέμων κρατά μέχρι το 1914.Αποφασίζει ότι για να εξασκήσει την ικανότητα του σαν σκιτσογράφος θα πρέπει να μετακομίσει στην Αθήνα. Αλλά τα έσοδα είναι πενιχρά και έτσι η ανάγκη στο να μπορεί να ζήσει τον οδηγεί, το 1915 στον διορισμό του σαν υπάλληλο στη Εθνική Τράπεζα. Τα πρώτα χρόνια στην Κέρκυρα σκιτσογραφεί καθώς και για την για την “Κερκυραϊκή Ανθολογία” το περιοδικό της “Συντροφιάς των Εννιά”- Ειρ. Δενδρινού, Κων. Θεοτόκη, Κ. Χατζόπουλου, Λ/Πορφύρας, Νίκος Λευθεριώτης κ.ά..
Κι η ιστορία του Ακάκιου
Αρχικά ο μοναχός με το γαϊδουράκι ονομαζόταν Ονούφριος και είχε σχεδιαστεί για να διαφημίσει τα τσιγάρα Γιαννουκάκη. Το σχέδιο υπογράφεται από τον ίδιο με χρονολογία 1915. Σύμφωνα μάλιστα με την «ιστορία του Ελληνικού τσιγάρου» (Ε.Λ.Ι.Α, 1998) αλλά και μ’ ένα αφιέρωμα του Άρη Μαλανδράκη (για τις ελληνικές διαφημίσεις στο «Ε» της «Ελευθεροτυπίας»), η ακριβής ατάκα ήταν «και μην ξεχάσεις Ονούφριε, τα σιγάρα να είναι Γιαννουκάκη»! Η διαφήμιση για τα γνωστά μακαρόνια στήθηκε αρκετά αργότερα, γύρω στο ’30. Στην αρχή εν αγνοία του ίδιου του δημιουργού της. Αργότερα λένε πως υπήρξε κάποια επικοινωνία με τον σκιτσογράφο και η εταιρεία γνώριζε τον « πατέρα » αυτής της μεγάλης διαφήμισης. Εξάλλου, ο Φώτης Μιχαηλίδης και ο Μίνως Κωνσταντίνης, δυο πρόσφυγες από τη Σμύρνη το 1927 στήνουν ένα εργαστήρι παρασκευής ζυμαρικών στον Πειραιά και βαφτίζουν την εταιρία MISKO, από τα αρχικά των επιθέτων τους, αρκετά αργότερα δηλαδή από την ημερομηνία της πρωτότυπης εικόνας του μοναχού Ονούφριου που μετονομάστηκε σε Ακάκιο από τους ιδρυτές της νέας εταιρείας.
Πραγματικό ντοκουμέντο, η ιδιόχειρη σημείωση του Κουμετάκη πάνω στην εικόνα της διαφήμισης: «Κακότεχνη αντιγραφή του σκίτσου μου για τα σιγαρέτα Γιαννουκάκη ». Και μάλιστα γραμμένη σε δελτάριο της εταιρίας που του είχε αποσταλεί στο σπίτι όπου έμενε περίπου μέχρι το 1970, στην Καλλιθέα.
Πηγές: cretalive.gr με πληροφορίες από corfu-museum.gr, cartoonists.gr, «O σκιτσογράφος Ηλίας Κουμετάκης» («Άγρα»/ Ε.Λ.Ι.Α.,1998).
Τελευταία σχόλια