Τι λέει ο Παγκράτης για την επόμενη μέρα του ΠΑΣΟΚ

Το κείμενο Παγκράτη

Φίλες και Φίλοι,
Ξεκινάει σήμερα ένας κρίσιμος, ιστορικός διάλογος στο ΠΑΣΟΚ που θα κρίνει ακόμη και αυτήν την ίδια την ύπαρξή του.
Ένας διάλογος που για να είναι αποτελεσματικός προϋποθέτει ειλικρίνεια, ρεαλισμό, υπευθυνότητα αλλά κυρίως την αποδοχή μιας σοβαρής ιδιομορφίας: ότι είναι δηλαδή αντιμέτωπος με μια οικονομική και κοινωνική συγκυρία στη χώρα μας, κυρίως, αλλά και στην Ευρώπη που ξεπερνάει και αναιρεί παλιές ιδεολογικές, πολιτικές και κομματικές αγκυλώσεις και στερεότυπα.
Η ιδιομορφία αυτή οδηγεί αναπόφευκτα, με σχέση αιτίας – συνέπειας, σε μια σοβαρή κρίση πολιτικής εκπροσώπησης: ο χώρος στον οποίο ανήκουμε, ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας, ο χώρος της κεντροαριστεράς ποιους εκπροσωπεί σήμερα στην Ελλάδα και ταυτόχρονα ποιους φιλοδοξούμε να εκπροσωπεί αύριο, όταν και τα δύο παραμένουν θολά και απροσδιόριστα;
Τα κοινωνικά κινήματα, οι νέες και οι νέοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι επιχειρηματίες, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, οι επιστήμονες, οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, οι φτωχοί και η μεσαία τάξη ανήκουν στα στρώματα που φιλοδοξούμε και μπορούμε να εκπροσωπήσουμε; Και με ποιο όραμα, με ποιά στρατηγική προγραμματική πρόταση, με ποιους στόχους και φιλοδοξίες;
Τι έχουμε να αντιτάξουμε απέναντι στις τεχνητές αλλά και πραγματικές διαιρέσεις όπως διαμορφώθηκαν στα τελευταία συγκλονιστικά πέντε χρόνια στην πατρίδα μας;
Στις διαιρέσεις με βάση τα μνημόνια, την ανεργία, την απασχόληση, την κατάρρευση των κοινωνικών προτύπων, την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους που εμείς οικοδομήσαμε, την δραματική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των πλατιών κοινωνικών στρωμάτων  και ταυτόχρονα την διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων;
Είναι προφανές ότι εάν δεν απαντήσουμε με επάρκεια και σε βάθος στα ερωτήματα αυτά,  να δούμε, δηλαδή, πέρα από μύθους ποια είναι σήμερα η κοινωνική πραγματικότητα στην Ελλάδα και τι προτείνουμε για να βγει νικηφόρα και με τις  λιγότερες απώλειες η ελληνική κοινωνία από την κρίση, τότε θα έχουμε αποτύχει. Δεν θα έχουμε πέρα από τις προσωπικές φιλοδοξίες και στρατηγικές λόγο ύπαρξης.
Απέναντι στο ιστορικό αυτό δίλλημα η μόνη πρόταση σεβασμού της πραγματικότητας και επιβίωσης του χώρου της κεντροαριστεράς, των προοδευτικών δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας, είναι η διαμόρφωση από μια μεταβατική και συλλογική ηγεσία αυτής της οραματικής, ρεαλιστικής στρατηγικής προγραμματικής πρότασης διεξόδου, διακυβέρνησης και πολιτικής εκπροσώπησης που θα κατατεθεί με εντιμότητα και σαφήνεια στα πλαίσια ενός ενωτικού μαζικού συνεδρίου όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του πολιτισμού, της εργασίας, των κινημάτων της νεολαίας και της διανόησης για να το εγκρίνει και να το στηρίξει με καθαρούς όρους και αμοιβαίες δεσμεύσεις. Η βάση στήριξης αλλά και το περιεχόμενο της στρατηγικής αυτής πρότασης θα καθορίσει και τα χαρακτηριστικά της  ηγεσίας που θα το μετατρέψει σε πολιτική, κυβερνητική, πλειοψηφική δύναμη.
Κάθε άλλη αντιστροφή, κάθε άλλο πρωθύστερο είναι καταδικασμένο σε μια μίζερη, αδιέξοδη, μικροκομματική, υστερόβουλη ανυπαρξία που αδικεί και την ιστορία μας και την προσφορά μας στη χώρα και τις σημερινές τραγικές συνθήκες που βιώνουν πλατειά στρώματα του Ελληνικού λαού.